Krie e pesëtë
1 E një njeri që quhej Anania me gruan’ e tij Sapfirënë shiti një arë.
2 E ndau ca asprë nga të çmuaritë me të dijturë edhe të gruasë tij; e pru një copë gjë, e e vuri ndë këmbë t’apostojet.
3 E i tha Petrua: Anania, pse të mbushi zëmërënë tënde satanai të gënjeç Shënjtinë Shpirt e të mbaç nga të çmuarit’ e arësë?
4 Nuk’ ësht’ e vërtetë, që e pashiturë otea qe, edhe e shiturë nd’urdhër tënd qe? Përse vure ndë zëmërë tënde këtë punë? Nukë gënjeve njerëz, po Perndinë.
5 E tek digjon Anania këto fjalë, ra mbë dhe e i duall shpirti. E hiri frik’ e madhe mbë gjith’ ata që digjuanë këto.
6 E si u ngrenë të ritë e muarë e e krienë jashtë atë, e e kallë ndë varr.
7 E kishnë shkuarë ngjera tre sahat kur edhe gruaja e tij arriu atje, pa dijturë atë që u bë.
8 E i thot’ asaj Petrua: Thuajmë mua ndë e shitë ju për kaqë gjë arënë? Edhe ajo i tha: Vërtet, për kaqë.
9 Edhe Petrua i thot’ asaj: Për çfarë punë bëtë kuvënd juvet, të piraksni Shpirtin’ e Zotit? Ja tek janë mbë portë këmbët’ e ature që kallë ndë varr burrënë tënd, e do të të nxjerënë edhe tij jashtë.
10 E atë çast ra përpara këmbëvet së tij e i dolli Shpirti. E si hinë brënda të ritë, e gjen’ atë vdekurë, e si e krienë jashtë, e kallë mbanë burrit së saj.
11 E u bë frik’ e madhe mbë gjithë Qishë, e mbë gjith’ ata që digjuanë këto.
12 E bënishnë shumë nishane e çudira me duar t’apostojet ndë llao (e ishnë gjithë bashkë me një zëmërë ndë kamare të Sollomoit.
13 E ndonjë nga të tjerëtë nukë guxon t’u afëronej ature; po i nderon ata llaoi shumë.
14 E sa vij po shtonej turm’ e burravet e e gravet që besuanë mbë Zotnë).
15 Ngjera mbë kaqë që të nxirë jashtë ndë rrugëra të sëmurëtë e t’i vijnë mbë stromëra e mbë shtrate, që të zij ndonjë nga ata heja e Petrosë kur shkon.
16 E mbëjidhishnë edhe turma e qutetevet që ishnë rrotullë Ierusalimit, e bijnë të sëmurë e të guciturë nga shpirtërat’ e pëgëra. E ata shëronishnë gjithë.
17 E si u ngre i pari i priftëret edhe gjith’ata që qenë me të bashkë (që është eresi i Sadhuqejet) u mbushnë nga zilia.
18 E shtinë duart’ e ture mb’Apostoj, e i vun’ ata ndë hapsanë, atë të llaoit.
19 Po Ëngjëll’ i Zotit natënë hapi diert’ e hapsanësë e i nxori ata jashtë, e u tha.
20 Hajdeni, e si të qëndroni ndë Iero, flitni ndë llao gjithë fjalët’ e dhidhaskalisë jetësë.
21 E poqë e digjuanë, hinë që mëngjes ndë Iero e dhidhaksnë. E si erdhi i pari i priftëret, edhe ata që qenë me të bashkë, thirrë sinodh edhe gjithë pleqësinë të bijet së Israilit, e dërguanë ndë hapsanë t’i bijnë ata përpara suresh.
22 E kopijtë si vanë, nuk’ i gjenë ata ndë hapsanë; e u kthienë, e u rrëfienë.
23 Tuke thënë, se: Hapsanënë e gjem mbillturë me shumë siguri, edhe bekçitë që rrijnë jashtë përpara dieret; po si e hapm, nukë gjem ndonjë brënda.
24 E si digju(a)në këto fjalë edhe prifti, edhe stratigoi i Ieroit, edhe të parët’ e priftëret, silloisishnë për ata, qish do të bënetë këjo punë?
25 E mbi këto arriu një e u rrëfen ature, e u thotë, që: Ja njerëzitë që vutë ndë hapsanë, janë ndë Iero që rrinë, e dhidhaksjënë llaonë.
26 Ahiere vate stratigoi bashkë me trima e i prun’ ata, po jo me shtrëngim (sepse trëmbishnë llaonë mos i mbuloijnë me gurë).
27 E si i prun’ ata, i nxuarë përpara ndë sinodh, e i pieti ata i pari i priftëret.
28 E u tha: Nuk’ u porositm na juvet që të mos dhidhaksni ndë këtë ëmër, e juvet ja që mbushtë Ierusalimnë nga dhidhahia juaj, e doi të na shtiri sipër gjakn’ e këtij njeriut?
29 E u përgjegj Petrua edhe apostojtë, e thanë: Duhetë të digjojëmë më tepër Perndinë, se njerëzitë.
30 Perndia e baballarëvet sanë e ngjalli Iisunë, që e vratë juvet me të mbërthierë ndë kruq.
31 Këtë Perndia e madhoi e e bëri të parë e sotir me dorën’ e tij të djathëtë, për të dhënë metani ndë Israil, edhe të ndëjierë të fajevet.
32 E nevet jemi martirë të këture fjalëvet, edhe Shpirti Shënjt, që dha Perndia mbë gjith’ ata që digjojënë atij.
33 E ata si digjuanë këto, gërcëllijnë dhëmbëtë, e bëijnë mushavere t’i vrisnë ata.
34 Po u ngre mbë këmbë ndë sinodh një Fariseo, që quhej Gamaliil, dhaskal i nomit, i nderuarë nga gjithë llaoi, e porsiti të nxjerënë një çikë jashtë Apostojtë.
35 E u thot’ ature: Njerëz Israilit, vështroni mirë ç’kini për të bërë ndë këta njerëz.
36 Sepse përpara këture ditet u ngre Thevdhai, e thosh vetëhenë se çoç është, me atë u bashkua një nemur ngjera katërqind njerëz. U vra ai, edhe gjith’ ata që i besuanë atij u përhapnë, e s’mbeti ndonjë.
37 E pas këtij u ngre Iudha nga Galilea ndë dit kur shkruaijnë ëmëretë, e hoqi pas vetiut shumë llao. Edhe ai humbi, edhe ata që ju bënë shokë u përhapnë.
38 Edhe ndashti u thom juvet: Largouni nga këta njerëz, e liri ata; sepse nd’është nga njerëz kij kshill a këjo punë, do të prishetë.
39 Ma nd’është nga Perndia, nukë mundni ta prishni atë, mos ndodhetë e që bëni luftë me Perndinë.
40 E e pëlqienë kuvëndn’ e tij. E si thirrë apostojtë, i rrahnë e i porsitnë që të mos flasënë më mbë ëmër të Iisuit, e i lëshuan’ ata.
41 E këta ikëjnë nga faqea e sinodhit tuke gëzuarë, sepse u bënë të zotë që të ksenderonenë për ëmër të Iisuit.
42 E nukë pëshoijnë të dhidhaksnë e të vangjelisnë ngadita ndë Iero edhe mbë shtëpira Iisu Hristonë.
1 vir autem quidam nomine Ananias cum Saffira uxore sua
vendidit agrum
2 et fraudavit de pretio agri conscia uxore sua
et adferens partem quandam ad pedes apostolorum posuit
3 dixit autem Petrus
Anania cur temptavit Satanas cor tuum
mentiri te Spiritui Sancto et fraudare de pretio agri
4 nonne manens tibi manebat et venundatum in tua erat potestate
quare posuisti in corde tuo hanc rem
non es mentitus hominibus sed Deo
5 audiens autem Ananias haec verba cecidit et exspiravit
et factus est timor magnus in omnes qui audierant
6 surgentes autem iuvenes amoverunt eum
et efferentes sepelierunt
7 factum est autem quasi horarum trium spatium
et uxor ipsius nesciens quod factum fuerat introiit
8 respondit autem ei Petrus
dic mihi si tanti agrum vendidistis
at illa dixit etiam tanti
9 Petrus autem ad eam
quid utique convenit vobis temptare Spiritum Domini
ecce pedes eorum qui sepelierunt virum tuum ad ostium et efferent te
10 confestim cecidit ante pedes eius et exspiravit
intrantes autem iuvenes invenerunt illam mortuam
et extulerunt et sepelierunt ad virum suum
11 et factus est timor magnus in universa ecclesia
et in omnes qui audierunt haec
12 per manus autem apostolorum
fiebant signa et prodigia multa in plebe
et erant unianimiter omnes in porticu Salomonis
13 ceterorum autem nemo audebat coniungere se illis
sed magnificabat eos populus
14 magis autem augebatur credentium in Domino multitudo virorum ac mulierum
15 ita ut in plateas eicerent infirmos
et ponerent in lectulis et grabattis
ut veniente Petro
saltim umbra illius obumbraret quemquam eorum
16 concurrebat autem et multitudo vicinarum civitatum Hierusalem
adferentes aegros et vexatos ab spiritibus inmundis
qui curabantur omnes
17 exsurgens autem princeps sacerdotum et omnes qui cum illo erant
quae est heresis Sadducaeorum
repleti sunt zelo
18 et iniecerunt manus in apostolos
et posuerunt illos in custodia publica
19 angelus autem Domini per noctem aperiens ianuas carceris
et educens eos dixit
20 ite et stantes loquimini in templo plebi omnia verba vitae huius
21 qui cum audissent intraverunt diluculo in templum et docebant
adveniens autem princeps sacerdotum et qui cum eo erant
convocaverunt concilium
et omnes seniores filiorum Israhel
et miserunt in carcerem ut adducerentur
22 cum venissent autem ministri
et aperto carcere non invenissent illos
reversi nuntiaverunt
23 dicentes
carcerem quidem invenimus clausum cum omni diligentia
et custodes stantes ad ianuas
aperientes autem neminem intus invenimus
24 ut audierunt autem hos sermones
magistratus templi et principes sacerdotum
ambigebant de illis quidnam fieret
25 adveniens autem quidam nuntiavit eis
quia ecce viri quos posuistis in carcere
sunt in templo stantes et docentes populum
26 tunc abiit magistratus cum ministris et adduxit illos sine vi
timebant enim populum ne lapidarentur
27 et cum adduxissent illos statuerunt in concilio
et interrogavit eos princeps sacerdotum
28 dicens
praecipiendo praecepimus vobis ne doceretis in nomine isto
et ecce replestis Hierusalem doctrina vestra
et vultis inducere super nos sanguinem hominis istius
29 respondens autem Petrus et apostoli dixerunt
oboedire oportet Deo magis quam hominibus
30 Deus patrum nostrorum suscitavit Iesum
quem vos interemistis suspendentes in ligno
31 hunc Deus principem et salvatorem exaltavit dextera
sua
ad dandam paenitentiam Israhel et remissionem
peccatorum
32 et nos sumus testes horum verborum
et Spiritus Sanctus quem dedit Deus omnibus oboedientibus sibi
33 haec cum audissent dissecabantur et cogitabant interficere illos
34 surgens autem quidam in concilio Pharisaeus nomine Gamalihel
legis doctor honorabilis universae plebi
iussit foras ad breve homines fieri
35 dixitque ad illos
viri israhelitae adtendite vobis super hominibus istis quid acturi sitis
36 ante hos enim dies extitit Theodas
dicens esse se aliquem
cui consensit virorum numerus circiter quadringentorum
qui occisus est
et omnes quicumque credebant ei dissipati sunt
et redactus est ad nihilum
37 post hunc extitit Iudas Galilaeus in diebus professionis
et avertit populum post se
et ipse periit
et omnes quotquot consenserunt ei dispersi sunt
38 et nunc itaque dico vobis
discedite ab hominibus istis et sinite illos
quoniam si est ex hominibus consilium hoc aut opus dissolvetur
39 si vero ex Deo est non poteritis dissolvere eos
ne forte et Deo repugnare inveniamini
consenserunt autem illi
40 et convocantes apostolos caesis denuntiaverunt
ne loquerentur in nomine Iesu
et dimiserunt eos
41 et illi quidem ibant gaudentes a conspectu concilii
quoniam digni habiti sunt
pro nomine Iesu contumeliam pati
42 omni autem die in templo et circa domos non cessabant docentes
et evangelizantes Christum Iesum