1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
The Transfiguration of Jesus
(Mt 17.1‑13Lk 9.28‑36)2 Καὶ μετὰ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾽ ἰδίαν μόνους. καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, 3 καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα λευκὰ λίαν, οἷα γναφεὺς ἐπὶ τῆς γῆς οὐ δύναται οὕτως λευκᾶναι. 4 καὶ ὤφθη αὐτοῖς Ἠλίας σὺν Μωϋσεῖ καὶ ἦσαν συλλαλοῦντες τῷ Ἰησοῦ. 5 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει τῷ Ἰησοῦ, Ῥαββί, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι, καὶ ποιήσωμεν τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίαν καὶ Ἠλίᾳ μίαν. 6 οὐ γὰρ ᾔδει τί ἀποκριθῇ, ἔκφοβοι γὰρ ἐγένοντο. 7 καὶ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοῖς, καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης, Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἀκούετε αὐτοῦ. 8 καὶ ἐξάπινα περιβλεψάμενοι οὐκέτι οὐδένα εἶδον ἀλλὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον μεθ᾽ ἑαυτῶν.
9 Καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ ὄρους διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ ἃ εἶδον διηγήσωνται, εἰ μὴ ὅταν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ. 10 καὶ τὸν λόγον ἐκράτησαν πρὸς ἑαυτοὺς συζητοῦντες τί ἐστιν τὸ ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι. 11 καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες, Ὅτι λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον; 12 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς, Ἠλίας μὲν ἐλθὼν πρῶτον ἀποκαθιστάνει πάντα· καὶ πῶς γέγραπται ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἵνα πολλὰ πάθῃ καὶ ἐξουδενηθῇ; 13 ἀλλὰ λέγω ὑμῖν ὅτι καὶ Ἠλίας ἐλήλυθεν, καὶ ἐποίησαν αὐτῷ ὅσα ἤθελον, καθὼς γέγραπται ἐπ᾽ αὐτόν.
The Healing of a Boy with an Unclean Spirit
(Mt 17.14‑20; Lk 9.37‑43a)14 Καὶ ἐλθόντες πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶδον ὄχλον πολὺν περὶ αὐτοὺς καὶ γραμματεῖς συζητοῦντας πρὸς αὐτούς. 15 καὶ εὐθὺς πᾶς ὁ ὄχλος ἰδόντες αὐτὸν ἐξεθαμβήθησαν καὶ προστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν. 16 καὶ ἐπηρώτησεν αὐτούς, Τί συζητεῖτε πρὸς αὐτούς; 17 καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου, Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον· 18 καὶ ὅπου ἐὰν αὐτὸν καταλάβῃ ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπα τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσιν, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. 19 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτοῖς λέγει, Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. 20 καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. καὶ ἰδὼν αὐτὸν τὸ πνεῦμα εὐθὺς συνεσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. 21 καὶ ἐπηρώτησεν τὸν πατέρα αὐτοῦ, Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπεν, Ἐκ παιδιόθεν· 22 καὶ πολλάκις καὶ εἰς πῦρ αὐτὸν ἔβαλεν καὶ εἰς ὕδατα ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾽ εἴ τι δύνῃ, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾽ ἡμᾶς. 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ, Τὸ Εἰ δύνῃ, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. 24 εὐθὺς κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου ἔλεγεν, Πιστεύω· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. 25 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησεν τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ, Τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν πνεῦμα, ἐγὼ ἐπιτάσσω σοι, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. 26 καὶ κράξας καὶ πολλὰ σπαράξας ἐξῆλθεν· καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε τοὺς πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. 27 ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. 28 καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κατ᾽ ἰδίαν ἐπηρώτων αὐτόν, Ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 29 καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ.
Jesus Again Foretells His Death and Resurrection
(Mt 17.22‑23; Lk 9.43b‑45)30 Κἀκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνοῖ· 31 ἐδίδασκεν γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστήσεται. 32 οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα, καὶ ἐφοβοῦντο αὐτὸν ἐπερωτῆσαι.
Who is the Greatest?
(Mt 18.1‑5Lk 9.46‑48)33 Καὶ ἦλθον εἰς Καφαρναούμ. καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ γενόμενος ἐπηρώτα αὐτούς, Τί ἐν τῇ ὁδῷ διελογίζεσθε; 34 οἱ δὲ ἐσιώπων· πρὸς ἀλλήλους γὰρ διελέχθησαν ἐν τῇ ὁδῷ τίς μείζων. 35 καὶ καθίσας ἐφώνησεν τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖς, Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος. 36 καὶ λαβὼν παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτὸ εἶπεν αὐτοῖς, 37 Ὃς ἂν ἓν τῶν τοιούτων παιδίων δέξηται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὃς ἂν ἐμὲ δέχηται, οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με.
He Who is Not against Us is for Us
(Lk 9.49‑50)38 Ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰωάννης, Διδάσκαλε, εἴδομέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια καὶ ἐκωλύομεν αὐτόν, ὅτι οὐκ ἠκολούθει ἡμῖν. 39 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Μὴ κωλύετε αὐτόν. οὐδεὶς γάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναμιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεται ταχὺ κακολογῆσαί με· 40 ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθ᾽ ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν. 41 Ὃς γὰρ ἂν ποτίσῃ ὑμᾶς ποτήριον ὕδατος ἐν ὀνόματι ὅτι Χριστοῦ ἐστε, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ.
Temptations to Sin
(Mt 18.6‑9Lk 17.1‑2)42 Καὶ ὃς ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων [εἰς ἐμέ], καλόν ἐστιν αὐτῷ μᾶλλον εἰ περίκειται μύλος ὀνικὸς περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ βέβληται εἰς τὴν θάλασσαν. 43 Καὶ ἐὰν σκανδαλίζῃ σε ἡ χείρ σου, ἀπόκοψον αὐτήν· καλόν ἐστίν σε κυλλὸν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν ἢ τὰς δύο χεῖρας ἔχοντα ἀπελθεῖν εἰς τὴν γέενναν, εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον. 45 καὶ ἐὰν ὁ πούς σου σκανδαλίζῃ σε, ἀπόκοψον αὐτόν· καλόν ἐστίν σε εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ τοὺς δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν. 47 καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζῃ σε, ἔκβαλε αὐτόν· καλόν σέ ἐστιν μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν, 48 ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται. 49 πᾶς γὰρ πυρὶ ἁλισθήσεται. 50 Καλὸν τὸ ἅλας· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἄναλον γένηται, ἐν τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε; ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς ἅλα καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις.
1 Edhe u thosh atyre: “Me të vërtetë po u thom juve, se janë dica prej këtyre që rrinë këtu, që nukë do të ngjëronenë vdekëje, gjersa të shohënë mbëretërin’ e Perëndisë ardhurë me fuqi.”
2 Edhe pas gjashtë diç Jisuj merr me vetëhe Pietrin’ e Jakovin’ e Joanninë, edhe i hipën vetëmë mbë një mal të lartë veçanë; edhe ndërroj fytyrënë përpara atyre.
3 Edhe rrobet’ e ati u bënë të shkëlqyera e fort të bardha posi bora, kështu që as ay që sbardh rrobetë mbi dhet s’munt t’i sbardhë.
4 Edhe u duk atyre Ilia bashkë me Mojsinë; edhe ishinë tuke folurë bashkë me Jisunë.
5 Edhe Pietri u përgjeq e i tha Jisujt: “Ravvi, mir’ është të jemi ne këtu; edhe le të bëjmë tri tenda, një për tyj, edhe një për Mojsinë, edhe një për Ilinë.”
6 Sepse s’dinte se ç’të flasë; sepse ishinë tremburë.
7 Edhe i mbuloj një re, edhe erdhi një zë prej resë, tuke thënë: “Kyj është biri im i dashuri, ati i dëgjoni.”
8 — Edhe befas kur vunë re përqark, s’panë më asndonjë, po Jisunë vetëmë bashkë me ata.
9 Edhe ata tuke sbriturë nga mali, i porositi mos i tregojën’ asndonjërit sa panë, veç kur të ngjalletë prej së vdekurish i bir’ i njeriut.
10 Edheata e ruajtnë fialënë ndër vetëhe, edhe haheshinë njëri me tatrinë: “Ç’është këta të ngjallurë prej së vdekurish.”
11 Edhe pyesnin’ atë, tuke thënë: “Përse thonë shkronjësitë, se duhetë të vijë më përpara Ilia?”
12 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Ilia vien më përpara, edhe vë mbë vënt të gjitha punëratë, edhe qysh është shkruarë për të birin’ e njeriut, se duhetë të pësojë shumë, edhe se nukë do ta kenë për gjë.
13 Po unë po u them juve, se edhe i bënë sa deshnë, sikundrë është shkruarë për atë.”
14 Edhe kur erdhi te nxënësitë, pa shumë gjëndëje rreth atyreve, edhe shkronjësitë tuke ngrënë me fialë bashkë me ata.
15 Edhe përnjëherë gjithë gjëndëja, kur pan’ atë, u habitnë, edhe tuke nxituar’ e përshëndetninë.
16 Edhe ay pyeti shkronjësitë: “Ç’hahi me fialë bashkë me ata?”
17 Edhe një prej gjëndëjes’ u përgjeq, e tha: “Mësonjës, prura tem bir te ti që ka frymë të pagolë.
18 Edhe kudo ta zërë, e tunt, edhe shkumëzon, e kërcëllin dhëmbët’e ti, edhe thahetë; edhe u thashë nxënëset tu ta kërrejënë, po s’muntnë.”
19 Edhe ay u përgjeq e tha: “O bres i pabesë, gjer kurë do të jem bashkë me ju? Gjer kurë do t’u duroj juve? Bini atë tek unë.”
20 Edhe e prunë tek ay; edhe kur pa atë, përnjëherë fryma e shkleu; edhe ra përdhe, e hiqej barkazë tuke shkumëzuarë.
21 Edhe ay pyeti t’anë: “Sa kohë ka që kurë se i gjau këjo?” Edhe ay tha: “Që kurë se ish çun i vogëlë.
22 Edhe shumë herë e hodhi edhe ndë ziarr edhe nd’ujëra, që ta humbasë; po ndë munç të bëjsh gjë, le të dhëmbetë për ne, e na ndih.”
23 Edhe Jisuj i tha këtë: “Ndë munç të besojsh, të gjitha munt të bënenë mb’atë që beson.”
24 Edhe përnjëherë i ati çunit vogëlë thërriti me lot, tuke thënë: “Zot, besoj; ndihi pabesërisë sime.”
25 Edhe Jisuj kur pa se po rrudhej gjëndëje, qërtoj frymën’ e ndyrë, tuke i thënë: “Frym’ e pagolë edhe shurdhë, unë të urdhëroj: Dil nga ay, edhe mos ryjsh më tek ay.”
26 — Edhe fryma tuke bërtitur’ e tuke shklyer’ atë shumë, dolli; edhe u bë posi i vdekurë, kaqë sa shumë vetë thoshinë se vdiq.
27 — Edhe Jisuj e kapi për dore, edhe e çoi; edhe u ngre.
28 Edhe kur hyri ndë shtëpi, nxënësit’ e ti e pyesninë veçan: “Përse nukë muntmë neve ta kërrejmë?”
29 Edhe ay u tha atyre: “Kyj farë kombi s’munt të dalë me tietërë gjë, veç me të falur’ e me agjërim.”
30 Edhe si duallnë ateje, shkoninë ndëpër Galilet, edhe s’donte ta marrë vesh njeri.
31 Sepse mësonte nxënësit’e ti, e u thosh atyre, se: “I Bir’ i njeriut epetë ndër duar të njerëzet, edhe do ta vrasënë, edhe si të vritetë, do të ngjalletë të tretënë ditë.”
32 Po ata nuk’ e kupëtoninë fialënë, edhe kishinë frikë ta pyesninë.
33 Edhe erdhi ndë Kapernaum; edhe kur hyri ndë shtëpit, pyeste ata: “Ç’mendoneshitë mb’udhë me vetëhe tuaj?”
34 Po ata s’bëninë zë; sepse mb’ udhë flisninë ndë mest t’atyreve: “Cili ësht’ më i math?”
35 Edhe si ndenji, thirri të dy-mbë-dhietëtë, edhe u thot’ atyre: “Kush të dojë të jetë i parë, do të jetë i prapsëmi të gjithëve, edhe shërbëtori të gjithëve.”
36 Edhe mori një çun të vogëlë, edhe e qëndroj ndë mest t’atyreve, edhe si e mori ndë krah, u tha atyre:
37 “Kush të presë një të tillë çunash të vegjëlë mb’emërë tim, ka priturë mua; edhe kush të presë mua, s’ka priturë mua, po atë që më ka dërguarë.”
38 Edhe Joanni iu përgjeq, tuke thënë: “Mësonjës, pamë një njeri që kërren diaj mb’emërë tënt, i cili nukë na vien pas; edhe e ndalëm, sepse nukë na vien pas.”
39 Po Jisuj tha: “Mos e ndalni, sepse asndonjë s’ësht’ ay që bën çudia mb’enërë tim, edhe do të muntjë përnjëherë të flasë keq për mua;
40 Sepse ay që nuk’ është kundrë nesh, është bashkë me ne.
41 Edhe ay që t’u apë juve një potir ujë mb’emërë tim, sepse jeni të Krishtit, me të vërtetë po u them juve, se nukë do ta humbasë pagën’e ti.
42 Edhe ay që të skandhalisjë një nga këta të vegjëlitë që më besojënë, është më mirë për atë ndë iu lithtë një gur mulliri ndë qafë t’ati, edhe të hidhetë ndë det.
43 Edhe ndë të skandhalistë dora jote, preje; është më mirë për tyj të hyjç dorac ndë jetët, se tuke pasurë të dy duartë të shkojç ndë gjehenë, ndë ziarr të pashuarë,
44 Atie ku “krymb’i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë”.
45 Edhe ndë të skandhalistë këmba jote, preje; sepse është më mirë për ty të hyjç ndë jetët i çalë, se tuke pasurë të dy këmbëtë të hidheç ndë gjehenë, ndë ziarr të pashuarë,
46 Atie ku “krymb’i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë.“
47 Edhe ndë të skandhalistë syri yt, nxire: është më mirë për ty të hyjç me një sy ndë mbëretëri të Perëndisë, se tuke pasurë dy sy të hidheç ndë gjehenë të ziarrit,
48 Atie ku “krymb’ i atyreve s’ka të mbaruarë, edhe ziarri s’ka të shuarë.”
49 Sepse çdo njeri do të krypetë me ziarr, edhe çdo kurban do të krypetë me krypë.
50 Krypa ësht’ e mirë; po ndë u bëftë krypa e pashëllirëshime, me se do ta ndreqni? Kini krypë ndë vetëhet tuaj, edhe kini paqtim njëri me tiatrinë.”