The Mission of the Twelve
(Mt 10.5‑15Mk 6.7‑13)1 Συγκαλεσάμενος δὲ τοὺς δώδεκα ἔδωκεν αὐτοῖς δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα τὰ δαιμόνια καὶ νόσους θεραπεύειν 2 καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ ἰᾶσθαι [τοὺς ἀσθενεῖς], 3 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς, Μηδὲν αἴρετε εἰς τὴν ὁδόν, μήτε ῥάβδον μήτε πήραν μήτε ἄρτον μήτε ἀργύριον μήτε [ἀνὰ] δύο χιτῶνας ἔχειν. 4 καὶ εἰς ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἐκεῖ μένετε καὶ ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε. 5 καὶ ὅσοι ἂν μὴ δέχωνται ὑμᾶς, ἐξερχόμενοι ἀπὸ τῆς πόλεως ἐκείνης τὸν κονιορτὸν ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάσσετε εἰς μαρτύριον ἐπ᾽ αὐτούς. 6 ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰ τὰς κώμας εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντες πανταχοῦ.
Herod’s Anxiety
(Mt 14.1‑12Mk 6.14‑29)7 Ἤκουσεν δὲ Ἡρῴδης ὁ τετραάρχης τὰ γινόμενα πάντα καὶ διηπόρει διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, 8 ὑπό τινων δὲ ὅτι Ἠλίας ἐφάνη, ἄλλων δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη. 9 εἶπεν δὲ Ἡρῴδης, Ἰωάννην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα· τίς δέ ἐστιν οὗτος περὶ οὗ ἀκούω τοιαῦτα; καὶ ἐζήτει ἰδεῖν αὐτόν.
The Feeding of the Five Thousand
(Mt 14.13‑21Mk 6.30‑44Jn 6.1‑14)10 Καὶ ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ὅσα ἐποίησαν. καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ὑπεχώρησεν κατ᾽ ἰδίαν εἰς πόλιν καλουμένην Βηθσαϊδά. 11 οἱ δὲ ὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτῷ· καὶ ἀποδεξάμενος αὐτοὺς ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰᾶτο. 12 Ἡ δὲ ἡμέρα ἤρξατο κλίνειν· προσελθόντες δὲ οἱ δώδεκα εἶπαν αὐτῷ, Ἀπόλυσον τὸν ὄχλον, ἵνα πορευθέντες εἰς τὰς κύκλῳ κώμας καὶ ἀγροὺς καταλύσωσιν καὶ εὕρωσιν ἐπισιτισμόν, ὅτι ὧδε ἐν ἐρήμῳ τόπῳ ἐσμέν. 13 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς, Δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. οἱ δὲ εἶπαν, Οὐκ εἰσὶν ἡμῖν πλεῖον ἢ ἄρτοι πέντε καὶ ἰχθύες δύο, εἰ μήτι πορευθέντες ἡμεῖς ἀγοράσωμεν εἰς πάντα τὸν λαὸν τοῦτον βρώματα. 14 ἦσαν γὰρ ὡσεὶ ἄνδρες πεντακισχίλιοι. εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, Κατακλίνατε αὐτοὺς κλισίας [ὡσεὶ] ἀνὰ πεντήκοντα. 15 καὶ ἐποίησαν οὕτως καὶ κατέκλιναν ἅπαντας. 16 λαβὼν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ κατέκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς παραθεῖναι τῷ ὄχλῳ. 17 καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν πάντες, καὶ ἤρθη τὸ περισσεῦσαν αὐτοῖς κλασμάτων κόφινοι δώδεκα.
Peter’s Declaration about Jesus
(Mt 16.13‑19Mk 8.27‑29)18 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν προσευχόμενον κατὰ μόνας συνῆσαν αὐτῷ οἱ μαθηταί, καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων, Τίνα με λέγουσιν οἱ ὄχλοι εἶναι; 19 οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπαν, Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη. 20 εἶπεν δὲ αὐτοῖς, Ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι; Πέτρος δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Τὸν χριστὸν τοῦ θεοῦ.
Jesus Foretells His Death and Resurrection
(Mt 16.20‑28Mk 8.30–9.1)21 Ὁ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλεν μηδενὶ λέγειν τοῦτο 22 εἰπὼν ὅτι Δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι. 23 Ἔλεγεν δὲ πρὸς πάντας, Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾽ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι. 24 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾽ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ οὗτος σώσει αὐτήν. 25 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος κερδήσας τὸν κόσμον ὅλον ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς; 26 ὃς γὰρ ἂν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους, τοῦτον ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων. 27 λέγω δὲ ὑμῖν ἀληθῶς, εἰσίν τινες τῶν αὐτοῦ ἑστηκότων οἳ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.
The Transfiguration of Jesus
(Mt 17.1‑8Mk 9.2‑8)28 Ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ [καὶ] παραλαβὼν Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι. 29 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων. 30 καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινες ἦσαν Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας, 31 οἳ ὀφθέντες ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτοῦ, ἣν ἤμελλεν πληροῦν ἐν Ἰερουσαλήμ. 32 ὁ δὲ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοι ὕπνῳ· διαγρηγορήσαντες δὲ εἶδον τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὺς δύο ἄνδρας τοὺς συνεστῶτας αὐτῷ. 33 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαχωρίζεσθαι αὐτοὺς ἀπ᾽ αὐτοῦ εἶπεν ὁ Πέτρος πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Ἐπιστάτα, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι, καὶ ποιήσωμεν σκηνὰς τρεῖς, μίαν σοὶ καὶ μίαν Μωϋσεῖ καὶ μίαν Ἠλίᾳ, μὴ εἰδὼς ὃ λέγει. 34 ταῦτα δὲ αὐτοῦ λέγοντος ἐγένετο νεφέλη καὶ ἐπεσκίαζεν αὐτούς· ἐφοβήθησαν δὲ ἐν τῷ εἰσελθεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν νεφέλην. 35 καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα, Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἐκλελεγμένος, αὐτοῦ ἀκούετε. 36 καὶ ἐν τῷ γενέσθαι τὴν φωνὴν εὑρέθη Ἰησοῦς μόνος. καὶ αὐτοὶ ἐσίγησαν καὶ οὐδενὶ ἀπήγγειλαν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις οὐδὲν ὧν ἑώρακαν.
The Healing of a Boy with an Unclean Spirit
(Mt 17.14‑18Mk 9.14‑27)37 Ἐγένετο δὲ τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳ κατελθόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους συνήντησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. 38 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἐβόησεν λέγων, Διδάσκαλε, δέομαί σου ἐπιβλέψαι ἐπὶ τὸν υἱόν μου, ὅτι μονογενής μοί ἐστιν, 39 καὶ ἰδοὺ πνεῦμα λαμβάνει αὐτὸν καὶ ἐξαίφνης κράζει καὶ σπαράσσει αὐτὸν μετὰ ἀφροῦ καὶ μόγις ἀποχωρεῖ ἀπ᾽ αὐτοῦ συντρῖβον αὐτόν· 40 καὶ ἐδεήθην τῶν μαθητῶν σου ἵνα ἐκβάλωσιν αὐτό, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν. 41 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι πρὸς ὑμᾶς καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν; προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου. 42 ἔτι δὲ προσερχομένου αὐτοῦ ἔρρηξεν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ συνεσπάραξεν· ἐπετίμησεν δὲ ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ καὶ ἰάσατο τὸν παῖδα καὶ ἀπέδωκεν αὐτὸν τῷ πατρὶ αὐτοῦ. 43 ἐξεπλήσσοντο δὲ πάντες ἐπὶ τῇ μεγαλειότητι τοῦ θεοῦ.
Jesus Again Foretells His Death
(Mt 17.22‑23Mk 9.30‑32)Πάντων δὲ θαυμαζόντων ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐποίει εἶπεν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, 44 Θέσθε ὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺς λόγους τούτους· ὁ γὰρ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων. 45 οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο καὶ ἦν παρακεκαλυμμένον ἀπ᾽ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό, καὶ ἐφοβοῦντο ἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματος τούτου.
Who is the Greatest?
(Mt 18.1‑5Mk 9.33‑37)46 Εἰσῆλθεν δὲ διαλογισμὸς ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς ἂν εἴη μείζων αὐτῶν. 47 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἰδὼς τὸν διαλογισμὸν τῆς καρδίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενος παιδίον ἔστησεν αὐτὸ παρ᾽ ἑαυτῷ 48 καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Ὃς ἐὰν δέξηται τοῦτο τὸ παιδίον ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὃς ἂν ἐμὲ δέξηται, δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με· ὁ γὰρ μικρότερος ἐν πᾶσιν ὑμῖν ὑπάρχων οὗτός ἐστιν μέγας.
He Who is Not against You is for You
(Mk 9.38‑40)49 Ἀποκριθεὶς δὲ Ἰωάννης εἶπεν, Ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια καὶ ἐκωλύομεν αὐτόν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθ᾽ ἡμῶν. 50 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, Μὴ κωλύετε· ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθ᾽ ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν.
A Samaritan Village Refuses to Receive Jesus
51 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήμψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸ πρόσωπον ἐστήρισεν τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἰερουσαλήμ. 52 καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαριτῶν ὡς ἑτοιμάσαι αὐτῷ· 53 καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἰερουσαλήμ. 54 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπαν, Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς; 55 στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς. 56 καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην.
The Would-be Followers of Jesus
(Mt 8.19‑22)57 Καὶ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ εἶπέν τις πρὸς αὐτόν, Ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ. 58 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ. 59 Εἶπεν δὲ πρὸς ἕτερον, Ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ εἶπεν, [Κύριε,] ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρῶτον θάψαι τὸν πατέρα μου. 60 εἶπεν δὲ αὐτῷ, Ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς, σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. 61 Εἶπεν δὲ καὶ ἕτερος, Ἀκολουθήσω σοι, κύριε· πρῶτον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου. 62 εἶπεν δὲ [πρὸς αὐτὸν] ὁ Ἰησοῦς, Οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα ἐπ᾽ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.
1 Edhe ay si thirri përanë të dy-mbë-dhietë nxënësit’ e ti, u dha fuqi e pushtet mbi gjithë diajt, edhe të shëroninë sëmundëje.
2 Edhe i dërgoj që të leçisinë mbëretërin’ e Perëndisë, edhe të shëroninë të sëmurëtë.
3 Edhe u tha atyre: ”Mos mbajni gjë mb’ udhë, as stapa, as trajstë, as bukë, as argjënt, as të keni nga dy palë rrobe.
4 Edhe nd’ atë shtëpi që të hyni, mbetuni atie, edhe delni andej.
5 Edhe sa vetë që të mos u presënë juve, kur të deli prej ati qyteti, shkuntni edhe pluhurinë prej këmbëvet tuaj, për martiri kundrë atyreve.
6 — Edhe ata si duallë, shkoninë fshatravet, tuke dhënë zën’ e mirë, e tuke shëruarë tekdo.
7 Edhe Irodhi, katrurdhëratësi, dëgjoj gjith’ ato që bëneshinë prej ati; edhe manitej, sepse disa thoshinë, se Joanni është ngjallë prej së vdekurish;
8 Edhe disa thoshinë se Ilia u duk; edhe disa të tierë, se është ngjallë një prej profitëvet moçim.
9 Edhe Irodhi tha: “Joannit un’ i preva kryetë, po kyj cili është, që unë ndigjonj për atë të këtilla punë ?” Edhe kërkonte t’e shihte.
10 Edhe apostojtë si u këthyenë i treguanë gjithë sa bënë; edhe ay i mori me vete, e u hoq veçanë ndë një vënt të shkretë të një qyteti që qjuhej Vithsajdha.
11 Edhe gjëndëja kur e kupëtuanë, i vanë pas; edhe ay si i priti, u fliste atyre për mbëretërin’ e Perëndisë, edhe shëronte ata që kishinë nevojë për të shëruarë.
12 Edhe dita zuri të thyhej; edhe të dy-mbë-dhietët’ erdhë përanë e i thanë: “Lësho gjëndëjenë të venë rreth fshatravet e aravet, e të rrinë, e të gjenjënë të ngrëna; sepse këtu jemi ndë vënt të shkretë.”
13 Po ay u tha atyre: “Epni ju atyreve të hanë.” Edhe ata thanë: “Ndër ne nukë gjëndenë më teprë se pesë bukë edhe dy pishqe; veç ndë vafshim na të blejmë haje për gjithë këtë llaus.”
14 Sepse ishinë sindonja pesë mijë burra. Edhe ay u tha nxënësvet ti: “Viri ata të rrinë togje togje, nga pesë-dhietë.”
15 Edhe ata bënë kështu, edhe i vunë të gjithë të rrinë.
16 Edhe ay si mori të pesë bukëtë edhe të dy pishqetë, ngriti sytë mbë qiell, edhe i bekoj, e i theu, edhe ua dha nxënëset t’i venë përpara gjëndëjesë.
17 Edhe të gjithë hëngrrë, e u nginjnë; edhe ngritnë tepricën’ e copavet, dy-mbë-dhietë kosha.
18 Edhe ay tek falej veçanë, nxënësit’ ishinë bashkë me atë; edhe i pyeti, tuke thënë: “Cili thonë gjëndëja se jam unë?”
19 Edhe ata u përgjeqnë e thanë: “Joann Pagëzori; edhe të tierë, Ilia; edhe të tierë, se është ngjallë një prej profitëvet moçim.”
20 Edhe ay u tha atyre: “Po ju cili thoni se jan unë?” Edhe Pietri u përgjeq e tha: “Krishti i Perëndisë.”
21 Edhe ay i qërtoj e i porositi të mos ia thonë njeriu këtë, tuke thënë se:
22 I bir’ i njeriut duhetë të heqë shumë, edhe nukë do të pëlqenetë nga pleqt’ e nga kryepriftërit’ e nga shkronjësitë, edhe do të vritetë, edhe të tretënë ditë do të ngjalletë.”
23 Pastaj u thoshte të gjithëve: “Kush të dojë të vinjë prapa meje, le të mohonjë vetëhen’ e ti, edhe le të ngrerë kryqin’ e ti përditë, edhe le të vinjë pas meje.
24 Sepse ay që do të shpëtonjë jetën’ e ti, do t’e humpnjë; edhe kush të humpnjë jetën’ e ti për punët time, kyj do t’e shpëtonjë.
25 Sepse ç’dobi ka njeriu, ndë fitoftë gjithë botënë, e të humpnjë vetëhen’ e ti, a ta dëmëtonjë?
26 Sepse ay që të ketë turp për mua edhe për fialët’ e mia, edhe i bir’ i njeriut do të ketë turp për këtë, kur të vinjë ndë lavdi të ti, e të Atit, e të ëngjëjet shënjtëruarë.
27 Edhe po u them juve me të vërterë, se Janë ca prej këtyre që rrinë këtu, të cilëtë nukë do të ngjëronenë vdekëje, gjersa të shohënë mbëretërin’ e Perëndisë.”
28 Edhe pas këtyre fialëve shkuanë sindonja tetë dit, edhe ay mori Pietrin’ e Joannin’ e Jakovinë, edhe hipi ndë malt të falej.
29 Edhe ay tek falej, u ndërrua fytyra e faqes’ ati, edhe rrobet’e ati ishinë të bardha edhe vetëtininë.
30 Edhe javoka dy burra te po flisninë bashkë me atë, të cilët’ ishinë Mojsiu edhe Ilia;
31 Ata u duknë me lavdi, e thoshinë për vdekëjen’e ati që kishte për të mbushurë ndë Jerusalim.
32 Po Pietri edhe ata që ishinë bashkë me atë ishinë rënduarë nga gjumi; edhe kur u sgjuanë, panë lavdin’ e ati, edhe ata të dy burratë që rrijnë bashkë me atë.
33 Edhe tek ndaheshin’ ata prej ati, Pietri i tha Jisujt: “Mieshtër, është mirë të jemi na këtu; edhe le të bëjmë tri tenda, një për tyj, e një për Mojsinë, e një për Ilinë”; pa diturë se ç’thotë.
34 Edhe ay tek thoshte këto, erdhi një re, e i mbuloj me hie; edhe ata u frikësuanë kur hynë ndë ret.
35 Edhe erdhi një zë nga reja, tuke thënë. “Kyj është biri im i dashuri; ndigjoni ati.”
36 Edhe passi erdhi zëri, Jisuj u gjënt vetëmë. Edhe ata s’bënë zë, edhe nuk’ i thanë ndonjëj ato dit as për ndonjë gjë nga ato që panë.
37 Edhe mbë të nesërmet, si sbritnë ata nga mali, shumë gjëndëje i dolli përpara.
38 Edhe na një njeri prej gjëndëjesë te bërtiti, tuke thënë: “Mësonjës, të lutem, shtierë sytë mbi tem bir, se e kam të vetëmë.
39 Edhe na tek e kap fryma, edhe bërtet papriturë, edhe e përpiek me shkumbë, edhe mezi ndahetë prej ati, sepse e dërrmon.
40 Edhe u luçë nxënëset tu, që t’ia nxirinë, po nukë muntnë.”
41 Edhe Jisuj u përgjeq e tha: “O bres i pabesë e i shtremburë, gjer kurë do të jem me ju, edhe t’u duronj juve? Bierë tët bir këtu.”
42 Edhe ay te po vinte përanë, dialli e hodhi poshtë, edhe e përpoqi. Edhe Jisuj qërtoj frymën’ e ndyrë, edhe e shëroj dialënë, edhe ia dha prapë t’et.
43 Edhe të gjithë maniteshinë për madhërin’ e Perëndisë.
Edhe tek çuditeshinë të gjithë për sa bëri Jisuj, u tha nxënëset ti:
44 “Ju viri ndër veshët tuaj këto fialë; sepse i bir’ i njeriut do t’epetë ndër duar të njerëzet.”
45 Po ata nuk’ e kupëtuanë këtë fialë, edhe ishte mbëluarë prej atyre, për të mos kupëtuarë; edhe kishinë frikë t’e pyetninë për këtë fialë.
46 Pastaj hyri një mendim ndër ata, vallë cili nga ata ishte më i math.
47 Edhe Jisuj kur pa mendimin’ e zëmrës’ atyre, zuri prej dore një çun, edhe e qëndroj përanë vetëhesë ti, edhe u tha atyre:
48 “Ay që të presë këtë çun mb’emërit tim, ka priturë mua; edhe ay që të presë mua, ka pritur’ atë që më dërgoj; sepse ay që është më i vogëlë ndër gjithë ju, kyj do të jetë më i math.”
49 Edhe Joanni u përgjeq e tha: “Mieshtrë, pam një njeri që nxier diajtë mb’emërit tënt; edhe e ndalëm, sepse nukë vien prapa bashkë me ne.”
50 Edhe Jisuj i tha: “Mos e ndalni, sepse ay që nuk’ është kundrë nesh, është bashkë me ne.”
51 Edhe kur po mbusheshinë dittë që do të merrej lart ndër qiej , atëherë ay shtyri syn’ e ti të vejë ndë Jerusalim.
52 Edhe dërgoj zëdhënësa përpara vetëhesë ti, të cilëtë vanë e hynë ndë një fshat të Samaritëvet, për të bërë gati vënt për atë.
53 Edhe nuk’ e pritnë atë, sepse e kishte synë për të vaturë ndë Jerusalim.
54 Edhe Jakovi e Joanni nxënësit’ e ti kur panë, thanë: “Zot, a do të themi të sbresë ziarr nga qielli, edhe t’i përvëlonjë, sikundrë bëri edhe Ilia?”
55 Po ay u këthye e i qërtoj, edhe tha: “Nukë dini prej çfarë fryme jeni ju;
56 Sepse i bir’ i njeriut nuk’ erdhi të humpnjë shpirte njerëzish, po të shpëtonjë.” Edhe vanë mbë tiatrë fshat.
57 Edhe ata kur po vijnë, një njeri i tha mb’ udhë: “Zot, do të të vinj pas kudo të veç.”
58 Edhe Jisuj i tha: “Dhelpëratë kanë shtrofka, edhe shpesët’ e qiellit të ndenjura; po i bir’ i njeriut s’ka ku të pështetnjë kryetë.”
59 Edhe i tha një tiatri: “Eja pas meje.” Edhe ay i tha: “Zot, lërë-më përpara të vete të këllas ndë dhet tem atë.”
60 Po Jisuj i tha: “Lërë të vdekuritë të këllasënë ndë dhet të vdekurit’ e tyre; po ti ecë, e ep zë për mbëretërin’ e Perëndisë.”
61 Po edhe një tietërë njeri tha: “Zot, do të vinj pas teje; po lërë-më më përpara të vete t’u lë shëndet atyre që janë ndë shtëpit time.”
62 Po Jisuj i tha: “Kush vë dorën’ e ti mbi parmëntë, edhe këthenet ’ e vështron prapa, nuk’ është i vëjyerë për mbëretërin’ e Perëndisë.”