The Plot to Kill Jesus
(Mk 14.1‑2Lk 22.1‑2Jn 11.45‑53)1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους, εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, 2 Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι. 3 Τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσιν καὶ ἀποκτείνωσιν· 5 ἔλεγον δέ, Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ.
The Anointing at Bethany
(Mk 14.3‑9Jn 12.1‑8)6 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἠγανάκτησαν λέγοντες, Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἐδύνατο γὰρ τοῦτο πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι πτωχοῖς. 10 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰς ἐμέ· 11 πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ᾽ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε· 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.
Judas’ Agreement to Betray Jesus
(Mk 14.10‑11Lk 22.3‑6)14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς 15 εἶπεν, Τί θέλετέ μοι δοῦναι, κἀγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.
The Passover with the Disciples
(Mk 14.12‑21Lk 22.7‑14, Lk 21‑23Jn 13.21‑30)17 Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες, Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα; 18 ὁ δὲ εἶπεν, Ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ, Ὁ διδάσκαλος λέγει, Ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστιν, πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου. 19 καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. 20 Ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα. 21 καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. 22 καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ εἷς ἕκαστος, Μήτι ἐγώ εἰμι, κύριε; 23 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ὁ ἐμβάψας μετ᾽ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐν τῷ τρυβλίῳ οὗτός με παραδώσει. 24 ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾽ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. 25 ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπεν, Μήτι ἐγώ εἰμι, ῥαββί; λέγει αὐτῷ, Σὺ εἶπας.
The Institution of the Lord’s Supper
(Mk 14.22‑26Lk 22.15‑201 Cor 11.23‑25)26 Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον καὶ εὐλογήσας ἔκλασεν καὶ δοὺς τοῖς μαθηταῖς εἶπεν, Λάβετε φάγετε, τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου. 27 καὶ λαβὼν ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων, Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, 28 τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ αἷμά μου τῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυννόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 29 λέγω δὲ ὑμῖν, οὐ μὴ πίω ἀπ᾽ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ᾽ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου. 30 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
Peter’s Denial Foretold
(Mk 14.27‑31Lk 22.31‑34Jn 13.36‑38)31 Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ, γέγραπται γάρ,
Πατάξω τὸν ποιμένα,
καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης.
32 μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. 33 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ, Εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι. 34 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με. 35 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος, Κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὁμοίως καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπαν.
The Prayer in Gethsemane
(Mk 14.32‑42Lk 22.39‑46)36 Τότε ἔρχεται μετ᾽ αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανὶ καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς, Καθίσατε αὐτοῦ ἕως [οὗ] ἀπελθὼν ἐκεῖ προσεύξωμαι. 37 καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν. 38 τότε λέγει αὐτοῖς, Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾽ ἐμοῦ. 39 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων, Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστιν, παρελθάτω ἀπ᾽ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλ᾽ ὡς σύ. 40 καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ, Οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ᾽ ἐμοῦ; 41 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. 42 πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο λέγων, Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο παρελθεῖν ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου. 43 καὶ ἐλθὼν πάλιν εὗρεν αὐτοὺς καθεύδοντας, ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι. 44 καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπὼν πάλιν. 45 τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ λέγει αὐτοῖς, Καθεύδετε [τὸ] λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε· ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. 46 ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με.
The Betrayal and Arrest of Jesus
(Mk 14.43‑50Lk 22.47‑53Jn 18.3‑12)47 Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθεν καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. 48 ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων, Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν, κρατήσατε αὐτόν. 49 καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπεν, Χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, Ἑταῖρε, ἐφ᾽ ὃ πάρει. τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. 51 καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον. 52 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ἀπόστρεψον τὴν μάχαιράν σου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀπολοῦνται. 53 ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι ἄρτι πλείω δώδεκα λεγιῶνας ἀγγέλων; 54 πῶς οὖν πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτως δεῖ γενέσθαι; 55 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις, Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με; καθ᾽ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ ἐκαθεζόμην διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με. 56 τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προφητῶν. Τότε οἱ μαθηταὶ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον.
Jesus before the Council
(Mk 14.53‑65Lk 22.54‑55, Lk 63‑71Jn 18.13‑14, Jn 19‑24)57 Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος. 59 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ τὸ συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὅπως αὐτὸν θανατώσωσιν, 60 καὶ οὐχ εὗρον πολλῶν προσελθόντων ψευδομαρτύρων. ὕστερον δὲ προσελθόντες δύο 61 εἶπαν, Οὗτος ἔφη, Δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι. 62 καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ, Οὐδὲν ἀποκρίνῃ τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; 63 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα. καὶ ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ, Ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. 64 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Σὺ εἶπας· πλὴν λέγω ὑμῖν,
ἀπ᾽ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου
καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως
καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.
65 τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων, Ἐβλασφήμησεν· τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν· 66 τί ὑμῖν δοκεῖ; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπαν, Ἔνοχος θανάτου ἐστίν. 67 Τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν, οἱ δὲ ἐράπισαν 68 λέγοντες, Προφήτευσον ἡμῖν, Χριστέ, τίς ἐστιν ὁ παίσας σε;
Peter’s Denial of Jesus
(Mk 14.66‑72Lk 22.56‑62Jn 18.15‑18, Jn 25‑27)69 Ὁ δὲ Πέτρος ἐκάθητο ἔξω ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα, Καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Γαλιλαίου. 70 ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν πάντων λέγων, Οὐκ οἶδα τί λέγεις. 71 ἐξελθόντα δὲ εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει τοῖς ἐκεῖ, Οὗτος ἦν μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου. 72 καὶ πάλιν ἠρνήσατο μετὰ ὅρκου ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. 73 μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ, Ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ. 74 τότε ἤρξατο καταθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον. καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησεν. 75 καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος Ἰησοῦ εἰρηκότος ὅτι Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶς.
1 Edhe Jisuj kur mbaroj gjithë këto fialë, u tha nxënësëvet ti:
2 “E dini se pas dy diç është pashka, edhe i bir’ i njeriut epetë ndë duar për të kryqëzuarë?”
3 Atëhere u mbëlothnë kryepriftërit’ edhe shkronjësit’ edhe pleqt’ e llauzit ndë avllit të kryepriftit, që thuhej Kajafë;
4 Edhe bënjënë këshillë që ta zënë Jisunë me kobim, edhe ta vrasënë.
5 Edhe thoshinë: “Jo për të kremte, se mos bënetë trazyrë ndë gjëndëjet.”
6 Edhe Jisuj kur ishte ndë Vithani, ndë shtëpit të Simonit krromosurë,
7 Erdhi përan’ ati një grua që kishte një allavastrë me vaj ere shumë të shtrenjtë, edhe e derthte mbi kryet t’ati tek ishte tuke ndenjurë ndë mësallë.
8 Edhe nxënësit’e ati kur panë, u zemëruanë, e thanë: “Për ç’punë të humbasë këjo gjë ?
9 Sepse kyj vaj ere munt të shitej me shumë nder , edhe t’epej ndëpër të vobegjit.”
10 Edhe Jisuj si kupëtoj, u tha atyre: “Përse i epni mundime kësaj gruaje? Sepse këjo bëri punë të mirë tek unë.
11 Sepse të vobegjit’ i keni përherë me vetëhenë tuaj; po mua nuk më keni përherë.
12 Sepse këjo, kur derdhi këtë vaj ere mbi trupt tim, e bëri këtë për të kallurë mua ndë varr.
13 Me të vërtetë po u them juve: Kudo që të leçitetë kyj ungjill ndë gjithë botët, do të flitet’ edhe se ç’punë bëri këjo, që të mbahetë mënt.”
14 Atëhere një nga të dy-mbë-dhietëtë, ay që qjuhej Judhë Iskarioti, vate te kryepriftërit’e tha:
15 “Ç’do të m’ epni, edhe unë t’u ap juve atë ndër duar?”
16 Edhe ata i dhanë tridhiet’ argjënda. Edhe që mb’atëhere kërkonte kohë ta epte ndër duar.
17 Edhe ditën e parë e të pambrumievet, nxënësit’ erthnë përanë Jisujt e i thanë: “Ku do të bëjmë gati për ty të haç pashkënë?”
18 Edhe ay tha: “Shkoni ndë qytet tek akcili, edhe i thoni: Mësonjësi thotë: Koha ime ësht’ afërë; do të bënj pashkënë te ti bashkë me nxënësit’e mi.”
19 Edhe nxënësitë bënë sikundrë i porositi Jisuj, edhe bënë gati pashkënë.
20 Edhe kur u ngrys, ishte tuke ndenjurë ndë mësallë bashkë me të dy-mbë-dhietëtë.
21 Edhe ata tek ishinë tuke ngrënë, tha: “Me të vërtetë po u them juve, se një nga ju do të më trathtonjë.”
22 Edhe ata u helmuanë fort, e zunë t’i thonë gjithësecili nga ata: “Zot, mos jam unë?”
23 Edhe ay u përgjeq e tha: “Ay që ngjeu dorënë ndë kupët bashkë me mua, kyj do të më apë ndër duar.
24 I bir’i njeriut vete, sikundrë është shkruarë për atë; po mier ay njeri, prej të cilit epetë ndër duar i bir’i njeriut; është mirë për atë njeri të mos kishte lindurë.”
25 Edhe Judha, ay që e trathtoj, u përgjeq e tha: “Mos jam unë, Ravvi?” I thot ati: “Ti po thua.”
26 Edhe ata kur ishinë tuke ngrënë, Jisuj mori bukënë, edhe si e bekoj, e theu, e ua dha nxënësëvet, edhe tha: “Merrni e hani; kyj është trupi im.”
27 Edhe mori potirinë, edhe si u fal ndersë, ua dha atyre, tuke thënë:
28 “Pini të gjithë prej këti, sepse kyj është gjaku im i dhiatësë re, që derdhetë për shumë, për ndëjesën’e fajevet.
29 Edhe po u them juve, se nukë kam për të pirë që ndashti e tutje nga këjo pemë, që pjell hardhia, gjer mb’atë ditë, kur ta pi të re bashkë me ju ndë mbëretërit të tim Eti.”
30 Edhe ata si psallnë, duallnë ndë malt të Ullinjvet.
31 Atëhere Jisuj u thot’ atyre: “Gjithë ju do të skandhaliseni mbë mua këtë natë; sepse është shkruarë: “Do t’i bie bariut, edhe dhënt’ e tufësë do të përndahenë.”
32 Edhe passi të ngjallem unë, do të vete përpara jush ndë Galilet.
33 Edhe Pietri u përgjeq e i tha: “Edhe të gjithë ndë u skandhalisçinë mbë ty, unë nukë do të skandhalisem kurrë.”
34 Jisuj i tha: “Me të vërtetë po të them, se këtë natë, para se të këndonjë gjeli, tri herë do të më mohonjç.”
35 Pietri i thotë: “Edhe ndë u dashtë të vdes unë bashkë me tyj, nukë do të mohonj tyj.” Kështu thanë edhe gjithë nxënësitë.
36 Atëhere Jisuj vien bashkë me ata ndë një fshat që thuhetë Gjethsimani; edhe u thotë nxënësëvet: “Rrini aty, gjersa të vete e të falem atie.”
37 Edhe mori me vetëhe Pietrin’ edhe të dy bijt’ e Zevedheut, e zuri të hidhëronet’ edhe t’i vinjë rëndë.
38 Atëhere u thot’ atyre: “Shpirti im ësht’ i hidhëruarshim gjer mbë vdekëje; mbetuni këtu, edhe rrini squarë bashkë me mua.
39 Edhe si vate pakëzë më tej, ra me faqe përmbys, tuke falur’ e tuke thënë: “Ati im, ndë qoftë se munt të bënetë, le të hiqetë prej meje këjo kupë; po jo si dua unë, po si të duaç ti.”
40 Edhe vien te nxënësitë, e i gjen tuke fjeturë, edhe i thotë Pietrit: “Kështu nukë munttë të rrini squarë një orë bashkë me mua;
41 Rrini squarë edhe faluni, që të mos hyni ndë ngasëje; sepse shpirti ësht ’ i gatishim, po mishi ësht’ i pafuqishim.
42 Përsëri për së dyti vate edhe u fal, tuke thënë: “Ati im, ndë qoftë se nukë munt të hiqetë prej meje këjo kupë, që të mos e pi atë, u bëftë ënda jote.”
43 Edhe erdhi e i gjen përsëri tuke fjeturë; sepse syt’ e atyre ishinë rënduarë.
44 Edhe si i la ata, vate përsëri e u fal për së treti, tuke thënë po atë fialë.
45 Atëhere vien te nxënësit’ e ti edhe u thot’ atyre: “Flini pra, edhe prëhi; ja tek u afrua ora, edhe i bir’ i njeriut epetë ndë duar të fajtorëvet.
46 Ngreuni, le të vemi; ja tek u afrua ay që do të më apë ndër duar.”
47 Edhe ay kur ishte po tuke folurë, ja tek erdhi Judha, një nga të dy-mbë-dhietëtë, edhe bashkë me atë erthnë shumë gjëndëje me thika e me dru nga an’ e krye-priftërëvet edhe pleqvet llauzit.
48 Edhe ay që e ep atë ndër duar u dha atyre shenjë, tuke thënë: “Atë që të puth unë, ay është; zireni atë.”
49 Edhe përnjëherë erdhi përanë Jisujt e tha: “Gëzonu, Ravvi”; edhe e puthi.
50 Edhe Jisuj i tha: “Mik, përse erdhe?” Atëhere u afruanë, e vunë duarëtë mbi Jisunë, edhe e zunë.
51 Edhe ja një nga ata që ishinë bashkë me Jisunë ngjati dorënë, e nxori thikën’ e ti, edhe i ra shërbëtorit të kryepriftit, e i preu veshinë.
52 Atëhere Jisuj i thot’ ati: “Këthe thikënë tënde ndë vënt të saj; sepse gjith’ ata që vënë dorë mbë thikë, prej thike do të humbasënë.
53 Apo të duketë se nukë munt ndashti t’i lutem tim Eti, edhe do të më nxierrë përpara më tepërë se dy-mbë-dhietë legjeona ëngjëjsh?
54 Qysh do të mbushenë pra shkronjatë, se kështu gjan të bënetë?”
55 Mb’ atë orë Jisuj i tha gjëndëjesë: “Posi mbë kursarë keni dalë me thika e me dru të më zëri. Përdita rrinjam te ju tuke mësuarë ndë hieroret, edhe nukë më zutë.
56 Po gjithë këjo u bë, që të mbushenë shkronjat’ e profitëvet.” Atëhere gjithë nxënësitë e lanë, e iknë.
57 Edhe ata si zunë Jisunë, e prunë te Kajafa kryeprifti, atie ku ishinë mbëledhurë shkronjësit’ edhe pleqtë.
58 Po Pietri i vate prapa për së largu, gjer ndë avllit të kryepriftit; edhe si hyri brenda, rrinte bashkë me shërbëtorët, që të shohë të pastajmenë.
59 Edhe kryepriftërit’ e pleqt’ e gjithë bashkëndenjia kërkoninë martiri të rreme kundrë Jisujt, që ta vrisinë atë, po nukë gjetnë.
60 Edhe ndonëse erthnë shumë martirë të rrem, po nukë gjetnë.
61 Edhe pastaj erthnë dy martirë të rrem, e thanë: Kyj tha, se : Munt të prish tempullin’ e Perëndisë, edhe për tri dit ta ndërtonj atë.
62 Edhe kryeprifti u ngre e i tha: “Nukë përgjigjesh fare? Ç’martirisnjënë këta kundrë teje?”
63 Po Jisuj nukë bënte zë. Edhe kryeprifti u përgjeq e i tha: “Të vë mbë be për Perëndin’ e gjallë, të na thuaç, ndë je ti Krishti, i bir’i Perëndisë.”
64 Jisuj i thot’ ati: “Ti po thua; po unë po u them juve, se Që ndashti e paskëtaj do të shihni të birr’e njeriut tuke ndenjurë mb’anë të diathtë të fuqisë, edhe tuke ardhurë mbi ret të qiellit.”
65 Atëhere kryeprifti çori rrobet’ e tija, tuke thënë, se: “Vllasfimisi. Ç’nevojë kemi më për martirë? Ja ndashti tek e dëgjuatë vllasfimin’ e ati.
66 Si u duketë juve?” Edhe ata u përgjeqnë e thanë:
67 “Është fajtuar për vdekëje.” Atëhere i pështynë ati ndër sy, edhe i ranë me shuplaka; edhe të tierë i ranë me shufra, tuke thënë:
68 “Profiteps-na, o Krisht, cili ësht’ ay që të ra?”
69 Edhe Pietri rrinte përjashta ndë avlli; edhe i erdhi përanë një shërbëtore tuke thënë: :Edhe ti ishnje bashkë me Jisu Galileasinë.”
70 Po ay e mohoj përpara të gjithëve, tuke thënë:
71 “Nukë di se ç’thua.” Edhe ay kur dolli ndë derët të avllisë, e pa atë një tiatërë, edhe u thot’ atyre që ishinë atie: “Edhe kyj ish bashkë me Jisu Nazareasinë.”
72 Edhe përsëri e mohoj me be, se: “Nuk’e njoh atë njeri.”
73 Edhe pas pakëzë erthnë përan’ ati ata që ishinë tuke ndenjurë, e i thanë Pietrit: “Me të vërtetë edhe ti je nga ata, sepse edhe të foluritë tat të dëften tyj.”
74 Atëhere zuri të nëmnjë e të bënjë be, se: “Nuk’ e njoh atë njeri.”
75 Edhe përnjëherë këndoj gjeli. Atëhere i ra ndër mënt Pietrit fial’ e Jisujit që i pat thënë, se: “Përpara se të këndonjë gjeli, tri herë do të më mohonjç”; edhe dolli jashtë, e qjau hidhurë.