Life in the Spirit
1 Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 2 ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν σε ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. 3 τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί, 4 ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα. 5 οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος. 6 τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· 7 διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν, τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται· 8 οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται. 9 ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλ᾽ ἐν πνεύματι, εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. 10 εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰ ἁμαρτίαν τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην. 11 εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τοῦ ἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύματος ἐν ὑμῖν.
12 Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται ἐσμὲν οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν, 13 εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε, μέλλετε ἀποθνῄσκειν· εἰ δὲ πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε, ζήσεσθε. 14 ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται, οὗτοι υἱοὶ θεοῦ εἰσιν. 15 οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον ἀλλ᾽ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας ἐν ᾧ κράζομεν, Αββα ὁ πατήρ. 16 αὐτὸ τὸ πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα θεοῦ. 17 εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι· κληρονόμοι μὲν θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.
The Glory that is to Be
18 Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. 19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται. 20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐφ᾽ ἑλπίδι 21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ. 22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· 23 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες, ἡμεῖς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν. 24 τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τίς ἐλπίζει; 25 εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾽ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα.
26 Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται τῇ ἀσθενείᾳ ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει στεναγμοῖς ἀλαλήτοις· 27 ὁ δὲ ἐραυνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος, ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων. 28 οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν. 29 ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· 30 οὓς δὲ προώρισεν, τούτους καὶ ἐκάλεσεν· καὶ οὓς ἐκάλεσεν, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν· οὓς δὲ ἐδικαίωσεν, τούτους καὶ ἐδόξασεν.
God’s Love
31 Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾽ ἡμῶν; 32 ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο ἀλλ᾽ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται; 33 τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ; θεὸς ὁ δικαιῶν· 34 τίς ὁ κατακρινῶν; Χριστὸς [Ἰησοῦς] ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ ἐγερθείς, ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν. 35 τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; 36 καθὼς γέγραπται ὅτι
Ἕνεκεν σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν,
ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.
37 ἀλλ᾽ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. 38 πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις 39 οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.
1 Ndashti pra s’është ndonjë dënim për ata që janë mbë Jisu Krishtinë, që nuk’ ecënjënë pas mishit, (po pas Frymësë).
2 Sepse nomi i Frymësë jetësë mbë Jisu Krishtinë më liroj prej nomit fajit edhe prej vdekëjesë.
3 Sepse atë që s’munt të bënte nomi, sepse ishte i pafuqishim nga mishi, Perëndia dërgoj Birin’ e ti me shëmbëllim mishi të fajit, edhe për faj, edhe dënoj fajinë ndë misht;
4 Që të mbushetë drejtërimi i nomit mbë ne që nukë ecëjmë pas mishit, po pas Frymësë.
5 Sepse ata që rronjënë pas mishit, kanë ndër mënt punët’ e mishit; edhe ata që rronjënë pas Frymës kanë ndër mënt punët’ e Frymësë.
6 Sepse mendimi i mishit është vdekëje, po mendimi i Frymës’ është jetë edhe paqtim.
7 Sepse mendimi i mishit ësht’ arëmiqësi te Perëndia; sepse nukë bindetë ndë nomt të Perëndisë, po as nukë munt.
8 Edhe sa janë të mishit, nukë munt t’i pëlqenjënë Perëndisë.
9 Po ju nukë jeni të mishit, po të Frymësë, ndë ndenjtë Frym’ e Perëndisë ndër ju. Po ndë pastë ndonjë Frymën’ e Krishtit, kyj nuk’ ësht’ i ati.
10 Po ndë qofë Krishti ndër ju, trupi ësht’ i vdekurë për fajinë, po fryma është jetë për drejtërinë.
11 Po ndë ndenjtë ndër ju Frym’ e ati që ngjalli prej së vdekurish Jisunë, ay që ngjalli Krishtinë prej së vdekurish do t’u apë jetë trupavet tuaj të morçimvet, me anë të Frymësë ti që rri ndër ju.
12 Jemi detorë pra, o vëllezër, jo te mishi, që të rrojmë pas mishit.
13 Sepse ndë rrofshi pas mishit, keni për të vdekurë, po ndë vrafshi punët’ e trupit me anë të Frymësë, do të rroni.
14 Sepse ata që hiqenë pas Frymësë Perëndisë, këta janë të bijt’ e Perëndisë.
15 Sepse s’keni marrë frymë robërie, që të keni frikë përsëri, po keni marrë frymë birërie, me anë të cilësë thërresmë: Avva, o Atë.
16 Ajo Fryma martiris bashkë me frymënë tënë, se jemi bij’ Perëndie.
17 Edhe ndë qofshim bij, jemi edhe trashëgimtarë; trashëgimtarët’ e Perëndisë, edhe trashëgimtarë bashkë me Krishtinë, po ndë pësofshim bashkë me atë, që të lavdonemi edhe bashkë me atë.
18 Sepse unë mendonem, se pësimet’ e kësaj kohe ndashti nukë vëjenjënë të mbarasonenë me atë lavdinë që do të sbulonetë ndër ne.
19 Sepse shpëres’ e madhe e kriesësë pret të shpërfaqurit’ e të bijvet Perëndisë.
20 Sepse kriesa u vu ndën’ urdhër të kotësirësë, jo me dashurim t’ asaj, po për atë që e vuri ndën’ urdhër,
21 Me shpëresë se edhe ajo kriesa do të lironetë nga prishëja e robërisë, e do të vejë ndë të lirët të lavdisë të bijvet Perëndisë.
22 Sepse e dimë se gjithë kriesa psherëtin e ka të dhëmbura bashkë gjer ndashti.
23 Edhe jo vetëm’ ajo , po edhe ata që kanë pemën’ e parë të Frymësë, edhe neve vetë psherëtijmë ndër vetëhenë tonë, tuke priturë birërinë për shpërblimin’ e trupit tënë.
24 Sepse me shpëresënë, shpëtuam; po ajo shpëresa që shihetë nuk’ është shpëresë, sepse atë gjë që e sheh ndonjë, ç’shpëresë ka më?
25 Po ndë shpërefshim për atë gjë që nuk’ e shohmë, e presmë me anë të durimit.
26 Kështu edhe Fryma vete na ndih ndë sëmundëjet tona, sepse nukë dimë për çfarë gjëje të falemi sikundrë gjan, po ajo Fryma vetë lutetë për ne me psherëtima të pandiera zërinë.
27 Edhe ay që vëshgon zëmratë e di se ç’është mendimi i Frymësë, se lutetë për shënjtorëtë si do Perëndia.
28 Edhe e dimë se gjithë punët’ u ndihnjënë për të mirë atyreve që duanë Perëndinë, atyreve që janë thirrë pas dashurimit ati .
29 Sepse sa njohu që përpara, ata urdhëroj që përpara të jenë bashkë me një formë me ikonën’ e të Birit, që të jet’ ay i paralindurë ndër shumë vëllezër.
30 Edhe sa urdhëroj që përpara, këta i thirri; edhe sa thirri, këta i nxori të drejtë; edhe sa nxori të drejtë, këta i lavdoj.
31 Ç’do të themi pra për këto punë ? Ndë qoftë Perëndia bashkë me ne, cili do të jetë kundrë nesh?
32 Sepse ay që nukë kurseu Birin’ e ti, po e dha atë ndër duar për ne të gjithë, e qysh nukë do të na falë neve të gjitha bashkë me atë?
33 Cili do të përflasë të sgjedhurit’ e Perëndisë? Perëndia ësht’ ay që nxier të drejtë.
34 Cili do të jetë ay që gjykon për të keq? Krishti ësht’ ay që vdiq, po edhe më tepër ay që u ngjall, edhe që është ndë të diathtë të Perëndisë, edhe që lutetë për ne.
35 Cili do të na ndajë nga dashuria e Krishtit? Shtrëngim, a ngushtim, a vdekëje, a zi, a të sveshurë, a rrëzik, a thikë?
36 (Sikundrë është shkruarë: “Se për punë teje vritemi gjithë ditënë; u numëruam posi dhëntë për të therurë”.)
37 Po mbë gjithë këto punë neve muntmë më teprë me anë t’ ati që na deshi.
38 Sepse më është mbushurë mëndëja se as vdekëje, as jetë, as ëngjëj, as urdhëra, as fuqia, as ato që janë ndashti, as ato që do të vinjënë,
39 As lartësirë, as thellësirë, as ndonjë tiatrë kriesë, do të muntnjë të na ndajë nga dashuria e Perëndisë që është mbë Jisu Krishtinë Zotinë tënë.