The Plot to Kill Jesus
(Mt 26.1‑5Lk 22.1‑2Jn 11.45‑53)1 Ἦν δὲ τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας. καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν· 2 ἔλεγον γάρ, Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, μήποτε ἔσται θόρυβος τοῦ λαοῦ.
The Anointing at Bethany
(Mt 26.6‑13Jn 12.1‑8)3 Καὶ ὄντος αὐτοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθεν γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτελοῦς, συντρίψασα τὴν ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ τῆς κεφαλῆς. 4 ἦσαν δέ τινες ἀγανακτοῦντες πρὸς ἑαυτούς, Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν; 5 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι ἐπάνω δηναρίων τριακοσίων καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς· καὶ ἐνεβριμῶντο αὐτῇ. 6 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἄφετε αὐτήν· τί αὐτῇ κόπους παρέχετε; καλὸν ἔργον ἠργάσατο ἐν ἐμοί. 7 πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ᾽ ἑαυτῶν καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοῖς εὖ ποιῆσαι, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 8 ὃ ἔσχεν ἐποίησεν· προέλαβεν μυρίσαι τὸ σῶμά μου εἰς τὸν ἐνταφιασμόν. 9 ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.
Judas’ Agreement to Betray Jesus
(Mt 26.14‑16Lk 22.3‑6)10 Καὶ Ἰούδας Ἰσκαριὼθ ὁ εἷς τῶν δώδεκα ἀπῆλθεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἵνα αὐτὸν παραδοῖ αὐτοῖς. 11 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύριον δοῦναι. καὶ ἐζήτει πῶς αὐτὸν εὐκαίρως παραδοῖ.
The Passover with the Disciples
(Mt 26.17‑25Lk 22.7‑14, Lk 21‑23Jn 13.21‑30)12 Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, Ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα; 13 καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς, Ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἀπαντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ 14 καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷ οἰκοδεσπότῃ ὅτι Ὁ διδάσκαλος λέγει, Ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω; 15 καὶ αὐτὸς ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον· καὶ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν. 16 καὶ ἐξῆλθον οἱ μαθηταὶ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. 17 Καὶ ὀψίας γενομένης ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα. 18 καὶ ἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντων ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με ὁ ἐσθίων μετ᾽ ἐμοῦ. 19 ἤρξαντο λυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷς κατὰ εἷς, Μήτι ἐγώ; 20 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Εἷς τῶν δώδεκα, ὁ ἐμβαπτόμενος μετ᾽ ἐμοῦ εἰς τὸ τρύβλιον. 21 ὅτι ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾽ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.
The Institution of the Lord’s Supper
(Mt 26.26‑30Lk 22.15‑201 Cor 11.23‑25)22 Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν ἄρτον εὐλογήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν, Λάβετε, τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου. 23 καὶ λαβὼν ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες. 24 καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τοῦτό ἐστιν τὸ αἷμά μου τῆς διαθήκης τὸ ἐκχυννόμενον ὑπὲρ πολλῶν. 25 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ πίω ἐκ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ. 26 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
Peter’s Denial Foretold
(Mt 26.31‑35Lk 22.31‑34Jn 13.36‑38)27 Καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι Πάντες σκανδαλισθήσεσθε, ὅτι γέγραπται,
Πατάξω τὸν ποιμένα,
καὶ τὰ πρόβατα διασκορπισθήσονται.
28 ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. 29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ, Εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ᾽ οὐκ ἐγώ. 30 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἢ δὶς ἀλέκτορα φωνῆσαι τρίς με ἀπαρνήσῃ. 31 ὁ δὲ ἐκπερισσῶς ἐλάλει, Ἐὰν δέῃ με συναποθανεῖν σοι, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον.
The Prayer in Gethsemane
(Mt 26.36‑46Lk 22.39‑46)32 Καὶ ἔρχονται εἰς χωρίον οὗ τὸ ὄνομα Γεθσημανὶ καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Καθίσατε ὧδε ἕως προσεύξωμαι. 33 καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ [τὸν] Ἰάκωβον καὶ [τὸν] Ἰωάννην μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ἤρξατο ἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν 34 καὶ λέγει αὐτοῖς, Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε. 35 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπιπτεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ προσηύχετο ἵνα εἰ δυνατόν ἐστιν παρέλθῃ ἀπ᾽ αὐτοῦ ἡ ὥρα, 36 καὶ ἔλεγεν, Αββα ὁ πατήρ, πάντα δυνατά σοι· παρένεγκε τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ᾽ ἐμοῦ· ἀλλ᾽ οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ. 37 καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ, Σίμων, καθεύδεις; οὐκ ἴσχυσας μίαν ὥραν γρηγορῆσαι; 38 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ ἔλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. 39 καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών. 40 καὶ πάλιν ἐλθὼν εὗρεν αὐτοὺς καθεύδοντας, ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καταβαρυνόμενοι, καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί ἀποκριθῶσιν αὐτῷ. 41 καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶ λέγει αὐτοῖς, Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε· ἀπέχει· ἦλθεν ἡ ὥρα, ἰδοὺ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν. 42 ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ὁ παραδιδούς με ἤγγικεν.
The Betrayal and Arrest of Jesus
(Mt 26.47‑56Lk 22.47‑53Jn 18.3‑12)43 Καὶ εὐθὺς ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος παραγίνεται Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ὄχλος μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων. 44 δεδώκει δὲ ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν σύσσημον αὐτοῖς λέγων, Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν, κρατήσατε αὐτὸν καὶ ἀπάγετε ἀσφαλῶς. 45 καὶ ἐλθὼν εὐθὺς προσελθὼν αὐτῷ λέγει, Ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν· 46 οἱ δὲ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῷ καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. 47 εἷς δέ [τις] τῶν παρεστηκότων σπασάμενος τὴν μάχαιραν ἔπαισεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον. 48 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με; 49 καθ᾽ ἡμέραν ἤμην πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με· ἀλλ᾽ ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαί. 50 καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον πάντες.
The Young Man Who Fled
51 Καὶ νεανίσκος τις συνηκολούθει αὐτῷ περιβεβλημένος σινδόνα ἐπὶ γυμνοῦ, καὶ κρατοῦσιν αὐτόν· 52 ὁ δὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνὸς ἔφυγεν.
Jesus before the Council
(Mt 26.57‑68Lk 22.54‑55, Lk 63‑71Jn 18.13‑14, Jn 19‑24)53 Καὶ ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν πρὸς τὸν ἀρχιερέα, καὶ συνέρχονται πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς. 54 καὶ ὁ Πέτρος ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθησεν αὐτῷ ἕως ἔσω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἦν συγκαθήμενος μετὰ τῶν ὑπηρετῶν καὶ θερμαινόμενος πρὸς τὸ φῶς. 55 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ὅλον τὸ συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ μαρτυρίαν εἰς τὸ θανατῶσαι αὐτόν, καὶ οὐχ ηὕρισκον· 56 πολλοὶ γὰρ ἐψευδομαρτύρουν κατ᾽ αὐτοῦ, καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκ ἦσαν. 57 καί τινες ἀναστάντες ἐψευδομαρτύρουν κατ᾽ αὐτοῦ λέγοντες 58 ὅτι Ἡμεῖς ἠκούσαμεν αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἐγὼ καταλύσω τὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητον καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλον ἀχειροποίητον οἰκοδομήσω. 59 καὶ οὐδὲ οὕτως ἴση ἦν ἡ μαρτυρία αὐτῶν. 60 καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἰς μέσον ἐπηρώτησεν τὸν Ἰησοῦν λέγων, Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδὲν τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; 61 ὁ δὲ ἐσιώπα καὶ οὐκ ἀπεκρίνατο οὐδέν. πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἐπηρώτα αὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ, Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ εὐλογητοῦ; 62 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἐγώ εἰμι,
καὶ ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου
ἐκ δεξιῶν καθήμενον τῆς δυνάμεως
καὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.
63 ὁ δὲ ἀρχιερεὺς διαρρήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦ λέγει, Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; 64 ἠκούσατε τῆς βλασφημίας· τί ὑμῖν φαίνεται; οἱ δὲ πάντες κατέκριναν αὐτὸν ἔνοχον εἶναι θανάτου. 65 Καὶ ἤρξαντό τινες ἐμπτύειν αὐτῷ καὶ περικαλύπτειν αὐτοῦ τὸ πρόσωπον καὶ κολαφίζειν αὐτὸν καὶ λέγειν αὐτῷ, Προφήτευσον, καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν αὐτὸν ἔλαβον.
Peter’s Denial of Jesus
(Mt 26.69‑75Lk 22.56‑62Jn 18.15‑18, Jn 25‑27)66 Καὶ ὄντος τοῦ Πέτρου κάτω ἐν τῇ αὐλῇ ἔρχεται μία τῶν παιδισκῶν τοῦ ἀρχιερέως 67 καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασα αὐτῷ λέγει, Καὶ σὺ μετὰ τοῦ Ναζαρηνοῦ ἦσθα τοῦ Ἰησοῦ. 68 ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων, Οὔτε οἶδα οὔτε ἐπίσταμαι σὺ τί λέγεις. καὶ ἐξῆλθεν ἔξω εἰς τὸ προαύλιον [καὶ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν]. 69 καὶ ἡ παιδίσκη ἰδοῦσα αὐτὸν ἤρξατο πάλιν λέγειν τοῖς παρεστῶσιν ὅτι Οὗτος ἐξ αὐτῶν ἐστιν. 70 ὁ δὲ πάλιν ἠρνεῖτο. καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτες ἔλεγον τῷ Πέτρῳ, Ἀληθῶς ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ. 71 ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶ ὀμνύναι ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὃν λέγετε. 72 καὶ εὐθὺς ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν. καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Πέτρος τὸ ῥῆμα ὡς εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι δὶς τρίς με ἀπαρνήσῃ· καὶ ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν.
1 Edhe pas dy diç ishte pashka edhe pabrumietë; edhe kryepriftëritë edhe shkronjësitë kërkoninë si ta zënë me kobim, edhe ta vrasënë.
2 Edhe thoshinë: “Jo për ditë të kremteje, se mos bënetë trazyrë nga llauzi.”
3 Edhe ay kur ishte ndë Vithani, ndë shtëpi të Simonit krromosurë, tuke ndenjurë ndë mësallë, erdhi një grua që kish një allavastrë me val ere, prej nardhe të papërzierë shumë të shtrenjtë; edhe si theu allavastrënë, derdhi valinë përmbi kryet t’ati.
4 Edhe ishinë ca vetë që zemëroneshinë ndër vetëhet e thoshinë: “Për ç’punë të humbasë ay val ere?
5 Sepse kyj munt të shitej përmbi tre qint dinarë, edhe të epej ndëpër të vobegjit.” Edhe zemëroneshinë kundrë asaj.
6 Edhe Jisuj tha: “Lerie atë; ç’e mundoni? Punoj punë të mirë mbë mua.
7 Sepse të vobegjit’ i keni përherë bashkë me vetëhenë tuaj, edhe kur të doni, munt t’u bëni mirë atyre; po mua nukë më keni kurdo.
8 Atë që mundi ajo, e bëri; i arriu që përpara të lyejë me val ere trupnë tim për të vënë ndë varr.
9 Me të vërtetë po u thom juve: Kudo të leçitetë kyj ungjill ndë gjithë botënë, edhe këjo punë që bëri ajo do të flitetë që të mbahetë mënt ajo.”
10 Edhe atëhere Judhë Iskarioti, një nga të dy-mbë-dhietëtë, vate te kryepriftëritë që t’ua apë ndër duar atyreve.
11 Edhe ata kur dëgjuanë, u gëzuanë; edhe iu zotuanë t’i apën’ argjënt. Edhe ay kërkonte, si ta trathtojë me kohë të mirë.
12 Edhe të parënë ditën’ e së kremtesë të pambrumevet, kur bënininë kurban pashkënë, nxënësit’ e ati i thonë: “Ku do të vemi e të bëjmë gati që të hash pashkënë?”
13 Edhe ay dërgoj dy vetë nga nxënësit’ e ti, edhe u thot’ atyre: “Ecëni ndë qytet, edhe do të përpiekë me ju një njeri tuke mbarturë një shtëmbë ujë; ecëni pas ati, edhe ku të ryjë ay ,
14 Thoni të zotë shtëpisë, se: “Mësonjësi thotë: Ku është të ndenjuritë që do të ha pashkënë bashkë me nxënësit’e mi?”
15 Edhe ay do t’u dëftojë juve një dhomë të madhe shtruarë gati; atie bëni gati për ne.”
16 Edhe nxënësit’ e ati duallë, edhe erdhë ndë qytet, edhe gjetnë sikundrë u tha atyre, edhe bënë gati pashkënë.
17 Edhe si u ngrys, vien bashkë me të-dy-mbë-dhietëtë;
18 Edhe ata tuke ndenjurë në mësallë, e tuke ngrënë, Jisuj tha: “Me të vërtetë po u thom juve, se një prej jush që ha bashkë me mua do të më trathtojë.”
19 Edhe atyreve zuri t’u vijë keq, edhe t’i thonë një nga një: “Mos jam unë?” Edhe tiatëri: “Mos jam unë?”
20 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Një nga të dy-mbë-dhietëtë, që ngjyen bashkë me mua ndë kupët.
21 I bir’ i njeriut vete, sikundrë është shkruarë për atë, po mjer mb’atë njeri, që trathtonet’ i bir’ i njeriut prej ati; ishte mirë për atë të mos kishte lerë.”
22 Edhe ata tuke ngrënë, Jisuj mori bukë, edhe si bekoj, e theu, edhe ua dha atyreve, edhe tha: “Merrni (hani); kyj është trupi im.”
23 Edhe mori potirrë, edhe si u fal ndersë, ua dha atyre, edhe të gjithë pinë prej ati.
24 Edhe u tha atyre: “Kyj është gjaku im i dhiatësë re, që është derdhurë për shumë vetë .
25 Me të vërtetë po u thom juve, se nukë do të pi më nga pema që piell hardhia, gjer mb’atë ditë kur ta pi të re ndë mbëretërit të Perëndisë.”
26 Edhe si psallnë, duallnë ndë Mal të Ullinjet.
27 Edhe Jisuj u thot’atyre, se: “Të gjithë do të skandhaliseni mbë mua këtë natë; sepse është shkruarë: “Do t’i bie bariut, edhe dhëntë do të përndahenë.”
28 Po passi të ngjallem, do të vete më përpara se ju ndë Galilet.”
29 Po Pietri i tha: “Edhe të gjithë ndë u skandhalisëshinë, po unë jo.”
30 Edhe Jisuj i thot’ atij: “Me të vërtetë po të thom, se sot këtë natë, para se të këndojë kokoshi dy herë, do të më mohojsh tri herë.”
31 Po ay më tepërë thoshte, se: “Ndë u dashtë të vdes unë bashkë me tyj, nukë do të të mohoj.” Kështu edhe të gjithë të tierëtë thoshinë.
32 Pastaj vinë ndë një fshat që kluhetë Gjethsimani; edhe u thotë nxënëset ti: “Rrini këtu gjersa të falem.”
33 Edhe merr me vetëhe bashkë Pietrin’ edhe Jakovin’ edhe Joanninë, edhe zuri të frikësonetë e t’i vijë rëndë.
34 Edhe u thot’ atyre: “Shpirti im është shumë i hidhëruarë, gjer mbë vdekëje; mbetuni këtu, edhe rrini sgjuarë.”
35 Edhe ay si shkoj pak përpara, ra përdhe, edhe falej, që ndë qoftë se munt të shkojë nga ay këjo orë.
36 Edhe thoshte: “Avva, o Atë, të gjitha mund të bënenë prej teje; mërgo këtë potir prej meje; po jo ç’dua unë, po ç’të duaç ti.”
37 Edhe vien e gjen ata tuke fleturë; edhe i thotë Pietrit: “Simon, po fle? S’munde të rrish sgjuarë një orë?
38 Rrini sgjuarë, edhe faluni, që të mos hyni ndë ngasëje; sepse shpirti është gati, po mishi është i pafuqishim.”
39 Edhe përsëri vate, e u fal tuke thënë po atë fialë.
40 Edhe si u këthye gjet ata përsëri tuke fleturë; sepse syt’ e atyreve ishinë rënduarë, edhe nukë dininë ç’t’i përgjegjen’ ati.
41 Pastaj vien të tretënë herë, e u thot’ atyre: “Flini pra, edhe prëhi; mjaft; erdhi ora; na i bir’ i njeriut tek epetë ndër duart të faltorëvet.
42 Çohi, le të vemi; na ay që më trathton tek u afrua.”
43 Edhe përnjëherë, ay kur ishte po tuke folurë, vien Judha, që ish një nga të dy-mbë-dhietëtë, edhe bashkë me atë shumë gjëndëje me thika e me dru, prej anësë kryepriftëret e shkronjëset e pleqet.
44 Edhe ay që e trathtoj u kish dhënë atyre shenjë, tuke thënë, se : “Atë që të puth, ay është. Zirie, edhe shpirie ruajturë.”
45 Edhe kur erdhi, përnjëherë u afrua tek ay, e i thotë: “Ravvi, Ravvi”; edhe e puthi.
46 Edhe ata vunë duart’ e tyre mbi atë, edhe e zunë.
47 Edhe një nga ata që rrinin’ atie hoqi thikënë, e i ra shërbëtorit kryepriftit, edhe i preu veshnë.
48 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Posi mbë kursarë keni dalë me thika e me dru të më zini?
49 Përditë kam qënë ndër ju ndë hieroret tuke mësuarë, edhe nukë më zutë. Po këjo u bë që të mbushenë shkronjatë.”
50 Edhe të gjith’ e lan’ e iknë.
51 Edhe një farë dialoshi i vinte prapa, pështiellë me një pëlhurë lakuriq.
52 Edhe dialoshat’ e zënë. Po ay la pëlhurënë; edhe iku nga ata lakuriq.
53 Edhe prunë Jisunë te kryeprifti; edhe mbëlidhenë tek ay gjithë kryepriftërit’ e pleqt’ e shkronjësitë.
54 Edhe Pietri i vate pas për së largu gjer brënda nd’avlli të kryepriftit; edhe ishte tuke ndenjurë bashkë me shërbëtorëtë, edhe po ngrohej ndë ziarr.
55 Edhe kryepriftërit’ edhe gjithë bashkëndënjia kërkoninë dëshmi kundrë Jisujt që ta vrasënë, po nukë gjeninë.
56 Sepse shumë vetë dhanë martirii të rreme kundrë ati; po martiritë nuk’ ishinë si-një-një.
57 Edhe ca u ngrenë e dhanë martiri të rreme kundrë ati, tuke thënë, se:
58 “Neve dëgjuam’ atë tuke tënë, se: Unë do të prish këtë tempull që është bërë me dorë, edhe për tri dit do të ndërtoj një tiatërë pabërë me dorë.”
59 Po as kështu martiri e atyreve s’ish si-një-një.
60 Atëhere kryeprifti u ngre ndë mest, e pyeti Jisunë, tuke thënë: “Nukë përgjegje fare? Ç’dëshmi apënë këta kundrë teje?”
61 Po ay s’bënte zë, edhe nukë përgjigjej asgjë. Përsëri kryeprifti e pyeti atë, e tha:
62 “Ti je Krishti, i bir’i të Bekuarit?” Edhe Jisuj tha: “Unë jam; edhe do të shihni të birë e njeriut tuke ndenjurë prej së diathtës’ fuqisë, edhe tuke ardhurë bashkë me ret’ e qiellit.
63 Atëhere kryeprifti shqeu rrobet’ e tia, e thotë: “Ç’nevojë kemi më për dëshmi?
64 E dëgjuatë vllasfiminë; ç’u duketë juve?” Edhe ata të gjithë e gjykuanë, se është faltuar për vdekëje.
65 Edhe ca zunë ta pshtyjënë ndër sy, edhe t’i mbulojënë faqenë, edhe t’i bienë me grusht, tuke thënë: “Profiteps.” Edhe shërbëtorët’ i bininë me shuplaka.
66 Edhe Pietri kur ish’ nd’avlli poshtë, vien një nga shërbëtoret’ e kryeprifit.
67 Edhe kur e pa Pietrinë tuke ngrohurë, shtyri sytë mb’atë, e tha: “Edhe ti jeshe bashkë me Jisu Nazarinasinë.”
68 Po ay e mohoj, tuke thënë: “Nukë di, as nukë marr vesh ç’thua ti.” Edhe dolli jashtë përpara avllisë; edhe kokoshi këndoj.
69 Edhe shërbëtoreja kur e pa atë përsëri, zuri t’u thotë atyre, që ishinë tuke ndenjur’ aty, se: “Kyj është nga ata.”
70 Po ay përsëri e mohonte. Edhe pas pak here ata që ishinë ndenjur’ aty përsëri i thanë Pietrit: “Me të vërtetë je nga ata; sepse je Galileas, edhe të foluritë tat gjan.”
71 Po ay zuri të nëmjë edhe të bëjë bë, se: “Nuk’e di këtë njeri që thoni.”
72 Edhe kokoshi këndoj për së dyti. Edhe Pietrit i ra ndër mënt fiala që i pat thënë Jisuj, se: “Para se të këndojë kokoshi dy herë, do të më mohojsh tri herë.” Edhe zuri të qjajë.