Krie e njëzetë
1 E ndë një nga ato dit, tek dhidhaks ai llaonë ndë Iero, e vangjelis, u mbëjuadhë të parët’ e priftëret edhe grammatejtë me pleqësinë bashkë.
2 E e pietnë atë e i thanë: Thuajna nevet me ç’urdhër bën ti këto punëra? A cili ësht’ ai që të dha ti këtë urdhër?
3 E u përgjegj, e u tha ature: Do t’u pies edhe unë juvet një fjalë, e të më thuani.
4 Pagëzimi i Ioannit nga Qielli qe, a nga njerëzitë?
5 E ata mëndonishnë me vetëhe të ture, e thoshnë, se: ndë thafçim nga Qielli, do të na thotë: Pse adha nuk’ i besuatë atij?
6 E pa ndë thafçim nga njerëzitë, do të na vrasë navet gjithë llaoi me gurë, se u ishte mbushurë koka se Ioanni ish profit.
7 E u përgjegjnë: Nukë dimë se ngaha është.
8 Edhe Iisui u tha ature: As unë u thom juvet me ç’urdhër i bëj këto.
9 E nisi të thosh llaoit këtë paravoli: Një njeri vuri një vështë, e ua dha atë bujqet, e ai vate ca vjet ndë tjatër vënd.
10 E mbë kohë dërgoi një kopil ndë bujq që t’i ipnë atij nga pemët’ e vështit. E bujqtë, si e rrahnë atë, e dërguanë me duar mbrazëtë.
11 E përsëri dërgoi edhe një tjatër kopil; e ata si e rrahnë edhe atë, e e ksenderuanë, e dërguanë me duar mbrazëtë.
12 E përsëri dërgoi edhe një të tretë. Edhe ata si e plagosnë edhe këtë, e nxuarë jashtë.
13 E tha i zoti i vështit: Ç’të bëj? Do të dërgoj birë tim të dashurinë; mbase si të shohënë këtë, do të turpëronenë.
14 E bujqtë, si e panë atë, silloisishnë me vetëhe të ture, e thanë: Kij ësht’ i zoti vështit, që i bie pjesë. Ejani ta vrasëmë atë, të na mbetetë nevet klironomia.
15 E si e nxuarë atë jashtë nga vështi, e vranë. Ç’do t’u bëjë dha ature i zoti vështit?
16 Do të vijë, e do të shuajë këta bujq, e do ta apë vështënë së tjerëvet. E ata si digjuanë këtë, thanë: Mos qoftë kurrë këjo punë!
17 Edhe ai si u kthie e vështroi mbë ta, u tha: Ç’është dha këjo që është shkruarë: Gur që e shtinë poshtë mjeshtrëtë që bëijnë shtëpitë, kij u bë quç i qoshesë?
18 E cilido që të bjerë mbi atë gur, do të thërmonetë, e mbi cilinëdo që të bjerë ai, do ta bëjë pluhur.
19 E të parët’ e priftëret edhe grammatejtë kërkoijnë të shtijnë duartë mbi të atë çast, po u trëmbnë nga llaoi, sepse e njohnë që për ata e tha këtë paravoli.
20 E si rrijnë tuke ruajturë dërguanë kullauzë, që dëftoijnë vetëhen’ e ture se janë njerëz të drejtë, që ta zijnë atë ndë ndonjë fjalë, e ta ipnë atë ndë duar të zotërisë, edhe ndë duar të mbretit.
21 E e pietnë atë, e i thanë: Dhaskal, navet e dimë që ti flet e dhidhaks të drejtënë, e nukë mban hatër njeriut, po dëfton udhën’ e Zotit me të vërteta.
22 Është ndëjierë t’apëmë navet pagë nde Qesari, a jo?
23 E si u kupëtoi ature dreqëzinë, u tha ature: Pse më gucitni?
24 Dëftomëni një dhinar. E kuja është kona, edhe ëmëri që ka kij sipër? Ju përgjegjnë e i thanë: E Qesarit.
25 Edhe ai u tha ature: Epni adha ato që janë të Qesarit te Qesari, e ato që janë të Perndisë nde Perndia.
26 E nukë mundnë ta zijnë mbë fjalë përpara llaoit. E si u çuditnë ndë të përgjegjurë të tij, pushuanë.
27 E si duallë përpara ca nga Sadhuqejtë (ata që nukë besojënë se do të jetë të ngjallturë) e pietn’ atë.
28 E i thanë: Dhaskal, Moisiu na la navet shkruarë, që ndë i vdektë ndonjëit vëllai, që ësht’ i martuarë, e të mos lërë djelm, të marrë gruan’ e tij i vëllai tij, e të lërë farë vëllait së tij.
29 Qenë dha shtatë vëllazër, e i pari mori grua, e vdiqi pa djelm.
30 E mori i diti gruanë, edhe kij vdiqi pa djelm.
31 E e mori atë edhe i treti, e kështu edhe të shtatë, e nukë lanë djelm, e vdiqnë.
32 E pastaje nga të gjithë vdiqi edhe gruaja.
33 E ndë të ngjallturë dha të së vdekuret, cili nga ata do ta ketë grua? Se që të shtatë e patnë atë për grua.
34 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Djelmt’ e kësaj jetet martojënë edhe martonenë.
35 Ma ata që janë gjukuarë për nd’atë jetë të zotë e të ngjallenë nga vdekëja, as martojënë as martonenë.
36 Se as të vdesënë mundjënë më, po janë baraj me Ëngjëjtë, e janë bijt’ e Perndisë, kur janë të bijt’ e së ngjallturit.
37 E pa që ngjallenë të vdekuritë, edhe Moisiu e dëftoi mb’anë të ferrësë, kur thotë: Zotnë, Perndin’ e Avraamit, e Perndin’ e Isaakut, e Perndin’ e Iakovit.
38 E Perndia nuk ësht’ i së vdekuret, po i së gjallëvet, sepse për atë janë të gjithë të gjallë.
39 E u përgjegjnë ca nga Grammatejtë, e i thanë: Dhaskal, mirë the.
40 E nukë guxon më ta piet atë njeri gjë.
41 E u tha ature: Qish thonë Krishtinë që është biri i Dhavidhit?
42 E vetë Dhavidhi thotë ndë kartë të Psallmovet: Tha Zoti, Zotit sim: Rri mb’anë time të djathëtë.
43 Ngjera sa të vë armiqt’ e tua posi frone ndënë këmbë të tua.
44 Dhavidhi dha e thot’ atë: Zot. E qish ësht’ ai i biri tij?
45 E tek digjonte gjithë llaoi, u tha mathitivet së tij:
46 Ruajuni nga Grammatejtë, që duanë të ecëjënë me rroba të gjata, e duanë t’i përshëndetjënë bota mb’udhëra, edhe vëndet’ e para ndë të mbëjedhura, e të rrinë ndë krie të mësallëvet ndë gostira.
47 E ata që me sebep që falenë shumë hanë shtëpit’ e së vavet; këta do të marrënë mundimnë më të tepërë.
1 Et factum est in una dierum
docente illo populum in templo et evangelizante
convenerunt principes sacerdotum et scribae cum senioribus
2 et aiunt dicentes ad illum dic nobis in qua potestate haec facis
aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem
3 respondens autem dixit ad illos
interrogabo vos et ego verbum respondete mihi
4 baptismum Iohannis de caelo erat an ex hominibus
5 at illi cogitabant inter se dicentes
quia si dixerimus de caelo
dicet quare ergo non credidistis illi
6 si autem dixerimus ex hominibus plebs universa lapidabit nos
certi sunt enim Iohannem prophetam esse
7 et responderunt se nescire unde esset
8 et Iesus ait illis neque ego dico vobis in qua potestate haec facio
9 Coepit autem dicere ad plebem parabolam hanc
homo plantavit vineam et locavit eam colonis
et ipse peregre fuit multis temporibus
10 et in tempore misit ad cultores servum
ut de fructu vineae darent illi
qui caesum dimiserunt eum inanem
11 et addidit alterum servum mittere
illi autem hunc quoque caedentes et adficientes contumelia dimiserunt
inanem
12 et addidit tertium mittere
qui et illum vulnerantes eiecerunt
13 dixit autem dominus vineae quid faciam
mittam filium meum dilectum
forsitan cum hunc viderint verebuntur
14 quem cum vidissent coloni
cogitaverunt inter se dicentes hic est heres
occidamus illum ut nostra fiat hereditas
15 et eiectum illum extra vineam occiderunt
quid ergo faciet illis dominus vineae
16 veniet et perdet colonos istos et dabit vineam aliis
quo audito dixerunt illi absit
17 ille autem aspiciens eos ait quid est ergo hoc quod scriptum est
lapidem quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
18 omnis qui ceciderit supra illum lapidem conquassabitur
supra quem autem ceciderit comminuet illum
19 Et quaerebant principes sacerdotum et scribae
mittere in illum manus illa hora
et timuerunt populum
cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem istam
20 Et observantes miserunt insidiatores qui se iustos simularent
ut caperent eum in sermone
et traderent illum principatui et potestati praesidis
21 et interrogaverunt illum dicentes
magister scimus quia recte dicis et doces et non accipis personam
sed in veritate viam Dei doces
22 licet nobis dare tributum Caesari an non
23 considerans autem dolum illorum dixit ad eos quid me temptatis
24 ostendite mihi denarium
cuius habet imaginem et inscriptionem
respondentes dixerunt Caesaris
25 et ait illis reddite ergo quae Caesaris sunt Caesari
et quae Dei sunt Deo
26 et non potuerunt verbum eius reprehendere coram plebe
et mirati in responso eius tacuerunt
27 accesserunt autem quidam Sadducaeorum
qui negant esse resurrectionem
et interrogaverunt eum
28 dicentes
magister Moses scripsit nobis
si frater alicuius mortuus fuerit habens uxorem
et hic sine filiis fuerit
ut accipiat eam frater eius uxorem
et suscitet semen fratri suo
29 septem ergo fratres erant
et primus accepit uxorem et mortuus est sine filiis
30 et sequens accepit illam et ipse mortuus est sine filio
31 et tertius accepit illam
similiter et omnes septem
et non reliquerunt semen et mortui sunt
32 novissima omnium mortua est et mulier
33 in resurrectione ergo cuius eorum erit uxor
siquidem septem habuerunt eam uxorem
34 et ait illis Iesus
filii saeculi huius nubunt et
traduntur ad nuptias
35 illi autem qui digni habebuntur saeculo illo
et resurrectione ex mortuis
neque nubunt neque ducunt uxores
36 neque enim ultra mori poterunt
aequales enim angelis sunt et filii sunt Dei
cum sint filii resurrectionis
37 quia vero resurgant mortui
et Moses ostendit secus rubum
sicut dicit Dominum Deum Abraham et Deum Isaac et Deum Iacob
38 Deus autem non est mortuorum sed vivorum omnes enim vivunt ei
39 respondentes autem quidam scribarum dixerunt
magister bene dixisti
40 Et amplius non audebant eum quicquam interrogare
41 Dixit autem ad illos
quomodo dicunt Christum Filium David esse
42 et ipse David dicit in libro Psalmorum
dixit Dominus Domino meo sede a dextris meis
43 donec ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum
44 David ergo Dominum illum vocat et quomodo filius eius est
45 Audiente autem omni populo dixit discipulis suis
46 adtendite a scribis qui volunt ambulare in stolis
et amant salutationes in foro et primas cathedras in synagogis
et primos discubitus in conviviis
47 Qui devorant domos viduarum
simulantes longam orationem
hii accipient damnationem maiorem