Krie e pesëtë
1 E u hodhë mb’anë të tejme të detit, mbë fshat të Gadharinovet.
2 E poqë dolli ai nga varka, atëherë e poqi atë një njeri me Shpirt të pëgërë, që duall nga varretë.
3 Ai kishte të ndënjurit’ e tij ndë varre, e as me zinçirë s’mund ta lidh atë njeri.
4 E ndonëse e lidhë atë shumë herë me zinçirë, edhe me hekura mbë këmbë, edhe zinçiretë i këput, edhe hekurat’ e këmbëvet, e ndonjë s’mund ta mbante atë.
5 E gjithë kohënë nat’ e ditë rrijte ndëpër male, e ndëpër varre, tuke prerë vetëhen’ e tij me gurë.
6 E si pa Iisunë për së largut, u lëshua me vrap, e u fal nde ai.
7 E si briti me zë të madh, i tha: Ç’ke të bëç ti me mua Iisu i biri i Perndisë së lartë? Të betoj te Perndia të mos më mundoç.
8 (Sepse i thosh atij: Del jashtë nga njeriu Shpirt i pëgërë.)
9 E e piet atë: Ç’është ëmëri it? E u përgjegj, e tha: Legjeon është ëmëri im, se jemi shumë.
10 E i lutej atij shumë, që të mos i dërgon ata jashtë nga vëndi.
11 E atje rrotull malevet ishte një kope derravet e madhe, që kullotnë.
12 E i lutejn’ atij gjithë të paudhëtë, e thoshnë: Dërgona navet të hijëmë mbë derra, e të rrimë mb’ata. E atëherë u dha urdhërinë ature Iisui.
13 E si duallë Shpirtet’ e pëgëra, hinë mbë derra, e u vërsul kopeja me vrap, e u gremis mbë det (që qenë ngjera di mijë) e u mbitnë mbë det.
14 E ata që kullotnë derratë iknë, e vanë të rrëfeijnë ndë qutet edhe ndë fshatëra.
15 E duallë të shihnë ç’është këjo që u bë; e vijënë tek ishte Iisui, e shohënë të dhemonisurinë, atë që kish legjeonë që rrijte veshurë rrobatë, edhe urtëcuarë, e u frikuanë.
16 E ata që e panë, u rrëfienë ature të gjitha ç’u bënë te i dhemonisuri, edhe ç’u bë ndë derra.
17 E nisnë t’i lutejn’atij, që të dil nga sinoret’ e ture.
18 E si hipi ai mbë varkë, i lutej atij ai që pat të paudhëtë, që të rrij bashkë me të.
19 E Iisuj nuk’ e la atë, po i tha atij: Hajde mbë shtëpi tënde, mbë njerëz të tu, e thuaj ature sa bëri tek teje Zoti, e i erdhi keq për ti.
20 E vate; e nisi të rrëfente ndë Dhekapol sa bëri nde ai Iisui, e çuditeshinë të gjithë.
21 E si shkoi pagjene Iisui mb’anë të përtejme me varkë, u mbëjuadhë nde ai shumë turmë; e qe mbanë detit.
22 E na, i vjen një nga të parët’ e sinagojit, që kish ëmërinë Iairo, e si e pa atë, i ra mbë këmbë të tij.
23 E i lutej atij shumë, e i thosh se: Vashëza ime është mbë të vdekurë. Nxito, e të vëç mbi të duartë, të shpëtojë, e të rrojë.
24 E vate bashkë me të, e vint’ pas si shumë turmë, e e shtrëngoijnë atë.
25 (E një grua që kish të rrjedhurë të gjakut dimbëdhjetë vjet.
26 E kishte hequrë shumë nga shumë xherahë, e kish prishurë gjithë gjën’ e saj pa mbrodhurë, po ishte bërë më keq.
27 Si digjoi për Iisunë, erdhi prapazë ndë turmë, e zuri rrobën’ e tij.
28 Sepse thosh, që: Edhe rrobën’ e tij ndë zufça, do të shëronem.
29 E atë çast ju tha të rrjedhurit’ e gjakut së saj, e digjoi mbë kurm të saj se u shërua nga ajo plagë.
30 E Iisui atë çast si digjoi brënda mbë vetëhe të tij fuqinë që dolli nga vetëheja e tij, u kthie ndë turmë, e thoshte: Cili më zuri nga rrobatë?
31 E mathitit’ e tij i thoshnë atij: Sheh turmënë që të shtrëngon, e thua cili më zuri?
32 E vështron rrotullë të shih atë që bëri këtë.
33 E gruaja, si e dij atë që u bë mbë të, u frikua, e dridhej, e erdhi e i ra mbë këmbë të tij, e i tha atij gjithë të vërtetënë.
34 Edhe ai i tha asaj: Bijë, besa jote të sosi ti, ecë ndë të mirë tënde, e shërou nga të keqtë tat).
35 E pa sosurë ai fjalënë vijënë nga i pari sinagojit, e thonë, se: Vashëza jote vdiqi, pse i ep tjatër zahmet dhaskalit?
36 Edhe Iisui atë çast poqë digjoi fjalënë që thanë, i thotë së parit së sinagojit: Mos u trëmb, po vetëmë beso.
37 E nukë la njeri të vinte pas si, përveçme Petronë, edhe Iakovonë, edhe Ioannë, të vëllan’ e Iakovoit.
38 E vjen mbë shtëpi të së parit së sinagojit, e sheh shumë nakatosí, e shumë që qajnë, edhe ulërijnë fort.
39 E si hiri brënda u thot’ ature: Pse nakatoseni e qani? Vashëza nukë vdiqi, po flë.
40 E e përqeshnë atë. Edhe ai si i kreu të gjithë jashtë, mori me vetëhe të jatn’ e djalit, edhe mëmënë, edhe ata që pat me vetëhe, e vate brënda tek qe vashëza shtrijturë.
41 E si e zuri vashëzënë nga dora, i thot’ asaj: Talitha kumi, që domethënë: Vashëza (ti të thom), ngreu.
42 E u ngre atë çast vashëza mbë këmbë, e ecënte; sepse ishte dimbëdhjetë vjeç, e u çuditnë çudi të madhe.
43 E i porsiti ata shumë, që të mos e dijë ndonjë njeri këtë; e u tha t’i apënë asaj të hajë.
1 et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum
2 et exeunti ei de navi
statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu inmundo
3 qui domicilium habebat in monumentis
et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare
4 quoniam saepe conpedibus et catenis vinctus
disrupisset catenas et conpedes comminuisset
et nemo poterat eum domare
5 et semper nocte ac die in monumentis et in montibus
erat
clamans et concidens se lapidibus
6 videns autem Iesum a longe cucurrit et adoravit eum
7 et clamans voce magna dicit
quid mihi et tibi Iesu Fili Dei summi
adiuro te per Deum ne me torqueas
8 dicebat enim illi exi spiritus inmunde ab homine
9 et interrogabat eum quod tibi nomen est
et dicit ei Legio nomen mihi est quia multi sumus
10 et deprecabatur eum multum
ne se expelleret extra regionem
11 erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens
12 et deprecabantur eum spiritus dicentes
mitte nos in porcos ut in eos introeamus
13 et concessit eis statim Iesus
et exeuntes spiritus inmundi introierunt in porcos
et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo
milia
et suffocati sunt in mare
14 qui autem pascebant eos fugerunt
et nuntiaverunt in civitatem et in agros
et egressi sunt videre quid esset facti
15 et veniunt ad Iesum
et vident illum qui a daemonio vexabatur sedentem vestitum et sanae
mentis
et timuerunt
16 et narraverunt illis qui viderant
qualiter factum esset ei qui daemonium habuerat et de porcis
17 et rogare eum coeperunt ut discederet de
finibus eorum
18 Cumque ascenderet navem
coepit illum deprecari qui daemonio vexatus
fuerat
ut esset cum illo
19 et non admisit eum
sed ait illi vade in domum tuam ad tuos
et adnuntia illis quanta tibi Dominus fecerit
et misertus sit tui
20 et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus
et omnes mirabantur
21 Et cum transcendisset Iesus in navi
rursus trans fretum convenit turba multa ad illum
et erat circa mare
22 et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus
et videns eum procidit ad pedes eius
23 et deprecabatur eum multum dicens
quoniam filia mea in extremis est
veni inpone manus super eam ut salva sit et vivat
24 et abiit cum illo
et sequebatur eum turba multa et conprimebant illum
25 et mulier quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim
26 et fuerat multa perpessa a conpluribus medicis
et erogaverat omnia sua
nec quicquam profecerat sed magis deterius habebat
27 cum audisset de Iesu venit in turba retro
et tetigit vestimentum eius
28 dicebat enim quia si vel vestimentum eius tetigero salva ero
29 et confestim siccatus est fons sanguinis eius
et sensit corpore quod sanata esset a plaga
30 et statim Iesus cognoscens in semet ipso
virtutem quae exierat de eo
conversus ad turbam aiebat quis tetigit vestimenta mea
31 et dicebant ei discipuli sui
vides turbam conprimentem te et dicis quis me tetigit
32 et circumspiciebat videre eam quae hoc fecerat
33 mulier autem timens et tremens
sciens quod factum esset in se
venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem
34 ille autem dixit ei
filia fides tua te salvam fecit vade in pace et esto sana a plaga tua
35 adhuc eo loquente veniunt ab archisynagogo dicentes
quia filia tua mortua est quid ultra vexas magistrum
36 Iesus autem verbo quod dicebatur audito
ait archisynagogo noli timere tantummodo crede
37 et non admisit quemquam sequi se
nisi Petrum et Iacobum et Iohannem fratrem Iacobi
38 et veniunt in domum archisynagogi
et videt tumultum et flentes et heiulantes multum
39 et ingressus ait eis quid turbamini et ploratis
puella non est mortua sed dormit
40 et inridebant eum
ipse vero eiectis omnibus
adsumit patrem et matrem puellae et qui secum erant
et ingreditur ubi erat puella iacens
41 et tenens manum puellae ait illi
talitha cumi quod est interpretatum puella tibi dico surge
42 et confestim surrexit puella et ambulabat
erat autem annorum duodecim
et obstipuerunt stupore maximo
43 et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret
et dixit dari illi manducare