Krie e trembëdhjetëtë
1 E ndë Qishë që ish nd’Antiohi qenë ca profitër edhe dhaskalër, Varnava, e Simeoni që thuhej Nigjer, e Lluqoi nga Qirini, e Manaiu, shoku i Irodhit Tetrarhut, edhe Savllua.
2 E tek shërbeijnë këta Zotnë, e agjëroijnë, thotë Shpirti Shënjt: Shquamëni mua Varnavënë edhe Savllonë ndë punë që i kam thirrë un’ ata.
3 Ahiere si agjëruanë e u falë e vunë duartë mbi ta, i lëshuanë.
4 E këta si dërgonejnë nga Shënjti Shpirt, zbritnë ndë Selefqi, e ateje bënë plëhurë për Qipro.
5 E si vanë ndë Salaminë, dhidhaksnë fjalën’ e Perndisë ndëpër sinagojera të çifutet. E kishnë edhe Ioannë shërbëtuar.
6 E si shkuanë nisinë ngjera ndë Pafo, gjenë atje një magjishtjar pseftoprofet çifut, që quhej Variisu.
7 Kij ish bashkë me Anthipatonë Sergjo Pavllonë, njeri të mënçurë. Kij si thirri Varnavënë edhe Savllonë, kërkoi të digjon fjalën’ e Perndisë.
8 Ma Elima magjishtjari (se kështu ksijisetë ëmër’ i tij) u rrij ature kondrë, e kërkon të mërgon Anthipatnë nga besa.
9 Ma Savllua (që quhetë edhe Pavllo) si u mbush prej Shpirt Shënjt e vështroi mirë mbë të,
10 I tha: O ti që je plot nga çdo gënjeshtrë e nga çdo të rreme, i biri i djallit, armiku i çdo së drejtësë, ti nukë mërcen tuke prishurë udhët’ e Zotit të drejtatë.
11 E ndashti adha ja, dor’ e Zotit mbi tij, e do të mbeteç i verbërë të mos shohç Diellinë ngjera mbë një kohë. E atë çast ra mbi të mjergullë e skotadh, e vin rrotullë e kërkon ta hiqnë prej doret.
12 Ahiere si pa Anthipatoi atë që gjau, besoi, e çuditej mbë dhidhahi të Zotit.
13 E Pavllua me ata që kish me vetëhe, si u ngrenë nga Pafua, erdhë ndë Pergë të Pamfilisë. E Ioanni, si u nda prej suresh, u kthe ndë Ierusalim.
14 E ata si shkuanë nga Perga, vanë nd’Andiohi të Pisidhisë, e si hinë ndë Sinagoj ditën’ e shëtunësë, qëndruanë atje.
15 E pas të dhiavasurit së Nomit edhe të profitëvet, dërguanë të parët’ e sinagojit mbë ta, e u thanë: O njerëz vëllazër, ndë kini juvet fjalë për të porsiturë ndë llao, thoi.
16 E si u ngre Pavllua e bëri nishan me dorë për të pushuarë, tha: O njerëz Israilit, e ju që kini frikën’ e Perndisë, digjoni.
17 Perndia e këtij llaoit së Israilit zgjodhi përinjtë tanë, e ngrijti llaonë kur qe i huaj ndë dhe t’Egjiptosë, e me dorë të lartë i nxori ata nga ajo.
18 E ndë dizet vjet kohë duroi marrëzit’ e ture nd’erimi.
19 E si prishi shtatë milete ndë dhe të Hanaanit, dhen’ e ature e ndau mbë ta me short.
20 E pastaje ngjera mbë katërqind e pesëdhjetë vjet u dha gjukatas ngjera te profiti Samuil.
21 E që ahiere e pastaj kërkuanë mbret, e u dha ature Perndia Saullë të bir’ e Qisit, njeri nga filia e Veniaminit, vitëre dizet.
22 E si e nxori atë, u ngrijti ature për mbret Dhavidhnë që për atë martirisi, e tha: Gjeçë Dhavidhnë të bir’ e Ieseut, njeri mbë zëmërë time. Ai do të bëjë gjith’ ato që dua unë.
23 E nga far’ e këtij nxori Perndia, sikundrë kish taksurë, ndë Israil Sotirë Iisunë.
24 Edhe Ioanni dhidhaksi përpara se të vin ai, pagëzim të metanisë mbë gjithë llao t’israilit.
25 E si e sosi Ioanni udhën’ e tij, thosh: Cili thoi ju se jam unë? Nukë jam unë ai, po ja që vjen pas meje ai, që un’ atij s’jam i zoti t’i zgjidh këpucët’ e këmbëvet.
26 O njerëz vëllazër, të bijt’ e filisë Avraamit, edhe cilido prej jush trëmbetë Perndisë, mbë ju është dërguarë fjala e kësaj sotirisë.
27 Sepse ata që rrinë nd’Ierusalim, edhe të parët’ e ture, sepse nuk’ e njohnë atë, as fjalët’ e profitet që dhiavasjënë të shëtunë për të shëtunë, me të dëmëtuarë të këtij i paguanë.
28 E sepse nukë gjenë ndonjë faj për vdekëjë, kërkuanë nga Pillatua të vritej ai.
29 E si bënë gjith’ ato që ishnë shkruarë për të, e zbritnë atë nga druri e e vunë ndë varr.
30 Ma Perndia e ngjalli atë nga të vdekuritë.
31 Ai u duk për shumë ditet mb’ata që hipnë bashkë me të nga Galilea nd’Ierusalim. Këta janë martirë t’atijtë ndë llao.
32 E navet u dëftojmë juvet të taksuritë që qe bërë ndë baballarë, se Perndia e sosi atë ndë nevet që jemi djelmt’ e ature, sepse ngjalli Iisunë.
33 Sikundrë është shkruarë edhe ndë psallmo të ditë: Biri im je ti, unë sot të polla tij.
34 E qishë ngjalli atë nga të vdekuritë e do të mos kthenetë më ndë të kalburë, kështu tha: Do të bëj të jenë të qëndruara për ju ato q’i taksa Dhavidhit.
35 Andaj edhe ndë tjatër vënd thotë: Do të mos lëç të shohë kalbësirë Shënjti it.
36 Sepse Dhavidhi, si pat punuarë ndë jetë të tij thelimën’ e Perndisë, fleti, e u vu ndë përind të tij, e pa të kalburë.
37 Ma atë që e ngjalli Perndia, kij nukë pa të kalburë.
38 Dijie gjithë juvet, o njerëz vëllazër, që me anë të këtij, dëftonetë ndë ju të ndëjierit’ e fajevet.
39 E nga gjith’ ato që nukë mundë të bëneshitë të drejtë ndë nom të Moisiut, mbë këtë bënetë, cilido që beson, i drejtë.
40 Vështroni dha se mos vijë mbë juvet ajo që është shkruarë ndë profitër.
41 Vështroni juvet që shani, e çuditi, e mos u dukni, se unë bëj një punë ndë dit tuaj, punë që do të mos e besoni juvet, nd’ ua rrëfeftë njeri juvet.
42 E kur dilë nga sinagoji i çifutet, u luteshinë miletetë që t’u thoshnë ature këto fjalë të shëtunë që vjen.
43 E si u lëshua mbëjedhëja, shumë nga Çifutë e nga Prosilitë që qenë të besësë, vanë pas Pavllosë edhe Varnavësë. E këta me fjalë të ture u mbushnë kokënë ature që të qëndroijnë pa luajturë ndë dhurëti të Perndisë.
44 E të shëtunën’ e pastajme, u mbëjodh afër gjithë quteti të digjoijnë fjalën’ e Perndisë.
45 E Çifutë, si panë turmëtë, u mbushnë zili, e thoshnë kondr’ ature që thosh Pavllua tuke vllasfimisurë.
46 Atëherë Pavllua edhe Varnava duallë e thanë me tharos, që e udhësë qe të flitej ndë ju përpara fjala e Perndisë; ma sepse e hidhni atë poshtë, e apofasisni vetëhenë tuaj që s’jini të zotë për jetë të pasosurë, ja, që kthenemi ndë milete.
47 Se kështu na porsiti navet Zoti: U të bëra ti dritë për fili të pabesa, të gjeç ti për sotiri të ture ngjera mb’anë të dheut.
48 Këto si digjuanë filit’ e tjera gëzonishnë, e lëvdoijnë fjalën’ e Zotit, e besuanë gjith’ ata që qenë apofasisurë për jetë të pasosurë.
49 E fjala e Zotit përhapej mbë gjith’ atë vënd.
50 Ma çifutë, ndershuanë gratë që trëmbishnë Perndisë, e të nderçuratë, e të parët’ e qutetit, e ngrijtinë ndjekëjë kondrë Pavllosë edhe Varnavësë, e i nxuarë ata nga sinoret’ e ture.
51 E ata si shkundnë pluhurin’ e këmbëvet së ture përpara ture, erdhë ndë Ikonio.
52 E mathitejtë pa qenë plot gëzim e plot prej Shënjtit Shpirt.
1 erant autem in ecclesia quae erat Antiochiae prophetae et doctores
in quibus Barnabas et Symeon qui vocabatur Niger
et Lucius Cyrenensis
et Manaen qui erat Herodis tetrarchae conlactaneus et Saulus
2 ministrantibus autem illis Domino et ieiunantibus
dixit Spiritus Sanctus
separate mihi Barnaban et Saulum
in opus quod adsumpsi eos
3 tunc ieiunantes et orantes inponentesque eis manus dimiserunt illos
4 et ipsi quidem missi ab Spiritu Sancto abierunt Seleuciam
et inde navigaverunt Cyprum
5 et cum venissent Salamina
praedicabant verbum Dei in synagogis Iudaeorum
habebant autem et Iohannem in ministerio
6 et cum perambulassent universam insulam usque Paphum
invenerunt quendam virum magum
pseudoprophetam Iudaeum cui nomen erat Bariesu
7 qui erat cum proconsule Sergio Paulo viro prudente
hic accitis Barnaba et Saulo
desiderabat audire verbum Dei
8 resistebat autem illis Elymas magus
sic enim interpretatur nomen eius
quaerens avertere proconsulem a fide
9 Saulus autem qui et Paulus
repletus Spiritu Sancto intuens in eum
10 dixit
o plene omni dolo et omni fallacia fili diaboli
inimice omnis iustitiae
non desinis subvertere vias Domini rectas
11 et nunc ecce manus Domini super te et eris caecus
non videns solem usque ad tempus
et confestim cecidit in eum caligo et tenebrae
et circumiens quaerebat qui ei manum daret
12 tunc proconsul cum vidisset factum
credidit admirans super doctrinam Domini
13 et cum a Papho navigassent Paulus et qui cum eo
venerunt Pergen Pamphiliae
Iohannes autem discedens ab eis reversus est Hierosolymam
14 illi vero pertranseuntes Pergen
venerunt Antiochiam Pisidiae
et ingressi synagogam die sabbatorum sederunt
15 post lectionem autem Legis et Prophetarum
miserunt principes synagogae ad eos dicentes viri fratres
si quis est in vobis sermo exhortationis ad plebem dicite
16 surgens autem Paulus et manu silentium indicens ait
viri israhelitae et qui timetis Deum audite
17 Deus plebis Israhel elegit patres nostros et plebem exaltavit
cum essent incolae in terra Aegypti
et in brachio excelso eduxit eos ex ea
18 et per quadraginta annorum tempus mores eorum sustinuit in deserto
19 et destruens gentes septem in terra Chanaan
sorte distribuit eis terram eorum
20 quasi post quadringentos et quinquaginta annos
et post haec dedit iudices usque ad Samuhel prophetam
21 et exinde postulaverunt regem
et dedit illis Deus Saul filium Cis
virum de tribu Beniamin annis quadraginta
22 et amoto illo suscitavit illis David regem
cui et testimonium perhibens dixit
inveni David filium Iesse virum secundum cor meum
qui faciet omnes voluntates meas
23 huius Deus ex semine secundum promissionem eduxit Israhel salvatorem
Iesum
24 praedicante Iohanne ante faciem adventus eius
baptismum paenitentiae omni populo Israhel
25 cum impleret autem Iohannes cursum suum dicebat
quem me arbitramini esse non sum ego
sed ecce venit post me
cuius non sum dignus calciamenta pedum solvere
26 viri fratres filii generis Abraham et qui in vobis timent Deum
vobis verbum salutis huius missum est
27 qui enim habitabant Hierusalem et principes eius hunc ignorantes
et voces prophetarum quae per omne sabbatum leguntur
iudicantes impleverunt
28 et nullam causam mortis invenientes in eum
petierunt a Pilato ut interficerent eum
29 cumque consummassent omnia quae de eo scripta erant
deponentes eum de ligno posuerunt in monumento
30 Deus vero suscitavit eum a mortuis
qui visus est per dies multos
his
31 qui simul ascenderant cum eo de Galilaea in Hierusalem
qui usque nunc sunt testes eius ad plebem
32 et nos vobis adnuntiamus
ea quae ad patres nostros repromissio facta est
33 quoniam hanc Deus adimplevit filiis nostris resuscitans Iesum
sicut et in psalmo secundo scriptum est
Filius meus es tu ego hodie genui te
34 quod autem suscitaverit eum a mortuis
amplius iam non reversurum in corruptionem
ita dixit quia dabo vobis sancta David fidelia
35 ideoque et alias dicit
non dabis Sanctum tuum videre corruptionem
36 David enim sua generatione
cum administrasset voluntati Dei
dormivit et adpositus est ad patres suos et vidit corruptionem
37 quem vero Deus suscitavit non vidit corruptionem
38 notum igitur sit vobis viri fratres
quia per hunc vobis remissio peccatorum adnuntiatur
ab omnibus quibus non potuistis in lege Mosi
iustificari
39 in hoc omnis qui credit iustificatur
40 videte ergo ne superveniat quod dictum est in
prophetis
41 videte contemptores et admiramini et disperdimini
quia opus operor ego in diebus vestris
opus quod non credetis si quis enarraverit vobis
42 exeuntibus autem illis
rogabant ut sequenti sabbato loquerentur sibi verba haec
43 cumque dimissa esset synagoga
secuti sunt multi Iudaeorum et colentium advenarum Paulum et Barnaban
qui loquentes suadebant eis ut permanerent in gratia Dei
44 sequenti vero sabbato paene universa civitas convenit
audire verbum Domini
45 videntes autem turbas Iudaei repleti sunt zelo
et contradicebant his quae a Paulo dicebantur blasphemantes
46 tunc constanter Paulus et Barnabas dixerunt
vobis oportebat primum loqui verbum Dei
sed quoniam repellitis illud
et indignos vos iudicastis aeternae vitae
ecce convertimur ad gentes
47 sic enim praecepit nobis Dominus
posui te in lumen gentibus
ut sis in salutem usque ad extremum terrae
48 audientes autem gentes gavisae sunt
et glorificabant verbum Domini
et crediderunt quotquot erant praeordinati ad vitam aeternam
49 disseminabatur autem verbum Domini per universam regionem
50 Iudaei autem concitaverunt religiosas mulieres et honestas
et primos civitatis
et excitaverunt persecutionem in Paulum et Barnaban
et eiecerunt eos de finibus suis
51 at illi excusso pulvere pedum in eos venerunt Iconium
52 discipuli quoque replebantur gaudio et Spiritu Sancto