Good Stewards of God’s Grace
1 Χριστοῦ οὖν παθόντος σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας 2 εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις ἀλλὰ θελήματι θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον. 3 ἀρκετὸς γὰρ ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τὸ βούλημα τῶν ἐθνῶν κατειργάσθαι πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις. 4 ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν βλασφημοῦντες, 5 οἳ ἀποδώσουσιν λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. 6 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσιν μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσιν δὲ κατὰ θεὸν πνεύματι.
7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς προσευχὰς 8 πρὸ πάντων τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν, 9 φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμοῦ, 10 ἕκαστος καθὼς ἔλαβεν χάρισμα εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος θεοῦ. 11 εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος ἧς χορηγεῖ ὁ θεός, ἵνα ἐν πᾶσιν δοξάζηται ὁ θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.
Suffering as a Christian
12 Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος, 13 ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασιν, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι. 14 εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα ἐφ᾽ ὑμᾶς ἀναπαύεται. 15 μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης ἢ κακοποιὸς ἢ ὡς ἀλλοτριεπίσκοπος· 16 εἰ δὲ ὡς Χριστιανός, μὴ αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δὲ τὸν θεὸν ἐν τῷ μέρει τούτῳ. 17 ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρίμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ θεοῦ· εἰ δὲ πρῶτον ἀφ᾽ ἡμῶν, τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ τοῦ θεοῦ εὐαγγελίῳ;
18 καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴζεται,
ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;
19 ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ πιστῷ κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ.
1 Passi pësoj pra Krishti ndë misht për ne, armatosi edhe ju me atë mendim; sepse ay që pësoj ndë misht, pushoj nga faji;
2 Për të shkuarë jetën’ e paskëndajme ndë misht, jo më ndë dëshërime njerëzish, po ndë dashurim të Perëndisë
3 Sepse mjaft është për ne koha e jetësë tonë që shkoj, se punuam dashurimin’ e kombevet, tuke ecurë ndë ndyrësira, ndë dëshërime, ndë të dejtura, ndë lodërti, ndë të pira, edhe ndë lutëje idhujsh të paudhë.
4 Edhe përandaj u vien çudi atyreve, se nuk’ ecëni bashkë me ata mb’ atë vërshimin’ të plankprishëjesë; edhe u vllasfimisnjënë juve;
5 Të cilëtë do t’i apënë fialë ati që është gati të gjukonjë të gjallë e të vdekurë.
6 Sepse për këtë punë u ungjillëzua ungjilli edhe te të vdekuritë, që të gjukonenë si njerës ndë misht, e të rronjënë ndë frymë si do Perëndia.
7 Edhe e pastajmeja e të gjithave u afërua; urtësohi pra, e rrini sgjuarë ndë të falurat.
8 Edhe përmbi të gjitha të doni fort njëri tiatrinë; sepse: “dashuria do të mbulonjë shumica fajesh.”
9 Bëhi njëri mbë tiatrin’ asish që duanë të huajëtë pa murmurim.
10 Gjithësecili sikundrë mori dhurëtinë, kështu le t’i shërbenjë njëri tiatrit, si kujdestarë të mirë të çdo farë hirit Perëndisë.
11 Ndë foltë ndonjë, le të flasë si fialë Perëndie; ndë shërbeftë ndonjë, le të shërbenjë si prej asaj fuqisë që i ep Perëndia, që të lavdonetë Perëndia mbë të gjitha me anë të Jisu Krishtit, mbë të cilin’ është lavdia edhe pushteti ndë jetët të jetëvet. Amin.
12 O të dashurë, mos u vinjë çudi juve për atë provimin’ e nxetë që u bë mbë ju për të ngarë, sikurse gjajti mbë ju ndonjë punë e çudiçëme;
13 Po gëzohi, sikundrë jeni piesëtarët’ pësimevet të Krishtit, që të gëzohi tuke gëzuarë edhe ndë të sbuluarët të lavdisë ati.
14 Ndë u shafshi për emërin’ e Krishtit, jeni të lumurë; sepse Fryma e lavdisë edhe e Perëndisë prëhetë mbë ju; pas atyreve vllasfimisetë, po pas jush lavdonetë.
15 Sepse asndonjë prej jush le të mos pësonjë si vrasës, a si viedhës, a si keqbërës, a si asi që vështron punërat’ e huaja;
16 Po ndë pësoftë si i Krështerë, le të mos ketë turp, po le të lavdonjë Perëndinë mbë këtë anë,
17 Sepse e harriu koha të nisetë gjyqi nga shtëpia e Perëndisë; edhe ndë u nistë më përpara nga ne, ç’do të jetë e pastajmeja e atyreve që s’bindenë mbë ungjillt të Perëndisë?
18 Edhe: “kur i drejti mezi shpëton, i pabesi edhe fajtori ku do të duketë?”
19 Andaj edhe ata që pësonjënë pas dashurimit Perëndisë, le t’apënë shpirtërat’ e tyre ndë dorë t’ati me të punuarë të mirë si mbë besëtarinë krietar.