The Great Salvation
1 Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀκουσθεῖσιν, μήποτε παραρυῶμεν. 2 εἰ γὰρ ὁ δι᾽ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας, ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ κυρίου ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, 4 συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ ποικίλαις δυνάμεσιν καὶ πνεύματος ἁγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν;
The Pioneer of Salvation
5 Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξεν τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν. 6 διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων,
Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ,
ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;
7 ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾽ ἀγγέλους,
δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν ,
8 πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ.
ἐν τῷ γὰρ ὑποτάξαι [αὐτῷ] τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα· 9 τὸν δὲ βραχύ τι παρ᾽ ἀγγέλους ἠλαττωμένον βλέπομεν Ἰησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπως χάριτι θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου.
10 Ἔπρεπεν γὰρ αὐτῷ, δι᾽ ὃν τὰ πάντα καὶ δι᾽ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι. 11 ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι᾽ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν 12 λέγων,
Ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου,
ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε,
13 καὶ πάλιν,
Ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ᾽ αὐτῷ,
καὶ πάλιν,
Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ θεός.
14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκεν αἵματος καὶ σαρκός, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχεν τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ᾽ ἔστιν τὸν διάβολον, 15 καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. 16 οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται. 17 ὅθεν ὤφειλεν κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν θεὸν εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. 18 ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.
1 Përandaj na duhetë të vëmë vesh më tepërë për ato që dëgjuam, që të mos shkasëmë ndonjë herë.
2 Sepse ndë qoftë se ajo fiala që u fol me anë të ëngjëjet dolli e vërtetë, edhe çdo të shkelurë porosie e padëgjuarëje mori pag me udhë,
3 Qysh do të shpëtojmë neve, ndë purtofshim për këtë farë shpëtim të math? Që zuri të flitetë prej Zotit, e vërtetua ndër nga ata që e dëgjuanë;
4 Po edhe Perëndia martiriste bashkë me shenje e me çudia, e me çdo farë fuqiash, e me të ndara dhurëtiash të Frymësë Shënjtëruarë, pas dashurimit ti.
5 Sepse nuk’ e vuri ndënë këmbë të ëngjëjvet botënë që vien, për të cilënë po flasëmë.
6 Edhe dikush martirisi mbë një vënt, e tha: Ç’është njeriu, që t’e kujtonjç? A i bir’ i njeriut që t’e vështronjç?
7 E bëre pak gjë më të poshtrë nga ëngjëjtë; me lavdi e me nderë e kurorëzove, edhe e vure përmbi punërat të duarvet tua.
8 Të gjitha ia vure përposh këmbëvet ati“, sepse si ia vuri të gjitha ndënë këmbë, nukë la gjë pa ia vënë ndënë këmbët.
9 Po shohëmë kurorëzuarë me lavdi e me nder atë Jisunë, që qe bërë pak gjë më i poshtrë nga ëngjëjtë, për pësimin’ e vdekëjesë, që të ngjëronetë vdekëje për çdo njeri me hirin’ e Perëndisë.
10 Sepse i duhej ati, që për atëjanë të gjitha, edhe prej ati u bënë të gjitha, tuke prurë shumë bij ndë lavdi, të bënjë të sosurë të parin’ e shpëtimit atyreve. me anë të pësimevet.
11 Sepse edhe ay që shenjtëron edhe ata që shënjtëronenë të gjithë janë prej njëgjëje ; për atë punë nukë turpëronetë t’i qjuanjë vëllezër,
12 Tuke thënë: “Do t’u rrëfenj emërinë tënt vëllezëret të mi, ndë mes të përmbëledhëjesë do të të lavdonj.”
13 Edhe përsëri: “Unë do të vë shpëresënë mb’ata.” Edhe përsëri: “Ja unë, edhe ata çunatë që më dha Perëndia.”
14 Edhe sepse çunatë kanë marrë bashkë mish edhe gjak, edhe ay mori piesë prej atyreve posi ata, që të prishnjë me anë të vdekëjesë atë që ka pushtetin’ e vdekëjesë, do me thënë diallinë,
15 Edhe të shpëtonjë ata, që ishinë gjithë jetënë ndënë skllavi për frikën’ e vdekëjesë.
16 Sepse me të vërtetë nukë qe zënë prej farës’ ëngjëjvet, po qe zënë prej farës’ Avraamit.
17 Përandaj duhej t’u gjante vëllezëret mbë të gjitha, që të bëhej kryeprift i dhëmburë edhe besëtar mbë punëratë të Perëndisë, që të qëronjë fajet’ e llauzit.
18 Sepse për atë që pësoj ay kur unga, munt t’u ndihnjë atyreve që ngitenë.