The Resurrection of Christ
1 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε, 2 δι᾽ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε, ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε. 3 παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις, ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφὰς 4 καὶ ὅτι ἐτάφη καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ κατὰ τὰς γραφὰς 5 καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ εἶτα τοῖς δώδεκα· 6 ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ, ἐξ ὧν οἱ πλείονες μένουσιν ἕως ἄρτι, τινὲς δὲ ἐκοιμήθησαν· 7 ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν· 8 ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί. 9 Ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ· 10 χάριτι δὲ θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι, καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ ἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δὲ ἀλλ᾽ ἡ χάρις τοῦ θεοῦ [ἡ] σὺν ἐμοί. 11 εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτως κηρύσσομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε.
The Resurrection of the Dead
12 Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσιν ἐν ὑμῖν τινες ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; 13 εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· 14 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα [καὶ] τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν· 15 εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ θεοῦ, ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ θεοῦ ὅτι ἤγειρεν τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται. 16 εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· 17 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν, ἔτι ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν, 18 ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ ἀπώλοντο. 19 εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἐν Χριστῷ ἠλπικότες ἐσμὲν μόνον, ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν.
20 Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων. 21 ἐπειδὴ γὰρ δι᾽ ἀνθρώπου θάνατος, καὶ δι᾽ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν. 22 ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν, οὕτως καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζῳοποιηθήσονται. 23 ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι· ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, 24 εἶτα τὸ τέλος, ὅταν παραδιδῷ τὴν βασιλείαν τῷ θεῷ καὶ πατρί, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν. 25 δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρι οὗ θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. 26 ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος· 27 πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα ὑποτέτακται, δῆλον ὅτι ἐκτὸς τοῦ ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ πάντα. 28 ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ πάντα, τότε [καὶ] αὐτὸς ὁ υἱὸς ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα, ἵνα ᾖ ὁ θεὸς [τὰ] πάντα ἐν πᾶσιν.
29 Ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν; εἰ ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ αὐτῶν; 30 τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν; 31 καθ᾽ ἡμέραν ἀποθνῄσκω, νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν, [ἀδελφοί,] ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν. 32 εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ, τί μοι τὸ ὄφελος; εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται,
Φάγωμεν καὶ πίωμεν,
αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν.
33 μὴ πλανᾶσθε·
Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.
34 ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε, ἀγνωσίαν γὰρ θεοῦ τινες ἔχουσιν, πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λαλῶ.
The Resurrection Body
35 Ἀλλ᾽ ἐρεῖ τις, Πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται; 36 ἄφρων, σὺ ὃ σπείρεις, οὐ ζῳοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ· 37 καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον σπείρεις ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον εἰ τύχοι σίτου ἤ τινος τῶν λοιπῶν· 38 ὁ δὲ θεὸς δίδωσιν αὐτῷ σῶμα καθὼς ἠθέλησεν, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων ἴδιον σῶμα. 39 οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴ σὰρξ ἀλλ᾽ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων, ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν, ἄλλη δὲ σὰρξ πτηνῶν, ἄλλη δὲ ἰχθύων. 40 καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶ σώματα ἐπίγεια· ἀλλ᾽ ἑτέρα μὲν ἡ τῶν ἐπουρανίων δόξα, ἑτέρα δὲ ἡ τῶν ἐπιγείων. 41 ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ.
42 Οὕτως καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· 43 σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· 44 σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. εἰ ἔστιν σῶμα ψυχικόν, ἔστιν καὶ πνευματικόν. 45 οὕτως καὶ γέγραπται, Ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν , ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζῳοποιοῦν. 46 ἀλλ᾽ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικὸν ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν. 47 ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ἐξ οὐρανοῦ. 48 οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι· 49 καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.
50 Τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ. 51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, 52 ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γὰρ καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. 53 δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν. 54 ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος,
Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος.
55 ποῦ σου, θάνατε, τὸ νῖκος;
ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον;
56 τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία, ἡ δὲ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος· 57 τῷ δὲ θεῷ χάρις τῷ διδόντι ἡμῖν τὸ νῖκος διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 58 Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστιν κενὸς ἐν κυρίῳ.
1 Edhe ndashti , o vëllezër, u dëftenj juve ungjillinë, që ungjillëzova juve, të cilin’ edhe e muartë, edhe qëndroni mb’ atë
2 Edhe shpëtoni me anë t’ati, ndë e mbajçi fialënë, sikundrë ua ungjillëzova juve, veç ndë paçi besuarë kot.
3 Sepse u dhashë juve më përpara atë që mora edhe unë, se Krishti vdiq për fajetë tëna, pas shkronjave.
4 Edhe se u kall ndë varrt, edhe se u ngjall të tretënë ditë, pas shkronjavet.
5 Edhe se iu duk Qifajt, pastaj të dy mbëdhietëvet.
6 Pastaj u duk më tepërë se mbë pesë qint vëllezër me njëherë, e nga ata më të shumëtë rronjënë gjer sot, e ca kanë fjeturë.
7 Pastaj iu duk Jakovit, pastaj gjith’ apostojvet.
8 Edhe më pastaj nga të gjithë u duk edhe tek unë, posi mbë një të dështuarë.
9 Sepse unë jam më i vogëli i apostojvet, që s’jam i zoti të qjuhem apostol, sepse ndoqa qishën’ e Perëndisë.
10 Po me hirin’ e Perëndisë jam ç’jam; edhe hiri i ati që m’u dha nuk’ u bë i kotë, po u munduash më tepërë se ata të gjithë; po jo unë, po hiri i Perëndisë që është bashkë me mua.
11 A unë pra, a ata, kështu leçismë, edhe kështu besuatë.
12 Edhe ndë leçitetë Krishti se u ngjall prej së vdekurish, qysh ca vetë ndër ju thonë, se s’ka të ngjallurë të vdekurish?
13 Edhe ndë mos qoftë të ngjallurë të vdekurish, as Krishti nuk’ u ngjall;
14 Edhe Krishti ndë mos u ngjall, vallë të leçituritë tënë ësht ’ i kotë, edhe besa juaj ësht’ e kotë;
15 E u gjëntkëshim qënkemi edhe martirë të rrem të Perëndisë, sepse martirisëm për Perëndinë, se ngjalli Krishtinë; të cilinë nuk’ e pasëka ngjallurë, ndë qoftë kështu se nukë ngjallenë të vdekuri.
16 Sepse ndë mos ngjallenë të vdekurë, as Krishti nuk’ u ngjall.
17 Po ndë mos u ngjall Krishti, besa juaj ësht ’ e kotë; edhe jeni po ndë fajet tuaja.
18 Vall’ edhe ata që vdiqnë mbë Krishtinë janë të humburë.
19 Ndë shpërefshimë mbë Krishtinë vetëmë mbë këtë jetë, jemi më të mjerë se të gjithë njerëzitë.
20 Po ndashti Krishti u ngjall prej së vdekurish; edhe u bë pem’ e parë e atyreve që kanë vdekurë.
21 Sepse sikundrë vdekëja erdhi nga njeriu, kështu edhe të ngjalluritë prej së vdekurish është nga njeriu.
22 Sepse sikundrë të gjithë vdesënë mbë Adhaminë, kështu edhe të gjithë do të marrënë jetë mbë Krishtinë.
23 Po gjithësecili ndë radhët të ti; Krishti është pem’ e parë, pastaj sa janë të Krishtit, mbë të ardhurit t’ati për së dyti.
24 Pastaj do të jetë e pastajmeja, kur të apë mbëretërinë n’ dorë të Perëndisë edhe Atit; kur të prishnjë çdo parësi e çdo pushtet e fuqi.
25 Sepse duhetë të mbëretëronjë ay, gjersa të vërë gjith’ arëmiqtë ndënë këmbët t’atia;
26 I pastajmi arëmik që do të prishetë është vdekëja.
27 Sepse “të gjitha i vuri poshtë ndënë këmbët t’atia”; edhe kur të thotë, se të gjitha janë vënë poshtë, kupëtonetë se veç ati që ia vuri të gjitha.
28 Edhe kur t’i unjënë kryetë ati të gjitha, atëhere edhe Biri vetë do t’i unjë kryetë ati që vuri poshtë të gjitha, që të jetë Perëndia të gjitha mbë të gjithë.
29 Sepse çdo të bënjën’ ata që janë pagëzuarë për të vdekuritë, ndë qoftë se me të vërtetë nukë ngjallenë të vdekuritë, përse edhe pagëzonenë për të vdekuritë?
30 Përse rrezikojm’ edhe neve mbë çdo orë?
31 Përditë vdes, bënj be mbë të mburrituritë tuaj që kam mbë Zotinë tënë Jisu Krishtinë.
32 Të flas si njeri, ndë lëftova me bisha ndë Efesë, çdobi kam, ndë qoftë se nukë ngjallenë të vdekuritë? “Le të hamë e le të pimë; sepse nesër vdesëmë”.
33 Mos gënjehi; sepse “Ligjëratat’ liga prishnjënë zakonet e mirë”.
34 Sgjohi mbë të drejtënë, e mos fëjeni, sepse ca vetë nuk’ e njohnë Perëndinë; për turp uaj po ua them këtë.
35 Po do të thotë ndonjë: Qysh ngjallenë të vdekuritë? Edhe me çfarë trupi vinjënë?
36 O i marrë, atë që mbiell ti, nukë merr jetë, ndë mos vdektë.
37 Edhe atë që mbiell, nukë mbiellatë trupinë që do të bënetë, po një koqe gruri të sveshurë, ndë qoftë, a ndonjë tiatërë farë.
38 Po Perëndia i ep trup si të dojë, edhe gjithësecilësë farë trupin’ e saj.
39 Çdo trup nuk’ është një trup; po tiatër’ është trup njerëzish, e tiatërë trup bagëtish, e tiatërë pishqesh, e tiatërë shpesësh.
40 Janë edhe trupëra qielli, edhe trupëra dheu; po tiatër’ është lavdia e atyreve të qiellit, e tiatër’ e atyreve të dheut.
41 Tiatër’ është lavida e diellit, e tiatërë lavdia e hënësë, e tiatërë lavdia e yjevet; sepse ylli nga ylli ndan ndë lavdi.
42 Kështu edhe të ngjallurittë prej së vdekurish: mbilletë ndë prishëje, e ngrihetë ndë paprishëje;
43 Mbilletë e panderëshime, e ngrihetë ndë lavdi; mbilletë ndë dobësirë, e ngrihetë ndë fuqi;
44 Mbilletë trup shtëse, e ngrihetë trup shpirti. Ka trup shtëse, ka edhe trup shpirti.
45 Kështu ësht’ edhe shkruarë: I pari njeri, Adhami, “qe bërë frym’ e gjallë;” i pastajmi Adham, shpirt që ep jetë.
46 Edhe nuk’ u bë më përpara ajo e shpirtit, po ajo e shtësësë, pastaj e shpirtit.
47 Njeriu i parë është prej dheut, i balttë; njeriu i dytë është Zoti prej qielli.
48 Si ësht’ i baltti, kësish janë edhe të balttëtë; edhe si është qiellori, kësish janë edhe qiellorëtë.
49 Edhe sikundrë veshmë ikonën’ e të balttit, do të veshmë edhe ikonën’ e qiellorit.
50 Edhe këtë e them, o vëllezër, se mish edhe gjak s’munt të trashëgonjë mbëretërin’ e Perëndisë, as prishëja trashëgon paprishëjenë.
51 Ja tek po u them juve një fshehësirë: të gjithë nukë do të flemë, po të gjithë do të ndërronemi,
52 Përnjëherë, sa hap e mbyll sytë, ndë trumbetë të pastajme; sepse do të bierë trumbeta, edhe të vdekuritë do të ngjallenë të paprishurë, edhe neve do të ndërronemi.
53 Sepse kyj trup që prishetë duhetë të veshnjë paprishëjenë, edhe kyj trup që vdes duhetë të veshnjë pavdekëjenë.
54 Edhe kyj trup që prishetë kur të veshnjë paprishjenë, edhe kyj trup që vdes kur të veshnjë pavdekëjenjë, atëhere do të bënetë fiala që është shkruarë: “U përpi vdekëja nga vitoreja”.
55 “Ku është, o vdekëje, thumbi yt? Ku është , o varr, vitoreja jote?”
56 Edhe thumbi i vdekëjesë është faji; edhe fuqia e fajit është nomi.
57 Po falemi ndersë Perëndisë që na dha vitorenë me anë të Zotit tënë Jisu Krisht.
58 Përëndaj, o vëllezërit’ e mi të dashurë, qëndroni e mos patundi, tuke tepruarë përherë ndë punë të Zotit, sepse e dini se mundimi juaj nuk’ është i kotë te Zoti.