The Destruction of the Temple Foretold
(Mt 24.1‑2Lk 21.5‑6)1 Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἱεροῦ λέγει αὐτῷ εἷς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Διδάσκαλε, ἴδε ποταποὶ λίθοι καὶ ποταπαὶ οἰκοδομαί. 2 καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, Βλέπεις ταύτας τὰς μεγάλας οἰκοδομάς; οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ.
The Beginning of Woes
(Mt 24.3‑14Lk 21.7‑19)3 Καὶ καθημένου αὐτοῦ εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν κατέναντι τοῦ ἱεροῦ ἐπηρώτα αὐτὸν κατ᾽ ἰδίαν Πέτρος καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας, 4 Εἰπὸν ἡμῖν, πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα συντελεῖσθαι πάντα; 5 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἤρξατο λέγειν αὐτοῖς, Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ· 6 πολλοὶ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι Ἐγώ εἰμι, καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν. 7 ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων, μὴ θροεῖσθε· δεῖ γενέσθαι, ἀλλ᾽ οὔπω τὸ τέλος. 8 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπ᾽ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, ἔσονται σεισμοὶ κατὰ τόπους, ἔσονται λιμοί· ἀρχὴ ὠδίνων ταῦτα. 9 βλέπετε δὲ ὑμεῖς ἑαυτούς· παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ εἰς συναγωγὰς δαρήσεσθε καὶ ἐπὶ ἡγεμόνων καὶ βασιλέων σταθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς. 10 καὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη πρῶτον δεῖ κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον. 11 καὶ ὅταν ἄγωσιν ὑμᾶς παραδιδόντες, μὴ προμεριμνᾶτε τί λαλήσητε, ἀλλ᾽ ὃ ἐὰν δοθῇ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τοῦτο λαλεῖτε· οὐ γάρ ἐστε ὑμεῖς οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. 12 καὶ παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· 13 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.
The Great Tribulation
(Mt 24.15‑28Lk 21.20‑24)14 Ὅταν δὲ ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ, ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη, 15 ὁ [δὲ] ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβάτω μηδὲ εἰσελθάτω ἆραί τι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 16 καὶ ὁ εἰς τὸν ἀγρὸν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ. 17 οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 18 προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται χειμῶνος· 19 ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν τοιαύτη ἀπ᾽ ἀρχῆς κτίσεως ἣν ἔκτισεν ὁ θεὸς ἕως τοῦ νῦν καὶ οὐ μὴ γένηται. 20 καὶ εἰ μὴ ἐκολόβωσεν κύριος τὰς ἡμέρας, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· ἀλλὰ διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς οὓς ἐξελέξατο ἐκολόβωσεν τὰς ἡμέρας. 21 καὶ τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, Ἴδε ὧδε ὁ Χριστός, Ἴδε ἐκεῖ, μὴ πιστεύετε· 22 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσιν σημεῖα καὶ τέρατα πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, τοὺς ἐκλεκτούς. 23 ὑμεῖς δὲ βλέπετε· προείρηκα ὑμῖν πάντα.
The Coming of the Son of Man
(Mt 24.29‑31Lk 21.25‑28)24 Ἀλλ᾽ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην
ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται,
καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς,
25 καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες,
καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται.
26 καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης. 27 καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς [αὐτοῦ] ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ᾽ ἄκρου γῆς ἕως ἄκρου οὐρανοῦ.
The Lesson of the Fig Tree
(Mt 24.32‑35Lk 21.29‑33)28 Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν· ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς ἁπαλὸς γένηται καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος ἐστίν· 29 οὕτως καὶ ὑμεῖς, ὅταν ἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. 30 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὗ ταῦτα πάντα γένηται. 31 ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρελεύσονται.
The Unknown Day and Hour
(Mt 24.36‑44)32 Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ. 33 βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν. 34 ὡς ἄνθρωπος ἀπόδημος ἀφεὶς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ καὶ δοὺς τοῖς δούλοις αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ τῷ θυρωρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ. 35 γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται, ἢ ὀψὲ ἢ μεσονύκτιον ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ, 36 μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας. 37 ὃ δὲ ὑμῖν λέγω πᾶσιν λέγω, γρηγορεῖτε.
1 Edhe ay tuke dalurë nga hieroreja, i thotë një nga nxënësit’e ti: “Mësonjës, shih çfarë gurësh të mëdhej, edhe çfarë ndërtesash të mëdha!”
2 Edhe Jisuj u përgjeq, e i tha: “Sheh këto ndërtesa të mëdha? Nukë do të mbesë gur mbi gur që nukë do të rrëzonetë.”
3 Pastaj ay duke ndenjurë ndë Mal të Ullinjet, kundruell hieroresë, Pietri edhe Jakovi edhe Joanni edhe Andhreu e pyesninë veçanë:
4 “Thuajna, kurë do të bënenë këto, edhe ç’shenjë do të jetë , kur do të mbaronenë këto të gjitha?”
5 Edhe Jisuj, tuke përgjegjurë, zuri t’u thot’ atyre: “Vëni re mos u gënjejë ndonjë juve.
6 Sepse shumë vetë do të vinë mb’emërit tim, tuke thënë, se: “Unë jam”; edhe do të gënjejënë shumë vetë.
7 Edhe kur të dëgjoni luftëra, edhe zëra luftërash, mos u frikësoni; sepse duhetë të bënenë këto , po edhe nuk’ ësht’ e pastajmeja.
8 Sepse do të ngrihetë komp kundrë kombi, edhe mbëretëri kundrë mbëretërie; edhe do të bënenë tërmetëra vënde mbë vënde, edhe do të bënenë zira për bukë e trazyra. Këto janë të nisurit’ e të dhëmburavet.
9 Po ju vështroni vetëhenë tuaj, sepse do t’u apënë juve ndër duar ndëpër bashkëndenje, e ndëpër sinagogjia; do të rriheni, e do të rrini përpara qivernitarëve e mbëretërave për punë time, për martiri mb’ata.
10 Edhe duhetë të leçitet’ ungjilli më përpara ndëpër gjithë kombet.
11 Edhe kur t’u shpienë që t’u apënë juve ndër duar, mos kini kujdes përpara, se ç’keni për të folurë, as mos shkoni ndër mënt; po ç’t’u epetë juve nd’atë orë, këtë flisni; sepse s’jeni ju ata që flisni, po Frym’ e Shënjtëruarë.
12 Edhe i vëllaj do t’ apë ndër duar të vëllanë për vdekëje, edhe i ati të birrë; edhe dielmtë do të ngrenë krye kundrë përintvet, edhe do t’i vrasënë.
13 Edhe të gjithë do t’u kenë mëri për emërinë tim; po kush të durojë gjer së prapmi, kyj do të shpëtojë.
14 Edhe kur të shihni “të ndyrët’ e së shkretuarësë”, që është thënë nga profiti Dhaniil, ndenjurë te nukë duhetë (ay që këndon le të kupëtojë), atëhere ataqë të jenë ndë Judhe, le të ikëjënë ndëpër malet.
15 Edhe ay që të jetë mbi kulmt të shtëpisë, le të mos sbresë ndë shtëpi, as le të mos ryjë të marrë gjë nga shtëpi’ e ti.
16 Edhe ay që të jetë nd’ arë, le të mos këthenetë prapa të marrë rroben’ e ti.
17 Po mjer ato që janë me barrë, edhe ato që kanë foshnje ndë gji nd’ato dit!
18 Edhe faluni që të mos bënetë të ikuritë tuaj ndë dimërë.
19 Sepse nd’ ato dit do të jetë i këtillë shtrëngim, që nuk’ është bërë kështu që kur se është nisurë kriesa, që krioj Perëndia, gjer tani, edhe nuk është për të bërë.
20 Edhe Zoti ndë mos i kishte pasë shkurtuar’ ato dittë, s’kish për të shpëtuar’ asndonjë trup; po për të sgjedhuritë që i ka sgjedhurë, shkurtoj dittë.
21 Edhe atëhere ndë u thashtë juve ndonjë: “Na, ky është Krishti”, a: “Na ky ësht’ atie”, të mos besoni.
22 Sepse do të ngrihenë krishtërë të rrem, e profitërë të rrem, edhe do të bëjënë shenje e çudira, që të gënjejën’ edhe të sgjedhuritë, ndë munçinë.
23 Po ju vëni re; na tek u thashë juve të gjitha që përpara.
24 Po nd’ato dit, pas ati shtrëngimi, dielli do t’erretë, edhe hëna nukë do t’ apë dritën’ e saj,
25 Edhe yjet’e qiellit do të bijenë, edhe fuqiatë që janë ndë qiejet do të tundenë.
26 Edhe atëhere do të shohënë të birin’e njeriut tuke ardhurë ndër re me shumë fuqi e me lavdi.
27 Edhe atëhere do të dërgojë ëngjëjt’ e ti, edhe do të mbëledhë të sgjedhurit’ e ti nga të katrë erëratë, prej kandit dheut gjer mbë kant të qiellit.
28 Edhe prej drusë fikut mirrni vesh paravolinë: kur t’i bënet tani asaj dega e butë, edhe të nxierrë gjethetë, ta dini se vera ësht’ afërë.
29 Kështu edhe ju, kur të shihni këtoi se bënenë, dinia se ësht’ afërë dyervet.
30 Me të vërtetë po u thom juve, se kyj bres nukë do të shkojë, gjersa të bënenë këto të gjitha.
31 Qielli edhe dheu do të shkojënë; po fialët’ e mia nukë do të shkojënë.
32 Edhe për atë ditë, e për atë orë asndonjë s’e di, as ëngjëjtë që janë ndë qiell, as Biri, po veç Ati.
32 Vëni re, rrini sgjuarë, edhe faluni; sepse nuk’ e dini kur është koha.
33 Sepse këjo do të jetë posi një njeri ikurë ndë dhe të huaj, i cili la shtëpin’e ti, edhe ua dha pushtetnë shërbëtorëvet ti, edhe gjithë secilit punën’ e ati, edhe porositi portarinë të rrijë sgjuarë.
34 Rrini sgjuarë pra (sepse s’dini kur vien i zoti shtëpisë, mbë të ngrysurë, a ndë mesnatë, a ndë këndim të kokoshit, a ndë mëngjes).
35 Se mos vien papriturë e u gjen juve tuke fleturë.
36 Edhe ato që po u thom juve, ua thom të gjithëve: Rrini sgjuarë.”