Krie e tetëtë
1 E u bë pas këture, e ai vij qutet mbë qutet, e fshat mbë fshat tuke dhidhaksurë, e tuke vangjelisurë mbretërin’ e Perndisë, edhe të dimbëdhjetë bashkë me të.
2 Edhe ca gra që patnë qënë shëruarë nga Shpirtëra të këqia, edhe nga sëmundëra, Maria që quhej Magdhalini, që nga ajo patnë dalë shtatë djaj.
3 Edhe Ioanna gruaja e Huzait, e pitropit së Irodhit, edhe Susana, edhe shumë të tjera, ato që e shërbeijnë atë me gjë të ture.
4 E si rrodhi shumë turmë, e mbëjidhishnë nde ai nga njeri qutet e nga tjatëri, tha këtë paravoli:
5 Dolli bujku të mbill farën’ e tij, e tek mbillte ai, ca ra mb’udhë, e u shkel, e e hangrë zogjt’ e Qiellit.
6 E tjatër ra mbi gur e poqë biu u tha, sepse nukë kish noti.
7 E tjatër ra mbë mes të gjëmbavet; e poqë binë gjëmbatë e mbitnë atë.
8 E tjatër ra mbi dhe të mirë, e si biu, bëri farë njëqind për një. E si tha këtë thirri: Ai që ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
9 E e pietn’ atë mathitit’ e tij, e i thoshnë: Çfarë paravoliet është këjo?
10 Edhe ai u tha: Juvet u është dhënë të njihni të fshehurat’ e mbretërisë së Perndisë. E së tjerëvet u thom me paravolira, që tuke parë të mos shohënë, e tuke digjuarë të mos kupëtojënë.
11 Paravolia dha është këjo: Fara është fjala e Perndisë.
12 E ata që janë mb’udhë, jan’ ata që si digjojënë, pastaj vjen djalli e merr fjalënë nga zëmërat’ e ture, që të mos sosenë me të besuarë.
13 E ata pa që muarë fjalënë mbi gur, ata kur digjojënë marënë fjalënë me gëzim, po këta s’kanë rrënjë, të tillëtë besojënë për ca kohë, e kur vjen ndonjë të guciturë largonenë.
14 E fara që ra mbë gjëmba shënon ata që digjojënë, po nga të lakëmuarit’ e gjërit, e nga të pëlqiarat’ e kësaj jetet, mbitenë e nukë bëjënë të mbrodhurë.
15 E ajo që ra mbë dhe të mirë shënon ata, që të tillëtë si digjojënë me zëmërë të mirë, mbajënë fjalënë që digjojënë, e bëjënë farë me anë të durimit.
16 E ndonjë nukë dhez fotinë, e e mbulon atë me ndonjë enë, a e vë ndënë shtrat, po e vë mbi s(h)amdan, që të shohënë dritënë ata që hijënë ndë shtëpi.
17 Se nuk’ është ndonjë e erëtë që nukë do të çfaqetë, as e fshehurë, që do të mos njihetë, e të mos duketë.
18 Vështroi adha qish digjoni, se atij që ka do t’i ipetë, e nga ai që s’ka, edhe ajo që duketë se ka do të mirretë prej si.
19 E erdhë nde ai ëmma edhe vëllazërit’ e tij, e nukë mundnë ta piqnë atë nga turm’ e madhe.
20 E i rrëfienë atij, e i thanë: Mëma jote edhe vëllazëritë tat rrinë jashtë e duanë të të shohënë tij.
21 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Mëma ime edhe vëllazërit’ e mi këta janë, që digjojënë fjalën’ e Perndisë, e e bëjënë atë.
22 E gjau një ditë, e hipi ai edhe mathitit’ e tij ndë varkë, e u thot’ ature: Le të hidhemi mb’anë të përtejme të gjolit. E lëshuanë.
23 E kur bënë ata plëhurë, e mori gjumi e zbriti një thëllim eret ndë gjol, e mbushishnë ujë, e rrizikuijnë.
24 E si erdhë afër, e zgjuanë atë, e i thonë: Dhaskal, o dhaskal, mënjënd humbasëmë. Edhe ai si u ngre, qërtoi erënë edhe thëllimn’ e ujit. E pushoi, e u bë bunacë.
25 E u tha ature: Ku është besa juaj? E u trëmnë, e u çuditnë, e thoshnë njëri me jetërinë: Vallë cili është kij, që porsit erëtë edhe ujëtë, e e digjojënë atë?
26 E u huadhë ndë vënd të Gadharinovet, që është përtej Galileësë.
27 E poqë dolli ai mbë dhe, i dolli përpara një njeri nga quteti që kish të paudhë që shumë moçet, e rrobë nukë mban ndë vetëhe, as ndë shtëpi hin, po rrij ndë varre.
28 E si e pa Iisunë i ra ndër këmbë, e thirri me zë të madh, e tha: Ç’kam unë të bëj me ti Iisu i biri i Perndisë së lartit? Të lutem tij të mos më mundoç.
29 Se e porsiti Shpirtin’ e pëgërë të dil nga njeriu, se shumë vitera e mban atë, e qe lidhurë me hekura, e e ruaijnë ndë kucur, e këput hekuratë, e zbonej nga i paudhi nd’erimira.
30 E Iisui e pieti atë, e i tha: Ç’është ëmëri it? Edhe ai i tha: Legjeon. Se kishnë hirë tek ai shumë të paudhë.
31 E i lutej atij të mos i porsitjë ata të hijënë ndë det.
32 E qe atje një kope e madhe derravet, që kullotnë ndë mal, e i lutishnë atij t’u apë urdhër të venë mbë derra, e i porsiti të venë.
33 E si duallë të paudhëtë nga njeriu, hinë ndë derra; e u vërsul kopeja mbi greminë, e u mbit ndë gjol.
34 E si e panë ata që ruaijnë derratë atë që u bë, iknë e vanë, e rrëfienë ndë qutet e ndë çiflikë.
35 E duallë të shihnë atë që u bë, e erdhë tek Iisui, e gjenë njerinë që duallë prej si të paudhëtë, që rrijte ndë këmbë të Iisuit, veshurë, e urtëcuarë, e u trëmbnë.
36 Edhe ata që e panë u dëftuanë ature qish u shërua i dhemonisuri.
37 E ju lutnë atij gjithë turma që dolli nga vëndi i Gadharinovet të ikën nga ata, se i zuri një frik’ e madhe. E ai hiri ndë varkë, e u kthe mbë të prapë.
38 E njeriu që duallë prej si të paudhëtë, i lutej atij të rrij me të bashkë. E Iisui e lëshoi atë e i tha:
39 Hajde ndë shtëpi tënde e rrëfe sa bëri Perndia për tij. E ai vate, e qiriks ndëpër gjithë qutet sa bëri nde ai Iisui.
40 E kur u kthie Iisui, e priti atë turma, sepse gjith’ e dëshëroijnë.
41 E ja vjen një njeri që kish ëmërinë Iairo, e kij ishte i pari i Sinagojit, e si ra ndë këmbë të Iisuit, i lutej atij të vij ndë shtëpi të tij.
42 Se kish një vashëzë të vetëmë ngjera dimbëdhjetë vjeç, e këjo mënjënd i vdis. (E mb’udhë tek vij, e mbit atë turm’ e njerëzet.
43 E një grua që hiqte nga të rrjedhurit’ e gjakut dimbëdhjetë vjet, e që kish prishurë gjithë gjën’ e saj ndë xherahë, e s’mund të shëronej nga ndonjë.
44 Si ju afërua atij prapazë, zuri anën’ e rrobësë tij, e atë çast i mbeti të rrjedhurit’ e gjakut së saj.
45 E Iisui tha: Cili ësht’ ai që më zu mua? E si thoshnë gjithë se jo, Petrua edhe shokët’ e tij i thanë: Dhaskal, të pushtoi turma, e të shtipëjnë, e piet, se cili më zuri?
46 Edhe Iisui tha: Çokush më zuri, se unë digjova që dolli nga meje fuqi.
47 E si pa gruaja që u çfaq, erdhi tuke dredhurë, e si ra përpara tij, i rrëfeu atij përpara gjithë llaoit përse e zuri, edhe që qish u shërua menjëherë.
48 Edhe ai i tha asaj: Kij tharos, o bijë, se besa jote të sosi tij. Hajde mbë të mirë).
49 E pa sosurë ai edhe fjalënë, vjen një nga i pari i sinagojit, e i thot’ atij, se: vdiqi vashëza jote, po mos mundo dhaskalë.
50 Edhe Iisui si digjoi, ju përgjegj atij, e i tha: Mos u trëmb, po beso vetëmë, e do të shpëtojë.
51 E si hiri ndë shtëpi nukë la njeri të hin brënda, po Petronë, edhe Iakovonë, edhe Ioannë, edhe jatn’ edhe mëmën’ e vashëzësë.
52 E qaijnë gjithë e rriheshinë për të. Edhe ai u thotë: Mos qai, nukë vdiqi, po flë.
53 E e përqeshnë atë se dijnë që vdiqi.
54 E ai si nxori të gjithë jashtë, e e mbajti atë nga dora, thirri, e i tha: O çupë, ngreu.
55 E u kthe Shpirti mbë të, e u ngjall atëherë; e porsiti t’i ipnë asaj të haij.
56 E u çuditnë, e lanë mëntë përinjt e saj. E ai i porsiti ata të mos thoshnë njeriut atë që u bë.
1 Et factum est deinceps
et ipse iter faciebat per civitatem et castellum
praedicans et evangelizans regnum Dei
et duodecim cum illo
2 et mulieres aliquae quae erant curatae ab spiritibus malignis et
infirmitatibus
Maria quae vocatur Magdalene de qua daemonia septem
exierant
3 et Iohanna uxor Chuza procuratoris Herodis
et Susanna et aliae multae
quae ministrabant eis de facultatibus suis
4 Cum autem turba plurima conveniret
et de civitatibus properarent ad eum
dixit per similitudinem
5 exiit qui seminat seminare semen suum
et dum seminat aliud cecidit secus viam et conculcatum est
et volucres caeli comederunt illud
6 et aliud cecidit supra petram
et natum aruit quia non habebat humorem
7 et aliud cecidit inter spinas
et simul exortae spinae suffocaverunt illud
8 et aliud cecidit in terram bonam
et ortum fecit fructum centuplum
haec dicens clamabat qui habet aures audiendi audiat
9 interrogabant autem eum discipuli eius
quae esset haec parabola
10 quibus ipse dixit vobis datum est nosse mysterium regni Dei
Ceteris autem in parabolis
ut videntes non videant et audientes non intellegant
11 Est autem haec parabola semen est verbum Dei
12 qui autem secus viam sunt qui
audiunt
deinde venit diabolus et tollit verbum de corde eorum
ne credentes salvi fiant
13 nam qui supra petram
qui cum audierint cum gaudio suscipiunt verbum
et hii radices non habent qui ad tempus credunt
et in tempore temptationis recedunt
14 quod autem in spinis cecidit
hii sunt qui audierunt
et a sollicitudinibus et divitiis et voluptatibus vitae euntes
suffocantur
et non referunt fructum
15 quod autem in bonam terram
hii sunt qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent
et fructum adferunt in patientia
16 Nemo autem lucernam accendens operit eam vaso
aut subtus lectum ponit
sed supra candelabrum ponit ut intrantes videant lumen
17 Non enim est occultum quod non manifestetur
nec absconditum quod non cognoscatur et in palam veniat
18 Videte ergo quomodo auditis
qui enim habet dabitur illi
et quicumque non habet
etiam quod putat se habere auferetur ab illo
19 Venerunt autem ad illum mater et fratres eius
et non poterant adire ad eum prae turba
20 et nuntiatum est illi
mater tua et fratres tui stant foris volentes te videre
21 qui respondens dixit ad eos
mater mea et fratres mei hii sunt qui verbum Dei audiunt et faciunt
22 Factum est autem in una dierum
et ipse ascendit in naviculam et discipuli eius
et ait ad illos transfretemus trans stagnum
et ascenderunt
23 navigantibus autem illis obdormiit
et descendit procella venti in stagnum
et conplebantur et periclitabantur
24 accedentes autem suscitaverunt eum dicentes praeceptor perimus
at ille surgens increpavit ventum et tempestatem aquae
et cessavit et facta est tranquillitas
25 dixit autem illis ubi est fides vestra
qui timentes mirati sunt dicentes ad invicem
quis putas hic est
quia et ventis imperat et mari et
oboediunt ei
26 enavigaverunt autem ad regionem
Gerasenorum
quae est contra Galilaeam
27 et cum egressus esset ad terram
occurrit illi vir quidam qui habebat daemonium iam temporibus multis
et vestimento non induebatur
neque in domo manebat sed in monumentis
28 is ut vidit Iesum procidit ante illum
et exclamans voce magna dixit
quid mihi et tibi est Iesu Fili Dei altissimi
obsecro te ne me torqueas
29 praecipiebat enim spiritui inmundo ut exiret ab homine
multis enim temporibus arripiebat illum
et vinciebatur catenis et conpedibus custoditus
et ruptis vinculis agebatur a daemonio in deserta
30 interrogavit autem illum Iesus dicens quod tibi nomen est
at ille dixit Legio
quia intraverunt daemonia multa in eum
31 et rogabant illum ne imperaret illis
ut in abyssum irent
32 erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte
et rogabant eum ut permitteret eos in illos ingredi
et permisit illos
33 exierunt ergo daemonia ab homine et intraverunt in porcos
et impetu abiit grex per praeceps in stagnum et suffocatus est
34 quod ut viderunt factum qui pascebant fugerunt
et nuntiaverunt in civitatem et in villas
35 exierunt autem videre quod factum est
et venerunt ad Iesum
et invenerunt hominem sedentem a quo daemonia exierant
vestitum ac sana mente ad pedes eius
et timuerunt
36 nuntiaverunt autem illis et qui viderant
quomodo sanus factus esset a Legione
37 et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gerasenorum
ut discederet ab ipsis
quia timore magno tenebantur
Ipse autem ascendens navem reversus est
38 et rogabat illum vir a quo daemonia exierant ut cum eo esset
dimisit autem eum Iesus dicens
39 redi domum tuam et narra quanta tibi fecit Deus
et abiit per universam civitatem
praedicans quanta illi fecisset Iesus
40 Factum est autem cum redisset Iesus excepit illum turba
erant enim omnes expectantes eum
41 et ecce venit vir cui nomen Iairus et ipse princeps synagogae erat
et cecidit ad pedes Iesu rogans eum ut intraret in domum eius
42 quia filia unica erat illi fere annorum duodecim
et haec moriebatur
et contigit dum iret a turbis conprimebatur
43 et mulier quaedam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim
quae in medicos erogaverat omnem substantiam suam
nec ab ullo potuit curari
44 accessit retro et tetigit fimbriam vestimenti eius
et confestim stetit fluxus sanguinis eius
45 et ait Iesus quis est qui me tetigit
negantibus autem omnibus dixit Petrus et qui cum illo erant
praeceptor turbae te conprimunt et adfligunt
et dicis quis me tetigit
46 et dixit Iesus tetigit me aliquis
nam ego novi virtutem de me exisse
47 videns autem mulier quia non latuit
tremens venit et procidit ante pedes illius
et ob quam causam tetigerit eum indicavit coram omni populo
et quemadmodum confestim sanata sit
48 at ipse dixit illi
filia fides tua te salvam fecit vade in pace
49 adhuc illo loquente
venit a principe synagogae dicens ei
quia mortua est filia tua noli vexare illum
50 Iesus autem audito hoc verbo respondit patri puellae
noli timere crede tantum et salva erit
51 et cum venisset domum
non permisit intrare secum quemquam
nisi Petrum et Iohannem et Iacobum
et patrem et matrem puellae
52 flebant autem omnes et plangebant illam
at ille dixit nolite flere
non est mortua sed
dormit
53 et deridebant eum scientes quia mortua esset
54 ipse autem tenens manum eius clamavit dicens puella surge
55 et reversus est spiritus eius et surrexit continuo
et iussit illi dari manducare
56 et stupuerunt parentes eius
quibus praecepit ne alicui dicerent quod factum erat