Krie e njëzetetretë
1 E si u ngrenë gjithë turm’ e ature, e prunë atë te Pillatua.
2 E nisnë ta kallëzoijnë atë, e të thoshnë: Këtë e gjem që na nakatos filinë tënë e mbodhis të paguajmë Qesarit të dhënëtë, e që thotë vetëhen’ e tij se është Krisht mbret.
3 Edhe Pillatua e pieti atë, e i tha: Ti je Mbreti i Çifutet? Edhe ai ju përgjegj atij, e i tha: Ti e thua.
4 Edhe Pillatua u tha të parëvet së priftëret edhe turmëvet: Nukë gjej ndonjë faj mbë këtë njeri.
5 E ata shtrëngonishnë më fort, e thoshnë, që nakatos llaonë, tuke dhidhaksurë ndëpër gjith’ Iudheë, si nisi nga Galilea, ngjera këtu.
6 E Pillatua si digjoi Galileë, pieti pa nd’është njeriu nga Galilea.
7 E si mpsoi se është ndënë urdhër t’Irodhit, e dërgoi atë përsëri te Irodhi, që gjëndej ahiere edhe ai ndë Ierusalim mb’ato dit.
8 E Irodhi si e pa Iisunë, u gëzua shumë, sepse shumë kohë dëshëron ta shih atë, sepse kish digjuarë që thoshnë shumë për të, e shpëren të shih që të bënej ndonjë thavmë nga ai.
9 E pieti atë shumë të pietura. E ai nukë ju përgjegj atij as ndë ndonjë.
10 E qenë përpara të parët’ e priftëret edhe grammatejtë, që e kallëzoijnë atë shumë fort.
11 E Irodhi me asqer’ e tij, si e ksenderoi atë e e përqeshi, porsiti t’i vishnë atij rroba të mira, e e dërgoi atë te Pillatua.
12 E atë ditë u bënë miq Pillatua me Irodhnë njëri me jatërinë; se më përpara qenë ndë hasmëri.
13 E si mbëjodhi Pillatua të parët’ e Priftëret, edhe arhondëtë, edhe llaonë.
14 U tha ature: Më prutë mua përpara këtë njeri, posi nakatoshiar të llaoit. E ja unë e pieta përpara juvet, e nukë gjeçë mbë këtë njeri ndonjë faj nga ato që e kallëzoni juvet.
15 E as Irodhi gjeti gjë, sepse tek ai u dërgova juvet, e ja që nukë pat bërë ndonjë faj që t’i bjerë vdekëjë.
16 Do ta rrah adha atë, pra do ta lëshoj.
17 E kishte edhe shtrëngim të ju lëshon ature nga hapsana një njeri ndë ditë të së krëmptesë.
18 E gjithë turmëtë mbëjedhurë bashkë thirrë, e thanë: Ngrena këtë nga mesi, e lëshona nevet Varavanë.
19 Kij ishte vënë ndë hapsanë për një nakatosi që qe bërë ndë qutet, e për një vrejëlë.
20 E përsëri u tha Pillatua, se duan të lëshon Iisunë.
21 E ata bërtitnë, e thoshnë: Mbërthee ndë Kruq, mbërthee ndë Kruq atë.
22 Edhe Pillatua u tha ature për së tretit, se: Ç’të keq ka bërë kij? Nukë gjej tek ai ndonjë faj për vdekëjë. Ta rrah adha atë, pra ta lëshoj.
23 E ata e shtrëngoijn’ atë më tepër me të thirrë të fortë e kërkoijnë që të mbërthenej ndë Kruq. E sa vijnë po shtonejnë të thirturat’ e së parëvet së priftëret edhe të turmësë.
24 Edhe Pillatua apofasisi që t’u bënej ajo që duajnë.
25 E u lëshoi ature atë që qe vënë ndë hapsanë për nakatosi e për vrejëlë, që i kërkoijn’ ata; e Iisunë e dha ndë thelimë të ture.
26 E kur e shpijnë atë zunë një Simon nga Qirini që kthenej nga ara, e i vunë atij mbë krahë Kruqnë ta bij pas Iisuit.
27 E vijnë pas tij shumë turmë llaoit e gravet. E ato e qaijnë e priteshinë për të.
28 E Iisui si u kthie mb’ato, u tha: Bijat’ e Ierusalimit, mos qaji për mua, po qaji për vetëhe tuaj edhe për djelm tuaj.
29 Sepse ja vijënë dit që do të thonë: Lum shterpatë e barqetë që nukë kanë pjellë, e sisëtë që nukë janë thithurë.
30 Ahiere do të zënë të thonë malevet: Biri mbi nevet. E brigjevet: Mbulonani navet.
31 Sepse ndë bëjënë të tila punëra ndë dru të njomë, ndë të thatënë ç’do të bënetë?
32 E vijnë bashkë me të edhe di të tjerë që qenë gjakëtorë, të vriteshinë bashkë me të.
33 E kur vanë ndë vënd që quhej i krerëvet, atje e mbërthienë atë ndë Kruq, edhe gjakëtorëtë, njerinë mb’anë të djathëtë, e njerinë mb’anë të mëngjërë.
34 E Iisui thosh: Baba, ndëjei ata, sepse nukë dinë se ç’bëjënë. E si ndajtinë rrobat’ e tij, shtijnë shorte.
35 E llaoi rrijte e vështron. E bashkë me ata edhe arhondëtë e përqeshnë, e thoshnë: Të tjerë shpëtoi, le të shpëtojë edhe vetëhen’ e tij, nd’është kij Krishti, i zgjedhuri i Perndisë.
36 E qeshnë me atë edhe trimatë, e i qasejnë afër e i ipnë atij uthullë.
37 E i thoshnë: Ndë je ti mbreti i Çifutet, shpëto vetëhenë tënde.
38 E kishnë vënë mbi të një të shkruarë Gërqishte, Llatinërishte, edhe Çifutërishte: Kij është mbreti i Çifutet.
39 E njeri nga gjakëtorëtë që qenë varturë, e vllasfimis atë, e thosh: Ndë je ti Krishti, shpëto vetëhenë tënde edhe navet.
40 E tjetëri ju përgjegj me të qërtuarë, e i tha: As ti nukë i trëmbe Perndisë që gjënde ndë të tillë mundim?
41 E sa për nevet qe me hakë, sepse marrëmë ato që punuam, e kij nukë bëri ndonjë të keq.
42 E i thosh Iisuit: Zot, kujtomë mua, kur të viç ndë mbretëri tënde.
43 E i thot’ atij Iisui: Vërtet të thom tij, që sot do të jeç bashkë me mua ndë paradhis.
44 E qe ngjera mbë gjashtë sahati, e u bë skotadh mbë gjithë dhe ngjera mbë nëntë sahat.
45 E Dielli u err, e qulm’ e Naoit u çuar ndë mes.
46 E Iisui si thirri me zë të madh, tha: Baba, ndë duar të tua do të lë Shpirtinë tim. E tek thosh këto dha Shpirtinë.
47 E si pa Qindësi atë që u bë, lëvdoi Perndinë, e tha: Vërtet kij njeri qe i drejtë.
48 E gjithë turmëtë që kishnë ardhurë atje për të parë këtë punë, si panë këto që bënejnë, kthenishnë prapë tuke rrahurë gjoksn’ e ture.
49 E gjithë të njohurit’ e tij rrijnë për së mërguarit, si edhe gratë që kishn’ ardhurë pas si nga Galilea, e shihnë këto punëra.
50 E ja një njeri që quhej Iosif, që qe një nga gjukatësitë, njeri i mirë edhe i drejtë.
51 (Kij nukë qe ndë mushavere e ndë praks të ture) nga Arimathia, qutet i Iudheësë, që shpëren edhe kij mbretërin’ e Perndisë.
52 Kij dolli përpara Pillatosë e kërkoi kurmin’ e Iisuit.
53 E si e zbriti atë, e pështolli me një çarçaf e e vuri atë ndë një varr të peleqisurë, që nukë qe vënë nd’atë ndonjë njeri kurrë.
54 E ajo qe ditë e prëmpte, e mënjët nisej e Shëtuna.
55 E si erdhë pas si edhe gratë, që kishnë ardhurë bashkë me të nga Galilea, panë varrë edhe ku kallë kurmin’ e tij.
56 E mbë të kthierë bënë gati aromëtë e miratë; e sepse qe e Shëtunë nukë luajtinë sikundrë thosh nomi.
1 Et surgens omnis multitudo eorum
duxerunt illum ad Pilatum
2 Coeperunt autem accusare illum dicentes
hunc invenimus subvertentem gentem nostram
et prohibentem tributa dari Caesari
et dicentem se Christum regem esse
3 Pilatus autem interrogavit eum dicens tu es rex Iudaeorum
at ille respondens ait tu dicis
4 Ait autem Pilatus ad principes sacerdotum et turbas
nihil invenio causae in hoc homine
5 At illi invalescebant dicentes
commovet populum docens per universam Iudaeam
et incipiens a Galilaea usque huc
6 Pilatus autem audiens Galilaeam
interrogavit si homo Galilaeus esset
7 et ut cognovit quod de Herodis potestate esset
remisit eum ad Herodem
qui et ipse Hierosolymis erat illis diebus
8 Herodes autem viso Iesu gavisus est valde
erat enim cupiens ex multo tempore videre eum
eo quod audiret multa de illo
et sperabat signum aliquod videre ab eo fieri
9 interrogabat autem illum multis sermonibus
at ipse nihil illi respondebat
10 Stabant etiam principes sacerdotum et scribae
constanter accusantes eum
11 Sprevit autem illum Herodes cum exercitu suo
et inlusit indutum veste alba et remisit ad Pilatum
12 et facti sunt amici Herodes et Pilatus in ipsa die
nam antea inimici erant ad invicem
13 Pilatus autem convocatis principibus sacerdotum et magistratibus et
plebe
14 dixit ad illos
obtulistis mihi hunc hominem quasi avertentem populum
et ecce ego coram vobis interrogans
nullam causam inveni in homine isto
ex his in quibus eum accusatis
15 Sed neque Herodes
nam remisi vos ad illum et ecce nihil dignum morte actum est ei
16 Emendatum ergo illum dimittam
17 necesse autem habebat dimittere eis per diem festum unum
18 Exclamavit autem simul universa turba dicens
tolle hunc et dimitte nobis Barabban
19 qui erat propter seditionem quandam factam in civitate et
homicidium missus in carcerem
20 Iterum autem Pilatus locutus est ad illos
volens dimittere Iesum
21 at illi succlamabant dicentes crucifige crucifige illum
22 Ille autem tertio dixit ad illos quid enim mali fecit iste
nullam causam mortis invenio in eo
corripiam ergo illum et dimittam
23 At illi instabant vocibus magnis postulantes ut crucifigeretur
et invalescebant voces eorum
24 Et Pilatus adiudicavit fieri petitionem eorum
25 dimisit autem illis eum
qui propter homicidium et seditionem missus fuerat in carcerem
quem petebant
Iesum vero tradidit voluntati eorum
26 Et cum ducerent eum
adprehenderunt Simonem quendam Cyrenensem venientem de villa
et inposuerunt illi crucem portare post Iesum
27 Sequebatur autem illum multa turba populi
et mulierum quae plangebant et lamentabant eum
28 conversus autem ad illas Iesus dixit
filiae Hierusalem nolite flere super me
sed super vos ipsas flete et super filios vestros
29 quoniam ecce venient dies in quibus dicent
beatae steriles et ventres qui non genuerunt
et ubera quae non lactaverunt
30 tunc incipient dicere montibus cadite super nos
et collibus operite nos
31 quia si in viridi ligno haec faciunt in arido quid
fiet
32 Ducebantur autem et alii duo nequam cum eo ut interficerentur
33 Et postquam venerunt in locum qui vocatur Calvariae
ibi crucifixerunt eum
Et latrones unum a dextris et alterum a sinistris
34 Iesus autem dicebat
Pater dimitte illis non enim sciunt quid faciunt
Dividentes vero vestimenta eius miserunt sortes
35 et stabat populus expectans
Et deridebant illum principes cum eis dicentes
alios salvos fecit se salvum faciat si hic est Christus Dei electus
36 Inludebant autem ei et milites
accedentes et acetum offerentes illi
37 dicentes
si tu es rex Iudaeorum salvum te fac
38 Erat autem et superscriptio inscripta super illum
litteris graecis et latinis et hebraicis
hic est rex Iudaeorum
39 Unus autem de his qui pendebant latronibus
blasphemabat eum dicens
si tu es Christus salvum fac temet ipsum et nos
40 Respondens autem alter increpabat illum dicens
neque tu times Deum quod in eadem damnatione es
41 et nos quidem iuste nam digna factis recipimus
hic vero nihil mali gessit
42 et dicebat ad Iesum
Domine memento mei cum veneris in regnum tuum
43 et dixit illi Iesus amen dico tibi hodie mecum eris in paradiso
44 Erat autem fere hora sexta
et tenebrae factae sunt in universa terra
usque in nonam horam
45 et obscuratus est sol
Et velum templi scissum est medium
46 Et clamans voce magna Iesus ait
Pater in manus tuas commendo spiritum meum
et haec dicens exspiravit
47 Videns autem centurio quod factum fuerat
glorificavit Deum dicens vere hic homo iustus erat
48 Et omnis turba eorum qui simul aderant ad spectaculum istud
et videbant quae fiebant
percutientes pectora sua revertebantur
49 stabant autem omnes noti eius a longe
et mulieres quae secutae erant eum a Galilaea haec
videntes
50 Et ecce vir nomine Ioseph qui erat decurio
vir bonus et iustus
51 hic non consenserat consilio et actibus eorum
ab Arimathia civitate Iudaeae
qui expectabat et ipse regnum Dei
52 hic accessit ad Pilatum et petiit corpus Iesu
53 Et depositum involvit sindone
et posuit eum in monumento exciso
in quo nondum quisquam positus fuerat
54 Et dies erat parasceves et sabbatum inlucescebat
55 subsecutae autem mulieres quae cum ipso venerant de Galilaea
viderunt monumentum et quemadmodum positum erat corpus eius
56 Et revertentes paraverunt aromata et unguenta
et sabbato quidem siluerunt secundum mandatum