Krie e tretë
1 E qe një njeri nga eresi i Farisejet, që quhej Nikodhimo, nga të parët’ e Çifutet.
2 Kij erdhi natënë tek Iisui, e i thot’ atij: Dhaskal, e dimë që je dërguarë nga Perndia për të dhidhaksurë, sepse ndonjë s’mund të bëjë këto thavmëra që bën ti, ndë mos paftë Perndinë me vetëhe.
3 E ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Vërtet, vërtet të thom tij, ndë mos leftë njeri sipërit, nukë mund të shohë mbretërin’ e Perndisë.
4 I thot’ atij Nikodhimoi: Qish mund kurrë një njeri të lejë për së ditit kur është plak? Mos mund ai të hijë për së ditit ndë bark të mëmësë tij e të lejë përsëri?
5 Ju përgjegj Iisui: Vërtet, vërtet të thom tij, kush nukë len për së ditit prej ujit e prej Shpirtit Shënjtit, nukë mund të hijë ndë mbretëri të Perndisë.
6 Çdo që është lerë prej kurmit, kurm është, e çdo që është lerë prej Shpirtit, Shpirt është.
7 Mos u çudit ndë të thaçë tij, që duhetë të leheni juvet sipërit.
8 Era tek do frin, edhe zën’ e saj ja digjon, po nukë di nga vjen, edhe ku vete. Kështu është edhe cilido që është lerë prej Shpirtit.
9 Ju përgjegj Nikodhimoi, e i thot’ atij: Qish mundjënë të bënenë këto?
10 Ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Ti je dhaskali i Israilit, e nukë kupëton këto?
11 Vërtet, vërtet të thom tij, se navet ato që dimë kuvëndojëmë, e ato që kemi parë martirisjëmë, e ju nuk’ ipni besë ndë martiri tonë.
12 E nd’është që u thaçë juvet për punëra të dheut, e nukë më besuatë, nd’u thafça juvet punërat’ e Qiellit do të besoni?
13 E ndonjë nukë hipi ndër Qiell, përveçme atij që zbriti nga Qielli, i biri njeriut, që është ndër Qiell.
14 E sikundrë ngrijti Moisiu gjarpërinë nd’erimi, kështu duhetë të ngrihetë edhe i biri njeriut.
15 Që të mos humbasë cilido që të besojë tek ai, po të ketë jetën’ e pasosurë.
16 Sepse Perndia kaqë e deshi botënë, saqë dha të bir’ e tij të vetëminë, që cilido që të besojë nde ai të mos humbasë, po të ketë jetën’ e pasosurë.
17 Sepse nukë dërgoi Perndia të bir’ e tij ndë botë, që të dëmëtojë botënë, po që të sosetë bota me anë të tij.
18 Ai që beson tek ai, nuk’ është dëmëtuarë; e ai që nukë beson, që ndashti është dëmëtuarë, sepse nukë besoi mbë ëmër të birit së Perndisë së vetëmit.
19 E të dëmëtuaritë është ndë këtë, se drita erdhi ndë botë, e njerëzitë deshnë më shumë erësirënë se dritënë, sepse qenë të këqia punërat’ e ture.
20 Sepse cilido që punon punëra të liga, nukë do dritënë, e nukë vjen afër dritësë, që të mos çfaqenë punërat’ e tij.
21 E ai që punon sikundrë ësht’ e vërteta, vjen afër dritësë, që të dukenë punërat’ e tij, që janë bërë si do Perndia.
22 Pasandaj vate Iisui edhe mathitit’ e tij ndë Iudheë, e atje ndënji bashkë me ta, e pagëzon.
23 Ishte edhe Ioanni që pagëzon mbë Enon, afër Salimit, sepse atje qenë ujëra shumë, e vijnë e pagëzonishnë.
24 Sepse nuk’ ish vënë edhe ndë hapsanë Ioanni.
25 E u bë qartë për të larë ndë mes të mathitivet së Ioannit edhe çifutet.
26 E vanë nde Ioanni, e i than’ atij: Dhaskal, ai që qe bashkë me ti përtej Iordhanit, që për atë dhe martiri ti, ja, kij pagëzon, e gjithë bota venë tek ai.
27 E u përgjegj Ioanni, e tha: Nukë mund të marrë njeriu ndonjë punë, ndë mos i është dhënë atij nga Qielli.
28 Juvet vetë më jini martirë, që thaçë, se: Nukë jam unë Krishti, po jam i dërguarë të shkoj përpara tij.
29 Ai që ka nusenë, dhëndër është; ma miku i dhëndërit që rri mbë këmbë për të digjuarë atij, mbushetë me gëzim për zë të dhëndërit. Kij adha gëzimi im ësht’ i sosurë.
30 Ai duhetë të rritetë, e unë të unjem.
31 Ai që vjen lartazit, është sipër mbi gjithë të tjerëtë. E ai që vjen nga dheu, ësht’ i dheut, e nga të dheut kuvëndon. Ai që vjen nga Qielli, është sipër mbi gjithë të tjerëtë.
32 E atë që ka parë e ka digjuarë, atë martiris; e ndonjë nukë ep besë ndë martiri të tij.
33 Ai që beson martirin’ e tij, dëfton që Perndia ësht’ e vërtetë.
34 Sepse ai që u dërgua nga Perndia, fjalët’ e Perndisë thotë; sepse Perndia nukë ja ep Shpirtinë me merë.
35 Babai e do të birë, e ja dha gjithë punëratë ndë dorë të tij.
36 Ai që beson nde i biri ka jetë të pasosurë, ma kush nukë ep besë mbë të birë, do të mos shohë jetë, po urgji e Perndisë mbetetë mbi të.
1 erat autem homo ex Pharisaeis
Nicodemus nomine princeps Iudaeorum
2 hic venit ad eum nocte et dixit ei
rabbi scimus quia a Deo venisti magister
nemo enim potest haec signa facere quae tu facis
nisi fuerit Deus cum eo
3 respondit Iesus et dixit ei amen amen dico tibi
nisi quis natus fuerit denuo non potest videre regnum Dei
4 dicit ad eum Nicodemus
quomodo potest homo nasci cum senex sit
numquid potest in ventrem matris suae iterato introire et nasci
5 respondit Iesus amen amen dico tibi
nisi quis renatus fuerit ex aqua et Spiritu
non potest introire in regnum Dei
6 quod natum est ex carne caro est
et quod natum est ex Spiritu spiritus est
7 non mireris quia dixi tibi oportet vos nasci denuo
8 Spiritus ubi vult spirat et vocem eius audis
sed non scis unde veniat et quo vadat
sic est omnis qui natus est ex Spiritu
9 respondit Nicodemus et dixit ei quomodo possunt haec fieri
10 respondit Iesus et dixit ei
tu es magister Israhel et haec ignoras
11 amen amen dico tibi quia quod scimus loquimur
et quod vidimus testamur
et testimonium nostrum non accipitis
12 si terrena dixi vobis et non creditis
quomodo si dixero vobis caelestia credetis
13 et nemo ascendit in caelum nisi qui descendit de caelo
Filius hominis qui est in caelo
14 et sicut Moses exaltavit serpentem in deserto
ita exaltari oportet Filium hominis
15 ut omnis qui credit in ipso non pereat
sed habeat vitam aeternam
16 sic enim dilexit Deus mundum
ut Filium suum unigenitum daret
ut omnis qui credit in eum non pereat
sed habeat vitam aeternam
17 non enim misit Deus Filium suum in mundum ut iudicet mundum
sed ut salvetur mundus per ipsum
18 qui credit in eum non iudicatur
qui autem non credit iam iudicatus est
quia non credidit in nomine unigeniti Filii Dei
19 hoc est autem iudicium quia lux venit in mundum
et dilexerunt homines magis tenebras quam lucem
erant enim eorum mala opera
20 omnis enim qui mala agit odit lucem
et non venit ad lucem ut non arguantur opera eius
21 qui autem facit veritatem venit ad lucem
ut manifestentur eius opera quia in Deo sunt facta
22 post haec venit Iesus et discipuli eius in iudaeam terram
et illic demorabatur cum eis et baptizabat
23 Erat autem et Iohannes baptizans in Aenon iuxta Salim
quia aquae multae erant illic
et adveniebant et baptizabantur
24 Nondum enim missus fuerat in carcerem Iohannes
25 Facta est ergo quaestio ex discipulis Iohannis cum Iudaeis
de purificatione
26 et venerunt ad Iohannem et dixerunt ei
rabbi qui erat tecum trans Iordanen
cui tu testimonium perhibuisti
ecce hic baptizat et omnes veniunt ad eum
27 respondit Iohannes et dixit
non potest homo accipere quicquam
nisi fuerit ei datum de caelo
28 Ipsi vos mihi testimonium perhibetis
quod dixerim ego non sum Christus
sed quia missus sum ante illum
29 Qui habet sponsam sponsus est
amicus autem sponsi qui stat et audit eum
gaudio gaudet propter vocem sponsi
hoc ergo gaudium meum impletum est
30 illum oportet crescere me autem minui
31 qui desursum venit supra omnes est
qui est de terra de terra est et de terra loquitur
qui de caelo venit supra omnes est
32 et quod vidit et audivit hoc testatur
et testimonium eius nemo accipit
33 qui accipit eius testimonium signavit quia Deus verax est
34 quem enim misit Deus verba Dei loquitur
non enim ad mensuram dat Deus Spiritum
35 Pater diligit Filium et omnia dedit in manu eius
36 Qui credit in Filium habet vitam aeternam
qui autem incredulus est Filio non videbit vitam
sed ira Dei manet super eum