Do Not Judge Your Brother
1 Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. 2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, ὁ δὲ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω, ὁ θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ, δυνατεῖ γὰρ ὁ κύριος στῆσαι αὐτόν. 5 ὃς μὲν [γὰρ] κρίνει ἡμέραν παρ᾽ ἡμέραν, ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν· ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω. 6 ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ· καὶ ὁ ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει, εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ θεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ. 7 οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει· 8 ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τῷ κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν. ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τοῦ κυρίου ἐσμέν. 9 εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ. 10 σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ θεοῦ, 11 γέγραπται γάρ,
Ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ
καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ θεῷ.
12 ἄρα [οὖν] ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει [τῷ θεῷ].
Do Not Make Your Brother Stumble
13 Μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν· ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. 14 οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι᾽ ἑαυτοῦ, εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν. 15 εἰ γὰρ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται, οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς· μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. 16 μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν. 17 οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ· 18 ὁ γὰρ ἐν τούτῳ δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ θεῷ καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις. 19 ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους. 20 μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ. πάντα μὲν καθαρά, ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι. 21 καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει. 22 σὺ πίστιν [ἣν] ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει· 23 ὁ δὲ διακρινόμενος ἐὰν φάγῃ κατακέκριται, ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως· πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστίν.
1 Edhe atë që ësht’ i sëmurë ndë besët, e prisni pas vetiu, jo tuke bërë gjyqe me dy mëndëje.
2 Sepse një beson se munt të hajë nga të gjitha, po ay që është sëmurë ha lakëra.
3 Ay që ha le të mos bënjë për asgjë atë që s’ha; edhe ay që s’ha, le të mos gjykonjë atë që ha; sepse Perëndia e ka priturë pas vetiu.
4 Cili je ti që gjykon shërbëtorin’ e huaj? Mbë të zotin’ ay qëndron a bie; po do të qëndronjë, sepse Perëndia munt ta qëndronjë atë.
5 Sepse një shquan një ditë prej një tiatërë ditë, e një tiatërë çdo ditë e numëron një. Gjithësecili le të mendonetë pas mëndëjesë ti që i është mbushurë.
6 Ay që shquan ditënë, për Zotin’ e shquanatë , edhe ay që nukë shquan ditënë, për Zotinë nuk’ e shquan atë . Ay që ha, për Zotinë ha, sepse i faletë ndersë Perëndisë, edhe ay që nukë ha, për Zotinë nukë ha, edhe i faletë ndersë Perëndisë.
7 Sepse asndonjë prej nesh s’rron për vetëhen’ e ti, edhe asndonjë s’vdes për vetëhen’ e ti.
8 Sepse edhe ndë rrofshim, për Zotinë rrojmë; edhe ndë vdekshim, për Zotinë vdesmë. Edhe ndë rrofshim pra edhe ndë vdekshim, të Zotit jemi.
9 Sepse për këtë punë Krishti edhe vdiq (edhe u ngjall), edhe rroj përsëri, që të zotëronjë edhe të vdekuritë edhe të gjallëtë.
10 Po ti përse gjykon vëllanë tënt? A edhe ti përse bën për asgjë vëllanë tënt? Sepse neve të gjithë do të dalmë përpara gjykatësë Krishtit.
11 Sepse është shkruarë: “Rronj unë”, thotë Zoti, “se mua do të më unjetë çdo gju, edhe çdo gjjuhë do të lavdonjë Perëndinë”.
12 Gjithësecili pra prej nesh do t’i apë fialë Perëndisë për vetëhen’ e ti.
13 Le të mos gjykojmë më pra njëri tietrinë; po për këtë punë më tepërë gjykoni që të mos i vini pengesë vëllajt, a skandhalli.
14 E di edhe më është mbushurë mëndëja mbë Zotinë Jisu, se s’ka ndonjë gjë të ndyrë prej vetiu, veç për atë që kujton ndonjë gjë se ësht’ e ndyrë, për atë ësht ’ e ndyrë.
15 Po ndë u hidhëroftë yt vëlla për të ngrënë, ti nukë ecën më pas dashurisë. Mos e bëj atë të humbasë për të ngrënëtë tat, që për atë vdiq Krishti.
16 Le të mos vllasfimisetë pra e mira juaj.
17 Sepse mbëretëria e Perëndisë nuk’ është të ngrën’ e të pirë, po drejtëri e paqtim e gëzim ndë Frymë të Shënjtëruarë.
18 Sepse ay që i shërben Krishtit me këto, ësht ’ i pëlqyerë te Perëndia, edhe i sgjedhurë te njerëzitë.
19 Le të ndiekmë pra ato punët’ e paqtimit, edhe ato që vëjenjënë për të ndrequrë njëri tiatrinë.
20 Mos e prish punën’ e Perëndisë për të ngrënë. Sepse të gjitha janë të qëruara; po është keq për atë njeri që ha me pengesë.
21 Është mirë të mos hajë mish njeriu, as të mos pijë verë, as të mos bënjë gjë , që për atë pengonet’ a skandhaliset’ a sëmuret’ yt vëlla.
22 Ke ti besë? Kije atë ndë vetëhet tënde përpara Perëndisë; lum ay që nukë gjykon për të keq vetëhen’ e ti për atë punë që kërkon të bënjë.
23 Po ay që është me dy mëndëje, ndë ngrëntë, i është gjykuarë për të keq, sepse nukë hëngri me besë; edhe çdo punë që nukë bënetë me besë, është faj.