Paul’s Journey to Macedonia and Greece
1 Μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι τὸν θόρυβον μεταπεμψάμενος ὁ Παῦλος τοὺς μαθητὰς καὶ παρακαλέσας, ἀσπασάμενος ἐξῆλθεν πορεύεσθαι εἰς Μακεδονίαν. 2 διελθὼν δὲ τὰ μέρη ἐκεῖνα καὶ παρακαλέσας αὐτοὺς λόγῳ πολλῷ ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα 3 ποιήσας τε μῆνας τρεῖς· γενομένης ἐπιβουλῆς αὐτῷ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων μέλλοντι ἀνάγεσθαι εἰς τὴν Συρίαν, ἐγένετο γνώμης τοῦ ὑποστρέφειν διὰ Μακεδονίας. 4 συνείπετο δὲ αὐτῷ Σώπατρος Πύρρου Βεροιαῖος, Θεσσαλονικέων δὲ Ἀρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος, καὶ Γάϊος Δερβαῖος καὶ Τιμόθεος, Ἀσιανοὶ δὲ Τύχικος καὶ Τρόφιμος. 5 οὗτοι δὲ προελθόντες ἔμενον ἡμᾶς ἐν Τρῳάδι, 6 ἡμεῖς δὲ ἐξεπλεύσαμεν μετὰ τὰς ἡμέρας τῶν ἀζύμων ἀπὸ Φιλίππων καὶ ἤλθομεν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τρῳάδα ἄχρι ἡμερῶν πέντε, ὅπου διετρίψαμεν ἡμέρας ἑπτά.
Paul’s Farewell Visit to Troas
7 Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων συνηγμένων ἡμῶν κλάσαι ἄρτον, ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέν τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου. 8 ἦσαν δὲ λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν συνηγμένοι. 9 καθεζόμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρός. 10 καταβὰς δὲ ὁ Παῦλος ἐπέπεσεν αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν εἶπεν, Μὴ θορυβεῖσθε, ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν. 11 ἀναβὰς δὲ καὶ κλάσας τὸν ἄρτον καὶ γευσάμενος ἐφ᾽ ἱκανόν τε ὁμιλήσας ἄχρι αὐγῆς, οὕτως ἐξῆλθεν. 12 ἤγαγον δὲ τὸν παῖδα ζῶντα καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίως.
The Voyage from Troas to Miletus
13 Ἡμεῖς δὲ προελθόντες ἐπὶ τὸ πλοῖον ἀνήχθημεν ἐπὶ τὴν Ἆσσον ἐκεῖθεν μέλλοντες ἀναλαμβάνειν τὸν Παῦλον· οὕτως γὰρ διατεταγμένος ἦν μέλλων αὐτὸς πεζεύειν. 14 ὡς δὲ συνέβαλλεν ἡμῖν εἰς τὴν Ἆσσον, ἀναλαβόντες αὐτὸν ἤλθομεν εἰς Μιτυλήνην, 15 κἀκεῖθεν ἀποπλεύσαντες τῇ ἐπιούσῃ κατηντήσαμεν ἄντικρυς Χίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ παρεβάλομεν εἰς Σάμον, τῇ δὲ ἐχομένῃ ἤλθομεν εἰς Μίλητον. 16 κεκρίκει γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδεν γὰρ εἰ δυνατὸν εἴη αὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα.
Paul Speaks to the Ephesian Elders
17 Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. 18 ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν εἶπεν αὐτοῖς, Ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾽ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν, πῶς μεθ᾽ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην, 19 δουλεύων τῷ κυρίῳ μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ δακρύων καὶ πειρασμῶν τῶν συμβάντων μοι ἐν ταῖς ἐπιβουλαῖς τῶν Ἰουδαίων, 20 ὡς οὐδὲν ὑπεστειλάμην τῶν συμφερόντων τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν καὶ διδάξαι ὑμᾶς δημοσίᾳ καὶ κατ᾽ οἴκους, 21 διαμαρτυρόμενος Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τὴν εἰς θεὸν μετάνοιαν καὶ πίστιν εἰς τὸν κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν. 22 καὶ νῦν ἰδοὺ δεδεμένος ἐγὼ τῷ πνεύματι πορεύομαι εἰς Ἰερουσαλὴμ τὰ ἐν αὐτῇ συναντήσοντά μοι μὴ εἰδώς, 23 πλὴν ὅτι τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον κατὰ πόλιν διαμαρτύρεταί μοι λέγον ὅτι δεσμὰ καὶ θλίψεις με μένουσιν. 24 ἀλλ᾽ οὐδενὸς λόγου ποιοῦμαι τὴν ψυχὴν τιμίαν ἐμαυτῷ ὡς τελειῶσαι τὸν δρόμον μου καὶ τὴν διακονίαν ἣν ἔλαβον παρὰ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ, διαμαρτύρασθαι τὸ εὐαγγέλιον τῆς χάριτος τοῦ θεοῦ.
25 Καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδα ὅτι οὐκέτι ὄψεσθε τὸ πρόσωπόν μου ὑμεῖς πάντες ἐν οἷς διῆλθον κηρύσσων τὴν βασιλείαν. 26 διότι μαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ὅτι καθαρός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος πάντων· 27 οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ὑμῖν. 28 προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ αἵματος τοῦ ἰδίου. 29 ἐγὼ οἶδα ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, 30 καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. 31 διὸ γρηγορεῖτε μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. 32 καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς τῷ θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ, τῷ δυναμένῳ οἰκοδομῆσαι καὶ δοῦναι τὴν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. 33 ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· 34 αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσιν μετ᾽ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. 35 πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτως κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ κυρίου Ἰησοῦ ὅτι αὐτὸς εἶπεν, Μακάριόν ἐστιν μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν.
36 Καὶ ταῦτα εἰπὼν θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο. 37 ἱκανὸς δὲ κλαυθμὸς ἐγένετο πάντων καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν, 38 ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἰρήκει, ὅτι οὐκέτι μέλλουσιν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν. προέπεμπον δὲ αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον.
1 Edhe passi pushoj trubullimi, Pavli thërriti nxënësit’ e u përshëndet me ata, edhe dolli të vejë ndë Maqedhoni.
2 Edhe si shkoj ndëpër ato anë, e i ngushulloj me shumë fialë, erdhi ndë Greqi.
3 Edhe atie bëri tre muaj. Edhe Judhejtë si bënë këshillë të keqe kundrë ati, kur ishte për të lundruarë për Syri, ay e vuri ndër mënt të këthenetë ndëpër Maqedhoni.
4 Edhe i vate prapa gjer ndë Asi Sopatri Verieasi; edhe nga Thessallonikasit’ Aristarhu edhe Sekundi, edhe Gaiu nga Dherva, edhe Timotheu; edhe nga Asianëtë Tyhiku edhe Trofimi.
5 Këta vanë më përpara, edhe na prisninë ndë Troadhë.
6 Edhe neve lundruam nga Filippetë pas ditvet së pabrumievet, edhe për pesë dit erthmë tek ata ndë Troadhë, edhe ndenjëm atie shtatë dit.
7 Edhe ditën’ e parë të javësë, kur ishinë mbëledhurë (nxënësitë) për të thyerë bukënë, Pavli kuvëndonte me ata, sepse kishte për të ikurë mbë të nesërmet; edhe e sgjati fialënë gjer ndë mesnatë.
8 Edhe ndë dhomë të sipërme, atie ku ishinë mbëledhurë, ishinë mjaft qiri ndezurë.
9 Edhe një dialosh që qjuhej Eftyh, tuke ndenjurë mbi parathirt, e mori një gjum’ i rëndë, kur po kuvëndonte Pavli më tepërë, edhe ay si e zuri gjumi, ra poshtë prej patësë tretë, edhe e ngritnë të vdekurë.
10 Edhe Pavli si sbriti, ra mbi atë, edhe e mori ndë krah e tha: “Mos trubullohi; sepse shpirti ati është nd’ atë.”
11 Edhe si hipi e theu bukë e hëngri, e foli mjaft gjer mbë të sbardhurit të dritësë, pastaj dolli jashtë.
12 Edhe prunë dialinë të gjallë, edhe u ngushulluanë fort tepërë.
13 Edhe neve vamë përpara ndë lundrë, edhe lundruamë për Assë, edhe ateje do të merrnimë Pavlinë; sepse kështu kishte porositurë, sepse ay vetë donte të vejë këmbë.
14 Edhe si u poq me ne nd’ Assë, e muarm e erthmë ndë Mitylinë.
15 Edhe që andej lundruam, edhe mbë të nesërmet erthmë kundruell Hiosë; edhe ditënë tietërë harritëm ndë Samë; edhe si mbetmë ndë Trogjylli, mbë të nesërmet erthmë ndë Militë.
16 Sepse Pavli e par me udhë të lundronjë ndëpër anë të Efesësë, sepse nukë donte të humbasë kohë ndë Asi; sepse nxitonte, ndë qoftë se munte, ditën’ e Pentikostisë të gjëndetë ndë Jerusalim.
17 Edhe dërgoj prej Militësë ndë Efesë, e thirri pleqt’ e qishësë.
18 Edhe kur erthnë tek ay, u tha atyre: “Ju e dini që ditën’ e parë që dolla ndë Asi, se qysh e shkova gjithë kohënë bashkë me ju,
19 Tuke i shërbyerë Zotit me gjithë zëmërën e përungjurë, e me shumë lot e të ngara që më gjanë për këshillet e liga të Judhenjet.
20 Edhe se qysh nukë fsheha gjë nga ato që ishinë për të mirënë tuaj, po ua dëfteva juve, e u mësova juve ndër sy të botës’ e ndëpër shtëpiat,
21 Tuke dhënë martiri mbë Judhenj e mbë Grekë për pendiminë mbë Perëndinë, edhe për besënë mbë Zotinë tënë Jisu Krishtinë.
22 Edhe tashi ja unë te po vete ndë Jerusalim lidhurë ndë shpirt, pa mos diturë ç’punëra do të më gjanjën atie.
23 Përveç kësaj se Frym’ e Shënjtëruarë bën martiri mbë çdo qytet, tuke thënë se: “Po më presënë të lidhura e shtrëngime.
24 Po s’kam kujdes as për ndonjë nga këto , as jetënë time s’e çëmonj mbë vetëhet time kaqë shumë , po më tepërë dua të mbaronj udhënë time me gëzim, edhe atë punë që mora nga Zoti Jisu, të ap martiri për ungjillin’ e hirit Perëndisë.
25 Edhe tashi ja unë tek e di se ju të gjithë, ndë mest të cilëvet shkova tuke leçiturë mbëretërin’ e Perëndisë, s’keni për të parë më faqenë time.
26 Përandaj u kam juve martiri sot mbë këtë ditë, se unë jam i qëruarë nga gjaku i të gjithëve.
27 Sepse unë nuk’ u shtëmënga të mos u dëftenj juve gjith’ ëndën’ e Perëndisë.
28 Kini kujdes pra për vetëhenë tuaj, edhe për gjithë tufënë, mbë të cilënë Frym’ e Shënjtëruar’ u vuri juve episkopë, që të kullotni qishën’ e Perëndisë, të cilën’ ay e fitoj me gjakun’ e ti .
29 Sepse un’ e di këtë, se pas të ikurit tim kanë për të hyrë ndër ju ujq të këqij, pa kursyerë tufënë.
30 Edhe prej jush vetë do të ngrihenë njerës tuke folurë punë të shtrëmbëra, që të heqënë nxënësitë pas vetëhesë tyre.
31 Përandaj rrini squarë, e kujtohi se tre viet s’pushova nat’ e ditë tuke mësuarë me lot gjithë-secilinë.
32 Edhe tashi, o vëllezër, u lë juve te Perëndia, edhe te fial’ e hirit ati, i cili munt t’u ndërtonjë juve e t’u apë trashëgim ndër mest gjith’ atyreve që janë të shënjtëruarë.
33 Nukë dëshërova prej ndonjërit argjënt a ar a rrobe.
34 Edhe ju vetë e dini, se këto duart’ e mia kanë punuarë për nevojat’ e mia, edhe për ata që ishinë bashkë me mua.
35 Gjithë punërat ua dëfteva juve, se kështu tuke munduarë duhetë të ndihni të pafuqishëmitë, edhe të kujtoni fialët’ e Zotit Jisu, se ay vetë tha: “Më mirë është të apç se të marrç”.
36 Edhe si tha këto, u unjq mbë gjunj, e u fal bashkë me ata të gjithë.
37 Edhe ata të gjithë qjanë mjaft, edhe ranë mbë qafë të Pavlit, edhe e puthninë.
38 Edhe hidhëroneshinë fort për atë fialë që kishte thënë,
39 Se s’kanë për të parë më faqen’ e ati. Edhe e përcillninë ndë lundrët.