Krie e ditë
1 Kam bërë nijet me vetëhe time këtë, që të mos vij ndër ju përsëri për të helmuarë.
2 Sepse nd’ u helmofça unë juvet, cili ësht’ ai që do të më gëzojë mua? Përveçe ai që pat qënë nga meje helmuarë?
3 E shkrova ndër ju këtë të tillënë, që të mos marr helm mbi helm kur të vinj unë, nga ata që duhej të keshë gëzim, tuke pasurë tharos mbë gjithë ju, që gëzimnë tim e bëni gjithë tuajnë.
4 Sepse nga helmi i shumë e gulçimi i zëmërësë u shkrova juvet me shumë lot, jo që të helmoneni, po që të njihni dashurinë që kam shumë më tepërë mbë ju.
5 E ndë qe ndonjë që më helmoi mua, nukë helmoi mua, po helmoi pakëzë, që të mos bënem i rëndë gjithë juvet.
6 Sado i është së tilit kij mundim që u bë nga të shumëtë.
7 Kaqë që përkundrë ju duhetë të bëni hir më tepërë e parigori, mos ndodhetë e e pijë helmi i tepërë të tilinë.
8 Pra andaj u lutem juvet të dëftoni mb’atë dashuri të paluajturë.
9 Andaj me këtë nijet edhe ju shkrova, që të njoh mëndienë tuaj, ndë jeni mbë të gjitha të gjegjurë.
10 E mb’atë që bëtë juvet hir, e bëj edhe unë, sepse edhe unë ndë bëra ndonjë hir, atij që ja bëra, për dashuri tuaj ja bëra, përpara Krishtit, që të mos dëmëtonemi nga Satanai.
11 Sepse ja dimë gënjeshtrat’ e tij.
12 E kur arrijta ndë Troadhë për të dhidhaksurë Ungjill’ e Krishtit, e si m’u hap port’ e Zotit, nukë paçë të prëjturë ndë Shpirt tim, sepse s’paçë gjeturë vëllanë tim Titonë.
13 Po si i laçë me shëndet ata, dolla e vajta ndë Maqedhoni.
14 Lëvdim pa ndë Perndinë që na bën nevet të mundjëmë kurdo mbë Krishtinë, e bën të çfaqetë mirudhi e së njohurit së tij, me anë tënë mbë çdo vënd.
15 Sepse mirudhi e Krishtit jemi nevet mbë Perndinë edhe për ata që sosenë, edhe për ata që humbasënë.
16 Për dica mirudhi e vdekëjësë, për vdekëjë të ture, e për dica mirudhi e jetësë, për jetë të ture. E për këto punëra kush është që të jetë kaqë i zoti?
17 Sepse nukë jemi si të shumëtë, që shesënë fjalën’ e Perndisë, po si nga zëmër’ e qëruarë, si nga an’ e Perndisë, flasëmë përpara Perndisë mbë Krishtinë.
1 statui autem hoc ipse apud me
ne iterum in tristitia venirem ad vos
2 si enim ego contristo vos
et quis est qui me laetificet nisi qui contristatur ex me
3 et hoc ipsum scripsi
ut non cum venero tristitiam super tristitiam habeam
de quibus oportuerat me gaudere
confidens in omnibus vobis
quia meum gaudium omnium vestrum est
4 nam ex multa tribulatione et angustia cordis
scripsi vobis per multas lacrimas
non ut contristemini
sed ut sciatis quam caritatem habeo abundantius in vobis
5 si quis autem contristavit non me contristavit
sed ex parte ut non onerem omnes vos
6 sufficit illi qui eiusmodi est obiurgatio haec quae fit a pluribus
7 ita ut e contra magis donetis et consolemini
ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui eiusmodi est
8 propter quod obsecro vos ut confirmetis in illum caritatem
9 ideo enim et scripsi ut cognoscam experimentum vestrum
an in omnibus oboedientes sitis
10 cui autem aliquid donatis et ego
nam et ego quod donavi si quid donavi
propter vos in persona Christi
11 ut non circumveniamur a Satana
non enim ignoramus cogitationes eius
12 cum venissem autem Troadem propter evangelium Christi
et ostium mihi apertum esset in Domino
13 non habui requiem spiritui meo
eo quod non invenerim Titum fratrem meum
sed valefaciens eis profectus sum in Macedoniam
14 Deo autem gratias qui semper triumphat nos in Christo Iesu
et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco
15 quia Christi bonus odor sumus Deo
in his qui salvi fiunt et in his qui pereunt
16 aliis quidem odor mortis in mortem
aliis autem odor vitae in vitam
et ad haec quis tam idoneus
17 non enim sumus sicut plurimi adulterantes verbum Dei
sed ex sinceritate
sed sicut ex Deo coram Deo in Christo loquimur