Krie e dimbëdhjetëtë
1 Andaj edhe nevet si kemi rrotullë kaqë mjergullë të madhe të martirëvet, le të çkarkonemi nga çdofarë barre e nga faji që na gjëndetë rrotullë, e le të ecëjmë me durim nd’udhë që është përpara nesh.
2 Tuke vështruarë nd’atë që nisi edhe sosi besënë, Iisunë, ai për gëzim që i qe vënë përpara tij duroi kruqnë, pa vënë ndër mënd dhunënë, e ndënji mb’anë të djathëtë të fronit së Perndisë.
3 Sepse silloisni me kujdes mb’atë që duroi nga fajëtorëtë mbë vetëhe të tij kaqë antillogji të madhe, që të mos lodhi me të humburë të zëmëravet suaj.
4 Juvet edhe nukë qëndruatë kondrë fajit ngjera mbë gjak, të lëftoni kondrë asaj.
5 E juvet kini harruarë atë nasihat, që ajo u flet juvet posi bijet, e u thotë: Biri im, mos e le dhidhaskalin’ e Perndisë, e mos e humb zëmërënë kur qërtone prej si.
6 Sepse atë që do Zoti, e mundon, e zë shufrë mbë çdo djalë të tij, atë që njeh për të tijnë.
7 Ndë durofi mundimnë, Perndia biretë me juvet posi me djelm të tij, sepse ç’ësht’ ai djalë, që nuk’ e mundon babai?
8 Sepse ndë jini jashtë nga mundimi, që nga ai të gjithë kanë pjesë, jini adha bashto, e jo djelm të vërtetë.
9 E pa baballarëtë tanë të kurmit i keshm për dhaskalë, e u kemi pasurë nder. Nukë do të bindemi më tepërë mbë baban’ e Shpirtëravet, për të pasurë jetë?
10 Se ata bënishnë dhaskalë për një kohë të pak ditet, sikundr’ u dukej ature mirë, ma (Perndia na mundon) kij mb’atë që vjen, të na bëjë të kemi pjesë nga shënjtëri e tij.
11 Çdofarë të munduarë adha sa për të ndashtime nukë duketë që bie gëzim, po pikëllim. Ma pas ca kohet bie një pemmë të butë të së drejtësë mb’ata që janë të munduarë mbë të.
12 Pra andaj dhiorthosni duart’ e lënguara edhe gjunjët’ e dredhura.
13 E bëni t’ecurë të drejtë me këmbë tuaj, që të mos dalë nga udha ndonjë tuke çaluarë, po më shumë të ndreqetë.
14 Kërkoni paqnë me gjithë edhe shënjtërimnë, që pa atë ndonjë do të mos shohnë Zotnë.
15 Tuke vështruarë mirë mos lipsetë ndonjë nga hiri i Perndisë, mos bijë ndonjë rrënjë e pikëtë e u bie dëm, e me anë t’asaj molepsenë shumë.
16 Mos është ndonjë kurvjar, a i pëgërë si Isafi, ai që për një të ngrënë shiti protokët’ e tij.
17 Sepse e diji që edhe pastaje tek duaj të mirr pjesë bekimnë, u shti poshtë, sepse nukë gjeti vënd ndë metani, ndonëse e kërkoi atë me lot.
18 Sepse nuk’ u afëruatë ndë mal që zihetë me dorë, e që digjetë me zjar, e mbë mjergullë, e mbë skotadh, e mbë thëllim.
19 E mbë zë të zurnasë, e mbë zë të fjalëvet, që atë ata që e digjuanë, kërkuanë që të mos u bënej më fjalë mbi ta.
20 (Sepse nukë mundnë të duroijnë këtë urdhër (që thosh) “edhe një bishë të ngasë malë, do të mbulonetë me gurë, a do të goditet me shugjetë”.
21 E kaqë e frikuarë ish ajo që dukej, saqë tha Moisiu: Jam i frikuarë e i dredhurë).
22 Po jeni qasurë ndë mal të Sionit, e ndë qutet të Perndisë gjallë, nd’Ierusalim të Qiellit, e ndë disa mijë miljun ëngjëjet.
23 E ndë panigjir, e ndë qishë të prototokëvet, që janë shkruarë ndë Qiell, e mbë Perndinë gjukatësin’ e gjithëvet, edhe ndë shpirtëra të profitëvet së drejtë.
24 E mbë Iisunë mesitin’ e dhiathiqit së ri, e mbë të derdhurë të atij gjakut që flet më mirë se gjakt’ e Avelit.
25 Kini mëntë të mos liri atë që u flet, sepse nd’është që nukë shpëtuanë ata që patnë lënë atë që u flit mbi dhe, shumë më tepërë nukë do të shpëtojmë nevet kur të kthejmë shpallëtë atij që na flet nga Qielltë.
26 Zëri i atij atëherë drodhi dhenë, e ndashti bën të taksurë, e thotë: Edhe një herë unë dredh jo vetëmë dhenë, ma edhe qiellinë.
27 Nga ajo adha që thotë: edhe një herë, dëfton të këmbieritë e ature punëravet që këmbenenë, si të bëra, që të mbetenë ato që nukë lozënë.
28 Andaj si muarrm mbretëri të paluajturë, le të mbajmë dhurëtinë që m’atë të llatrepsjëmë si i pëlqen Perndisë, tuke punuarë me frikë edhe me nder.
29 Sepse Perndia onë është zjar që kataha.
1 ideoque et nos tantam habentes inpositam nubem testium
deponentes omne pondus et circumstans nos peccatum
per patientiam curramus propositum nobis certamen
2 aspicientes in auctorem fidei et consummatorem Iesum
qui pro proposito sibi gaudio sustinuit crucem
confusione contempta
atque in dextera sedis Dei sedit
3 recogitate enim eum
qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semet ipsos contradictionem
ut ne fatigemini animis vestris deficientes
4 nondum usque ad sanguinem restitistis
adversus peccatum repugnantes
5 et obliti estis consolationis
quae vobis tamquam filiis loquitur dicens
fili mi noli neglegere disciplinam Domini
neque fatigeris dum ab eo argueris
6 quem enim diligit Dominus castigat
flagellat autem omnem filium quem recipit
7 in disciplina perseverate
tamquam filiis vobis offert Deus
quis enim filius quem non corripit pater
8 quod si extra disciplinam estis cuius participes facti sunt omnes
ergo adulteri et non filii estis
9 deinde patres quidem carnis nostrae habuimus eruditores
et reverebamur
non multo magis obtemperabimus Patri spirituum
et vivemus
10 et illi quidem in tempore paucorum dierum
secundum voluntatem suam erudiebant nos
hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem eius
11 omnis autem disciplina in praesenti quidem videtur non esse gaudii sed
maeroris
postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam reddit iustitiae
12 propter quod remissas manus et soluta genua erigite
13 et gressus rectos facite pedibus vestris
ut non claudicans erret magis autem sanetur
14 pacem sequimini cum omnibus et sanctimoniam
sine qua nemo videbit Dominum
15 contemplantes ne quis desit gratiae Dei
ne qua radix amaritudinis sursum germinans inpediat
et per illam inquinentur multi
16 ne quis fornicator aut profanus ut Esau
qui propter unam escam vendidit primitiva sua
17 scitote enim quoniam et postea
cupiens hereditare benedictionem reprobatus est
non enim invenit paenitentiae locum
quamquam cum lacrimis inquisisset eam
18 non enim accessistis ad tractabilem et accensibilem
ignem
et turbinem et caliginem et procellam
19 et tubae sonum et vocem verborum
quam qui audierunt excusaverunt se ne eis fieret verbum
20 non enim portabant quod dicebatur
et si bestia tetigerit montem lapidabitur
21 et ita terribile erat quod videbatur
Moses dixit exterritus sum et tremebundus
22 sed accessistis ad Sion montem
et civitatem Dei viventis Hierusalem caelestem
et multorum milium angelorum frequentiae
23 et ecclesiam primitivorum qui conscripti sunt in caelis
et iudicem omnium Deum et spiritus iustorum perfectorum
24 et testamenti novi mediatorem Iesum
et sanguinis sparsionem melius
loquentem quam Abel
25 videte ne recusetis loquentem
si enim illi non effugerunt
recusantes eum qui super terram loquebatur
multo magis nos
qui de caelis loquentem nobis avertimur
26 cuius vox movit terram tunc
modo autem repromittit dicens
adhuc semel ego movebo non solum terram sed et caelum
27 quod autem adhuc semel dicit
declarat mobilium translationem tamquam factorum
ut maneant ea quae sunt inmobilia
28 itaque regnum inmobile suscipientes
habemus gratiam per quam serviamus placentes Deo
cum metu et reverentia
29 etenim Deus noster ignis consumens est