Peter and Cornelius
1 Ἀνὴρ δέ τις ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατοντάρχης ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς, 2 εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, ποιῶν ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ θεοῦ διὰ παντός, 3 εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶ περὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ θεοῦ εἰσελθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ, Κορνήλιε. 4 ὁ δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπεν, Τί ἐστιν, κύριε; εἶπεν δὲ αὐτῷ, Αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ. 5 καὶ νῦν πέμψον ἄνδρας εἰς Ἰόππην καὶ μετάπεμψαι Σίμωνά τινα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος· 6 οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν. 7 ὡς δὲ ἀπῆλθεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν αὐτῷ, φωνήσας δύο τῶν οἰκετῶν καὶ στρατιώτην εὐσεβῆ τῶν προσκαρτερούντων αὐτῷ 8 καὶ ἐξηγησάμενος ἅπαντα αὐτοῖς ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην.
9 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ὁδοιπορούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων, ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶ ὥραν ἕκτην. 10 ἐγένετο δὲ πρόσπεινος καὶ ἤθελεν γεύσασθαι. παρασκευαζόντων δὲ αὐτῶν ἐγένετο ἐπ᾽ αὐτὸν ἔκστασις 11 καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖς καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς, 12 ἐν ᾧ ὑπῆρχεν πάντα τὰ τετράποδα καὶ ἑρπετὰ τῆς γῆς καὶ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. 13 καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν, Ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. 14 ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν, Μηδαμῶς, κύριε, ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον. 15 καὶ φωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτόν, Ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισεν, σὺ μὴ κοίνου. 16 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρὶς καὶ εὐθὺς ἀνελήμφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν.
17 Ὡς δὲ ἐν ἑαυτῷ διηπόρει ὁ Πέτρος τί ἂν εἴη τὸ ὅραμα ὃ εἶδεν, ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οἱ ἀπεσταλμένοι ὑπὸ τοῦ Κορνηλίου διερωτήσαντες τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος ἐπέστησαν ἐπὶ τὸν πυλῶνα, 18 καὶ φωνήσαντες ἐπυνθάνοντο εἰ Σίμων ὁ ἐπικαλούμενος Πέτρος ἐνθάδε ξενίζεται. 19 τοῦ δὲ Πέτρου διενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματος εἶπεν [αὐτῷ] τὸ πνεῦμα, Ἰδοὺ ἄνδρες τρεῖς ζητοῦντές σε, 20 ἀλλ᾽ ἀναστὰς κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖς μηδὲν διακρινόμενος ὅτι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούς. 21 καταβὰς δὲ Πέτρος πρὸς τοὺς ἄνδρας εἶπεν, Ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία δι᾽ ἣν πάρεστε; 22 οἱ δὲ εἶπαν, Κορνήλιος ἑκατοντάρχης, ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν θεόν, μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ. 23 εἰσκαλεσάμενος οὖν αὐτοὺς ἐξένισεν.
Τῇ δὲ ἐπαύριον ἀναστὰς ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖς καί τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ Ἰόππης συνῆλθον αὐτῷ. 24 τῇ δὲ ἐπαύριον εἰσῆλθεν εἰς τὴν Καισάρειαν. ὁ δὲ Κορνήλιος ἦν προσδοκῶν αὐτοὺς συγκαλεσάμενος τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ καὶ τοὺς ἀναγκαίους φίλους. 25 ὡς δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖν τὸν Πέτρον, συναντήσας αὐτῷ ὁ Κορνήλιος πεσὼν ἐπὶ τοὺς πόδας προσεκύνησεν. 26 ὁ δὲ Πέτρος ἤγειρεν αὐτὸν λέγων, Ἀνάστηθι· καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἄνθρωπός εἰμι. 27 καὶ συνομιλῶν αὐτῷ εἰσῆλθεν καὶ εὑρίσκει συνεληλυθότας πολλούς, 28 ἔφη τε πρὸς αὐτούς, Ὑμεῖς ἐπίστασθε ὡς ἀθέμιτόν ἐστιν ἀνδρὶ Ἰουδαίῳ κολλᾶσθαι ἢ προσέρχεσθαι ἀλλοφύλῳ· κἀμοὶ ὁ θεὸς ἔδειξεν μηδένα κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον λέγειν ἄνθρωπον· 29 διὸ καὶ ἀναντιρρήτως ἦλθον μεταπεμφθείς. πυνθάνομαι οὖν τίνι λόγῳ μετεπέμψασθέ με; 30 καὶ ὁ Κορνήλιος ἔφη, Ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην τὴν ἐνάτην προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ 31 καὶ φησίν, Κορνήλιε, εἰσηκούσθη σου ἡ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνήσθησαν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 32 πέμψον οὖν εἰς Ἰόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος, οὗτος ξενίζεται ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος βυρσέως παρὰ θάλασσαν. 33 ἐξαυτῆς οὖν ἔπεμψα πρὸς σέ, σύ τε καλῶς ἐποίησας παραγενόμενος. νῦν οὖν πάντες ἡμεῖς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πάρεσμεν ἀκοῦσαι πάντα τὰ προστεταγμένα σοι ὑπὸ τοῦ κυρίου.
Peter Speaks in Cornelius’ House
34 Ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα εἶπεν, Ἐπ᾽ ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτι οὐκ ἔστιν προσωπολήμπτης ὁ θεός, 35 ἀλλ᾽ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστιν. 36 τὸν λόγον [ὃν] ἀπέστειλεν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ εὐαγγελιζόμενος εἰρήνην διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὗτός ἐστιν πάντων κύριος, 37 ὑμεῖς οἴδατε τὸ γενόμενον ῥῆμα καθ᾽ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας μετὰ τὸ βάπτισμα ὃ ἐκήρυξεν Ἰωάννης, 38 Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέθ, ὡς ἔχρισεν αὐτὸν ὁ θεὸς πνεύματι ἁγίῳ καὶ δυνάμει, ὃς διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ θεὸς ἦν μετ᾽ αὐτοῦ. 39 καὶ ἡμεῖς μάρτυρες πάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν Ἰουδαίων καὶ [ἐν] Ἰερουσαλήμ. ὃν καὶ ἀνεῖλαν κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου, 40 τοῦτον ὁ θεὸς ἤγειρεν [ἐν] τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἔδωκεν αὐτὸν ἐμφανῆ γενέσθαι, 41 οὐ παντὶ τῷ λαῷ, ἀλλὰ μάρτυσιν τοῖς προκεχειροτονημένοις ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ἡμῖν, οἵτινες συνεφάγομεν καὶ συνεπίομεν αὐτῷ μετὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· 42 καὶ παρήγγειλεν ἡμῖν κηρύξαι τῷ λαῷ καὶ διαμαρτύρασθαι ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ ὡρισμένος ὑπὸ τοῦ θεοῦ κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν. 43 τούτῳ πάντες οἱ προφῆται μαρτυροῦσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ πάντα τὸν πιστεύοντα εἰς αὐτόν.
Gentiles Receive the Holy Spirit
44 Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον. 45 καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθαν τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος ἐκκέχυται· 46 ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καὶ μεγαλυνόντων τὸν θεόν. τότε ἀπεκρίθη Πέτρος, 47 Μήτι τὸ ὕδωρ δύναται κωλῦσαί τις τοῦ μὴ βαπτισθῆναι τούτους, οἵτινες τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔλαβον ὡς καὶ ἡμεῖς; 48 προσέταξεν δὲ αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ βαπτισθῆναι. τότε ἠρώτησαν αὐτὸν ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς.
1 Edhe ishte një njeri ndë Qesari që qjuhej Kornill, krye-qindës prej tufës’ ushtëtorëvet që qjuhej Italiane;
2 Besëtar edhe që kishte frikë Perëndinë bashkë me gjithë shtëpin’ e ti, edhe tuke bërë shumë elejmosina ndë llaust, edhe tuke luturë Perëndisë gjithënjë.
3 Kyj pa këthiellëtë nd’ ëndërrë, afro mbë të nënttën orë të ditësë, ëngjëllin’ e Perëndisë, se hyri tek ay, e i tha: “O Kornill.”
4 Edhe ay kur shtyri sytë mb’ atë, e mori frika, e tha: “Ç’ësht’, o Zot?” Edhe ay i tha: “Të falurat’ e tua e elejmosinat’ e tua hipnë për kujtim përpara Perëndisë.
5 Edhe ndashti dërgo njerës ndë Joppë, edhe thirrë Simoninë që qjuhetë përmbiemërë Pietër;
6 Kyj ka rënë ndë shtëpi të një farë Simoni lëkurëregjësi, që e ka shtëpinë përanë detit; (kyj do të të flasë ç’duhetë të bënjç.)”
7 Edhe si iku ëngjëlli që ishte tuke folurë (me Kornillinë), thërriti dy vetë nga shërbëtorët’ e ti, edhe një ushtëtuar besëtar nga ata që rrininë përherë përan’ ati.
8 Edhe si u dëfteu atyre të gjitha, i dërgoj ndë Joppë.
9 Edhe mbë të nesërmet, tek ishinë tuke bërë udhë, edhe po afroneshinë ndë qytet, Pietri hipi ndë dhomët të faletë, afëro mbë gjasht’orë.
10 Edhe e mori uria, e deshi të hajë; po kur ishinë tuke bërë ati gati bukënë , i erdhi një të habiturë.
11 Edhe sheh qiellinë hapurë, edhe një enë tuke sbriturë mbi atë posi një pëlhur’ e madhe, lidhurë nga të katrë anëtë, edhe tuke rënë mbi dhet.
12 Nd’ atë ishinë gjithë shtësët’ e dheut me katër këmbë, e bishatë, e shtërpinjtë, e shpesët’ e qiellit.
13 Edhe erdhi një zë tek ay: “Ngreu, Pietër, ther e ha.”
14 Po Pietri tha: “Qoftë lark, o Zot! Sepse kurrë s’kam ngrënë çdo farë gjëje të ndyrë a të pëgërë.”
15 Edhe përsëri për së dyti erdhi një zë tek ay: “Ato që i ka qëruarë Perëndia, ti mos i qjuaj të ndyra.”
16 Edhe këjo u bë tri herë; edhe përseri ena u muar lart ndë qiell.
17 Edhe Pietri kur ishte tuke vrarë mëndëjenë me vetëhen’ e ti, vallë ç’do të jetë këta të parë që pa, ja ata burratë, që ishinë dërguarë nga Kornilli, passi pyetnë për shtëpin’ e Simonit, harrinë ndë portët.
18 Edhe tuke thirrurë pyesninë, ndë qoftë se kish rënë këtu Simoni që qjuhetë përmbiemërë Pietër.
19 Edhe Pietri atie ku ishte duke menduarë për të parëtë që pa , Fryma i tha: “Ja te po të kërkonjënë tre burra.
20 Ngreu pra e sbrit, e shko bashkë me ata, pa mos pasurë ndonjë farë mendimi; sepse un’ i kam dërguarë.”
21 Edhe Pietri passi sbriti tek ata njerëzitë që ishinë dërguarë tek ay nga Kornilli, tha: “Ja, unë jam ay që kërkoni; për ç’punë keni ardhurë?”
22 Edhe ata thanë: “Kornilli, krye-qindësi që është njeri i drejtë, edhe që ka frikë Perëndinë, edhe që ka dhënë martiri për atë gjithë kombi Judhenjet, u urdhërua nga Perëndia prej ëngjëllit shënjtëruarë, të të thërresë ndë shtëpi të ti, edhe të dëgjonjë fialënë nga ti.”
23 Ay pra i thërriti ata brënda, e i gostiti. Edhe mbë të nesërmenë dolli Pietri bashkë me ata, edhe ca nga ata vëllezëritë që ishinë nga Joppa erthnë bashkë me atë.
24 Edhe mbë të nesërmenë hynë ndë Qesari; edhe Kornilli ishte tuke pritur’ ata, edhe kishte thërriturë fisin’ e ti e miqt’ e ti të nevojëshimitë.
25 Edhe Pietri posa hyri brënda, Kornilli i dolli përpara, e i ra ndë këmbë, edhe i u fal.
26 Po Pietri e ngriti, tuke thënë: “Ngreu; sepse edhe unë jam njeri.”
27 Edhe tuke folurë bashkë me atë hyri brënda, edhe gjen mbëledhurë shumë vetë .
28 Edhe u tha atyre: “Ju e dini se s’ësht’ e ndëjerë për një njeri Judhe të piqetë a të afronetë me tiatër komp, po Perëndia më dëfteu të mos them as për ndonjë njeri se është i ndyrë a i pëgërë.
29 Përandaj kur u thërriç erdha pa bërë fialë; pyes pra, për ç’fialë dërguat’ e më prutë?”
30 Edhe Kornilli tha: “Janë katrë dit gjer mbë këtë orë që ishnjam tuke agjëruarë, edhe mbë të nënttën’ orë ishnjam tuke falurë ndë shtëpi time; edhe ja një njeri me rroba të ndritura te ndenji përpara meje.
31 Edhe thotë: “Kornill, u dëgjua të faluritë tat, edhe elejmosinat’ e tua u përmëntnë përpara Perëndisë.
32 Dërgo pra ndë Joppë, e thirrë Simoninë, që qjuhetë përmbiemërë Pietër; kyj ka rënë ndë shtëpi të Simonit lëkurë-regjësit përanë detit; edhe ay kur të vinjë do të të flasë.
33 Përnjëherë pra dërgova te ti; edhe ti bëre mirë që erdhe. Ndashti pra neve të gjithë jemi përpara Perëndisë, që të dëgjojmë gjithë ç’jan’ urdhëruarë te ti prej Perëndisë.”
34 Edhe Pietri hapi gojën’ e tha: “Me të vërtetë po e marr vesh, se Perëndia s’mban anë;
35 Po mbë çdo komp që e ka frikë, edhe punon të drejtënë, ësht’ i priturë tek ay.
36 Atë fialënë që dërgoj te të bijt’ e Israilit, tuke ungjillëzuarë paqtim me anë të Jisu Krishtit (kyj është Zoti të gjithëve),
37 Këtë fialë ju e dini, që u përhap ndëpër gjithë Judhenë, zënë që nga Galilea, pas pagëzimit që leçiti Joanni;
38 Perëndia qysh leu Jisunë nga Nazareti me Frymë të Shënjtëruar’ e me fuqi, i cili shkoj vënt mbë vënt tuke bërë mirë e tuke shëruarë gjith’ ata që mundonëshinë prej diallit; sepse Perëndia ishte bashkë me atë.
39 Edhe neve jemi martirë për gjith’ ato që bëri edhe ndë vënt të Judhenjet edhe ndë Jerusalim; të cilin’ e vranë edhe e varnë mbë dru.
40 Këtë Perëndia e ngjalli mbë të trettënë ditë, edhe e bëri të duketë,
41 Jo mbë gjithë llausnë, po mbë martirët’ e sgjedhurë që përpara prej Perëndisë, do me thënë mbë neve që hëngrëm e pim bashkë me atë, passi u ngjall prej së vdekurish.
42 Edhe na porositi të leçisëmë te llauzi, edhe të martirisëmë, se ay ësht’ ay që qe urdhëruarë prej Perëndise gjyqtar të gjallësh e të vdekurish.
43 Gjithë profitëritë martirisnjënë për këtë, se me anë t’ emërit ati do të marrë ndëjesë fajesh kushdo që i beson.
44 Edhe Pietri po tuke folurë këto fialë, ra Frym’ e Shënjtëruarë mbi gjith’ ata që dëgjoninë fialënë.
45 Edhe u manitnë ata besëtarëtë që ishinë nga rrethpresëja, sa kishin’ ardhurë bashkë me Pietrinë, se u derthka dhurëtia e Frymësë Shënjtëruarë edhe mbë kombet.
46 Sepse dëgjonin’ ata tuke folurë gjjuhëra, e tuke madhëruarë Perëndinë.
47 Atëhere Pietri u përgjeq: “Mos munt të ndalonjë ujtë ndonjë që të mos pagëzonenë këta që muarnë Frymën’ e Shënjtëruarë, sikundrë edhe neve?”
48 Edhe i urdhëroj të pagëzonenë mb’ emërit të Zotit. Atëhere iu lutnë të mbesë ca dit tek ata.