The Destruction of the Temple Foretold
(Mk 13.1‑2Lk 21.5‑6)1 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ἐπορεύετο, καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. 2 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ καταλυθήσεται.
The Beginning of Woes
(Mk 13.3‑13Lk 21.7‑19)3 Καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾽ ἰδίαν λέγοντες, Εἰπὲ ἡμῖν, πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ συντελείας τοῦ αἰῶνος; 4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ· 5 πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, Ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν. 6 μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ γενέσθαι, ἀλλ᾽ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος. 7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· 8 πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου. 10 καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους· 11 καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσιν πολλούς· 12 καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. 13 ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται. 14 καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.
The Great Tribulation
(Mk 13.14‑23Lk 21.20‑24)15 Ὅταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ, ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, 16 τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη, 17 ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβάτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 18 καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ. 19 οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 20 προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. 21 ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾽ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾽ οὐ μὴ γένηται. 22 καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. 23 τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, Ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός, ἤ, Ὧδε, μὴ πιστεύσητε· 24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. 25 ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν. 26 ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, Ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστίν, μὴ ἐξέλθητε· Ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε· 27 ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· 28 ὅπου ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί.
The Coming of the Son of Man
(Mk 13.24‑27Lk 21.25‑28)29 Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων
ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται,
καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς,
καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ,
καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.
30 καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς· 31 καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσιν τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾽ ἄκρων οὐρανῶν ἕως [τῶν] ἄκρων αὐτῶν.
The Lesson of the Fig Tree
(Mk 13.28‑31Lk 21.29‑33)32 Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν· ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· 33 οὕτως καὶ ὑμεῖς, ὅταν ἴδητε πάντα ταῦτα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. 34 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα γένηται. 35 ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσεται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν.
The Unknown Day and Hour
(Mk 13.32‑37Lk 17.26‑30, Lk 34‑36)36 Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατὴρ μόνος. 37 ὥσπερ γὰρ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 38 ὡς γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις [ἐκείναις] ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ γαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, 39 καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται [καὶ] ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 40 τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται· 41 δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μύλῳ, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται. 42 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ἡμέρᾳ ὁ κύριος ὑμῶν ἔρχεται. 43 ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασεν διορυχθῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ οὐ δοκεῖτε ὥρᾳ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
The Faithful or the Unfaithful Servant
(Lk 12.41‑48)45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος ὃν κατέστησεν ὁ κύριος ἐπὶ τῆς οἰκετείας αὐτοῦ τοῦ δοῦναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει οὕτως ποιοῦντα· 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. 48 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, Χρονίζει μου ὁ κύριος, 49 καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, 51 καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
1 Edhe Jisuj dolli e iku nga hieroreja, edhe nxënësit’ e ati i erthnë përanë që t’i dëftenjënë ndërtesat’ e hieroresë.
2 Po Jisuj u tha atyre: “A nukë shihni gjithë këto? Me të vërtetë po u them juve, se nukë do të mbesë këtu gur mbi gur që të mos rrëzohetë.”
3 Edhe ay tek ishte tuke ndenjurë mbi malt t’ Ullinjvet, nxënësit’ iu afruanë mbënjanë, tuke thënë: Thuajna, kur do të bënenë keto? Edhe cila është shenj’ e të ardhurit tënt edhe së mbaruarësë jetësë?
4 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Shikoni, mos u gënjenjë juve ndonjë;
5 Sepse shumë vetë do të vinjënë mb’ emërit tim, tuke thënë, se Unë jam Krishti, edhe do të gënjenjënë shumë vetë .
6 Edhe do të dëgjoni luftëra e zëre luftërash; shikoni, mos trubullohi, sepse të gjitha këto gjan të bënenë, po e pastajmeja edhe nuk’ është.
7 Sepse do të ngrihetë komp kundrë kombi, edhe mbëretëri kundrë mbëretërie; edhe do të jenë zira e murtaja, edhe tërmetëra vënt mbë vënt.
8 Po gjithë këto janë të nisurit’e të dhëmburavet.
9 Atëhere do t’u apënë juve ndër duar për shtrëngim, edhe do t’u vrasënë juve; edhe do t’u kenë mëri juve gjithë kombetë për emërinë tim.
10 Edhe atëhere do të skandhalisenë shumë vetë, edhe do t’ apënë juve ndër duar njëri tiatrinë, edhe do t’i kenë mëri njëri tiatrit.
11 Edhe shumë profitërë të rrem do të ngrihenë, edhe do të gënjenjënë shumë vetë ;
12 Edhe passi të shumonetë panomia, dashuri’ e të shumëvet do të ftohetë.
13 Po kush të duronjë gjer mbë të pastajmenë, kyj do të shpëtonjë.
14 Edhe kyj ungjill’ i mbëretërisë do të leçitetë ndëpër gjithë botënë, për martiri mbë gjithë kombet; edhe atëhere do të vinjë e pastajmeja.
15 Kur të shihni pra “të ndytët’e shkretëtirësë”, që është thënë nga profiti Dhaniil, ndenjurë ndë vënt të shënjtëruarë, (ay që këndon le ta kupëtonjë),
16 Atëhere ata që janë ndë Judhet le të ikënjënë ndëpër malet.
17 Kush të jetë mbi kulmit, le të mos sbresë që të marrë gjë nga shtëpi’ e ti.
18 Edhe kush të jetë nd’arë le të mos këthenetë prapa, që të marrë rrobet’ e tija.
19 Edhe mier ato që janë me barrë, e ato që kanë foshnje mbë gji nd’ato dit.
20 Edhe fali, që të mos bënetë të ikuritë tuaj ndë dimërë, as për të shëtunë.
21 Sepse atëhere do të jetë shtrëngim i math, që nuk’ është bërë i atillë, që kur se është zënë fill bota gjer ndashti, as nuk’ është për të bërë.
22 Edhe të mos shkurtoneshin’ ato dit, nukë do të shpëtonte asndonjë trup; po ato dit do të shkurtonenë për të sgjedhurit.
23 Atëhere ndë u thëntë juve ndonjë: Ja tek është këtu Krishti, a aty, mos mbesoni.
24 Sepse do të ngrihenë Krishtërë të rrem, edhe profitërë të rrem, edhe do të bënjënë shenje të mëdha edhe çudira, kaqë sa do të gënjenjën’ edhe të sgjedhuritë, ndë munçinë.
25 Ja tek u thashë juve më përpara.
26 Ndë u thënçinë pra juve: Ja tek është ndë shkretëtirët, mos dilni,
27 Ja ndë dhomat, mos mbesoni. Sepse sikundrë vetëtima del nga lint dielli, edhe duketë gjer te perëndon, kështu do të jetë edhe t’ardhurit’e të birit njeriut.
28 Sepse ku të jetë kërma, atie do të mbëlidhenë shqiponjatë.
29 Edhe përnjëherë pas shtrëngimit atyre dite, dielli do t’erretë, edhe hëna nukë do t’apë ndriçimin’ e saj; edhe yjetë do të bienë nga qielli, edhe fuqiat’ e qiejevet do të tundenë.
30 Edhe atëhere do të duketë shenj’ e të Birit njeriut ndë qiell; edhe atëhere gjithë farat’e dheut do të bënjënë vajë, edhe do të shohënë të Birin’e njeriut tuke ardhurë mbi ret të qiellit me fuqi e me lavdi shumë.
31 Edhe do të dërgonjë ëngjëjt’ e ti me trumbetë që nxier zë të math, edhe do të mbëledhënë të sgjedhurit’ e ati nga të katrë erëratë, prej fundit anëvet qiejevet gjer mbë funt të anëvet atyre.
32 Edhe merrni vesh paravolinë nga druri i fikut; kur të bënetë ndashti deg’ e ati e butë, edhe të nxierrë gjethetë, ta dini se të korrët’ është afërë.
33 Kështu edhe ju, kur të shihni gjithë këto, ta dini se ësht’ afërë ndër dyer.
34 Me të vërtetë po u them juve, kyj bres nukë do të shkonjë, gjersa të bënenë këto të gjitha.
35 Qielli edhe dheu do të shkonjënë, po fialët’ e mija nukë do të shkonjënë.
36 Edhe për atë ditë, edhe për atë orë, asndonjë s’e di, as ëngjëjt’ e qiejevet, veç im Atë vetëmë.
37 Edhe sikundrë ishinë ditt’e Noesë, kështu do të jetë edhe t’ardhurit’e të Birit njeriut.
38 Sepse sikundrë ishinë njerëzitë nd’ato dit përpara përmbytëjesë, që hanin’ e pininë, martoneshin’ e martoninë, gjer mb’atë ditë që hyri Noeja nd’arkët;
39 Edhe nuk’ e kupëtuanë, gjersa erdhi përmbytëja, edhe ngriti të gjithë; kështu do të jetë edhe t’ardhurit’e të Birit njeriut.
40 Atëhere dy vetë do të jenë nd’ arë; njëri merretë, e tietëri lihetë.
41 Dy vetë do të bluanjënë ndë mulli; njëra merretë, e tiatëra lihetë.
42 Rrini squarë pra, sepse nukë dini mbë ç’orë vien Zoti juaj.
43 Po këtë e dini, se ta dinte i zoti shtëpisë, mbë çfarë kohe të natësë vien viedhësi, do të rrinte squarë, edhe nukë do të linte të shponej shtëpi’ e ati.
44 Përandaj edhe ju bëhi gati, sepse i bir’ i njeriut vien mb’ atë orë, që nuk’ ua pret mëndëja juve.
45 Vallë cili ësht’ ay shërbëtuar besëtar edhe i mënçim, të cilinë i zoti e vuri përmbi punëtorët të ti, që t’u apë atyre ushqimnë ndë kohë?
46 Lum ay shërbëtuar, kur të vinjë i zoti, ta gjenjë tuke bërë kështu.
47 Me të vërtetë po u them juve, se do ta vërë përmbi gjithë gjën’ e ti.
48 Edhe ay shërbëtor’ i lik ndë thëntë ndë zemërët të ti, se : Im Zot mënon të vinjë;
49 Edhe të zërë të rrahë shërbëtorëtë shokët’ e ti, edhe të hajë e të pijë bashkë me të dejturit,
50 I zoti ati shërbëtori do të vinjë nd’atë ditë që ay nuk’ e pret edhe nd’ atë orë që nuk’ e di;
51 Edhe do ta ndanjë mbënjanë, edhe do të vërë piesën’ e ati bashkë me ipokritëritë; atie do të jetë të qjarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.