Stephen’s Speech
1 Εἶπεν δὲ ὁ ἀρχιερεύς, Εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει; 2 ὁ δὲ ἔφη, Ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. Ὁ θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἀβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρρὰν 3 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν, Ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ [ἐκ] τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς τὴν γῆν ἣν ἄν σοι δείξω. 4 τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν. κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκισεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε, 5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδὸς καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾽ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου. 6 ἐλάλησεν δὲ οὕτως ὁ θεὸς ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσιν ἔτη τετρακόσια· 7 καὶ τὸ ἔθνος ᾧ ἐὰν δουλεύσουσιν κρινῶ ἐγώ, ὁ θεὸς εἶπεν, καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ. 8 καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆς· καὶ οὕτως ἐγέννησεν τὸν Ἰσαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καὶ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ, καὶ Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας.
9 Καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντες τὸν Ἰωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον. καὶ ἦν ὁ θεὸς μετ᾽ αὐτοῦ 10 καὶ ἐξείλατο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν καὶ σοφίαν ἐναντίον Φαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπ᾽ Αἴγυπτον καὶ [ἐφ᾽] ὅλον τὸν οἶκον αὐτοῦ. 11 ἦλθεν δὲ λιμὸς ἐφ᾽ ὅλην τὴν Αἴγυπτον καὶ Χανάαν καὶ θλῖψις μεγάλη, καὶ οὐχ ηὕρισκον χορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν. 12 ἀκούσας δὲ Ἰακὼβ ὄντα σιτία εἰς Αἴγυπτον ἐξαπέστειλεν τοὺς πατέρας ἡμῶν πρῶτον. 13 καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἀνεγνωρίσθη Ἰωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ καὶ φανερὸν ἐγένετο τῷ Φαραὼ τὸ γένος [τοῦ] Ἰωσήφ. 14 ἀποστείλας δὲ Ἰωσὴφ μετεκαλέσατο Ἰακὼβ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντα πέντε. 15 καὶ κατέβη Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν, 16 καὶ μετετέθησαν εἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ᾧ ὠνήσατο Ἀβραὰμ τιμῆς ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν Ἑμμὼρ ἐν Συχέμ.
17 Καθὼς δὲ ἤγγιζεν ὁ χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἧς ὡμολόγησεν ὁ θεὸς τῷ Ἀβραάμ, ηὔξησεν ὁ λαὸς καὶ ἐπληθύνθη ἐν Αἰγύπτῳ 18 ἄχρι οὗ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος [ἐπ᾽ Αἴγυπτον] ὃς οὐκ ᾔδει τὸν Ἰωσήφ. 19 οὗτος κατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶν ἐκάκωσεν τοὺς πατέρας [ἡμῶν] τοῦ ποιεῖν τὰ βρέφη ἔκθετα αὐτῶν εἰς τὸ μὴ ζῳογονεῖσθαι. 20 ἐν ᾧ καιρῷ ἐγεννήθη Μωϋσῆς καὶ ἦν ἀστεῖος τῷ θεῷ· ὃς ἀνετράφη μῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός, 21 ἐκτεθέντος δὲ αὐτοῦ ἀνείλατο αὐτὸν ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν ἑαυτῇ εἰς υἱόν. 22 καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς [ἐν] πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἔργοις αὐτοῦ.
23 Ὡς δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσερακονταετὴς χρόνος, ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ. 24 καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον. 25 ἐνόμιζεν δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς [αὐτοῦ] ὅτι ὁ θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν σωτηρίαν αὐτοῖς· οἱ δὲ οὐ συνῆκαν. 26 τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις καὶ συνήλλασσεν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην εἰπών, Ἄνδρες, ἀδελφοί ἐστε· ἱνατί ἀδικεῖτε ἀλλήλους; 27 ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών, Τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ᾽ ἡμῶν; 28 μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες ἐχθὲς τὸν Αἰγύπτιον; 29 ἔφυγεν δὲ Μωϋσῆς ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ ἐγένετο πάροικος ἐν γῇ Μαδιάμ, οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς δύο.
30 Καὶ πληρωθέντων ἐτῶν τεσσεράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ ὄρους Σινᾶ ἄγγελος ἐν φλογὶ πυρὸς βάτου. 31 ὁ δὲ Μωϋσῆς ἰδὼν ἐθαύμαζεν τὸ ὅραμα, προσερχομένου δὲ αὐτοῦ κατανοῆσαι ἐγένετο φωνὴ κυρίου, 32 Ἐγὼ ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. ἔντρομος δὲ γενόμενος Μωϋσῆς οὐκ ἐτόλμα κατανοῆσαι. 33 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ κύριος, Λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου, ὁ γὰρ τόπος ἐφ᾽ ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. 34 ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν ἤκουσα, καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς· καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω σε εἰς Αἴγυπτον. 35 Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν, ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες, Τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν; τοῦτον ὁ θεὸς [καὶ] ἄρχοντα καὶ λυτρωτὴν ἀπέσταλκεν σὺν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ. 36 οὗτος ἐξήγαγεν αὐτοὺς ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσεράκοντα. 37 οὗτός ἐστιν ὁ Μωϋσῆς ὁ εἴπας τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, Προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει ὁ θεὸς ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ. 38 οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν, ὃς ἐδέξατο λόγια ζῶντα δοῦναι ἡμῖν, 39 ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν, ἀλλ᾽ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον 40 εἰπόντες τῷ Ἀαρών, Ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί ἐγένετο αὐτῷ. 41 καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἀνήγαγον θυσίαν τῷ εἰδώλῳ καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν. 42 ἔστρεψεν δὲ ὁ θεὸς καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειν τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ καθὼς γέγραπται ἐν βίβλῳ τῶν προφητῶν,
Μὴ σφάγια καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι
ἔτη τεσσεράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ, οἶκος Ἰσραήλ;
43 καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μόλοχ
καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ [ὑμῶν] Ῥαιφάν,
τοὺς τύπους οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖς,
καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπέκεινα Βαβυλῶνος.
44 Ἡ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἦν τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ καθὼς διετάξατο ὁ λαλῶν τῷ Μωϋσῇ ποιῆσαι αὐτὴν κατὰ τὸν τύπον ὃν ἑωράκει· 45 ἣν καὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱ πατέρες ἡμῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν, ὧν ἐξῶσεν ὁ θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ἡμῶν ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυίδ, 46 ὃς εὗρεν χάριν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα τῷ οἴκῳ Ἰακώβ. 47 Σολομῶν δὲ οἰκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον. 48 ἀλλ᾽ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει,
49 Ὁ οὐρανός μοι θρόνος,
ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου·
ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει κύριος,
ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;
50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησεν ταῦτα πάντα;
51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι καρδίαις καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς. 52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς ἐγένεσθε, 53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων καὶ οὐκ ἐφυλάξατε.
The Stoning of Stephen
54 Ἀκούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾽ αὐτόν. 55 ὑπάρχων δὲ πλήρης πνεύματος ἁγίου ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδεν δόξαν θεοῦ καὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ θεοῦ 56 καὶ εἶπεν, Ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς διηνοιγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ θεοῦ. 57 κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾽ αὐτὸν 58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου, 59 καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα, Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. 60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ, Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς ταύτην τὴν ἁμαρτίαν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη.
1 Atëhere kryeprifti tha: “Vallë me të vërtetë janë këto punëra kështu?”
2 Edhe ay tha: “O burra vëllezër edhe atërë, pa dëgjoni: Perëndia i lavdisë iu duk atit tënë Avraamit, kur ishte ndë Mesopotami, para se të vinjë e të rrijë ndë Harran,
3 Edhe i tha: “Dil nga dheu yt, edhe nga fisi yt, edhe eja mb’ atë dhe që do të dëftenj tyj.”
4 Atëhere ay dolli nga dheu i Halldhevet, e vate e ndenji ndë Harran. Edhe që andej, pas vdekëjesë t’et, e pru ndë këtë dhe që rrini ju tashi.
5 Edhe nuk’ i dha trashëgim nd’ atë dhe as një çapë këmbe; po iu zotua se do t’ia apë ndën urdhër ati, edhe farës’ ati pas ati, ndonëse ay s’kishte bir.
6 Edhe Perëndia foli kështu, se: “Far’ e ati do të vejë të rrijë ndë dhe të huaj, edhe do ta skllavosën’ atë, edhe do ta marrënë me të keq katër qint viet.
7 Edhe atë komp, tek i cili do të jenë skllevër, do ta gjykonj unë”, tha Perëndia; “edhe pastaj do të dalënë edhe do të më lusnjënë ndë këtë vënt.”
8 Edhe i dha ati dhiatën’ e rrethpresëjesë; edhe kështu i lindi Isaaku, edhe e rrethpreu mbë të tettënë ditë; edhe Isaakut i lindi Jakovi, edhe Jakovit i lintnë të dy-mbë-dhietë kryeatëritë.
9 Edhe kryeatëritë, passi kishinë smir Josifnë, e shitnë nd’Egjypt; por Perëndia ishte bashkë me atë,
10 Edhe e shpëtoj nga gjithë shtrëngimet’ e ati, edhe i dha hir e dituri përpara Faraojt, mbëretit Egjyptit, i cili e vu atë të parë përmbi Egjyptinë, edhe përmbi gjithë shtëpin’ e ti.
11 Edhe u bë një zi mbë gjithë dhen’ e Egjyptit edhe Hanaanit, edhe një shtrëngim i math; edhe atëritë tanë nukë gjininë ç’të haninë.
12 Po Jakovi kur dëgjoj se kishte grur nd’Egjypt, dërgoj herën’ e parë atëritë tanë.
13 Edhe herën’ e dytë Josifi u njoh te të vëllezërit’ e ti, edhe fara e Josifit iu çfaq Faraojt.
14 Edhe Josifi dërgoj e thërriti tan’ e ti Jakovinë, edhe gjithë njerëzin’ e ti, që ishinë shtatëdhiet’ e pesë shpirtë.
15 Edhe Jakovi sbriti nd’Egjypt, edhe vdiq atie ay edhe atëritë tanë.
16 Edhe u prunë ndë Shyhem edhe u vunë nd’ atë varr që pat blerë Avraami me çëmim argjëndi prej të bijvet Emmorit t’et Shyhemit.
17 Po kur u afërua koha e të zotuarit që i pat bërë be Perëndia Avraamit, u shtua llauzi edhe u shumua nd’Egjypt;
18 Gjersa u ngrit një tiatër mbëret, i cili nukë njihte Josifnë.
19 Kyj ngrehu lak kundrë kombit tënë, edhe u dha kaqë shtrëngim atërvet tanë, sa i bëri të hedhënë teje foshnjet’ e atyreve, që të mos u ngjalletë fara.
20 Ndë këtë kohë lindi Mojsiu, edhe ishte i bukur’ i Perëndisë, i cili u ushqye tre muaj ndë shtëpit t’et.
21 Edhe kur u hoth teje , e bija e Faraojt e mori atë, edhe e ushqeu për bir të saj.
22 Edhe Mojsiu u mësua ndë gjithë diturit të Egjyptianëvet, edhe ishte i fortë ndë fialë e ndë punëra.
23 Edhe kur ishte tuke mbushurë dyzet viet, i erdhi ndë zëmërë t’ati të vejë të shohë vëllezërit’ e ti, të bijt’ e Israilit.
24 Edhe kur pa një që po i bënej keq, i dolli për zot, edhe vrau Egjyptianinë, e mori shpagim për atë që mundonej.
25 Sepse kujtonte se të vëllezërit’ e ti do të kupëtoninë se Perëndia u ep atyre shpëtim me anë të dorës’ ati; po ata nuk’ e kupëtuanë.
26 Edhe ndë ditët të nesërme u duk mb’ ata kur po ziheshinë, edhe i nguti ndë paqtim, tuke thënë: “O burra, ju jeni vëllezër; përse i bëni keq njëri tiatrit?”
27 Po ay që i bënte keq të afërmit e shtyti, edhe tha: “Cili të vuri të parë edhe gjyqtar mbi ne?
28 Mos do të më vraç ti sikundrë vrave die atë Egjyptianinë?”
29 Atëhere Mojsiu iku për këtë fialë, e ndenji si i huaj ndë dhe të Madhiamit, atie ku i lintnë dy bij.
30 Edhe passi u mbushnë dyzet viet, iu duk ndë shkretëtirët të malit Sina ënjgjëll’ i Zotit ndë flakët të ziarrit ferrësë.
31 Edhe Mojsiu kur pa, u çudit për këtë të parë; edhe ay kur po afronej që të vështronjë, erdhi zër’ i Zotit tek ay:
32 “Unë jam Perëndia i atërvet tu, Perëndia i Avraamit, edhe Perëndia i Isaakut, edhe Perëndia i Jakovit.”
33 Edhe Mojsiu u trëmp, e s’kuxonte të vështronjë. Atëhere Zoti i tha: “Sgjith shollëzat’ e këmbëvet tua, sepse ay vënt, që ke ndenjurë, është dheu i shënjtëruarë.”
34 “Vura re e pashë të hequritë keq të llauzit që është ndë Egjypt, edhe dëgjova psherëtimën’ e atyre, edhe sbrita t’i shpëtonj; edhe ndashti eja, se do të dërgonj tyj nd’ Egjypt.”
35 Këtë Mojsinë që mohuanë, tuke thënë: “Cili të vuri të parë edhe gjyqtar?”, këtë Perëndia e dërgoj të parë edhe shpërblimtar me anë të dorës’ ëngjëllit që iu duk ndë ferrët.
36 Kyj i nxori ata, passi bëri çudira e shenje ndë dhe të Egjyptit, edhe ndë Det të Kuq, edhe ndë shkretëtirët dyzet viet.
37 Kyj ësht’ ay Mojsiu që u tha të bijvet Israilit, se: “Zoti Perëndia juaj do t’u ngrerë juve një Profit prej vëllezëret tuaj posi mua; ati t’i dëgjoni”.
38 Kyj ësht’ ay që qe ndë përmbëledhëjet ndë shkretërirët bashkë me ëngjëllinë që fliste me atë ndë mal të Sinait, edhe me atëritë tanë, i cili priti fialë të gjalla, për të dhënë neve.
39 Atëritë tanë nukë deshnë t’i dëgjonjënë, po e hothnë poshtë, edhe u këthyenë me zëmërat’ e tyre nd’Egjypt,
40 Edhe i thanë Aaronit: “Bëna perëndira, që të ecënjënë përpara nesh; sepse kyj Mojsiu, që na nxori nga dheu i Egjyptit, nukë dimë se ç’i gjau”.
41 Edhe bënë një viç nd’ ato dit, edhe i prunë kurban idhullit, edhe gëzoneshinë për punët’ e duarvet tyre.
42 Përandaj Perëndia u këthye edhe i la t’i lutenë ushtërisë qiellit, sikundrë është shkruarë ndë vivli të profitërvet: “Mos më keni prurë të therura edhe kurbane dyzet viet ndë shkretërirët, o shëpi’ e Israilit?
43 Po muartë lart tendën’ e Mollohut, edhe yllin’ e perëndisë tuaj Remfan, figurevet që bëtë pët t’u lutur atyreve; përandaj do t’u ngre e do t’u heth juve përtej Vavillonësë”.
44 Tend’ e martirisë ishte ndër atërit tanë ndë shkretëtirët, sikundrë porositi ay që fliste me Mojsinë ta bënjë pas figuresë që kishte parë.
45 Edhe atëritë tanë e muarnë me vetëhe, edhe e prunë bashkë me Jisunë ndë dhet që pushtuanë nga kombetë, të cilëtë Perëndia i nxori jashtë prej faqes’ atërëvet tënë, gjer ndë dit të Dhavidhit;
46 I cili gjeti hir përpara Perëndisë, edhe lypi të gjenjë të ndenjurë për Perëndin’ e Jakovit.
47 Edhe Sollomoni i ndërtoj një shtëpi.
48 Po i Larti nukë rri ndër tempuj që bënenë me dorë, sikundrë thotë profiti:
49 “Qielli është froni im, edhe dheu është ndënëkëmbëje e këmbëvet mia; çfarë shtëpie do të ndërtoni për mua?” thotë Zoti, “A cili është ay vëndi i të prëjturit tim?
50 A nuk’ i ka bërë dora ime të gjitha këto?”
51 “O krerë të pakëthyerë edhe të parrethprerë ndë zëmërë e ndë veshë, ju përherë i rrini kundrë Frymësë Shënjtëruarë; sikundrë atëritë tuaj, kështu edhe ju.
52 Cilinë nga profitëritë nukë ndoqnë atëritë tuaj? Po edhe vranë ata që dhanë zë që përpara për t’ardhurit’ e të Drejtit, të cilit ju ndashti u bëtë trathtorë edhe gjaktorë;
53 Që muartë nomnë prej porosiash ëngjëjsh, edhe nuk’ e ruajttë.”
54 Edhe ata kur dëgjoninë këto, u priste ndëpër zëmërat të tyre, edhe kërcëllininë dhëmbëtë kundrë ati.
55 Po ay, që ishte plot me Frymë të Shënjtëruarë, shtyri sytë ndë qiell, e pa lavdin’ e Perëndisë, edhe Jisunë ndenjurë prej së diathtësë Perëndisë.
56 Edhe tha: “Ja te po shoh qiejetë hapurë, edhe të birr’ e njeriut ndenjurë prej së diathtësë Perëndisë.”
57 Atëhere ata bërtitnë me zë të math, e zunë veshët’ e tyre, edhe u sulnë të gjithë bashkë mbi atë.
58 Edhe e nxuarnë jashtë qytetit, edhe i shtininë me gurë. Edhe martirëtë lanë rrobet’ e tyre përanë këmbëvet një dialoshi që qjuhej Savllë.
59 Edhe i shtininë me gurë Stefanit, që lutej e thoshte: “O Zoti Jisu, prit shpirtinë tim.”
60 Edhe u unjq mbë gjunj e thërriti me zë të math: “O Zot, mos ua zërë këtë atyre për faj”; edhe posa tha këtë fjeti.