Krie e gjashtëtë
1 Pra andaj si të lëmë të kuvënduaritë për nisëjë të Krishtit, le të vemi bara mb’atë që është më i sosurë, pa shtirë për së ditit themeli të kthierit nga punët’ e mortit e të besësë mbë Perndinë.
2 Të dhidhaskalisë pagëzimevet, edhe nga të vënët’ e duaret, edhe nga të ngjallët’ e së vdekuret, e gjuqëesë pasosurë.
3 E këtë do ta bëjmë ndë na e ndëjeftë Perndia.
4 Sepse ësht’ e zahmeçime, që ata që panë qënë njëherë ndriturë, e që kanë dhoqimasurë dhurëtin’ e Qiellit, e patnë qënë bërë pjesëtarë mbë Shpirtinë Shënjt.
5 E që kanë dhoqimasurë fjalën’ e mirë të Perndisë, e fuqit’ e jetësë që vjen.
6 E janë (pa) gremisurë, të përtërihenë edhe një herë mbë metani, tuke kriqasurë për së ditit mbë vetëhe të ture të bir’ e Perndisë, e ta nxjerënë mbë të ksenderturë.
7 Sepse dheu që pi shinë që [bjen ] mbë të shumë herë, e pjell barëra të mira mb’ata që e punojënë, merr bekim nga Perndia.
8 Ma ndë nxjertë gjëmba e trivole, është e shtirë poshtë, e afër për të mallëkuarë, më e pastajmea e saj është për të djegurë.
9 U taksjëmë më të tepëra punëra për juvet, o të dashurë, e më të vëjiera për sotiri tuaj, ndonëse kuvëndojmë kështu.
10 Sepse nuk’ ësht’ adhiko Perndia, që të harojë punëratë tuaj, e mundimn’ e dashurisë që kini dëftuarë për ëmër të tij, me atë që shërbietë Shënjtorëtë, e më atë që i shërbeni.
11 Ma dëshërojmë që cilido nga jush të tillëtë të shpejtë të dëftoni, që të bënetë e sosurë shpëresa ngjera mbë të pastajmenë.
12 Që të mos bëni të përtuarë, po të gjani ature që klironomisjënë të taksuratë me besë e me durim.
13 Sepse Perndia kur taksi Avraamit, përse nuk kish tjetër gjë më të madh që të përgjëronej, u përgjërua mbë vetëhe të saj.
14 Tuke thënë: Vërtet, që unë do të të bekoj fort shumë, e do të të shtoj fort shumë.
15 E ashtu ai tuke duruarë me zëmërë të gjerë, e mori të taksuritë.
16 Sepse njerëzitë përgjëronenë për atë që është m’i madh se ata, e për çdofarë antillogjie ësht’ e sosurë mbë ta beja për të veveosurë.
17 Për atë punë si deshi Perndia më tepërë të dëfton ndë klironomë të pandërruarënë e kshillit së tij, vuri ndë mes benë.
18 Që me anë të di punëravet të paluajturavet, mb’ato që nukë mund të gënjejë Perndia, kemi një parigori të madhe nevet që kemi marrë udhënë të mbamë shpëresënë që kemi përpara.
19 Atë shpëresë e mbamë posi angure të paluajturë e siguro të Shpirtit, e ajo hin ngjera mbë të brëndëshmë të velesë.
20 Tek hiri Iisui prodhromo për nevet, e u bë Arhieref, sikundr’ është taksi i Melhisedhekut, për jetë të jetësë.
1 quapropter intermittentes inchoationis Christi sermonem
ad perfectionem feramur
non rursum iacientes fundamentum paenitentiae ab operibus mortuis
et fidei ad Deum
2 baptismatum doctrinae inpositionis quoque manuum
ac resurrectionis mortuorum et iudicii aeterni
3 et hoc faciemus siquidem permiserit Deus
4 inpossibile est enim eos qui semel sunt inluminati
gustaverunt etiam donum caeleste
et participes sunt facti Spiritus Sancti
5 gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum
virtutesque saeculi venturi
6 et prolapsi sunt
renovari rursus ad paenitentiam
rursum crucifigentes sibimet ipsis Filium Dei et ostentui habentes
7 terra enim saepe venientem super se bibens imbrem
et generans herbam oportunam illis a quibus colitur
accipit benedictionem a Deo
8 proferens autem spinas ac tribulos
reproba est et maledicto proxima
cuius consummatio in conbustionem
9 confidimus autem de vobis dilectissimi meliora et viciniora saluti
tametsi ita loquimur
10 non enim iniustus Deus ut obliviscatur operis vestri
et dilectionis quam ostendistis in nomine ipsius
qui ministrastis sanctis et ministratis
11 cupimus autem unumquemque vestrum eandem ostentare sollicitudinem
ad expletionem spei usque in finem
12 ut non segnes efficiamini verum imitatores eorum
qui fide et patientia hereditabunt promissiones
13 Abrahae namque promittens Deus
quoniam neminem habuit per quem iuraret maiorem
iuravit per semet ipsum
14 dicens
nisi benedicens benedicam te
et multiplicans multiplicabo te
15 et sic longanimiter ferens adeptus est repromissionem
16 homines enim per maiorem sui iurant
et omnis controversiae eorum finis
ad confirmationem est iuramentum
17 in quo abundantius volens Deus
ostendere pollicitationis heredibus inmobilitatem consilii sui
interposuit iusiurandum
18 ut per duas res inmobiles quibus inpossibile est mentiri Deum
fortissimum solacium habeamus
qui confugimus ad tenendam propositam spem
19 quam sicut anchoram habemus animae tutam ac firmam
et incedentem usque in interiora velaminis
20 ubi praecursor pro nobis introiit Iesus
secundum ordinem Melchisedech pontifex factus in aeternum