Krie e katërmbëdhjetëtë
1 E kur arrijtinë ndë Konië, ashtu van’ ata ndë sinaguaj të çifutet, e bënë të tillë dhidhahi sa që besoi një turm’ e madhe prej çifutet edhe Elinëvet.
2 Ma Çifutë që nukë kishnë besuarë, u ngrenë mbë këmbë e egërcuanë shpirtërat’ e Ethnikovet kondrë vëllazëret.
3 Po qëndruanë atje shumë kohë e dhidhaksnë faqeza kumbisurë te Zoti që u veveos fjalën’ e dhurëtisë tij, e u ip të bënishnë nishane e çudira me anë të duarvet së ture.
4 E u shqie turm’ e qutetit, e ca ishnë me anë të Çifutet, e ca me anë t’Apostojet.
5 Ma kur u ngrenë Ethnikotë edhe Çifutë me të parët’ e ture t’i ksenderoijnë e t’i vrisnë ata me gurë.
6 Si e panë, iknë e vanë ndëpër qutete të Likaonisë, ndë Listrë, edhe ndë Dhervë, edhe ndëpër gjithë fshatëra rrotullë.
7 E rrijnë atje, e dhidhaksnë Ungjillë.
8 E ndë Listrë gjëndej një njeri i smundurë nga këmbëtë, që ish i çalë nga barku i s’ëmmësë tij; ai nukë pat ecurë kurrë.
9 Kij rrij e digjon dhidhahin’ e Pavllosë, e Pavllua si e vështroi atë mirë, e si pa që kish besë për të sosurë.
10 I thotë me zë të madh: Ngreu mbë këmbë të tua shtruara. E këceu, e ecën.
11 E turmëtë si panë këtë që bëri Pavllua, ngrijtinë zën’ e ture, me gjuhë të Likaonëvet, e thanë: Pernditë u bënë mbë të gjarë si njerëz, e zbritnë mbë ne.
12 E Varnavënë e thërrisnë Dhia, e Pavllonë Ermi, sepse ai ish i pari i fjalësë.
13 E prifti i Dhiësë, që kish naonë përpara qutetit së ture, pru dema me kurorëra përpara portëravet bashkë me turmëtë, e duan të bën kurban.
14 E si digjuanë këtë Apostojtë Varnava edhe Pavllua, xuarrë rrobat’ e ture, e hinë brënda ndë turmë, tuke thirrturë.
15 E thoshnë: Njerëz, ç’janë këto që bëni? Edhe navet njerëz jemi që vdesëmë me juvet bashkë, po u dhidhaksjëmë juvet të hiqi nga këto gënjeshtra, e të ktheneni ndë Perndin’ e gjallë, që ka bërë Qiellnë edhe dhenë, edhe Detnë, edhe gjithë sa janë brënda nd’ato.
16 Ai që ndë breza që shkuanë pat lënë gjithë Filitë të ecëijnë nd’urdhëra të ture.
17 Ndonëse nuk’ e la vetëhenë pa çfaqurë, tuke bërë nevet të mira, e tuke dhënë nga Qielltë shira, e kohëtë plot me pemmë, e tuke dhënë pa kurcim t’ushqieritë e gëzimnë ndë zëmëra tona.
18 E si thanë këto, mezi u mbushnë kokënë turmavet që të mos therë kurban ature.
19 Ma arrijtinë nga Antiohia e nga Konja Çifutër, e bindnë turmëtë, e i ranë Pavllosë me gurë e e nxuarë jashtë nga quteti, sepse pandehnë se ish vdekurë.
20 Ma si e pushtruanë atë rrotullë mathitejtë, u ngre e hiri ndë qutet. E nesëret dolli bashkë me Varnavënë për ndë Dhervë.
21 E si rrëfienë Ungjillë mb’atë qutet, e si bënë shumë mathitej, u kthienë ndë Listrë, e ndë Konjë, e nd’Antiohi.
22 E stereosnë shpirtërat’ e mathitivet, tuke paraqinisurë të qëndroijnë pa luajturë ndë besë, edhe se ndë mbretëri të Perndisë duhetë të hijëmë na me shumë shtrëngime.
23 E si u hirotonisnë ature priftëre mbë çdo qishë, pas të falit e pas agjërimit, i akumbisnë ata mb’anë të Zot që panë besuarë.
24 E si shkuanë ndëpër Pisidhi, erdhë ndë Pamfili.
25 E si dhidhaksnë fjalën’ e Perndisë ndë Pergë, zbritnë ndë Atalë.
26 E ateje bënë plëhurë për Antiohi, atje tek panë qenë dhënë ndë hir të Perndisë për punë që sosnë.
27 E me të ardhurë të ture mbëjodhnë qishënë, e u rrëfeijnë sa pat bërë Perndia me anë të ture, e që hapi derën’ e besësë edhe ndë filira të tjera.
28 E qëndruanë atje jo pak kohë bashkë me mathitej.
1 factum est autem Iconii
ut simul introirent synagogam Iudaeorum et
loquerentur
ita ut crederet Iudaeorum et Graecorum copiosa multitudo
2 qui vero increduli fuerunt Iudaei
suscitaverunt et ad iracundiam concitaverunt animas gentium adversus
fratres
3 multo igitur tempore demorati sunt fiducialiter agentes in Domino
testimonium perhibente verbo gratiae suae
dante signa et prodigia fieri per manus eorum
4 divisa est autem multitudo civitatis
et quidam quidem erant cum Iudaeis quidam vero cum apostolis
5 cum autem factus esset impetus gentilium et Iudaeorum cum principibus
suis
ut contumeliis adficerent et lapidarent eos
6 intellegentes confugerunt ad civitates Lycaoniae Lystram et Derben
et universam in circuitu regionem
et ibi evangelizantes erant
7 et quidam vir in Lystris infirmus pedibus sedebat
claudus ex utero matris suae qui numquam ambulaverat
8 hic audivit Paulum loquentem
qui intuitus eum et videns quia haberet fidem ut salvus
fieret
9 dixit magna voce surge super pedes tuos rectus
et exilivit et ambulabat
10 turbae autem cum vidissent quod fecerat Paulus
levaverunt vocem suam lycaonice dicentes
dii similes facti hominibus descenderunt ad nos
11 et vocabant Barnaban Iovem Paulum vero Mercurium
quoniam ipse erat dux verbi
12 sacerdos quoque Iovis qui erat ante civitatem
tauros et coronas ante ianuas adferens
cum populis volebat sacrificare
13 quod ubi audierunt apostoli Barnabas et Paulus
conscissis tunicis suis exilierunt in turbas
clamantes
14 et dicentes viri quid haec facitis
et nos mortales sumus similes vobis homines
adnuntiantes vobis ab his vanis converti ad Deum vivum
qui fecit caelum et terram et mare et omnia quae in eis sunt
15 qui in praeteritis generationibus dimisit omnes gentes
ingredi in vias suas
16 et quidem non sine testimonio semet ipsum reliquit benefaciens
de caelo dans pluvias et tempora fructifera
implens cibo et laetitia corda vestra
17 et haec dicentes vix sedaverunt turbas ne sibi immolarent
18 supervenerunt autem quidam ab Antiochia et Iconio Iudaei
et persuasis turbis lapidantesque Paulum traxerunt extra civitatem
aestimantes eum mortuum esse
19 circumdantibus autem eum discipulis
surgens intravit civitatem
et postera die profectus est cum Barnaba in Derben
20 cumque evangelizassent civitati illi et docuissent multos
reversi sunt Lystram et Iconium et Antiochiam
21 confirmantes animas discipulorum
exhortantes ut permanerent in fide
et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum
Dei
22 et cum constituissent illis per singulas ecclesias presbyteros
et orassent cum ieiunationibus
commendaverunt eos Domino in quem crediderunt
23 transeuntesque Pisidiam venerunt Pamphiliam
24 et loquentes in Pergen verbum Domini
descenderunt in Attaliam
25 et inde navigaverunt Antiochiam
unde erant traditi gratiae Dei in opus quod conpleverunt
26 cum autem venissent et congregassent ecclesiam
rettulerunt quanta fecisset Deus cum illis
quia aperuisset gentibus ostium fidei
27 morati sunt autem tempus non modicum cum discipulis