Krie e gjashtëmbëdhjetëtë
1 E thoshte edhe ndë mathitit’ e tij: Një njeri qe i pasurë; ai kishte një konom; e atë e kallëzuanë tek ai se i përhap gjën’ e tij.
2 E si e thirri atë, i thot’ atij: Ç’është këjo që digjoj për ti? Ep llogarin’ e konomllëkut sit, se nukë mund të konomiç sot di parë.
3 E konomi thotë me vetëhe të tij: Ç’të bëj, se zoti im do të më nxjerë mua nga puna? Të rrëmoj nukë mund, të lipëj më vjen turp.
4 Kupëtova se ç’të bëj, që kur të dal nga konomllëku të më dheksjënë ndë shtëpira të ture.
5 E si thirri afër një nga një borçlit’ e zotit së tij, i thotë së parit: Sa i do zotit sim?
6 Edhe ai i thotë: Njëqind bucela vaj. E i thot’ atij: Merr kartënë tënde, e rri e shkruaj shpejt: pesëdhjetë.
7 Pasandaj i thotë tjetërit: E tij sa i do? Edhe ai i thotë: Njëqind matësë grurë. E i thot’ atij: Merr kartënë tënde, e shkruaj: tetëdhjetë.
8 E e mburi zoti konomn’ e pabesë, se bëri me mënd. Sepse të bijt’ e kësaj jetet janë ndë brez të ture më të mënçurë se të bijt’ e dritësë.
9 E unë u thom juvet: Bëni miq nga gjëri i adhiqisë; që kur të vdisni t’u dheksjënë juvet ndë tendëra të pasosura.
10 Ai që ësht’ i besësë ndë të pakënë, ësht’ i besësë edhe ndë të shumënë. E ai që ësht’ i shtrëmbërë ndë të pakënë, ësht’ i shtrëmbërë edhe ndë të shumënë.
11 E nd’ësht’ adha, që nuk’ u duktë të besësë ndë gjë që qe nga adhiqi, cili do t’u besojë juvet mbë të vërtetënë?
12 E nd’ësht’ adha, që nuk’ u duktë të besësë ndë të huajnë, cili do t’u apë juvet tuajnë?
13 Ndonjë shërbëtuar nukë mund të shërbejë di zotërinj, sepse ja do të mos dojë njërinë e do të dojë tjetërinë, ja do të pëlqejë njërinë e do të mos pëlqejë tjetërinë. Nukë mundni të punoni Perndinë edhe mamonanë (lakëmimnë).
14 E i digjoijnë gjithë këto edhe Farisejtë, që qenë të shtrëjtë, e përqeshnë me të.
15 E u thot’ ature: Juvet jini ata që dëftoni vetëhenë tuaj të drejtë përpara njerëzet; ma Perndia njeh zëmëratë tuaj, sepse ajo që është e lartë përpara njerëzet, përpara Perndisë ësht’ e ndjetë.
16 Nomi edhe profitëtë ngjera te Ioanni qenë. Që ahiere e pastaje dhidhaksetë mbretëria e Perndisë, e cilido me shtrëngim hin mbë të.
17 M’e kollajtë është të shkojë Qielli edhe dheu, (s)a të bjerë mbë dhe një majë nga nomi.
18 Cilido që zbon gruan’ e tij e martonetë me tjatër, është kurvjar. Edhe cilido që merr grua të zbuarë nga burri e të pandarë, bën kurvëri.
19 Qe një njeri i pasurë, e vishej me porfirë, edhe me vishnjë, e bën gostira të mëdha ngadita.
20 E qe atje një njeri që quhej Llazaro, që dergjej ndë portë të tij, plot me plaga.
21 E dëshëron të frihej nga thrimetë që bijnë nga mësalla e së pasurit; po edhe qentë vijnë e i lëpijnë plagat’ e tij.
22 E erdhi koha që vdiqi i varfëri, e e shtijnë Ëngjëjtë atë ndë gji të Avraamit. E vdiqi edhe i pasuri, e e kallë ndë varr.
23 E ngrijti sit’ e tij ndë pisë që qe, se qe ndë mundim, e sheh Avraamnë për së largut, edhe Llazarinë ndë gji të tij.
24 E ai thirri e tha: Jat Avraam, le të të vijë keq për mua, e dërgo Llazarinë, të ngjiejë majën’ e gjishtit së tij me ujë, e të më lagië gjuhënë time, se digjem ndë këtë flakë.
25 Edhe Avraami i thotë: Bir, kujtou se ti i more të mirat’ e tua ndë jetë tënde; ashtu edhe Llazari të këqiatë. E ndashti kij prëhetë, e ti heq mundim.
26 Edhe mbi gjithë këto, ndë mes tuaj edhe nevet është një gremin’ e madhe, që të mos mundjënë të shkojënë ata që duanë të vijënë këteje ndë ju, as ata që duanë të vijënë nga juvet ndë ne.
27 Edhe ai i thotë: Unë të lutem, o jat, ta dërgoç atë ndë shtëpi të babait sim.
28 Se kam pesë vëllazër, që t’u dëftojë ature për këtë, që të mos vijënë edhe ata këtu ndë këtë vënd të mundimit.
29 I thot’ atij Avraami: Kanë Moisinë edhe profitëtë, le t’u digjojënë ature.
30 Edhe ai i tha: Jo, o jat Avraam, po ndë vaftë njeri mb’ata nga të vdekuritë, do të metanoisjënë.
31 E i thot’ atij: Ndë mos digjojënë Moisiut edhe profitëvet, edhe nga të vdekuritë ndë u ngjalltë njeri, nukë do të besojënë.
1 dicebat autem et ad discipulos suos
homo quidam erat dives qui habebat vilicum
et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius
2 et vocavit illum et ait illi quid hoc audio de te
redde rationem vilicationis tuae iam enim non poteris vilicare
3 ait autem vilicus intra se quid faciam
quia dominus meus aufert a me vilicationem
fodere non valeo mendicare erubesco
4 scio quid faciam
ut cum amotus fuero a vilicatione recipiant me in domos suas
5 convocatis itaque singulis debitoribus domini sui
dicebat primo quantum debes domino meo
6 at ille dixit centum cados olei
dixitque illi
accipe cautionem tuam et sede cito scribe quinquaginta
7 deinde alio dixit tu vero quantum debes
qui ait centum choros tritici
ait illi accipe litteras tuas et scribe octoginta
8 et laudavit dominus vilicum iniquitatis quia prudenter fecisset
quia filii huius saeculi prudentiores filiis lucis in generatione sua
sunt
9 et ego vobis dico
facite vobis amicos de mamona iniquitatis
ut cum defeceritis recipiant vos in aeterna tabernacula
10 qui fidelis est in minimo et in maiori fidelis est
et qui in modico iniquus est et in maiori iniquus est
11 si ergo in iniquo mamona fideles non fuistis
quod verum est quis credet vobis
12 et si in alieno fideles non fuistis
quod vestrum est quis dabit vobis
13 Nemo servus potest duobus dominis servire
aut enim unum odiet et alterum diliget
aut uni adherebit et alterum contemnet
non potestis Deo servire et mamonae
14 Audiebant autem omnia haec Pharisaei qui erant avari
et deridebant illum
15 et ait illis vos estis qui iustificatis vos coram hominibus
Deus autem novit corda vestra
quia quod hominibus altum est abominatio est ante Deum
16 Lex et prophetae usque ad Iohannem
ex eo regnum Dei evangelizatur et omnis in illud vim facit
17 Facilius est autem caelum et terram praeterire
quam de lege unum apicem cadere
18 Omnis qui dimittit uxorem suam et ducit alteram moechatur
et qui dimissam a viro ducit moechatur
19 Homo quidam erat dives et induebatur purpura et bysso
et epulabatur cotidie splendide
20 et erat quidam mendicus nomine Lazarus
qui iacebat ad ianuam eius ulceribus plenus
21 cupiens saturari de micis quae cadebant de mensa divitis
sed et canes veniebant et lingebant ulcera eius
22 factum est autem ut moreretur mendicus
et portaretur ab angelis in sinum Abrahae
mortuus est autem et dives et sepultus est in inferno
23 elevans oculos suos cum esset in tormentis
videbat Abraham a longe et Lazarum in sinu eius
24 et ipse clamans dixit
pater Abraham miserere mei et mitte Lazarum
ut intinguat extremum digiti sui in aqua
ut refrigeret linguam meam quia crucior in hac flamma
25 et dixit illi Abraham
fili recordare quia recepisti bona in vita tua
et Lazarus similiter mala
nunc autem hic consolatur tu vero cruciaris
26 et in his omnibus
inter nos et vos chasma
magnum firmatum est
ut hii qui volunt hinc transire ad vos non possint
neque inde huc transmeare
27 et ait rogo ergo te pater ut mittas eum in domum patris mei
28 habeo enim quinque fratres ut testetur illis
ne et ipsi veniant in locum hunc tormentorum
29 et ait illi Abraham habent Mosen et prophetas audiant illos
30 at ille dixit non pater Abraham
sed si quis ex mortuis ierit ad eos paenitentiam agent
31 ait autem illi
si Mosen et prophetas non audiunt
neque si quis ex mortuis resurrexerit credent