The Rejection of Jesus at Nazareth
(Mt 13.53‑58Lk 4.16‑30)1 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 2 καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο διδάσκειν ἐν τῇ συναγωγῇ, καὶ πολλοὶ ἀκούοντες ἐξεπλήσσοντο λέγοντες, Πόθεν τούτῳ ταῦτα, καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα τούτῳ, καὶ αἱ δυνάμεις τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γινόμεναι; 3 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας καὶ ἀδελφὸς Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆτος καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. 4 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι Οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς συγγενεῦσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 5 καὶ οὐκ ἐδύνατο ἐκεῖ ποιῆσαι οὐδεμίαν δύναμιν, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσεν. 6 καὶ ἐθαύμαζεν διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.
The Mission of the Twelve
(Mt 10.1, Mt 5‑15Lk 9.1‑6)Καὶ περιῆγεν τὰς κώμας κύκλῳ διδάσκων. 7 καὶ προσκαλεῖται τοὺς δώδεκα καὶ ἤρξατο αὐτοὺς ἀποστέλλειν δύο δύο καὶ ἐδίδου αὐτοῖς ἐξουσίαν τῶν πνευμάτων τῶν ἀκαθάρτων, 8 καὶ παρήγγειλεν αὐτοῖς ἵνα μηδὲν αἴρωσιν εἰς ὁδὸν εἰ μὴ ῥάβδον μόνον, μὴ ἄρτον, μὴ πήραν, μὴ εἰς τὴν ζώνην χαλκόν, 9 ἀλλ᾽ ὑποδεδεμένους σανδάλια, καὶ μὴ ἐνδύσησθε δύο χιτῶνας. 10 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Ὅπου ἐὰν εἰσέλθητε εἰς οἰκίαν, ἐκεῖ μένετε ἕως ἂν ἐξέλθητε ἐκεῖθεν. 11 καὶ ὃς ἂν τόπος μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσωσιν ὑμῶν, ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰς μαρτύριον αὐτοῖς. 12 Καὶ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν ἵνα μετανοῶσιν, 13 καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλλον, καὶ ἤλειφον ἐλαίῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον.
The Death of John the Baptist
(Mt 14.1‑12Lk 9.7‑9)14 Καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης, φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἔλεγον ὅτι Ἰωάννης ὁ βαπτίζων ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ. 15 ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι Ἠλίας ἐστίν· ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ὡς εἷς τῶν προφητῶν. 16 ἀκούσας δὲ ὁ Ἡρῴδης ἔλεγεν, Ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην, οὗτος ἠγέρθη. 17 Αὐτὸς γὰρ ὁ Ἡρῴδης ἀποστείλας ἐκράτησεν τὸν Ἰωάννην καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν· 18 ἔλεγεν γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου. 19 ἡ δὲ Ἡρῳδιὰς ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, καὶ οὐκ ἠδύνατο· 20 ὁ γὰρ Ἡρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην, εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν, καὶ ἀκούσας αὐτοῦ πολλὰ ἠπόρει, καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουεν. 21 Καὶ γενομένης ἡμέρας εὐκαίρου ὅτε Ἡρῴδης τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίησεν τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας, 22 καὶ εἰσελθούσης τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ Ἡρῳδιάδος καὶ ὀρχησαμένης ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ καὶ τοῖς συνανακειμένοις. εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ κορασίῳ, Αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃς, καὶ δώσω σοι· 23 καὶ ὤμοσεν αὐτῇ [πολλά], Ὅ τι ἐάν με αἰτήσῃς δώσω σοι ἕως ἡμίσους τῆς βασιλείας μου. 24 καὶ ἐξελθοῦσα εἶπεν τῇ μητρὶ αὐτῆς, Τί αἰτήσωμαι; ἡ δὲ εἶπεν, Τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτίζοντος. 25 καὶ εἰσελθοῦσα εὐθὺς μετὰ σπουδῆς πρὸς τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα, Θέλω ἵνα ἐξαυτῆς δῷς μοι ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 26 καὶ περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεὺς διὰ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς ἀνακειμένους οὐκ ἠθέλησεν ἀθετῆσαι αὐτήν· 27 καὶ εὐθὺς ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς σπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνέγκαι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. καὶ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ 28 καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς. 29 καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθον καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐν μνημείῳ.
The Feeding of the Five Thousand
(Mt 14.13‑21Lk 9.10‑17Jn 6.1‑14)30 Καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ πάντα ὅσα ἐποίησαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν. 31 καὶ λέγει αὐτοῖς, Δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατ᾽ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθε ὀλίγον. ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί, καὶ οὐδὲ φαγεῖν εὐκαίρουν. 32 καὶ ἀπῆλθον ἐν τῷ πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾽ ἰδίαν. 33 καὶ εἶδον αὐτοὺς ὑπάγοντας καὶ ἐπέγνωσαν πολλοὶ καὶ πεζῇ ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων συνέδραμον ἐκεῖ καὶ προῆλθον αὐτούς. 34 καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾽ αὐτούς, ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα, καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς πολλά. 35 Καὶ ἤδη ὥρας πολλῆς γενομένης προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔλεγον ὅτι Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἤδη ὥρα πολλή· 36 ἀπόλυσον αὐτούς, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τοὺς κύκλῳ ἀγροὺς καὶ κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς τί φάγωσιν. 37 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Ἀπελθόντες ἀγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων ἄρτους καὶ δώσομεν αὐτοῖς φαγεῖν; 38 ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς, Πόσους ἄρτους ἔχετε; ὑπάγετε ἴδετε. καὶ γνόντες λέγουσιν, Πέντε, καὶ δύο ἰχθύας. 39 καὶ ἐπέταξεν αὐτοῖς ἀνακλῖναι πάντας συμπόσια συμπόσια ἐπὶ τῷ χλωρῷ χόρτῳ. 40 καὶ ἀνέπεσαν πρασιαὶ πρασιαὶ κατὰ ἑκατὸν καὶ κατὰ πεντήκοντα. 41 καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν καὶ κατέκλασεν τοὺς ἄρτους καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς [αὐτοῦ] ἵνα παρατιθῶσιν αὐτοῖς, καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἐμέρισεν πᾶσιν. 42 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, 43 καὶ ἦραν κλάσματα δώδεκα κοφίνων πληρώματα καὶ ἀπὸ τῶν ἰχθύων. 44 καὶ ἦσαν οἱ φαγόντες [τοὺς ἄρτους] πεντακισχίλιοι ἄνδρες.
Walking on the Water
(Mt 14.22‑23Jn 6.15‑21)45 Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν εἰς τὸ πέραν πρὸς Βηθσαϊδάν, ἕως αὐτὸς ἀπολύει τὸν ὄχλον. 46 καὶ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι. 47 καὶ ὀψίας γενομένης ἦν τὸ πλοῖον ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης, καὶ αὐτὸς μόνος ἐπὶ τῆς γῆς. 48 καὶ ἰδὼν αὐτοὺς βασανιζομένους ἐν τῷ ἐλαύνειν, ἦν γὰρ ὁ ἄνεμος ἐναντίος αὐτοῖς, περὶ τετάρτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς ἔρχεται πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἤθελεν παρελθεῖν αὐτούς. 49 οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν ἐπὶ τῆς θαλάσσης περιπατοῦντα ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἐστιν, καὶ ἀνέκραξαν· 50 πάντες γὰρ αὐτὸν εἶδον καὶ ἐταράχθησαν. ὁ δὲ εὐθὺς ἐλάλησεν μετ᾽ αὐτῶν, καὶ λέγει αὐτοῖς, Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. 51 καὶ ἀνέβη πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος, καὶ λίαν [ἐκ περισσοῦ] ἐν ἑαυτοῖς ἐξίσταντο· 52 οὐ γὰρ συνῆκαν ἐπὶ τοῖς ἄρτοις, ἀλλ᾽ ἦν αὐτῶν ἡ καρδία πεπωρωμένη.
The Healing of the Sick in Gennesaret
(Mt 14.34‑36)53 Καὶ διαπεράσαντες ἐπὶ τὴν γῆν ἦλθον εἰς Γεννησαρὲτ καὶ προσωρμίσθησαν. 54 καὶ ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ πλοίου εὐθὺς ἐπιγνόντες αὐτὸν 55 περιέδραμον ὅλην τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ τοῖς κραβάττοις τοὺς κακῶς ἔχοντας περιφέρειν ὅπου ἤκουον ὅτι ἐστίν. 56 καὶ ὅπου ἂν εἰσεπορεύετο εἰς κώμας ἢ εἰς πόλεις ἢ εἰς ἀγρούς, ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἐτίθεσαν τοὺς ἀσθενοῦντας καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἅψωνται· καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο αὐτοῦ ἐσῴζοντο.
1 Pasandaj dolli prej andej, edhe erdhi ndë dhet të ti, edhe nxënësit’ e ati i venë pas.
2 Edhe kur erdhi e shëtuna, zuri të mësojë ndë sinagogjit; edhe shumë vetë kur dëgjoninë, çuditeshinë, e thoshinë: “Nga i erthnë këti këto? Edhe ç’është këjo dituri që i është dhënë këti, sepse edhe të tilla çudiash bënenë nga duart’ e ati?
3 Nuk’ është kyj mieshtri, i bir’ i Marisë, e i vëllaj i Jakovit, e i Josiut, e i Judhësë, e i Simonit? Edhe nukë janë të motërat’ e ati këtu ndër ne?
4 Edhe skandhaliseshinë mb’atë. Po Jisuj u thoshte atyre: “Se nuk’ është profit i pandershim ngjeti , veç ndë dhet të ti, edhe ndër njerëzit të ti, edhe ndë shtëpi të ti.”
5 Edhe s’munt të bënte atie asndonjë çudi, veç mbë pak të sëmurë vuri duartë mbi ata, e i shëroj.
6 Edhe çuditej për pabesërin’ e atyreve. Edhe shkonte rreth fshatravet, tuke mësuarë.
7 Edhe thirri përanë të dy-mbë-dhietëtë, edhe zuri t’i dërgojë dy nga dy; edhe u epte pushtet mbi frymat të ndyra.
8 Edhe i porositi të mos mbajënë asgjë mb’udhë, veç një shkop vetëmë; as trastë, as bukë, as ramë ndë brest;
9 Po të jenë mbathurë me shollëza, edhe të mos veshënë dy rrobe.
10 Edhe u thoshte atyre: “Mbë ç’shtëpi që të hyni, mbetni atie, gjersa të delni ateje.
11 Edhe sa vetë të mos u presënë juve, as të mos u dëgjojënë juve, kur të delni ateje, shkuntni edhe pluhurinë që është rëposh këmbëvet tuaja, për martiri mb’ata; me të vërtetë po u thom juve, se: Më i duruarshim do të jetë mundimi ndë Sodhomë a ndë Gomorrë ndë ditë të gjyqit, se mb’atë qytet.”
12 Edhe ata duallnë e leçitninë që të pendonenë njerëzitë .
13 Edhe kërreninë shumë diaj; edhe lyejninë me val shumë të sëmurë edhe i shëroninë.
14 Edhe mbëreti Irodhi dëgjo për atë, (sepse emëri ati kish dalurë për faqe) edhe thoshte, se Joanni që pagëzonte u ngjall nga të vdekuritë, edhe përandaj punonenë këto çudira nga ay.
15 Të tierë thoshinë, ae ay ësht’ Ilia. Edhe të tierë thoshinë, se është profit a posi një nga profitëritë.
16 Po Irodhi, kur dëgjoj, tha, se: “Kyj është ay Joanni, që i preva kryetë unë; ay është ngjallurë nga të vdekuritë.”
17 Sepse ay Irodhi dërgoj e zuri Joanninë, edhe e lidhi ndë burk për Irodhiadhënë, gruan’ e Filippit, të vëllait; sepse e kishte marrë për grua.
18 Sepse Joanni i thoshte Irodhit, se: “S’ësht’ e udhësë të kesh ti gruan’ e tyt vëllaj.”
19 Andaj Irodhiadha e kishte mëri, edhe donte ta vrasë; po s’munte.
20 Sepse Irodhi e kishte frikë Joanninë, tuke ditur’ atë për njeri të drejtë edhe shënjt; edhe e ruante, edhe ay kur dëgjoj atë bëri shumë punë , edhe i dëgjonte me gëzim.
21 Edhe kur erdhi një dit’ e mbarë, që bënte gosti Irodhi për ditën’ e të lerit ti mbë të mëdhejt e ti e mbë kryejmilësit e mbë të parët’ e Galilesë,
22 Edhe atëhere hyri e bil’ e asaj Irodhiadhësë, e karxeu, edhe i pëlqeu Irodhit edhe atyreve që ishinë ndenjurë bashkë ndë mësallë, edhe mbëreti i tha vashëzësë:
23 “Lypmë ç’të duaç, edhe do të ta ap.” Edhe i bëri be asaj, se: “Atë që të më lypijsh do t’ap, gjer mbë gjysëmën’e mbëretërisë sime.
24 Edhe ajo dolli, e i tha s’ëmësë: “Ç’të lypij?” Edhe ajo tha: “Kryet’ e Joann Pagëzorit.”
25 Edhe ajo hyri përnjëherë me nxitim te mbëreti, e lypi, tuke thënë: “Dua të më apç tani ndë taluret kryet’ e Joann pagëzorit.”
26 Edhe mbëreti u hidhërua, po për bet që bëri, edhe për ata që ishinë ndenjurë bashkë ndë mësallë, nukë deshi t’ia hedhë poshtë të zotuarëtë.
27 Edhe mbëreti përnjëherë dërgoj një trim, e urdhëroj të bihetë kryet’ e ati.
28 Edhe ay vate, e i preu kryetë ndë burkt; edhe pruri kryet’ e ati mbë taluret, edhe ia dha vashëzësë; edhe vashëza ia dha s’ëmësë.
29 Edhe nxënësit’ e ati, kur dëgjuanë, erthnë, edhe ngritnë trupin’ e ati, edhe e shtinë ndë varr.
30 Edhe apostojtë mbëlidhenë te Jisuj, edhe i dhanë zë për të gjitha, edhe sa bënë, edhe sa mësuanë.
31 Edhe ay u tha atyre: “Ejani ju vetë veçanë ndë vënt të shkretë, edhe prëhi pak”, sepse ata që vinin’ e shkoninë ishinë shumë vetë, edhe s’kishinë kohë as për të ngrënë.
32 Edhe ata shkuanë me lundrë ndë një vënt të shkretë veçanë.
33 Edhe [gjëndëja] pan’ ata tuke shkuarë, edhe shumë vetë e njohnë; edhe u lëshuanë nga gjithë qytetet’ e vanë atie këmbë, edhe erthnë atie më përpara se ata, edhe u mbëlothnë tek ay.
34 Edhe Jisuj, kur dolli, pa shumë gjëndëje, edhe iu dhëmpnë, sepse ishinë posi dhëntë që s’kanë bari; edhe zuri t’i mësojë shumë.
35 Edhe tani passi kishte shkuarë shumë koha, nxënësit’ e ti afronen’ e i thonë, se: “Vëndi ësht’ i shkretë, edhe tani koha ka shkuarë shumë.
36 Lësho ata, që të shkojënë rreth aravet e fshatravet, të blejënë bukë për vetëhen’ e tyre, sepse s’kanë se ç’të hanë.”
37 Po ay u përgjeq e u tha atyre: “Epni ju atyreve të hanë.” Edhe ata i thonë: “Të vemi e të blejmë dy qint dinarë bukë, edhe t’u apëm’ atyre të hanë?
38 Edhe ay u thot’ atyre: “Sa bukë keni? Shkoni e shihni.” Edhe si vanë e panë, i thonë: “Pesë, edhe dy pishqe.”
39 Edhe ay udhëroj ata të unjenë të gjithë përmbi barë të ngjomë e të rrinë truveza truveza.
40 Edhe ata ndenjnë togje togje, nga një qint e nga pesë-dhietë.
41 Edhe ay si mori të pesë bukët’ edhe dy pishqetë, shtyri sytë ndë qiell, e bekoj, edhe theu bukëtë, edhe ua dha nxënësëvet të ti, që t’i vënë përpara atyreve; edhe u ndau të gjithëve dy pishqetë.
42 Edhe të gjithë hangrrë e u nginë.
43 Edhe ngritnë dy-mbë-dhietë kosha plot me copa, edhe nga pishqetë.
44 Edhe ata që hangrrë bukëtë ishinë sinja pesë milë burra.
45 Edhe përnjëherë shtrëngoj nxënësit’ e ti të ryjënë ndë lundrët, edhe të shkojënë përpara për mbatanë ndë Vithsajdha, gjersa të lëshojë ay gjëndëjenë.
46 Edhe si i lëshoj, vate ndë mal të faletë.
47 Edhe si u ngrys, lundra ish ndë mes të detit, edhe ay vetëmë mbi tokët.
48 Edhe pa ata tuke munduarë mbë të voziturit, sepse era ish kundrë atyreve; edhe mbë të katrëtënë ruajtëjen e natësë vien tek ata, tuke ecurë mbi det; edhe deshi t’i kapërxejë.
49 Po ata kur panë atë tuke ecurë mbi det, kujtuanë se është hije, edhe bërtitnë, sepse të gjith’ e panë, edhe u drothnë.
50 Edhe përnjëherë foli bashkë me ata, e u thotë atyre: “Kini zemërë; unë jam, mos u frikësoni.”
51 Edhe hipi ndë lundrët tek ata; edhe era pushoj. Edhe habiteshinë fort tepërë me vetëhe të tyre, edhe çuditeshinë.
52 Sepse nuk’ e muarnë vesh nga bukëtë; sepse zemëra e atyreve ish ashpëruarë.
53 Edhe si kapërxyenë, erthnë ndë dhet Gjennisaret, edhe hothnë hekurë ndë liman.
54 Edhe ata kur duallë nga lundra, përnjëherë e njohnë,
55 Edhe u turrnë ndëpër gjith’ ato anë, e zunë të bienë mbi shtratëra ata që kishinë keq aty ku dëgjoninë se është.
56 Edhe kudo që hynte ndër fshatëra, a ndër qytete, a ndër ara, vininë të sëmurëtë ndëpër tregjet, edhe i luteshinë të prekënë vetëmë peshën’ e rrobes’ s’ati; edhe gjithë sa e prekninë, shëroneshinë.