Krie e parë
1 Iakovi, ropi i Perndisë edhe i Zotit Iisu Hristoit, mbë të dimbëdhjetë fili, që janë të përhapurë, u thom të gëzoni.
2 Kinie, o vëllazër, si një aformi gëzimit së vërtetë, kur të biri ndë shumë lloi piraksira.
3 Se e diji që dhoqimia e besësë suaj bie durimnë.
4 E durimi le të ketë punë të tërë, që të jini telio, e të tërë, e të palipsurë mbë ndonjë punë.
5 E nd’i lipsetë ndonjeit nga jush sofi, le të kërkojë nga Perndia që ep mbë gjithë pa kurcim e nukë shan, e do t’i ipetë atij.
6 Edhe le të kërkojë me besë, pa ndonjë shubehe, sepse ai që ka shubehe gjan me tallaz të detit kur nakatosetë a kur e tund era.
7 Le të mos mendonetë ai i tili njeri se merr gjëkafshë prej Zotit.
8 Sepse njeriu me di mënd ësht’ i paqëndruarë ndë gjith’ udhëra të tij.
9 Vëllai adha i unjëtë le të mburretë ndë të lartë të tij.
10 I pasuri pa ndë t’unjurë të tij, sepse posi lule e barit do të shkojë.
11 Sepse dolli Dielli bashkë me të ngrohëtë, e e thau barë, edhe lule e tij i ra, edhe bukuria e faqesë tij i humbi. Kështu edhe i pasuri ndë të çuara të tij do të veshqetë.
12 Lum ai njeri që duron pirasmo, sepse kur të jetë dhoqimasurë, do të marrë kurorën’ e jetësë, që është taksurë nga Zoti mb’ata që e duanë atë.
13 Ndonjë kur të piraksetë, le të mos thotë që piraksetë nga Perndia, sepse Perndia nukë gucitetë nga e keqia, e ai nukë gucit ndonjë.
14 Po cilido gucitetë nga dëshërimi i tij, e cbranisetë e gënjenetë.
15 Pastaje dëshërimi bënetë me barrë e pjell fajnë, e faji pa si të bënetë, pjell mortnë.
16 Mos doi të gënjeneni adha, o vëllazërit’ e mi të dashuritë.
17 Çdo e dhënë e mirë e çdo dhurëti e tërë, vjen sipërit tuke cbriturë nga babai i dritëvet; mb’atë nuk’ është të këmbierë, as hie e këmbimit.
18 Sepse ai me thelimë të tij na polli nevet, për fjalë të së vërtetësë, që të jemi nevet ëndë e punëravet së bëra të tij.
19 Andaj, o vëllazërit’ e mi të dashuritë, le të jetë çdo njeri i shpejtë mbë të digjuarë, e i mënuarë mbë të kuvënduara, e i mpirë mbë të zëmëruarë.
20 Sepse të zëmëruarit’ e njeriut nuk’ e mbush të drejtën’ e Perndisë.
21 Për atë punë, si të hidhni poshtë çdo qelbësirë e të tepëruarën’ e së keqesë, me të butë dheksni fjalënë që është birë ndër ju, atë që mund të sosjë Shpirtëratë tuaj.
22 E bëni asuresh që bëjnë fjalë, e jo vetëmë asuresh që digjojënë tuke gënjierë vetëhenë.
23 Sepse ndë digjoftë ndonjë fjalënë e të mos ta bëjë, kij gjan me një njeri që vështron ndë pasqirë faqen’ e tij që ka nga mëma.
24 Ai si vështroi vetëhenë, shkoi e vate, e harroi çfarë lloi qe.
25 Ma ai që të vështrojë brënda ndë nom të tërë t’elefterisë, e nd’atë pret, kij si nukë bënetë i mbajturë vesh i haruarë, po që bën punënë, kij do të jetë i lumurë ndë punë të tij.
26 Ndë duketë mbë juvet ndonjë që ësht’ i frikuarë i Perndisë, e nuk’ i vë frë gojësë tij, po gënjen zëmërën’ e tij, këtij frik’ e Perndisë s’i vëjen gjë.
27 Besë e qëruarë, e pamolepsurë mbanë Perndisë e Babait, këjo është, të vështrojmë të varfëritë e të vatë, ndë shtrëngim të ture, e të ruajmë gjithëkush vetëhenë pa molepsurë nga këjo jetë.
1 Iacobus Dei et Domini nostri Iesu Christi servus
duodecim tribubus quae sunt in dispersione salutem
2 omne gaudium existimate fratres mei
cum in temptationibus variis incideritis
3 scientes quod probatio fidei vestrae patientiam operatur
4 patientia autem opus perfectum habeat
ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes
5 si quis autem vestrum indiget sapientiam
postulet a Deo qui dat omnibus affluenter et non inproperat
et dabitur ei
6 postulet autem in fide nihil haesitans
qui enim haesitat similis est fluctui maris
qui a vento movetur et circumfertur
7 non ergo aestimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino
8 vir duplex animo
inconstans in omnibus viis suis
9 glorietur autem frater humilis in exaltatione sua
10 dives autem in humilitate sua
quoniam sicut flos faeni transibit
11 exortus est enim sol cum ardore et arefecit faenum
et flos eius decidit et decor vultus eius deperiit
ita et dives in itineribus suis marcescet
12 beatus vir qui suffert temptationem
quia cum probatus fuerit accipiet coronam vitae
quam repromisit Deus diligentibus se
13 nemo cum temptatur dicat quoniam a Deo temptor
Deus enim intemptator malorum est ipse autem neminem temptat
14 unusquisque vero temptatur a concupiscentia sua abstractus et inlectus
15 dein concupiscentia cum conceperit parit
peccatum
peccatum vero cum consummatum fuerit generat mortem
16 nolite itaque errare fratres mei dilectissimi
17 omne datum optimum et omne donum perfectum desursum est
descendens a Patre luminum
apud quem non est transmutatio nec vicissitudinis obumbratio
18 voluntarie genuit nos verbo veritatis
ut simus initium aliquod creaturae eius
19 scitis fratres mei dilecti
sit autem omnis homo velox ad audiendum
tardus autem ad loquendum
et tardus ad iram
20 ira enim viri iustitiam Dei non operatur
21 propter quod abicientes omnem inmunditiam
et abundantiam malitiae
in mansuetudine suscipite insitum verbum
quod potest salvare animas vestras
22 estote autem factores verbi et non auditores tantum
fallentes vosmet ipsos
23 quia si quis auditor est verbi et non factor
hic conparabitur viro consideranti vultum nativitatis suae in speculo
24 consideravit enim se et abiit et statim oblitus est qualis fuerit
25 qui autem perspexerit in lege perfecta
libertatis
et permanserit
non auditor obliviosus factus sed factor operis
hic beatus in facto suo erit
26 si quis autem putat se religiosum esse
non refrenans linguam suam sed seducens cor suum
huius vana est religio
27 religio munda et inmaculata apud Deum et Patrem haec est
visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum
inmaculatum se custodire ab hoc saeculo