Krie e gjashtëmbëdhjetëtë
1 E arriu ndë Dhervë e ndë Austrë. E ja, ish atje një mathiti që quhej Timotheo, bir’ i një gruasë çifute të besësë, e nga jati Elin.
2 Këtij i ipnë martiri të mirë vëllazëritë që qenë ndë Listrë e ndë Konjë.
3 E Pavllua deshi që kij të vij me të bashkë, e si e mori atë e bëri sunet, për të dukurë ndë çifut që qenë mb’ato vënde, sepse e dijnë të gjithë baban’ e tij që qe Elin.
4 E tek shkoijnë qutet mbë qutet, porsitnë mb’ata të ruaijnë porsitë që qenë urdhëruarë nga apostojtë, e nga priftëritë që qenë nd’Ierusalim.
5 E qishëratë stereosishnë ndë besë, e shtonishnë ndë nëmurë ditë për ditë.
6 E si shkuanë Frigjinë edhe vëndn’ e Gallatisë, u mbodhisnë nga Shënjti Shpirt të dhidhaksnë fjalën’ e Zotit nd’Asi.
7 E si erdhë ndë Misi, dhoqimasnë të vijnë ndë Vithini, po nuk’ i la ata Shpirti të vijnë.
8 E si shkuanë ndëpër Misi, zbritnë ndë Troadhë.
9 E ju duk Pavllosë natënë një të dukurë: Ish një njeri nga Maqedhonia që i rrij përpara e i lutej atij, e i thosh: Shko ndë Maqedhoni e ndihna nevet.
10 E poqë pa këtë të parë, atë çast kërkuam të niseshim për Maqedhoni, se veveoseshim që Zoti na thirri navet, që t’i vangjelisjëmë ata.
11 E si bëm plëhurë nga Troadha, muarrm udhënë dreq për Samothraq, e ditën’ e nesërme ndë Neapol.
12 E ateje ndë Filippë, këta janë qutetit i pari të pjesësë Maqedhonisë, Kolloni. E mb’atë qutet qëndruam ca dit.
13 E ditën’ e shëtunësë duallm jashtë qutetit afër lumit, tek dukej se qe të luturë, e qëndruam e dhidhaksm gratë që qenë mbëjedhurë.
14 E një grua që quhej Lidhi nga qutet’ i Thiatiret që shit porfire, e frikuarë e Perndisë, rrij e digjon. Kësaj i hapi zëmërënë Zoti të mbaj vesh mb’ato që thosh Pavllua.
15 E si u pagëzua ajo edhe shtëpia e saj, u lutej, e thosh: Ndë më kini për të besësë edhe mua te Zoti, ejani ndë shtëpi time e qëndroni. E na shtrëngoi navet.
16 E gjau tek vejëm nevet të faleshim, një vashëzë që kish Shpirt të Pithonit, na dolli nevet përpara. Këjo bën shumë të mbrodhurë ndë zotërinj të saj tuke magjepsurë.
17 Këjo vin pas Pavllosë edhe nevet, e thërrit, e thosh: Këta njerëz janë ropt’ e Perndisë lartë, që na dëftojënë nevet udhën’ e shpëtimit.
18 E këtë e bën për shumë dit. Ma Pavllua, si u rëndua e u kthe, i thotë Shpirtit: Të porsit tij ndë ëmër të Iisu Hristoit, të dalç nga ajo. E dolli atë çast.
19 E si panë zotërinjt’ e saj, që vate omuthi i fitimit të ture, zunë Pavllonë edhe Sillënë, e i zbranisnë ndë foro mbë gjukatas.
20 E si i shpunë ata përpara gjukataset, thanë: Këta njerëz nakatosjënë qutetnë tënë, sepse janë Çifutër.
21 E dhidhaksjënë ca adete, që s’ësht’ e udhësë t’i dheksjëmë navet, as t’i bëjëmë, sepse jemi Romanë.
22 E menjëherë ra turma mbi ta, e gjukatasitë xuarë rrobat’ e ture, e porsitnë t’i rrihnë me shkop.
23 E si u bënë shumë të rrahurë ature, i vunë ndë hapsanë, e porsitnë atë që ruan të hapsosuritë, t’i ruan ata fort.
24 Kij si mori të tillë porsi, i vuri ata ndë hapsanë të thellë e u shtrëngoi këmbëtë mbë tombruk.
25 E prej mesit natësë Pavllua edhe Silla falishnë e lëvdoijnë Perndinë. E ata që qenë hapsosurë, i mbaijnë vesh.
26 E aksafna u bë një tërmet i madh, saqë u tundnë binat’ e hapsanësë, e atë çast u hapnë gjithë diertë e ranë lidhëjat’ e gjithëvet.
27 E si u zgjua ai që ruan hapsanënë e pa diert’ e hapsanësë hapëtë, nxori thikën’ e tij, e duan të vrit vetëhenë, sepse pandehu se iknë të hapsosuritë.
28 Ma Pavllua thirri me zë të madh, e i tha: Mos bën gjë të keq ndë vetëhe tënde, se këtu jemi të gjithë.
29 E si kërkoi dritë, hiri brënda, e tuke dredhurë ra mbë këmbë të Pavllosë e të Sillësë.
30 E si i nxori ata jashtë, u thotë: Ç’duhetë të bëj unë që të sosem?
31 Edhe ata i thanë: Beso mbë Zotnë Iisu Hristonë, e do të soseç ti edhe shtëpia ote.
32 E i dhidhaksn’ atij fjalën’ e Zotit, edhe gjith’ ature që qenë ndë shtëpi të tij.
33 E si i mori ata ahiere ndë kohë të natësë, u lau plagëtë. E u pagëzua ai edhe gjithë të tijtë atë çast.
34 E si i hipi ata sipër mbë shtëpi të tij, u vuri mësallë, e u gëzua me gjithë shtëpi të tij, sepse besoi te Perndia.
35 E si u kdhi dërguanë gjukatasitë çaushëtë, e u thanë: Lësho ata njerëz.
36 E ai që ruan të hapsosuritë rrëfeu këto fjalë te Pavllua, që dërguanë gjukatasitë të lëshonenë, e ndaje ndashti dili, e hajdeni ndë të mirë.
37 Edhe Pavllua u thot’ ature: Si na rrahnë navet faqeza, pa ndonjë faj, që jemi njerëz Romanë, e na vunë ndë hapsanë, e ndashti na nxjerënë navet fshehura? Jo, nukë bënetë, po le të vijënë ata vetë e le të na nxjerënë nevet.
38 E çaushëritë u shpunë këto fjalë gjukataset, e u trëmbnë si digjuanë që janë Romanë.
39 E erdhnë e i parakalesnë ata, e si i nxuarë, u lutishnë të dilë nga quteti.
40 E si duallë nga hapsana hinë ndë shtëpi të Lidhësë e panë vëllazëritë, i parigorisnë ata e iknë.
1 pervenit autem in Derben et Lystram
et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus
filius mulieris iudaeae fidelis patre gentili
2 huic testimonium reddebant
qui in Lystris erant et Iconii fratres
3 hunc voluit Paulus secum proficisci
et adsumens circumcidit eum
propter Iudaeos qui erant in illis locis
sciebant enim omnes quod pater eius gentilis esset
4 cum autem pertransirent civitates
tradebant eis custodire dogmata
quae erant decreta ab apostolis et senioribus
qui essent Hierosolymis
5 et ecclesiae quidem confirmabantur fide
et abundabant numero cotidie
6 transeuntes autem Frygiam et Galatiae regionem
vetati sunt a Sancto Spiritu loqui verbum in
Asia
7 cum venissent autem in Mysiam
temptabant ire Bithyniam
et non permisit eos Spiritus Iesu
8 cum autem pertransissent Mysiam descenderunt Troadem
9 et visio per noctem Paulo ostensa est
vir macedo quidam erat stans et deprecans eum et dicens
transiens in Macedoniam adiuva nos
10 ut autem visum vidit statim quaesivimus proficisci in Macedoniam
certi facti quia vocasset nos Deus evangelizare eis
11 navigantes autem a Troade recto cursu venimus Samothraciam
et sequenti die Neapolim
12 et inde Philippis
quae est prima partis Macedoniae civitas colonia
eramus autem in hac urbe diebus aliquot conferentes
13 die autem sabbatorum egressi sumus foras portam iuxta flumen
ubi videbatur oratio esse
et sedentes loquebamur mulieribus quae convenerant
14 et quaedam mulier nomine Lydia
purpuraria civitatis Thyatirenorum colens Deum audivit
cuius Dominus aperuit cor
intendere his quae dicebantur a Paulo
15 cum autem baptizata esset et domus eius
deprecata est dicens
si iudicastis me fidelem Domino esse
introite in domum meam et manete
et coegit nos
16 factum est autem euntibus nobis ad orationem
puellam quandam habentem spiritum pythonem
obviare nobis
quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando
17 haec subsecuta Paulum et nos clamabat dicens
isti homines servi Dei excelsi sunt
qui adnuntiant vobis viam salutis
18 hoc autem faciebat multis diebus
dolens autem Paulus et conversus spiritui dixit
praecipio tibi in nomine Iesu Christi exire ab ea
et exiit eadem hora
19 videntes autem domini eius quia exivit spes quaestus eorum
adprehendentes Paulum et Silam
perduxerunt in forum ad principes
20 et offerentes eos magistratibus dixerunt
hii homines conturbant civitatem nostram cum sint Iudaei
21 et adnuntiant morem quem non licet nobis suscipere neque facere
cum simus Romani
22 et concurrit plebs adversus eos
et magistratus scissis tunicis eorum iusserunt virgis caedi
23 et cum multas plagas eis inposuissent miserunt eos in carcerem
praecipientes custodi ut diligenter custodiret eos
24 qui cum tale praeceptum accepisset
misit eos in interiorem carcerem
et pedes eorum strinxit in ligno
25 media autem nocte Paulus et Silas adorantes laudabant Deum
et audiebant eos qui in custodia erant
26 subito vero terraemotus factus est magnus
ita ut moverentur fundamenta carceris
et aperta sunt statim ostia omnia
et universorum vincula soluta sunt
27 expergefactus autem custos carceris
et videns apertas ianuas carceris
evaginato gladio volebat se interficere
aestimans fugisse vinctos
28 clamavit autem Paulus magna voce dicens
nihil feceris tibi mali
universi enim hic sumus
29 petitoque lumine introgressus est
et tremefactus procidit Paulo et Silae
30 et producens eos foras ait
domini quid me oportet facere ut salvus fiam
31 at illi dixerunt
crede in Domino Iesu
et salvus eris tu et domus tua
32 et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus qui erant in domo eius
33 et tollens eos in illa hora noctis lavit plagas eorum
et baptizatus est ipse et omnes eius
continuo
34 cumque perduxisset eos in domum suam adposuit eis mensam
et laetatus est cum omni domo sua credens Deo
35 et cum dies factus esset miserunt magistratus lictores dicentes
dimitte homines illos
36 nuntiavit autem custos carceris verba haec Paulo
quia miserunt magistratus ut dimittamini
nunc igitur exeuntes ite in pace
37 Paulus autem dixit eis
caesos nos publice indemnatos homines romanos miserunt in carcerem
et nunc occulte nos eiciunt
non ita sed veniant
38 et ipsi nos eiciant
nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba haec
timueruntque audito quod Romani essent
39 et venientes deprecati sunt eos
et educentes rogabant
ut egrederentur urbem
40 exeuntes autem de carcere introierunt ad Lydiam
et visis fratribus consolati sunt eos et profecti sunt