Washing the Disciples’ Feet
1 Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς. 2 καὶ δείπνου γινομένου, τοῦ διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν ἵνα παραδοῖ αὐτὸν Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτου, 3 εἰδὼς ὅτι πάντα ἔδωκεν αὐτῷ ὁ πατὴρ εἰς τὰς χεῖρας καὶ ὅτι ἀπὸ θεοῦ ἐξῆλθεν καὶ πρὸς τὸν θεὸν ὑπάγει, 4 ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησιν τὰ ἱμάτια καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν· 5 εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος. 6 ἔρχεται οὖν πρὸς Σίμωνα Πέτρον· λέγει αὐτῷ, Κύριε, σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας; 7 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ὃ ἐγὼ ποιῶ σὺ οὐκ οἶδας ἄρτι, γνώσῃ δὲ μετὰ ταῦτα. 8 λέγει αὐτῷ Πέτρος, Οὐ μὴ νίψῃς μου τοὺς πόδας εἰς τὸν αἰῶνα. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς αὐτῷ, Ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ᾽ ἐμοῦ. 9 λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος, Κύριε, μὴ τοὺς πόδας μου μόνον ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν. 10 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ὁ λελουμένος οὐκ ἔχει χρείαν εἰ μὴ τοὺς πόδας νίψασθαι, ἀλλ᾽ ἔστιν καθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε, ἀλλ᾽ οὐχὶ πάντες. 11 ᾔδει γὰρ τὸν παραδιδόντα αὐτόν· διὰ τοῦτο εἶπεν ὅτι Οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε.
12 Ὅτε οὖν ἔνιψεν τοὺς πόδας αὐτῶν [καὶ] ἔλαβεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἀνέπεσεν πάλιν, εἶπεν αὐτοῖς, Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; 13 ὑμεῖς φωνεῖτέ με Ὁ διδάσκαλος καὶ Ὁ κύριος, καὶ καλῶς λέγετε, εἰμὶ γάρ. 14 εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας ὁ κύριος καὶ ὁ διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας· 15 ὑπόδειγμα γὰρ ἔδωκα ὑμῖν ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. 16 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν. 17 εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά. 18 οὐ περὶ πάντων ὑμῶν λέγω· ἐγὼ οἶδα τίνας ἐξελεξάμην· ἀλλ᾽ ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, Ὁ τρώγων μου τὸν ἄρτον ἐπῆρεν ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν πτέρναν αὐτοῦ. 19 ἀπ᾽ ἄρτι λέγω ὑμῖν πρὸ τοῦ γενέσθαι, ἵνα πιστεύσητε ὅταν γένηται ὅτι ἐγώ εἰμι. 20 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ λαμβάνων ἄν τινα πέμψω ἐμὲ λαμβάνει, ὁ δὲ ἐμὲ λαμβάνων λαμβάνει τὸν πέμψαντά με.
Jesus Foretells His Betrayal
(Mt 26.20‑25Mk 14.17‑21Lk 22.21‑23)21 Ταῦτα εἰπὼν [ὁ] Ἰησοῦς ἐταράχθη τῷ πνεύματι καὶ ἐμαρτύρησεν καὶ εἶπεν, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. 22 ἔβλεπον εἰς ἀλλήλους οἱ μαθηταὶ ἀπορούμενοι περὶ τίνος λέγει. 23 ἦν ἀνακείμενος εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳ τοῦ Ἰησοῦ, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς. 24 νεύει οὖν τούτῳ Σίμων Πέτρος πυθέσθαι τίς ἂν εἴη περὶ οὗ λέγει. 25 ἀναπεσὼν οὖν ἐκεῖνος οὕτως ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ, Κύριε, τίς ἐστιν; 26 ἀποκρίνεται [ὁ] Ἰησοῦς, Ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψω τὸ ψωμίον καὶ δώσω αὐτῷ. βάψας οὖν τὸ ψωμίον [λαμβάνει καὶ] δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτου. 27 καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ Σατανᾶς. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ὃ ποιεῖς ποίησον τάχιον. 28 τοῦτο [δὲ] οὐδεὶς ἔγνω τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ· 29 τινὲς γὰρ ἐδόκουν, ἐπεὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχεν Ἰούδας, ὅτι λέγει αὐτῷ [ὁ] Ἰησοῦς, Ἀγόρασον ὧν χρείαν ἔχομεν εἰς τὴν ἑορτήν, ἢ τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῷ. 30 λαβὼν οὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος ἐξῆλθεν εὐθύς. ἦν δὲ νύξ.
The New Commandment
31 Ὅτε οὖν ἐξῆλθεν, λέγει Ἰησοῦς, Νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ· 32 [εἰ ὁ θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ,] καὶ ὁ θεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν αὐτῷ, καὶ εὐθὺς δοξάσει αὐτόν. 33 τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι· ζητήσετέ με, καὶ καθὼς εἶπον τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν, καὶ ὑμῖν λέγω ἄρτι. 34 ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 35 ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις.
Peter’s Denial Foretold
(Mt 26.31‑35Mk 14.27‑31Lk 22.31‑34)36 Λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος, Κύριε, ποῦ ὑπάγεις; ἀπεκρίθη [αὐτῷ] Ἰησοῦς, Ὅπου ὑπάγω οὐ δύνασαί μοι νῦν ἀκολουθῆσαι, ἀκολουθήσεις δὲ ὕστερον. 37 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος, Κύριε, διὰ τί οὐ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι; τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω. 38 ἀποκρίνεται Ἰησοῦς, Τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις; ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσῃ ἕως οὗ ἀρνήσῃ με τρίς.
1 Edhe përpara së kremtesë pashkësë, Jisuj tuke diturë se i erdhi ora, që të shkonjë prej kësaj bote tek Ati, sepse deshi të tijtë që ishinë ndë botët, gjer së pastajmi i deshi.
2 Edhe si u bë darka (edhe dialli ndashti i kishte vënë ndë zemërë të Judhës’ Iskariotit, të birit të Simonit, që ta trathtonjë),
3 Jisuj, tuke diturë se Ati ia ka dhënë ndë duar të gjitha, edhe se dolli nga Perëndia edhe vete te Perëndia,
4 Ngrihetë nga darka, edhe svesh rrobet’e tia , edhe mori një pëlhurë të lirtë e ngjeshi vetëhen’ e ti.
5 Pastaj vë ujë ndë legen, edhe zuri t’u lanjë këmbëtë nxënëset, edhe t’ua fshinjë me pëlhurën’ e lirtë, që ishte ngjeshurë.
6 Vien pra te Simon Pietri; edhe ay i thotë: “Zot, ti më lan këmbëtë?”
7 Jisuj u përgjeq e i tha: “Atë që bënj unë, ti nuk’ e di ndashti, po do ta njohç pastaj.”
8 Pietri i thotë: “Nukë do të më lanjç këmbëtë për gjithë jetënë.” Jisui iu përgjeq: “Ndë mos t’i lafsha, s’ke piesë me mua.
9 Simon Pietri i thotë: “Zot, jo këmbët’ e mia vetëmë, po edhe duartë, edhe kryetë.”
10 Jisuj i thotë: “Ay që ësht’ i larë s’ka nevojë veç të lanjë këmbëtë, sepse është gjith’ i qëruarë; edhe ju jeni të qëruarë, po jo të gjithë.”
11 – Sepse e dinte atë që do ta trathtonte; përandaj tha: “Nukë jeni të gjithë të qëruarë.”
12 Passi u lau pra atyre këmbëtë, edhe mori rrobet’ e tia, ndenji përsëri, e u tha atyre: “E dini se ç’u bëra juve?
13 Ju më thërrisni: Mësonjës edhe Zot; edhe mirë thoni, sepse jam.
14 Nd’ u lava pra juve këmbëtë unë Zoti edhe Mësonjësi, edhe ju duhetë t’i lani këmbëtë njëri tiatërit.
15 Sepse u lashë shëmbëllesë, që të bëni edhe ju, sikundrë u bëra unë juve.
16 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se shërbëtori nuk’ është më i math se i zoti, as i dërguari më i math se ay që e ka dërguarë.
17 Ndë i dini këto, jeni të lumurë, ndë i bëni.
18 Nukë them këto për ju të gjithë; unë di cilëtë kam sgjedhurë; po që të mbushetë shkronja: “Ay që hante bukënë bashkë me mua, ngriti thundrën’ e ti kundrë meje”.
19 Që ndashti po u them juve këtë, përpara se të bënetë, që të besoni, kur të bënetë, se unë jam.
20 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, ay që pret atë që të dërgonj unë , ka priturë mua; edhe ay që të më presë mua, ka pritur’ atë që më dërgoj.”
21 Jisuj passi tha këto, iu droth shpirti, edhe martirisi e tha: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se një prej jush do të më trathtonjë.”
22 Nxënësitë pra shikoninë njëri tiatrinë, e s’dininë për cilinë thotë.
23 Edhe një nga nxënësit’ e ati ishte pështeturë ndë gjit të Jisujt, të cilinë Jisuj e donte.
24 Simon Pietri pra i bëri me shenjë, që ta pyesë, cili ësht’ ay, për të cilinë thotë.
25 Edhe ay ra mbë kraharor të Jisujt, e i thotë: “Zot, cili ësht’ ay ?”
26 Jisuj përgjigjetë: “Ay është, që unë kur të ngjyenj kafshatënë t’i ap.” Edhe ngjeu kafshatënë, e ia ep Judhës’ Iskariotit, të birit Simonit.
27 Edhe pas kafshatësë, atëhere Satanaj hyri tek ay. Jisuj pra i thotë: “Ç’ke për të bërë, bëje shpejt.”
28 Edhe asndonjë prej atyreve që ishinë ndenjurë ndë mësallë nuk’ e kupëtoj këtë fialë, përse i tha.
29 Sepse ca kujtoninë se Jisuj i thotë: “Blij ç’na duhetë për të kremtenë”, edhe t’u apë ndonjë gjë të vobeqet; sepse Judha kishte kuletën’ e aspravet.
30 Ay pra si mori kafshatënë, dolli jashtë përnjëherë; edhe ishte natë.
31 Si dolli pra ay , Jisuj thotë: “Ndashti u lavdua i bir’ i njeriut, edhe Perëndia u lavdua nd’atë.
32 Ndë u lavdua Perëndia nd’ atë, edhe Perëndia do ta lavdonjë ndë vetëhet të ti, edhe përnjëherë do ta lavdonjë.
33 Dielmthit’ e mi, edhe pakëzë jam bashkë me ju. Do të më kërkoni; edhe sikundrë u thashë Judhenjet, se: Atie ku vete unë, ju s’munt të vini, po ua them ndashti edhe juve.
34 U lë juve një porosi të re: Të doni njëri tiatrinë, sikundrë un’ u desha juve, edhe ju të doni njëri tiatrinë.
35 Prej kësaj do t’u njohënë juve të gjithë, se jeni nxënësit’ e mi, ndë qoftë se keni dashuri njëri mbë tiatrinë.”
36 Simon Pietri i thotë: “Zot, ku vete?” Jisuj iu përgjeq: “Atie ku vete unë , ti s’munt të më vinjç prapa ndashti; po pastaj do të më vinjç prapa.”
37 Pietri i thotë: “Zot, përse nukë munt të të vinj prapa ndashti? Do të vë jetënë time për tyj.”
38 Jisuj iu përgjeq: “Jetënë tënde do të vëç për mua? Me të vërtetë, me të vërtetë po të them tyj: Nukë do të këndonjë gjeli, gjersa të më mohonjç tri herë.”