Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E m’u dha një kallam posi shkop; e ëngjëlli rrij, e më thosh: Ngreu e mat naon’ e Perndisë, edhe thisiastirë, edhe ata që falë mbë të.
2 E avllinë që është përpara naoit lee, e mos e mat atë, sepse është dhënë ndë filira të tjera; e qutetnë Shënjt do ta shkeljënë dizet e katër muaj.
3 E do t’ap të di martirëvet së mi, e do të profitepsjënë një mijë e diqind e gjashtëdhjetë dit, veshurë me thasë.
4 Këta janë të di ullinjatë, e të di kandilierëtë që janë vënë përpara Perndisë dheut.
5 E ndë dashtë ndonjë të dëmëtojë ata, do të dalë zjar nga goja e ture, e do të hajë armiqt’ e ture, e kush të dojë të dëmëtojë ata, kështu duhetë që të vritetë ai.
6 Këta kanë urdhërë të mbilljënë qiellinë të mos lëshojë shi ndë ditë të profitisë ture; e kanë fuqi mbi ujëra, që të bëjënë të kthenenë mbë gjak, e të goditjënë dhenë mbë çdofarë plagë, sa herë që të duanë.
7 E kur të sosjënë që t’apënë martirin’ e ture, bisha që hipën nga avisi do të bëjë luftë me ta, e do t’i mundjë ata, e do t’i vrasë.
8 E trupet’ e ture do t’i lërë ndë rrugë të qutetitë së madh, që thuhetë me aligori Sodhomë, edhe Egjipto, tek u kruqas Zoti im.
9 E (njerëzitë) do të shohënë nga llaotë, e nga filitë, e nga gjuhëtë, e nga miletetë kufomat’ e ture tri dit e gjismë, e kufomat’ e ture do të mos i lënë të vihenë ndë varre.
10 E ata që rrinë mbi dhe do të gëzonenë, e do të lozënë valle mbi ta; e do të dërgojënë dhurëti njeri mbë jatërinë, sepse këta të di profitë vasanisnë ata që rrijnë mbi dhe.
11 Ma pas tri diç e gjismë shpirt i jetësë që vjen nga Perndia hiri mbë ta, e u ngrenë mbë këmbë të ture, e një frik’ e madhe ra mbi ata që i shihnë ata.
12 E digjuanë një zë të madh nga qielli, që u tha ature: Hipëni këtu; e hipnë ndë qiell mbë një mjergullë; e i panë ata armiqt’ e ture.
13 E atë çast u bë një tërmet i madh, e ra e dhjetët’ e qutetit; e u vranë ndë tërmet ëmërë shtatë mijë njerëzet, e të tjerët’ u frikuanë, e dhanë lëvdim Perndisë qiellit.
14 E veja e ditë shkoi, e ja tek vjen veja e tretë me të shpejtë.
15 E Ëngjëlli i shtatë i ra zurnasë, e u bënë zënja të mëdha ndër qiell, e thoshnë: Mbretërit’ e kësaj jetet u bënë të Zotit sonë e të Krishtit së tij, e do të mbretërojë ndë jetë pas jetet.
16 E të njëzet e katër pleqtë, ata që rrijnë mbë frone të ture përpara Perndisë, ranë përmbis e ju falë Perndisë.
17 Tuke thënë: Të efharistisjëmë tij, o Zot, o Perndi, që mban jetënë, që je, e që jeshe, e do të viç; sepse more fuqin’ e madhe tëndenë, e mbretërove.
18 E filit’ e tjera u urgjisnë, e u duk urgjia ote, e koh’ e së vdekuret për të gjukuarë, e për të dhënë pagënë profitëvet ropet së tu, e Shënjtorëvet, ature që trëmbenë ëmërinë tënd, të vogjëjtë e të mëdhinjtë; e të humbaç ata që humbasënë dhenë.
19 E u hap naoi i Perndisë ndër qiell, e u duk qivotoja e dhiathiqisë tij, ndë nao të tij; e u bënë vetëtima, e të thirrtura, e gjëmime, e tërmete, e breshër i madh.
1 et datus est mihi calamus similis virgae dicens
surge et metire templum Dei et altare et adorantes in eo
2 atrium autem quod est foris templum eice foras
et ne metieris eum
quoniam datum est gentibus
et civitatem sanctam calcabunt mensibus quadraginta duobus
3 et dabo duobus testibus meis
et prophetabunt diebus mille ducentis sexaginta amicti saccos
4 hii sunt duo olivae et duo candelabra
in conspectu Domini terrae stantes
5 et si quis eos voluerit nocere
ignis exiet de ore illorum
et devorabit inimicos eorum
et si quis voluerit eos laedere sic oportet eum occidi
6 hii habent potestatem cludendi caelum
ne pluat diebus prophetiae ipsorum
et potestatem habent super aquas
convertendi eas in sanguinem
et percutere terram omni plaga quotienscumque voluerint
7 et cum finierint testimonium suum
bestia quae ascendit de abysso
faciet adversus illos bellum
et vincet eos et occidet illos
8 et corpora eorum in plateis civitatis
magnae
quae vocatur spiritaliter Sodoma et Aegyptus
ubi et Dominus eorum crucifixus est
9 et videbunt de populis et tribubus et linguis et
gentibus
corpora eorum per tres dies et dimidium
et corpora eorum non sinunt poni in monumentis
10 et inhabitantes terram gaudebunt super illis
et iucundabuntur et munera mittent invicem
quoniam hii duo prophetae cruciaverunt eos
qui inhabitant super terram
11 et post dies tres et dimidium
spiritus vitae a Deo intravit in eos et steterunt super pedes suos
et timor magnus cecidit super eos qui viderunt
eos
12 et audierunt vocem magnam de caelo dicentem illis
ascendite huc
et ascenderunt in caelum in nube
et viderunt illos inimici eorum
13 et in illa hora factus est terraemotus magnus
et decima pars civitatis cecidit
et occisi sunt in terraemotu nomina hominum septem
milia
et reliqui in timore sunt missi
et dederunt gloriam Deo caeli
14 vae secundum abiit ecce vae tertium veniet cito
15 et septimus angelus tuba cecinit
et factae sunt voces magnae in caelo dicentes
factum est regnum huius mundi Domini nostri et Christi eius
et regnabit in saecula saeculorum
16 et viginti quattuor seniores
qui in conspectu Dei sedent in sedibus suis
ceciderunt in facies suas et adoraverunt Deum
17 dicentes
gratias agimus tibi Domine Deus omnipotens
qui es et qui eras
quia accepisti virtutem tuam magnam et
regnasti
18 et iratae sunt gentes
et advenit ira tua et tempus mortuorum iudicari
et reddere mercedem servis tuis prophetis et sanctis
et timentibus nomen tuum pusillis et magnis
et exterminandi eos qui corruperunt terram
19 et apertum est templum Dei in caelo
et visa est arca testamenti eius in templo eius
et facta sunt fulgora et voces et terraemotus et grando magna