The Parable of the Sower
(Mk 4.1‑9Lk 8.4‑8)1 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν· 2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει. 3 καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων, Ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν. 4 καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά. 5 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς· 6 ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη. 7 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἔπνιξαν αὐτά. 8 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπόν, ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα. 9 ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.
The Purpose of the Parables
(Mk 4.10‑12Lk 8.9‑10)10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπαν αὐτῷ, Διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς; 11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. 12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾽ αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσιν καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσιν οὐδὲ συνίουσιν, 14 καὶ ἀναπληροῦται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἠσαΐου ἡ λέγουσα,
Ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε,
καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε.
15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου,
καὶ τοῖς ὠσὶν βαρέως ἤκουσαν
καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν,
μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς
καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν
καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν
καὶ ἰάσομαι αὐτούς.
16 ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσιν καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούουσιν. 17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε καὶ οὐκ εἶδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.
The Parable of the Sower Explained
(Mk 4.13‑20Lk 8.11‑15)18 Ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. 19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν, 21 οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστιν, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν καλὴν γῆν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιείς, ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
The Parable of the Weeds among the Wheat
24 Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων, Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ. 25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐπέσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησεν, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. 27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ, Κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς, Ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι λέγουσιν αὐτῷ, Θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; 29 ὁ δέ φησιν, Οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον. 30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα ἕως τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς, Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
The Parables of the Mustard Seed and the Leaven
(Mk 4.30‑32Lk 13.18‑21)31 Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων, Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
33 Ἄλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.
The Use of Parables
(Mk 4.33‑34)34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς, 35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος,
Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου,
ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς [κόσμου].
The Parable of the Weeds Explained
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν. καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες, Διασάφησον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ. 37 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, 38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος, τὸ δὲ καλὸν σπέρμα οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ, 39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος, ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια αἰῶνός ἐστιν, οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν. 40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ [κατα]καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος· 41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν 42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 43 Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.
Three Parables
44 Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψεν, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχει καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.
45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας· 46 εὑρὼν δὲ ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακεν πάντα ὅσα εἶχεν καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.
47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ· 48 ἣν ὅτε ἐπληρώθη ἀναβιβάσαντες ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἄγγη, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον. 49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος· ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσιν τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων 50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Treasures New and Old
51 Συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, Ναί. 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.
The Rejection of Jesus at Nazareth
(Mk 6.1‑6Lk 4.16‑30)53 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας, μετῆρεν ἐκεῖθεν. 54 καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν, Πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις; 55 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωσὴφ καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας; 56 καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσιν; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; 57 καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 58 καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.
1 Edhe mb’atë ditë’ si dolli Jisuj nga shtëpia, rrinte përanë detit.
2 Edhe u mbëlothnë tek ay shumë gjëndëje, kaq sa ay hyri ndë lundrët e rrinte; edhe gjithë gjëndëja rrinte buzë detit.
3 Edhe u foli atyre shumë me paravoli, tuke thënë: “Ja mbiellësi tek dolli të mbiellë.
4 Edhe ay te po mbillte, ca ranë përanë udhësë; edhe erthnë shpesëtë e i hëngrën të gjitha.
5 Edhe të tiera ranë mbë gurishtet, te s’kishte dhe shumë; edhe përnjëherë binë, sepse s’kishte dhe të thellë;
6 Po kur lindi dielli, u doqnë, edhe passi nukë kishinë rrënjë, u thanë.
7 Edhe të tiera ranë mbë drizat, edhe u rritnë drizatë, e i mbytnë ato.
8 Edhe të tiera ranë mbë dhe të mirë; edhe epninë pemë, njëra një qint, e tiatëra gjashtë-dhietë, e tiatëra tridhietë.
9 Kush ka veshë për të dëgjuarë, le të dëgjonjë.”
10 Edhe nxënësit’ erthnë përan’ e i than’ati: Përse u flet atyre me paravoli?
11 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Sepse mbë ju është dhënë të merrni vesh të fshehurat’ e mbëretëris’ qiejevet, po mb’ ata nuk’ është dhënë.
12 Sepse ay që ka do t’i epetëedhe më edhe do të tepëronjë; po ay që nukë ka, edhe ç’të ketë do të merretë nga ay.
13 Përandaj u flas atyre me paravoli, sepse tuke parë nukë shohënë, edhe tuke dëgjuarë nukë dëgjonjënë, as nukë kupëtonjënë.
14 Edhe mbushetë mb’ ata profiti’e Isaisë, që thotë: “Me të dëgjuarë do të dëgjoni, po nukë do të merrni vesh; edhe tuke parë do të shihni, po nukë do të kupëtoni.
15 Sepse u trash zemër’e këti llauzi, edhe dëgjuanë rëndë me veshët’e tyre, edhe mbyllnë syt’e tyre, që të mos shohënë ndonjë herë me sytë, edhe të dëgjonjënë me veshëtë, edhe kupëtonjënë me zëmrënë, edhe të këthenenë, e t’i shëronj ata”.
16 Po juve u janë të lumurë sytë, se shohënë; edhe veshëtë tuaj, se dëgjonjënë.
17 Sepse me të vërtetë po u them juve, se shumë profitër’ edhe të drejtë dëshëruanë të shohënë sa shihni ju , edhe nukë panë; edhe të dëgjonjënë sa dëgjoni ju, edhe nukë dëgjuanë.
18 Ju pra dëgjoni paravolin’e mbiellësit.
19 Kushdo që dëgjon fialën’ e mbëretërisë, edhe nuk’e kupëton, vien i ligu, edhe rrëmben atë që është mbiellë ndë zemërë t’ati; kyj është si ajo fara që u mbuall përan’ udhësë.
20 Edhe ç’u mbuall mbë gurishtet, kyj ësht’ ay që dëgjon fialënë, edhe përnjëherë e merr me gëzim;
21 Po s’ka rrënjë ndë vetëhet të ti, andaj është për pak kohë; sepse kur të bënetë shtrëngim a të ndiekurë për fialënë, përnjëherë skandhalisetë.
22 Edhe ç’u mbuall ndër drizat, kyj ësht’ay që dëgjon fialënë; po kujdesi i kësaj jete, edhe gënjimi i gjësë mbyt fialënë, edhe bënetë i papemë.
23 Edhe ç’u mbuall mbë dhe të mirë, kyj ësht’ay që dëgjon fialënë, edhe e kupëton, përandaj ay bije pemë, edhe bën njëri një qint, edhe tiatëri gjashtë-dhietë, e tiatëri tri-dhietë”.
24 Një tiatërë paravoli u pruri atyre, tuke thënë: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me një njeri që mbolli farë të mirë nd’ arët të ti;
25 Po kur flininë njerëzitë, erdhi arëmiku i ati e mbolli egjër ndë mest të grurit, edhe iku.
26 Edhe kur biu bari e bëri pemë, atëhere u duk edhe egjëri.
27 Edhe shërbëtorët’ erthnë përanë të zotit shtëpisë, e i thanë: Zot, nukë mbolle ti farë të mirë ndë arët tënde? Nga dolli pra egjëri?
28 Edhe ay u tha atyre: Ndonjë njeri arëmik e ka bërë këtë. Edhe shërbëtorët’ i than’ati: Do pra të vemi e ta mbëledhëm atë?
29 Po ay tha: Jo; sepse tuke mbëledhur’ egjërinë mos shkulni grurëtë bashkë me atë.
30 Lerini të rritenë të dy bashkë gjer mbë të korrët, edhe ndë kohë të korrit do t’u them korrësëvet: Mbëlithni më përpara egjërinë, edhe e lithni dorazë, për të diegur’ atë; edhe grurët’ e mbëlithni ndë grunart tim.”
31 Një tiatërë paravoli u pruri atyre tuke thënë: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me një koqe sinapi, të cilën’ e mori një njeri edhe e mbolli nd’ arët të ti.
32 Ajo është më e vogëlë se gjithë faratë; po kur rritetë, është më e madhe se lakratë, edhe bënetë dru, kaqë sa vinjënë shpesët’ e qiellit e rrinë ndënë degat t’asaj.”
33 Një tiatërë paravoli u foli atyre: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me brumë, të cilin’ e mori një grua, edhe e fshehu ndë tri masa mielli, gjersa u mbrujt gjithë.”
34 Këto të gjitha sa foli Jisuj gjëndëjesë me paravolira, edhe pa paravoli nuk’u fliste atyre;
35 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti që thotë: “Do të hap gojënë time me paravolia; do të flas të fshehura që kur është ngrehurë bota”.
36 Atëhere Jisuj la gjëndëjen’e erdhi ndë shtëpit, edhe nxënësit’e ati i erthnë përanë e i thanë: Sgjith-na paravolin’e egjëravet arësë.
37 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre:
38 “Ay që mbiell farën’e mirë ësht’ i bir’ i njeriut; edhe ara është bota; edhe far’e mirë, janë të bijt’e mbëretërisë; edhe egjërat janë të bijt’e të ligut;
39 Edhe arëmiku, që mbolli ata, është dialli; edhe të korrëtë është të mbaruarët’ e jetësë: edhe korrësitë janë ëngjëjtë.
40 Sikundrë pra mbëlidhen egjëratë, edhe digjenë ndë ziarr, kështu do të jetë mbë të mbaruarët të kësaj jete.
41 I bir’i njeriut do të dërgonjë ëngjëjt’ e ti, edhe do të mbëledhënë nga mbëretëri’ e ati gjithë skandhalitë, edhe ata që bënjënë paudhërinë;
42 Edhe do t’i hedhën’ ata ndë furrë të ziarrit; atie do të jetë të qjarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.
43 Atëhere të drejtëtë do të ndritnjënë si dielli ndë mbëretërit t’Atit të tyre. Ay që ka veshë të dëgjonjë, le të dëgjonjë.
44 Përsëri mbëretëri’ e qiejevet gjan me një thesar fshehurë nd’ arët, atë kur e gjeti një njeri e fshehu; edhe nga gëzim’ i ti vete e shet gjithë se ç’ka, edhe blen atë arë.
45 Përsëri, mbëretëri’e qiejevet gjan me një njeri tregëtar, që kërkonte margaritarë të mirë;
46 I cili kur gjeti një margaritar shumë të vëjeturë, vate e shiti gjithë sa kishte, edhe e bleu atë.
47 Përsëri, mbëretëri’ e qiejevet gjan me një rrietë që u hoth ndë det, e mbëlodhi çdo farë gjëje;
48 Edhe si u mbush, e nxuarrë atë ndë buzë të detit, edhe ndenjën’ e mbëlothnë të miratë nd’ enë, edhe të ligat’ i hothnë jashtë.
49 Kështu do të jetë mbë të mbaruarët të jetësë; do të dalën’ ëngjëjtë, e do të ndanjënë të liqtë nga të drejtëtë.
50 Edhe do t’i hedhën’ ata ndë kaminë të ziarrit; atie do të jetë të qarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.”
51 U thotë atyre Jisuj: “Ai i kupëtuatë këto të gjitha?” I thon’ ati: Po, Zot.
52 Edhe ay u tha atyre: “Përandaj çdo shkronjës që ka mësuarë punët’ e mbëretërisë qiejevet gjan me një njeri zot shtëpie, që nxier nga thesari ti gjë të reja edhe të vietëra.”
53 Edhe Jisuj si mbaroj këto paravolia, iku andej.
54 Edhe si erdhi ndë dhet të ti, i mësonte ata ndë sinagogjit t’atyre, kaqë sa çuditeshin’ ata e thoshinë: Nga i erdhi këti këjo dituri, e këto fuqia?
55 A nuk’ është kyj i bir’ i mieshtrit? E ëm’ e ati a nukë thuhetë Mariamë, edhe të vëllezërit’ e ati Jakov, edhe Josi, edhe Simon, edhe Judhë?
56 Edhe të motërat’ e ati a nukë janë të gjitha ndër ne? Nga i erthnë këti pra këto të gjitha?
57 Edhe skandhaliseshinë mb’ atë. Po Jisuj u tha atyre: “Nuk’ është profit i pandershim ngjetiu , përveç ndë patridhë të ti e ndë shtëpit të ti.”
58 Edhe nukë bëri atie shumë çudia, për pabesërin’ e atyreve.