The Healing of a Paralytic
(Mt 9.1‑8Lk 5.17‑26)1 Καὶ εἰσελθὼν πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ δι᾽ ἡμερῶν ἠκούσθη ὅτι ἐν οἴκῳ ἐστίν. 2 καὶ συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν, καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 καὶ ἔρχονται φέροντες πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσιν τὸν κράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ, Τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, 7 Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ; βλασφημεῖ· τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ θεός; 8 καὶ εὐθὺς ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς λέγει αὐτοῖς, Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, Ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς – λέγει τῷ παραλυτικῷ, 11 Σοὶ λέγω, ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 καὶ ἠγέρθη καὶ εὐθὺς ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἔμπροσθεν πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν θεὸν λέγοντας ὅτι Οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν.
The Calling of Levi
(Mt 9.9‑13Lk 5.27‑32)13 Καὶ ἐξῆλθεν πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς. 14 καὶ παράγων εἶδεν Λευὶν τὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ, Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. 15 Καὶ γίνεται κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοὶ καὶ ἠκολούθουν αὐτῷ. 16 καὶ οἱ γραμματεῖς τῶν Φαρισαίων ἰδόντες ὅτι ἐσθίει μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει; 17 καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς [ὅτι] Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ᾽ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλ᾽ ἁμαρτωλούς.
The Question about Fasting
(Mt 9.14‑17Lk 5.33‑39)18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾽ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν; ὅσον χρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ᾽ αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾽ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.
21 Οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή, αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήξει ὁ οἶνος τοὺς ἀσκοὺς καὶ ὁ οἶνος ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί· ἀλλ᾽ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς.
Plucking Grain on the Sabbath
(Mt 12.1‑8Lk 6.1‑5)23 Καὶ ἐγένετο αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τοὺς στάχυας. 24 καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ, Ἴδε τί ποιοῦσιν τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν; 25 καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ, 26 πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ ἐπὶ Ἀβιαθὰρ ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοὺς ἱερεῖς, καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσιν; 27 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον· 28 ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.
1 Edhe pas ca diç përsëri hyri ndë Kapernaum; edhe u dëgjua se është ndë shtëpi.
2 Edhe përnjëherë u mbëlothnë shumë vetë, kaqë sa as ata vëndetë përanë derës s’i nxininë më; edhe ay u leçiste atyre fialënë.
3 Atëhere vinë tek ay, e bienë një ulok ngriturë prej katrë vetësh.
4 Edhe passi s’munt të afroneshinë tek ay nga gjëndëja, sbuluanë kulminë ku ishte ay, edhe si bënë vërë, sbritnë shtratnë, që dirgjej ulogu mb’atë.
5 Edhe Jisuj, kur pa besën’e atyre, i thot’ ulogut: “Bir, t’u falnë falet’e tua.”
6 Edhe ca nga shkronjësit’ ishinë atie tuke ndenjurë, edhe tuke menduarë ndë zemërat të tyre:
7 “Ç’flet kyj kështu vllasfimia? Cili munt të falë faje, veç një, Perëndia?”
8 Edhe Jisuj përnjëherë si e mori vesh prej frymësë ti se po mendonenë me vetëhen’ e tyre kështu, u tha: “Përse mendoni këto punë ndër zemërat tuaja?
9 Ç’është më kollaj t’i them ulogut: T’u falnë faletë, apo t’i them: Ngreu, e merr shtratnë tënt, edhe ecë?
10 Po që ta dini, se i bir’ i njeriut ka pushtet të falë fale mbi dhet, (i thotë ulogut):
11 “Të thom: Ngreu, e merr shtratnë tënt, edhe shko ndë shtëpi tënde.”
12 Edhe ay u ngre përnjëherë, edhe mori shtratnë, edhe dolli përpara të gjithëve; kaqë sa të gjithë çuditeshinë, edhe lavdoninë Perëndinë, tuke thënë, se: “Askurrë s’kemi parë kështu.”
13 Pasandaj Jisuj dolli përsëri ndaj detit; edhe gjithë gjëndëja vinte tek ay, edhe ay i mësonte.
14 Edhe tuke shkuarë pa Levinë, të birrë e Allfeut, tuke ndenjurë mbë kumerq; edhe i thotë: “Eja pas meje.” Edhe ay u ngrit e vate pas ati.
15 Edhe ay kur po rrinte ndë mësallë ndë shtëpi t’ati, ishin’ unjurë ndë mësallë edhe shumë kumerqarë e faltorë bashkë me Jisunë e me nxënësit’ e ati; sepse ishinë shumë vetë, edhe vanë pas ati.
16 Edhe shkronjësit’e Farisejtë, kur pan’ atë tuke ngrënë bashkë me kumerqarë e me faltorë, u thoshinë nxënëset ati: “Përse ha e pi ay bashkë me kumerqarë e me faltorë?”
17 Edhe Jisuj, kur dëgjoj, u thot’ atyre: “Të shëndoshëtë s’kanë nevolë për miekës, po ata që kanë keq; s’kam ardhurë për të thirrurë të drejtë (ndë pendim), po faltorë.”
18 Edhe nxënësit’ e Joannit’ edhe të Fariseve agjëroninë; edhe vinë, e i thonë: “Përse nxënësit’ e Joannit’ edhe të Farisevet agjërojënë, po nxënësit’ e tu s’agjërojënë?”
19 Edhe Jisuj u tha: “Sos muntjënë të agjërojën’ ata që ftojënë për dasmë, gjersa të jetë dhëndërri bashkë me ata? Sa kohë kanë dhëndërrinë me vetëhen’ e tyre, s’munt t’agjërojënë.
20 Po do të vinë dit, kur të mirretë dhëndërri nga ata, edhe atëhere do t’agjërojënë nd’ato dit.
21 Edhe asndonjë s’qep arnë pëlhure të bardhë mbë rrobë të vietërë; sepse ndë qoftë, heq të mbushurit’ e asaj të renë prej së vietrësë, edhe bënetë më e keqe e shklyerë.
22 Edhe asndonjë s’vë verë të re ndë calikë të vietërë; sepse ndë qoftë, ver’ e re gris calikëtë, edhe vera derdhetë, edhe calikëtë prishenë; po ver’ e re duhetë të vihetë ndë calikë të ri.
23 Edhe ay kur po shkonte për një ditë të shëtunash ndëpër ara të mbiellura, nxënësit’ e ati zunë të shkoqënë kallij tuke bërë udhë.
24 Edhe Farisejt’ i thoshinë: “Shih, ç’bëjënë për ditë të shëtunash atë që s’ësht’ e udhësë?”
25 Edhe ay u thosh atyre: “Askurrë s’keni kënduarë ç’bëri Dhavidhi, kur pat nevolë, edhe i erdhi uri ati edhe atyreve që ishinë bashkë me atë?
26 Qysh hyri ndë shtëpi të Perëndisë ndë ditë të Aviathar kryepriftit, edhe hëngri bukët’ e paravënësë, të cilatë s’ësht’ e udhësë t’i haje tiatërë njeri , veç priftëret, edhe u dha edhe atyreve që ishinë bashkë me atë?”
27 Pasandaj u thoshte atyre, se: “E shëtuna është bërë për njerinë, po jo njeriu për të shëtunënë;
28 Përandaj i bir’ i njeriut ësht’ i zoti edhe së shëtunësë.