Peter and John before the Council
1 Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι, 2 διαπονούμενοι διὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸν καὶ καταγγέλλειν ἐν τῷ Ἰησοῦ τὴν ἀνάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν, 3 καὶ ἐπέβαλον αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ ἔθεντο εἰς τήρησιν εἰς τὴν αὔριον· ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη. 4 πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν, καὶ ἐγενήθη [ὁ] ἀριθμὸς τῶν ἀνδρῶν [ὡς] χιλιάδες πέντε.
5 Ἐγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον συναχθῆναι αὐτῶν τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς ἐν Ἰερουσαλήμ, 6 καὶ Ἅννας ὁ ἀρχιερεὺς καὶ Καϊάφας καὶ Ἰωάννης καὶ Ἀλέξανδρος καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ, 7 καὶ στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο, Ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ὑμεῖς; 8 τότε Πέτρος πλησθεὶς πνεύματος ἁγίου εἶπεν πρὸς αὐτούς, Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι, 9 εἰ ἡμεῖς σήμερον ἀνακρινόμεθα ἐπὶ εὐεργεσίᾳ ἀνθρώπου ἀσθενοῦς ἐν τίνι οὗτος σέσωται, 10 γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραὴλ ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε, ὃν ὁ θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, ἐν τούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής. 11 οὗτός ἐστιν
ὁ λίθος, ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ᾽ ὑμῶν τῶν οἰκοδόμων,
ὁ γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας.
12 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς. 13 Θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ Πέτρου παρρησίαν καὶ Ἰωάννου καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσιν καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ Ἰησοῦ ἦσαν, 14 τόν τε ἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖς ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον οὐδὲν εἶχον ἀντειπεῖν. 15 κελεύσαντες δὲ αὐτοὺς ἔξω τοῦ συνεδρίου ἀπελθεῖν συνέβαλλον πρὸς ἀλλήλους 16 λέγοντες, Τί ποιήσωμεν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις; ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον γέγονεν δι᾽ αὐτῶν πᾶσιν τοῖς κατοικοῦσιν Ἰερουσαλὴμ φανερὸν καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνεῖσθαι· 17 ἀλλ᾽ ἵνα μὴ ἐπὶ πλεῖον διανεμηθῇ εἰς τὸν λαὸν ἀπειλησώμεθα αὐτοῖς μηκέτι λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων. 18 καὶ καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ. 19 ὁ δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀποκριθέντες εἶπον πρὸς αὐτούς, Εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλον ἢ τοῦ θεοῦ, κρίνατε· 20 οὐ δυνάμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδαμεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν. 21 οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούς, μηδὲν εὑρίσκοντες τὸ πῶς κολάσωνται αὐτούς, διὰ τὸν λαόν, ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸν θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι· 22 ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσεράκοντα ὁ ἄνθρωπος ἐφ᾽ ὃν γεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως.
The Believers Pray for Boldness
23 Ἀπολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπαν. 24 οἱ δὲ ἀκούσαντες ὁμοθυμαδὸν ἦραν φωνὴν πρὸς τὸν θεὸν καὶ εἶπαν, Δέσποτα, σὺ ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, 25 ὁ τοῦ πατρὸς ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου στόματος Δαυὶδ παιδός σου εἰπών,
Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη
καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;
26 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς
καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ
κατὰ τοῦ κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ.
27 συνήχθησαν γὰρ ἐπ᾽ ἀληθείας ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου Ἰησοῦν ὃν ἔχρισας, Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσιν καὶ λαοῖς Ἰσραήλ, 28 ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή [σου] προώρισεν γενέσθαι. 29 καὶ τὰ νῦν, κύριε, ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου, 30 ἐν τῷ τὴν χεῖρά [σου] ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου Ἰησοῦ. 31 καὶ δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες τοῦ ἁγίου πνεύματος καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ μετὰ παρρησίας.
All Things in Common
32 Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν καρδία καὶ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι ἀλλ᾽ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. 33 καὶ δυνάμει μεγάλῃ ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τῆς ἀναστάσεως τοῦ κυρίου Ἰησοῦ, χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς. 34 οὐδὲ γὰρ ἐνδεής τις ἦν ἐν αὐτοῖς· ὅσοι γὰρ κτήτορες χωρίων ἢ οἰκιῶν ὑπῆρχον, πωλοῦντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων 35 καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων, διεδίδετο δὲ ἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν. 36 Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἐπικληθεὶς Βαρναβᾶς ἀπὸ τῶν ἀποστόλων, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον υἱὸς παρακλήσεως, Λευίτης, Κύπριος τῷ γένει, 37 ὑπάρχοντος αὐτῷ ἀγροῦ πωλήσας ἤνεγκεν τὸ χρῆμα καὶ ἔθηκεν πρὸς τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων.
1 Edhe ata kur po i flisninë llauzit, erthnë mbi ata priftërit’ edhe i pari hieroresë edhe Sadhdhuqenjtë,
2 Tuke zëmëruarë, sepse mësoninë llauzinë, edhe epninë zë për të ngjalluritë prej së vdekurish me anë të Jisujt.
3 Edhe vunë duartë mbi ata, e i vunë mbë të ruajturë gjer mbë të nesërmet; sepse atëhere ishte mbrëma.
4 Edhe shumë vetë nga ata që dëgjuanë fialënë besuanë: edhe u mbush numuri njerëzet sindonja pesë mijë.
5 Edhe mbë të nesërmet u mbëlothnë ndë Jerusalim të parët’ e atyreve, edhe pleqt’ edhe shkronjësitë.
6 Edhe Anna kryeprifti e Kajafa e Joanni e Aleksandhri, edhe gjithë sa ishinë nga far’ e kryepriftërisë.
7 Edhe si i vunë ata ndë mest, i pyesninë: “Me çfarë fuqie, a me emërë të kujt bëtë këtë ju?”
8 Atëhere Pietri u mbush me Frymë të Shënjtëruarë, e u tha atyreve: “O të parët’ e llauzit, edhe pleqt’ e Israilit,
9 Ndë qoftë se neve po gjykonemi sot për të mirën’ e një njeriu të sëmurë, me çfarë fuqie u shërua kyj?
10 Le të jet’ e diturë mbë gjithë ju, edhe mbë gjithë llauzin’ e Israilit, se mb’ emërit të Jisu Krishtit Nazoreasit, të cilinë ju e kryqëzuatë, po Perëndia e ngjalli nga të vdekuritë, me anë të këti rri kyj ndashti përpara jush i shëndoshë.
11 Kyj ësht’ ay guri që u hodh poshtë prej jush që ndërtoni, i cili u bë krye cepi.
12 Edhe nukë ka shpëtim as prej ndonjë tiatëri; sepse as tiatër emërë ndënë qiellt nuk’ është dhënë mbë njerëzit, me anë të cilit duhetë të shpëtojmë.”
13 Edhe tuke vështruarë kuximin’ e Pietrit edhe Joannit, edhe kupëtuanë, se ishinë njerës të paditurë shkronja edhe idiotë, çuditeshinë, edhe i njihninë se kishinë qënë bashkë me Jisunë.
14 Edhe si shihninë atë njerinë që ishte shëruarë tuke ndenjurë bashkë me ata, s’kishinë se ç’të thoshinë kundrë.
15 Atëhere urdhëruan’ ata të dalënë jashtë bashkë-ndenjëjesë, edhe dhan’ e muarrë njëri me tietërinë,
16 Tuke thënë: “Ç’t’u bëjmë këtyre njerëze? Sepse se u bë shenjë prej atyreve, ësht’ e diturë edhe është për faqe gjith’ atyreve që rrinë ndë Jerusalim, edhe nukë munt ta mohojmë.
17 Po që të mos hapetë më tepër ndë llaust, le t’u shtiemë frikënë shtrënguarshim, të mos flasënë më asndonjë njeriu mbë këtë emërë.”
18 Edhe i thërritnë e i porositnë të mos lëgjironjënë fare, as të mos mësonjënë mb’ emërit të Jisujt.
19 Po Pietri edhe Joanni iu përgjeqnë atyreve, e u thanë: “Ndë qoftë se ësht’ e udhësë përpara Perëndisë, t’u dëgjojmë juve më tepër se Perëndisë, gjykoni.
20 Sepse ne nukë muntmë të mos flasëmë për sa pam e dëgjuam.:
21 Edhe ata, si i frikësuanë përsëri, i lëshuanë, sepse nukë gjeninë, se qysh t’i mundonin’ ata, për llauzinë; sepse të gjithë lavdoninë Perëndinë për atë që u bë.
22 Sepse ay njeri, mbë të cilinë u bë këjo shenj’ e shërimit, ishte më tepër se dyzet vieç.
23 Edhe si u lëshuanë, erthnë te të tyretë, edhe dhanë zë për gjithë sa u than’ atyreve kryepriftërit’ edhe pleqtë.
24 Edhe ata kur dëgjuanë, ngritnë zënë te Perëndia me një zëmërë, edhe thanë: “O Zotëri, ti je Perëndia, që bëre qiellinë edhe dhenë edhe detinë, edhe gjithë sa janë nd’ ato.
25 Ti që ke thënë me anë të gojësë Dhavidhit shërbëtorit tënt: “Përse çfrytnë kombetë edhe llauzëtë shkuanë ndër mënt punëra të kota?
26 Mbëretërit’ e dheut ndenjnë përpara, edhe të parët’ u mbëlothnë bashkë kundrë Zotit, edhe kundrë të Lyerit ati.”
27 Sepse me të vërtetë u mbëlothnë kundrë shënjtit dialit tënt Jisujt, të cilin’ e leve me vaj , edhe Irodhi edhe Pondiu Pilat bashkë me kombet’ e me llauzet’ e Israilit,
28 Që të bënjënë gjithë sa urdhëroj që ndë krye të herësë dora jote edhe ënda jote të bënenë.
29 Edhe tashi, o Zot, vështro të frikësuarat’ e atyre, edhe epu shërbëtorevet tu të flasënë fialënë tënde me gjithë kuximinë.
30 Tuke ngjaturë dorënë tënde të bënenë shërime e shenje e çudira mb’ emërit të shënjtit dialit tënt Jisujt.
31 Edhe si u lutnë ata, u tunt vëndi tek ishinë mbëledhur’ ata , edhe u mbushnë të gjithë me Frymë të Shënjtëruarë, edhe flisninë fialën’ e Perëndisë me kuxim.
32 Edhe zëmëra e shpirti i shumicësë që kishinë besuarë ishte një; edhe asndonjë nukë thoshte për ndonjë gjë nga pasëjet’ e tyre se ësht’ e ti, po të gjitha i kishinë së bashku.
33 Edhe apostojt’ epninë martirin’ e të ngjallurit Zotit Jisu me fuqi të madhe; edhe hir’ i math ishte mbë gjith’ ata.
34 Sepse asndonjë nuk’ ishte i nevojëshim ndër ata; sepse gjithë sa kishinë ara e shtëpia, i shisin’ e bininë të çëmuarët’ e atyre që shisinë, edhe i vininë ndër këmbët të apostojvet.
35 Edhe i epninë gjithë-secilit sipas nevojësë që të kishte.
36 Edhe Josiu, i cili u qjuajt përmbiemërë Varnavë nga apostojtë (që këjo këthyerë do me thënë: Bir ngushëllimi), ishte Levit, Qyprian nga kombi,
37 I cili shiti arënë që kishte, edhe pruri aspratë e i vuri ndër këmbët t’apostojvet.