The Healing of a Centurion’s Servant
(Mt 8.5‑13Jn 4.43‑54)1 Ἐπειδὴ ἐπλήρωσεν πάντα τὰ ῥήματα αὐτοῦ εἰς τὰς ἀκοὰς τοῦ λαοῦ, εἰσῆλθεν εἰς Καφαρναούμ. 2 Ἑκατοντάρχου δέ τινος δοῦλος κακῶς ἔχων ἤμελλεν τελευτᾶν, ὃς ἦν αὐτῷ ἔντιμος. 3 ἀκούσας δὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων ἐρωτῶν αὐτὸν ὅπως ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ. 4 οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν παρεκάλουν αὐτὸν σπουδαίως λέγοντες ὅτι Ἄξιός ἐστιν ᾧ παρέξῃ τοῦτο· 5 ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ᾠκοδόμησεν ἡμῖν. 6 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπορεύετο σὺν αὐτοῖς. ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἀπέχοντος ἀπὸ τῆς οἰκίας ἔπεμψεν φίλους ὁ ἑκατοντάρχης λέγων αὐτῷ, Κύριε, μὴ σκύλλου, οὐ γὰρ ἱκανός εἰμι ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃς· 7 διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν· ἀλλ᾽ εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήτω ὁ παῖς μου. 8 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος ἔχων ὑπ᾽ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, Πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, Ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. 9 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν αὐτὸν καὶ στραφεὶς τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπεν, Λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 10 καὶ ὑποστρέψαντες εἰς τὸν οἶκον οἱ πεμφθέντες εὗρον τὸν δοῦλον ὑγιαίνοντα.
The Raising of the Widow’s Son at Nain
11 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύθη εἰς πόλιν καλουμένην Ναῒν καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ὄχλος πολύς. 12 ὡς δὲ ἤγγισεν τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς μονογενὴς υἱὸς τῇ μητρὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὴ ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. 13 καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾽ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ, Μὴ κλαῖε. 14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπεν, Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι. 15 καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. 16 ἔλαβεν δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν θεὸν λέγοντες ὅτι Προφήτης μέγας ἠγέρθη ἐν ἡμῖν καὶ ὅτι Ἐπεσκέψατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. 17 καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ περιχώρῳ.
The Messengers from John the Baptist
(Mt 11.2‑19)18 Καὶ ἀπήγγειλαν Ἰωάννῃ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ πάντων τούτων. καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὁ Ἰωάννης 19 ἔπεμψεν πρὸς τὸν κύριον λέγων, Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλον προσδοκῶμεν; 20 παραγενόμενοι δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες εἶπαν, Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς ἀπέστειλεν ἡμᾶς πρὸς σὲ λέγων, Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἄλλον προσδοκῶμεν; 21 ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐθεράπευσεν πολλοὺς ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ τυφλοῖς πολλοῖς ἐχαρίσατο βλέπειν. 22 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Πορευθέντες ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ εἴδετε καὶ ἠκούσατε· τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν, χωλοὶ περιπατοῦσιν, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν, νεκροὶ ἐγείρονται, πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· 23 καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. 24 Ἀπελθόντων δὲ τῶν ἀγγέλων Ἰωάννου ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς ὄχλους περὶ Ἰωάννου, Τί ἐξήλθατε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; 25 ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμῷ ἐνδόξῳ καὶ τρυφῇ ὑπάρχοντες ἐν τοῖς βασιλείοις εἰσίν. 26 ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν; προφήτην; ναὶ λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου. 27 οὗτός ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται,
Ἰδοὺ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου,
ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.
28 λέγω ὑμῖν, μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν Ἰωάννου οὐδείς ἐστιν· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστιν. 29 Καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας καὶ οἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν θεὸν βαπτισθέντες τὸ βάπτισμα Ἰωάννου· 30 οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτοὺς μὴ βαπτισθέντες ὑπ᾽ αὐτοῦ.
31 Τίνι οὖν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπους τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι; 32 ὅμοιοί εἰσιν παιδίοις τοῖς ἐν ἀγορᾷ καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις ἃ λέγει,
Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε,
ἐθρηνήσαμεν καὶ οὐκ ἐκλαύσατε.
33 ἐλήλυθεν γὰρ Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς μὴ ἐσθίων ἄρτον μήτε πίνων οἶνον, καὶ λέγετε, Δαιμόνιον ἔχει. 34 ἐλήλυθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγετε, Ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν. 35 καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων αὐτῆς.
A Sinful Woman Forgiven
36 Ἠρώτα δέ τις αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ᾽ αὐτοῦ, καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Φαρισαίου κατεκλίθη. 37 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἥτις ἦν ἐν τῇ πόλει ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι κατάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου 38 καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα τοῖς δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσεν καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ. 39 ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων, Οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστιν. 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν, Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν. ὁ δέ, Διδάσκαλε, εἰπέ, φησίν. 41 δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανιστῇ τινι· ὁ εἷς ὤφειλεν δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα. 42 μὴ ἐχόντων αὐτῶν ἀποδοῦναι ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο. τίς οὖν αὐτῶν πλεῖον ἀγαπήσει αὐτόν; 43 ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν, Ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Ὀρθῶς ἔκρινας. 44 καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη, Βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ μοι ἐπὶ πόδας οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶν αὐτῆς ἐξέμαξεν. 45 φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ᾽ ἧς εἰσῆλθον οὐ διέλιπεν καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας. 46 ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψεν τοὺς πόδας μου. 47 οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησεν πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. 48 εἶπεν δὲ αὐτῇ, Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 49 καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, Τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν; 50 εἶπεν δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα, Ἡ πίστις σου σέσωκέν σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
1 Edhe passi mbaroj gjithë fialët’ e ti ndë veshët të llauzit, hyri ndë Kapernaum.
2 Edhe shërbëtori i një kryeqindësi, që e kishte shumë të vëjyerë, ishte keq për të vdekurë.
3 Edhe kur dëgjoj për Jisunë, dërgoj pleqt’ e Judhevet tek ay, tuke lutur’ atë që të vij e t’i shpëtonjë shërbëtorin’ e ati.
4 Edhe ata erdhë te Jisuj, e i luteshinë me nxitim, tuke thënë:
5 Se vëjen t’ia bënjç këtë; sepse ay do kombinë tënë, edhe ay na ka ndërtuarë sinagogjinë.
6 Edhe Jisuj ecënte bashkë me ata.
Edhe atie tek nuk’ ishinë lark shtëpisë, kryeqindësi dërgoj miq tek ay, tuke i thënë: “Zot, mos u mundo, sepse nukë jam i zoti që të hynjç ndënë strehët time.
7 Përandaj as vetëhenë time e gjeta të zonë të vinj te ti; po thuaj një fialë, edhe shërbëtori im do të shëronetë.
8 Sepse edhe unë jam një njeri ndën’ urdhër, edhe kam ndënë vetëhenë time ushtëtorë; edhe i them këti: “Ecë”, edhe vete; edhe tiatrit: “Eja”, edhe vien; edhe shërbëtorit tim: “Bën këtë”, edhe e bën.”
9 Edhe Jisuj kur ndigjoj këto, u çudit për atë, edhe u këthye, e i tha gjëndëjesë që i vinte pas: “Po u them juve, se as ndë Israil s’kam gjeturë kaqë besë.”
10 Edhe ata që ishinë dërguarë, kur u këthyenë ndë shtëpi, gjetnë shërbëtorin’ e sëmuarë të shëndoshë.
11 Edhe mbë të nesërmet Jisuj vij ndë një qytet që qjuhej Nain; edhe vijnë bashkë me atë edhe mjaft nga nxënësit’ e ti, edhe shumë gjëndëje.
12 Edhe kur u afrua ndë portët të qytetit, javoka te sillinë përjashta një të vdekurë, të cilin’ e ëma e kishte bir të vetëmë, edhe ajo ishte e ve; edhe bashkë me atë ishte shumë gjëndëje prej qytetit.
13 Edhe Zoti kur pa atë, i erdhi keq për atë, edhe i tha asaj: “Mos qjaj.”
14 Edhe u afrua e zuri shtratnë; (edhe ata që e mbaninë qëndruanë); edhe tha: “Dialosh, po të them, ngreu.”
15 Edhe i vdekuri u ngrit e ndenji, edhe zuri të flasë. Edhe ia dha s’ëmësë.
16 Edhe të gjithëve u hyri frikë, edhe lavdoninë Perëndinë, tuke thënë, se: “Profit i math është ngriturë ndër ne, edhe se Perëndia vuri re llauzin’e ti.”
17 Edhe kjo fialë për atë dolli jashtë ndëpër gjithë Judhenë, edhe ndëpër gjithë vëndet rrotullë.
18 Edhe nxënësit’ e ati i dhanë zë Joannit për gjithë këto.
19 Edhe Joanni thirri përanë dy vetë nga nxënësit’ e ti, e i dërgoj te Jisuj, tuke thënë: “Ti je ay që ka për t’ ardhurë, apo presmë tietrë?”
20 Edhe njerëzitë, si erdhë tek ay, thanë: “Joann pagëzori na ka dërguarë te ti, tuke thënë: Ti je ay që ka për t’ ardhurë, apo presmë tietrë?”
21 Edhe nd’atë orë ay shëroj shumë vetë nga sëmundëjet’ e nga mundimet’e nga frymat’ e liga, edhe shumë të verburve u fali të parëtë.
22 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha: “Ecëni e epni zë Joannit për gjithë sa patë e ndigjuatë, se të verburë hapnjënë sytë, të çalë ecënjënë, të krromosurë qëronenë, të shurdhërë ndigjonjënë, të vdekurë ngjallenë, të vobegjë ndigjonjënë zën’ e mirë.
23 Edhe lum ay që të mos skandhalisetë mbë mua.”
24 Edhe passi iknë ata që ishinë dërguarë nga Joanni, zuri t’i thoshte gjëndëjesë për Joanninë: “Përse keni dalë ndë shkretëtirët të shihni? Kallam që tundetë nga era?
25 Po përse keni dalë të shihni? Njeri veshurë me rrobe të buta, na ata që janë veshurë me rrobe rrobe të ndritura, edhe ndër të kënaqura, te janë ndëpër dyerët të mbëretëravet.
26 Po përse keni dalë të shihni? Profit? Po u them juve, edhe më tepërë se profit.
27 Kyj është’ ay që është shkruarë për atë: ”Na unë te po dërgonj ëngjëllinë tim përpara faqesë sate, ay do të ndreqnjë udhënë tënde përpara teje.”
28 Sepse po u them juve: Më i math profit se Joan Pagëzori asndonjë nuk është nga sa kanë lindurë prej grash; po më i vogëli ndë mbëretërit të Perëndisë është më i math se ay.”
29 Edhe gjithë llauzi kur ndigjuan’ atë , edhe kumerqarëtë, nxuarë të drejtë Perëndinë, tuke pagëzuarë vetëhen’ e tyre me pagëzimn’ e Joannit.
30 Po Farisenjt’ edhe nomtarëtë e hodhë poshtë prej vetëhesë tyre andën’e Perëndisë, sepse nuk’ u pagëzuanë prej ati.
31 [Edhe Zoti tha] Me se t’i gjanj pra njerëzit’e këti brezi? Edhe me se shëmbëllenjënë?
32 Këta gjanjënë me çuna që rrinë ndë trek, edhe thërresënë njëri jatrinë, e thonë: U ramë fyellit, edhe nukë këcyetë; u bëm vajë, edhe nukë qjatë.
33 Sepse erdhi Joann Pagëzori, që as bukë ha, as verë pi; edhe thoni, se : Ka diallë. Erdhi i bir’ i njeriut tuke ngrënë e tuke pirë, edhe thoni:
34 Na njeri hamës e verë-pirës, miku i kumerqarëvet e i fajtorëvet.”
35 Edhe dituria dolli e drejtë prej gjithë të bijvet saj.
36 Edhe një prej Farisevet i lutej të hajë bashkë me atë; edhe ay hyri ndë shtëpit të Fariseut, edhe ndenji ndë mësallë.
37 Edhe javoka, një grua nd’atë qytet, e cila ishte fajtore, kur ndieu, se kish rënë ndë shtëpit të Fariseut, pruri një allavastrë me vaj erërash.
38 Edhe ndenji prapa përanë këmbëvet ati tuke qjarë, edhe zuri e lakte këmbët' e ati me lot, edhe ia fshinte me flokët’ e kresë saj, edhe puthte këmbët’ e ati, edhe ia lyente me vaj erërash.
39 Edhe ay Fariseu që e kish thërriturë, kur pa, tha me vetëhe të ti, tuke thënë: “Kyj ndë ishte profit, do të njihte cila edhe çfarë gruaje ësht ’ ajo që e prek, sepse është fajtore.”
40 Edhe Jisuj u përgjeq e i tha ati: “Simon, diç kam të të them.”
41 Edhe ay i thotë: “Mësonjës, thuaj.” “Një hua-dhënës kishte dy detorë; njëri i kishte detyrë pesë qint dinarë, edhe tiatri pesë-dhietë.
42 Edhe passi nukë kishinë t’ia laninë, ua fali të dyve. Thuaj pra, cili nga ata do t’e dojë më teprë?”
43 Edhe Simoni u përgjeq e tha: “Më duketë, se ay , të cilit i fali më të shumënë.” Edhe ay i tha: “Gjykove drejtë.”
44 Edhe si u këthye nga gruaja, i tha Simonit: “A e sheh këtë grua? Hyra ndë shtëpit tënde, ti nukë më dhe ujë për të larë këmbëtë; po ajo më lagu këmbëtë me lot, edhe i fshiu me flokët’ (e kresë saj).
45 Ti nukë më puthe; po ajo, që kur hyra, nukë pushoj tuke puthurë këmbët’ e mia.
46 Ti nukë më leve kryetë me vaj, po ajo më leu këmbëtë me vaj erërash.
47 Përandaj po të them: Janë ndëjerë fajet’ e asaj të shumatë; sepse deshi shumë; sepse ay që do pak, pak i ndëjenenë fajetë .”
48 Pastaj i tha asaj: “Të janë ndëjerë fajetë.”
49 Edhe ata që kishinë ndenjurë ndë mësallët zunë të thonë me vetëhen’ e tyre: “Cili është kyj që ndëjen edhe faje?”
50 Edhe ay i tha gruasë: “Besa jote të shpëtoj; hiq ndë paqtim.”