The Parable of the Ten Maidens
1 Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν τοῦ νυμφίου. 2 πέντε δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν μωραὶ καὶ πέντε φρόνιμοι. 3 αἱ γὰρ μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾽ ἑαυτῶν ἔλαιον. 4 αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις μετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν. 5 χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. 6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν, Ἰδοὺ ὁ νυμφίος, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν [αὐτοῦ]. 7 τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν. 8 αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπαν, Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. 9 ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι, Μήποτε οὐ μὴ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. 10 ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾽ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. 11 ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι, Κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. 12 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. 13 Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν.
The Parable of the Talents
(Lk 19.11‑27)14 Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσεν τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκεν πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν. εὐθέως 16 πορευθεὶς ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν ἠργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐκέρδησεν ἄλλα πέντε· 17 ὡσαύτως ὁ τὰ δύο ἐκέρδησεν ἄλλα δύο. 18 ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν γῆν καὶ ἔκρυψεν τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. 19 μετὰ δὲ πολὺν χρόνον ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει λόγον μετ᾽ αὐτῶν. 20 καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων, Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα. 21 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ, Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 22 προσελθὼν [δὲ] καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα εἶπεν, Κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα. 23 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ, Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπεν, Κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας, 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. 26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ, Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ, ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα; 27 ἔδει σε οὖν βαλεῖν τὰ ἀργύριά μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. 28 ἄρατε οὖν ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, τοῦ δὲ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾽ αὐτοῦ. 30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
The Judgment of the Nations
31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι μετ᾽ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· 32 καὶ συναχθήσονται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφορίσει αὐτοὺς ἀπ᾽ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθατε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες, Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
41 Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων, Πορεύεσθε ἀπ᾽ ἐμοῦ [οἱ] κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται καὶ αὐτοὶ λέγοντες, Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.
1 Atëhere mbëretëri’e qiejevet do të gjanjë me dhietë vërgjëresha, të cilatë muarnë dritat’ e tyre, e duallnë të presënë dhëndërrinë.
2 Edhe nga ato ishinë pesë të mënçime, edhe pesë të marra.
3 Ato të marratë, kur muarnë dritat’ e tyre, nukë muarnë vaj bashkë me vetëhe;
4 Po të mënçimetë muarnë vaj nd’ enët të tyre bashkë me dritat’ e tyre.
5 Edhe dhëndërri si u vonua, i zuri gjumi të gjitha edhe flininë.
6 Edhe ndë mest të natësë u bë një të thirrurë: Ja dhëndërri te po vien; dilni për të pritur’ atë.
7 Atëhere gjith’ ato vërgjëreshat’ u ngritnë, edhe ndreqnë dritat’ e tyre.
8 Po të marrat’ u thanë të mënçimevet: Epnani nga vaji juaj, sepse po na shuhenë dritatë.
9 Edhe të mënçimet’ u përgjeqnë, tuke thënë: Mos nukë do të na dalë neve edhe juve; po më mirë shkoni tek ata që shesënë, edhe blini për vetëhenë tuaj.
10 Edhe kur vanë të blenjënë, dhëndërri erdhi; edhe ato që ishinë gati hynë bashkë me atë ndë dasmë, edhe u mbyll dera.
11 Po pastaj vinjën’ edhe vërgjerëshat’ e tjera, e thonë:
12 Zot, Zot, hap-na. Po ay u përgjeq e tha: Me të vërtetë po u them juve, se nuk u njoh juve.
13 Rrini sgjuarë pra, sepse nuk’e dini ditën’ as orënë, kur vien i bir’ i njeriut.
14 Sepse do të vinjë posi një njeri, i cili kur do të ikte ndë dhe të huaj, thirri shërbëtorët’ e ti e u dha atyre gjën’ e ti;
15 Edhe njërit i dha pesë tallanda, e tiatërit dy, e tiatërit një; gjithësecilit pas fuqisë ti; edhe përnjëherë iku ndë dhe të huaj.
16 Atëhere ay që mori të pesë tallandatë, vate e punoj me ato, edhe bëri pesë tallanda të tiera.
17 Kështu edhe ay që mori dy, fitoj edhe ay dy të tiera.
18 Po ay që mori njërënë, vate e rëmoj ndë dhet, edhe fshehu argjëndin e të zot.
19 Edhe pas shumë kohe vien i zoti atyre shërbëtorëve, edhe vë re llogari me ata.
20 Edhe si i erdhi përanë ay që pat marrë të pesë tallandatë, pruri pesë tallanda të tiera, tuke thënë: Zot, pesë tallanda më dhe ndë dorë; ja te fitova prej atyre pesë tallanda të tiera.
21 Edhe i zoti i tha: Të lumtë, shërbëtor i mirë edhe besëtar; mbë të paka qe besëtar, mbi të shuma do të vë; hyrë ndë gëzimt t’yt zoti.
22 Erdhi përanë edhe ay që pat marrë të dy tallandatë, e tha: Zot, dy tallanda më dhe ndë dorë; ja te fitova prej atyre dy tallanda të tiera.
23 I zoti i tha: Të lumtë, shërbëtor i mirë edhe besëtar: mbi të paka qe besëtar, mbë të shuma do të të vë; hyrë ndë gëzimt t’yt zoti.
24 Erdhi përanë edhe ay që pat marrë një tallandë, e tha: Zot, të dinjam, se je njeri i ashpërë, që korr te nukë mbolle, edhe mbëleth tek nukë përndave.
25 Edhe passi paç frikë, vajta e fsheha tallandënë tënde ndë dhet; ja tek e ke tëndenë.
26 Edhe i zoti u përgjeq e i tha: Shërbëtor i lik edhe i përtuarshim, ti e dinje, se unë korr tek nukë mbolla, edhe mbëleth te nukë përndava;
27 Duhej pra të vëre argjëndinë tim te truvezarëtë; edhe kur të vinjam unë, do të merrnjam timenë bashkë me kamatënë.
28 Merrni pra prej ati tallandënë, edhe epiani ati që ka dhietë tallandatë.
29 Sepse kujtdo që ka do t’i epetë, edhe do t’i tepëronjë; edhe prej kujtdo që s’ka, edhe atë që të ketë, do të merretë nga ay.
30 Edhe shërbëtorin’ e pavëjeturë hidheni ndë errësirët të përjashtëme; atie do të jetë të qjarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.
31 Edhe kur të vinj’ i bir’i njeriut ndë lavdi të ti, edhe gjithë ëngjëjt’ [e shënjtëruarë] bashkë me atë, atëhere do të rrijë ndë front të lavdisë ti.
32 Edhe do të mbëlidhenë përpara ati gjithë kombetë; edhe do t’i ndanjë ata njërinë nga tiatëri, sikundrë bariu ndan dhëntë nga kedhatë;
33 Edhe do të vërë dhëntë mb’anë të së diathtësë ti, edhe kedhatë mb’anë të mëngjërë.
34 Atëhere mbëreti do t’u thot’atyre që rrinë mbë anë të së diathtësë ti: Ejani të bekuarët’ e tim Eti, trashëgoni mbëretërinë që është bërë gati për ju që kur se është ngrehurë bota.
35 Sepse pata uri, e më dhatë të ha; pata et, e më dhatë të pi; i huaj jeshë, edhe më muartë ndë shëpi;
36 Sveshurë, edhe më veshëtë; u sëmurç, edhe erthtë të më shihni; jeshë ndë burk, e erthtë tek unë.
37 Atëhere të drejtëtë do t’i përgjigjenë, tuke thënë: Zot, kurë të pamë tyj tuke pasur’ uri e të ushqyemë, a tuke pasurë et, e të dhamë të pish,
38 Edhe kurë të pamë të huaj, e të muarnë ndëpër shtëpiat; a të sveshurë, e të veshëmë,
39 Edhe kurë të pamë të sëmurë, a ndë burk, edhe erthmë tek ti?
40 Edhe mbëreti do të përgjigjet’ e do t’u thotë atyre: Me të vërtetë po u them juve, sado që i bëtë njërit nga këta vëllezërit’ e mi më të vegjëlitë, ma keni bërë mua.
41 Atëhere do t’u thot’ edhe atyre që rrinë mbë anë të mëngjërë: Ikni prej meje, të mallëkuarëtë, ndë ziarrt të pasosurë, që është bërë gati për diallin’ e për ëngjëjt’ e ati.
42 Sepse paç uri, e s’më dhatë të ha; paç et, e s’më dhatë të pi;
43 Jeshë i huaj, e nukë më muartë përbrënda; i sveshurë, edhe nukë më veshëtë; i sëmurë edhe ndë burk, edhe nuk’ erthtë të më shihni.
44 Atëhere do t’i përgjigjen’ edhe ata, tuke thënë: Zot, kurë të pam ty tuke pasur’ uri, a tuke pasur’ et, a të huaj, a të sveshurë, a të sëmurë, a ndë burk, e nukë të shërbyemë?
45 Atëhre do t’u përgjigjet’ e do t’u thotë atyre: Me të vërtetë po u them juve, sado nuk’ i bëtë njërit nga këta me të vegjëlitë, as mua nukë ma bëtë.
46 Edhe këta do të venë ndë mundim të pasosurë; edhe të drejtëtë ndë jetët të pasosurë.”