Peter’s Report to the Church at Jerusalem
1 Ἤκουσαν δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄντες κατὰ τὴν Ἰουδαίαν ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦ θεοῦ. 2 ὅτε δὲ ἀνέβη Πέτρος εἰς Ἰερουσαλήμ, διεκρίνοντο πρὸς αὐτὸν οἱ ἐκ περιτομῆς 3 λέγοντες ὅτι Εἰσῆλθες πρὸς ἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχοντας καὶ συνέφαγες αὐτοῖς. 4 ἀρξάμενος δὲ Πέτρος ἐξετίθετο αὐτοῖς καθεξῆς λέγων, 5 Ἐγὼ ἤμην ἐν πόλει Ἰόππῃ προσευχόμενος καὶ εἶδον ἐν ἐκστάσει ὅραμα, καταβαῖνον σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖς καθιεμένην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἦλθεν ἄχρι ἐμοῦ. 6 εἰς ἣν ἀτενίσας κατενόουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. 7 ἤκουσα δὲ καὶ φωνῆς λεγούσης μοι, Ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. 8 εἶπον δέ, Μηδαμῶς, κύριε, ὅτι κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου. 9 ἀπεκρίθη δὲ φωνὴ ἐκ δευτέρου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, Ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισεν, σὺ μὴ κοίνου. 10 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς, καὶ ἀνεσπάσθη πάλιν ἅπαντα εἰς τὸν οὐρανόν. 11 καὶ ἰδοὺ ἐξαυτῆς τρεῖς ἄνδρες ἐπέστησαν ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐν ᾗ ἦμεν, ἀπεσταλμένοι ἀπὸ Καισαρείας πρός με. 12 εἶπεν δὲ τὸ πνεῦμά μοι συνελθεῖν αὐτοῖς μηδὲν διακρίναντα. ἦλθον δὲ σὺν ἐμοὶ καὶ οἱ ἓξ ἀδελφοὶ οὗτοι καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀνδρός. 13 ἀπήγγειλεν δὲ ἡμῖν πῶς εἶδεν [τὸν] ἄγγελον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ σταθέντα καὶ εἰπόντα, Ἀπόστειλον εἰς Ἰόππην καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον, 14 ὃς λαλήσει ῥήματα πρὸς σὲ ἐν οἷς σωθήσῃ σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου. 15 ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν ἐπέπεσεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ᾽ αὐτοὺς ὥσπερ καὶ ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐν ἀρχῇ. 16 ἐμνήσθην δὲ τοῦ ῥήματος τοῦ κυρίου ὡς ἔλεγεν, Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν πνεύματι ἁγίῳ. 17 εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰν ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸς ὡς καὶ ἡμῖν πιστεύσασιν ἐπὶ τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἐγὼ τίς ἤμην δυνατὸς κωλῦσαι τὸν θεόν; 18 ἀκούσαντες δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν λέγοντες, Ἄρα καὶ τοῖς ἔθνεσιν ὁ θεὸς τὴν μετάνοιαν εἰς ζωὴν ἔδωκεν.
The Church at Antioch
19 Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. 20 ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες ἐλθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν καὶ πρὸς τοὺς Ἑλληνιστὰς εὐαγγελιζόμενοι τὸν κύριον Ἰησοῦν. 21 καὶ ἦν χεὶρ κυρίου μετ᾽ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς ὁ πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν κύριον. 22 ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς οὔσης ἐν Ἰερουσαλὴμ περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρναβᾶν [διελθεῖν] ἕως Ἀντιοχείας. 23 ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν [τὴν] τοῦ θεοῦ, ἐχάρη καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ κυρίῳ, 24 ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης πνεύματος ἁγίου καὶ πίστεως. καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ κυρίῳ. 25 ἐξῆλθεν δὲ εἰς Ταρσὸν ἀναζητῆσαι Σαῦλον, 26 καὶ εὑρὼν ἤγαγεν εἰς Ἀντιόχειαν. ἐγένετο δὲ αὐτοῖς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρώτως ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς.
27 Ἐν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν. 28 ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἅγαβος ἐσήμανεν διὰ τοῦ πνεύματος λιμὸν μεγάλην μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ᾽ ὅλην τὴν οἰκουμένην, ἥτις ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου. 29 τῶν δὲ μαθητῶν, καθὼς εὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς· 30 ὃ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρναβᾶ καὶ Σαύλου.
1 Edhe apostojt’ e vëllezëritë që ishinë ndë Judhet dëgjuanë, se edhe kombetë pritnë fialën’ e Perëndisë.
2 Edhe Pietri kur hipi ndë Jerusalim, haheshinë me atë ata që ishinë nga rrethpresëja,
3 Tuke thënë, se: “Hyre ndër njerës të parrethprerë, e hëngre bashkë me ata.”
4 Po Pietri zuri e u dëfteu atyre një nga një, tuke thënë:
5 “Un’ ishnjam tuke falurë ndë qytet të Joppësë; edhe pashë një të parë ndë të habiturë, sikur sbriste një enë posi një pëlhur’ e madhe lidhurë nga të katër’ anëtë, e lëshonej poshtë nga qielli, edhe erdhi gjer tek unë.
6 Kur shtyra sytë mb’ atë, vura re e pashë shtësët’ e dheut me katrë këmbë, e bishat’ e shtërpinjt’ e shpesët’ e qiellit.
7 Edhe dëgjova një zë që më thoshte: Ngreu, Pietër, ther e ha.
8 Po unë thashë: Qoftë lark, o Zot! Se çdo gjë e ndyrë a e pëgërë, askurrë s’ka hyrë ndë gojët time.
9 Po zëri m’u përgjeq për së dyti nga qielli: Ato që i ka qëruarë Perëndia, ti mos i qjuaj të ndyra.
10 Edhe këjo u bë tri herë; edhe përsëri u hoqnë të gjitha ndë qiell.
11 Edhe ja përnjëherë te harrinë tre burra mb’ atë shtëpi që ishnjam, dërguarë nga Qesaria tek unë.
12 Edhe Fryma më tha të vete bashkë me ata, pa mos pasurë ndonjë farë mendim; edhe erthnë bashkë me mua edhe këta gjashtë vëllezër, edhe hymë ndë shtëpi t’ati njeriut.
13 Edhe ay na dëfteu, qysh pa ëngjëllinë ndë shtëpi të ti, se ndenji e i tha: Dërgo [njerës] ndë Joppë, e thirrë Simoninë që qjuhetë përmbiemërë Pietër;
14 I cili do të flasë tyj fialë, që prej atyre fialëve do të shpëtonjç ti edhe gjith’ shtëpia jote.
15 Edhe unë posa zura të flas, ra Frym’ e Shënjtëruarë mbi ata, sikundrë edhe mbë ne herën’ e parë.
16 Atëhere më ra ndër mënt fial’ e Zotit që thoshte, se: “Joanni pagëzoj me ujë, po ju do të pagëzohi me Frymë të Shënjtëruarë”.
17 Ndë qoftë pra se Perëndia u dha atyre dhurëtinë sinjënjë, sikundrë edhe neve, sepse i besuanë Zotit Jisu Krisht, unë ç’i zoti ishnjam të ndalonj Perëndinë?”
18 Edhe ata si dëgjuanë këto fialë , pushuanë edhe lavduanë Perëndinë, tuke thënë: “Perëndia pra u pasëka dhënë edhe kombevet pendimnë për jetë.”
19 Ata pra që ishinë përndarë nga ndiekëja që u bë për Stefaninë, vatnë gjer ndë Finikë e ndë Qyprë e ndë Antiohi, edhe as ndonjërit nuk i leçisninë fialënë, veç Judhenjet.
20 Edhe ca nga ata ishinë njerës Qyprianë e Qyrineas, të cilëtë si hynë ndë Antiohi, flisninë te Greqishtarëtë, tuke dhënë zën’e mirë për Zotinë Jisu.
21 Edhe dor’ e Zotit ishte bashkë me ata; edhe shumë numër njerëzish besuanë, e u këthyenë mbë Zotinë.
22 Atëhere ra fiala ndë veshë të qishësë që ishte ndë Jerusalim për ata, edhe dërguanë Varnavënë të vejë gjer ndë Antiohi.
23 Ay si erdhi, edhe pa hirin’ e Perëndisë, u gëzua edhe nguste të gjithë të qëndronjënë me zëmërë të drejtë te Zoti;
24 Sepse ishte njeri i mirë edhe plot me Frymë të Shënjtëruar’ e me besë. Edhe u shtua mjaft gjëndëje mbë Zotinë.
25 Atëhere Varnava dolli ndë Tarsë, që të kërkonjë Savllinë; edhe si e gjeti, e pru ndë Antiohi.
26 Edhe një vit të tërë mbëlidheshinë ndë qishë, edhe mësoninë mjaft gjëndëje; edhe nxënësitë u qjuajtnë të Krështerë përpara ndë Antiohi.
27 Edhe nd’ ato dit sbritnë profitërë nga Jerusalimi ndë Antiohi.
28 Edhe u ngrit një nga ata që qjuhej Agaf, e shënoj me anë të Frymësë, se do të bënetë një zi e madhe mbë gjithë dhenë, edhe u bë ndë ditët të Qesar Kllavdhiut.
29 Përandaj nxënësit’ urdhëruanë gjithë-secili nga ata, pas pasjesë tyre që kishinë , të dërgonjënë ndihmë vëllezëret që rrinë ndë Judhe; sikundrë edhe e bënë, e ua dërguanë pleqvet me dorë të Varnavës’ e të Savllit.