Jesus Brought before Pilate
(Mt 27.1‑2, Mt 11‑14Mk 15.1‑5Jn 18.28‑38)1 Καὶ ἀναστὰν ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτῶν ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον. 2 ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ λέγοντες, Τοῦτον εὕραμεν διαστρέφοντα τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ κωλύοντα φόρους Καίσαρι διδόναι καὶ λέγοντα ἑαυτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι. 3 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων, Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ ἔφη, Σὺ λέγεις. 4 ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους, Οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ. 5 οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι Ἀνασείει τὸν λαὸν διδάσκων καθ᾽ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε.
Jesus before Herod
6 Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστιν, 7 καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστὶν ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις. 8 ὁ δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν, ἦν γὰρ ἐξ ἱκανῶν χρόνων θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν περὶ αὐτοῦ καὶ ἤλπιζέν τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ᾽ αὐτοῦ γινόμενον. 9 ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς, αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ. 10 εἱστήκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς εὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ. 11 ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν [καὶ] ὁ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας περιβαλὼν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ. 12 ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ᾽ ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς αὐτούς.
Jesus Sentenced to Die
(Mt 27.15‑26Mk 15.6‑15Jn 18.39–19.16)13 Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν 14 εἶπεν πρὸς αὐτούς, Προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐθὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ᾽ αὐτοῦ. 15 ἀλλ᾽ οὐδὲ Ἡρῴδης, ἀνέπεμψεν γὰρ αὐτὸν πρὸς ἡμᾶς, καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένον αὐτῷ· 16 παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. 18 ἀνέκραγον δὲ παμπληθεὶ λέγοντες, Αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν τὸν Βαραββᾶν· 19 ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βληθεὶς ἐν τῇ φυλακῇ. 20 πάλιν δὲ ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησεν αὐτοῖς θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν. 21 οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες, Σταύρου σταύρου αὐτόν. 22 ὁ δὲ τρίτον εἶπεν πρὸς αὐτούς, Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲν αἴτιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. 23 οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν. 24 καὶ Πιλᾶτος ἐπέκρινεν γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν· 25 ἀπέλυσεν δὲ τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς φυλακὴν ὃν ᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκεν τῷ θελήματι αὐτῶν.
The Crucifixion of Jesus
(Mt 27.32‑44Mk 15.21‑32Jn 19.17‑27)26 Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνά τινα Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπ᾽ ἀγροῦ ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὄπισθεν τοῦ Ἰησοῦ. 27 Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν αἳ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν. 28 στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς [ὁ] Ἰησοῦς εἶπεν, Θυγατέρες Ἰερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ᾽ ἐμέ· πλὴν ἐφ᾽ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν, 29 ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσιν, Μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ αἱ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἔθρεψαν.
30 τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσιν,
Πέσετε ἐφ᾽ ἡμᾶς,
καὶ τοῖς βουνοῖς,
Καλύψατε ἡμᾶς·
31 ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται;
32 Ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι κακοῦργοι δύο σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι. 33 καὶ ὅτε ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν ὃν δὲ ἐξ ἀριστερῶν. 34 ⟦ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγεν, Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιοῦσιν.⟧ διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλον κλήρους. 35 καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν. ἐξεμυκτήριζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες λέγοντες, Ἄλλους ἔσωσεν, σωσάτω ἑαυτόν, εἰ οὗτός ἐστιν ὁ χριστὸς τοῦ θεοῦ ὁ ἐκλεκτός. 36 ἐνέπαιξαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ στρατιῶται προσερχόμενοι, ὄξος προσφέροντες αὐτῷ 37 καὶ λέγοντες, Εἰ σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, σῶσον σεαυτόν. 38 ἦν δὲ καὶ ἐπιγραφὴ ἐπ᾽ αὐτῷ, Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων οὗτος.
39 Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων, Οὐχὶ σὺ εἶ ὁ χριστός; σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς. 40 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπιτιμῶν αὐτῷ ἔφη, Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; 41 καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως, ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξεν. 42 καὶ ἔλεγεν, Ἰησοῦ, μνήσθητί μου ὅταν ἔλθῃς εἰς τὴν βασιλείαν σου. 43 καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἀμήν σοι λέγω, σήμερον μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.
The Death of Jesus
(Mt 27.45‑56Mk 15.33‑41Jn 19.28‑30)44 Καὶ ἦν ἤδη ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾽ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης 45 τοῦ ἡλίου ἐκλιπόντος, ἐσχίσθη δὲ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον. 46 καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου. τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν. 47 Ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατοντάρχης τὸ γενόμενον ἐδόξαζεν τὸν θεὸν λέγων, Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν. 48 καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωρήσαντες τὰ γενόμενα, τύπτοντες τὰ στήθη ὑπέστρεφον. 49 εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθοῦσαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ὁρῶσαι ταῦτα.
The Burial of Jesus
(Mt 27.57‑61Mk 15.42‑47Jn 19.38‑42)50 Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ βουλευτὴς ὑπάρχων [καὶ] ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος 51 – οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν – ἀπὸ Ἁριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, 52 οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ 53 καὶ καθελὼν ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸν ἐν μνήματι λαξευτῷ οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὔπω κείμενος. 54 καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευῆς καὶ σάββατον ἐπέφωσκεν. 55 Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι ἐκ τῆς Γαλιλαίας αὐτῷ, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, 56 ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα.
The Resurrection of Jesus
(Mt 28.1‑10Mk 16.1‑8Jn 20.1‑10)Καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν.
1 Atëherë gjithë shumica e atyreve u ngrenë, edhe e prunë te Pillati.
2 Edhe zunë t’e përflasënë, tuke thënë, se: Këtë e gjetëm tuke këthyerë prapë kombinë, edhe tuke përmbajturë t’i apënë Qesarit paga, tuke thënë për vetëhen’ e ti se është Krishti mbëret.”
3 Edhe Pillati e pyeti, tuke thënë: “Ti je mbëreti i Judhenjet?” Edhe ay u përgjeq e i tha: “Ti po thua.”
4 Edhe Pillati u tha kryepriftëret edhe gjëndëjesë: “Nukë gjenj ndonjë faj te kyj njeri.”
5 Po ata qëndroninë mbë fialët, tuke thënë, se: “Trazon llauzinë, tuke mësuarë ndëpër gjithë Judhenë, tuke zënë që nga Galilea gjer këtu.”
6 Edhe Pillati kur ndigjoj Galilenë, pyeti ndë ësht’ ay njeri Galileas.
7 Edhe kur e mori vesh se ishte prej vëndit pushtetit Irodhit, e dërgoj te Irodhi, sepse edhe ay ishte ndë Jerusalim ato dit.
8 Edhe Irodhi kur pa Jisunë, u gëzua fort, se kish mjaft kohë që doj t’e shihte, sepse kishte ndigjuarë shumë punë për atë; edhe shpërente të shihte ndonjë shenjë të bënej prej ati.
9 Edhe e pyeste me shumë fialë; po ay nuk’ i përgjigjej asgjë.
10 Edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë rrininë tuke përfolur’ atë fort shumë.
11 Edhe Irodhi bashkë me ushtëtorët’ e ti e bëri për asgjë, edhe e përqeshi; edhe i veshi një rrobe të ndriçime, edhe e dërgoj përsëri te Pillati.
12 Edhe nd’ atë ditë Pillati edhe Irodhi u bënë miq njëri me jatrinë; sepse përpara ishinë nd’arëmiqësi njëri me jatrinë.
13 Edhe Pillati si thirri bashkë kryepriftërit’ edhe të parët’ e llauzit, u tha atyre:
14 “Prutë këtë njeri tek unë, se trazon llauzë; edhe na unë tek e gjykova përpara jush, edhe nukë gjeta ndonjë faj te kyj njeri për sa të përfolura thoni kundrë ati.
15 Po as Irodhi; sepse u dërgova juve tek ay, edhe na te s’ka bërë ndonjë punë me udhë për vdekëje.
16 Passi ta mundonj pra, do t’e lëshonj.”
17 Edhe ishte nevojë për të lëshuarë një një njeri prej burgut për të kremte.
18 Edhe gjithë shumica bërtitnë, tuke thënë: “Ngreje këtë, edhe na lësho Varavanë”;
19 I cili ishte hedhurë ndë burk për një trazim që kishte bërë ndë qytet, edhe për vrasëje.
20 Përsëri pra Pilati u foli atyre , sepse donte t’e lëshonte Jisunë.
21 Po ata thërritinë, tuke thënë:
22 “Kryqëzoje, kryqëzoje!” Edhe ay për së treti u tha atyre: “Përse, ç’të keqe bëri kyj? Nukë gjeta asndonjë faj tek ay për vdekëje; passi ta mundonj pra, do t’e lëshonj.”
23 Po ata qëndroninë me zë të math, tuke kërkuarë të kryqëzonetë; edhe zëret’ e atyreve edhe të kryepriftëret zijnë vënt.
24 Edhe Pillati e gjykoj me udhë të bënej ç’kërkonin ata.
25 Edhe u lëshoj atyre atë që ishte hedhurë ndë burk për trazim e për vrasëje, të cilin’ e kërkoninë, edhe u dha atyre ndër duar Jisunë t’i bëninë si të dojnë.
26 Edhe si u nxuarnë jashtë, zunë një farë Simon Qirineas, tuke ardhë nga ara, edhe i vunë kryqnë mbë krahë, që t’e sillte prapa Jisujt.
27 Edhe i vininë prapa shumë shumicë llauzi, e grash, të cilatë edhe ndukeshin’ e qjaninë për atë.
28 Po Jisuj u këthye e u tha atyre: “Bijat e Jerusalimit, mos qjani për mua, po qjani për vetëhenë tuaj edhe për djemt tuaj.
29 Sepse na te po vinjënë dit, që të thoni: Lum shterpatë, edhe ata barqe që nukë puallnë, edhe ata gjij që nukë dhanë sisë.
30 Atëherë do të zënë t’u thonë malevet: Biri mbi ne; edhe kodravet: Na mbuloni.
31 Sepse ndë qoftë se mbë drun’ e njomë bënjënë këto, mbë të thatënë ç’do të bënetë?”
32 Po silleshin’ edhe dy të tierë keq-bërës, të vriteshinë bashkë me atë.
33 Edhe kur erdhë ndë vënt që qjuhet’ i Kresë, atie kryqëzuan’ atë, edhe ata keqbërësitë, njërinë mbë të diathtë, edhe tiatrinë mbë të mëngjërë. Edhe Jisuj thoshte:
34 “O Atë, ndëjei ata; sepse nukë dinë se ç’bënjënë.” Edhe ata si ndanë rrobet’ e ati, shtynë shortë.
35 Edhe llauzi rrij e po vështronte. Edhe të parët’ e përqeshinë bashkë me ata, tuke thënë: “Të tierë shpëtoj; le të shpëtonjë veten’ e ti, ndë qoftë kyj Krishti, i sgjedhuri i Perëndisë.”
36 Edhe e përqeshin’ atë edhe ushtëtorëtë, edhe afroneshin’ e i bijnë uthullë, edhe thoshinë:
37 “Ndë je ti mbëreti i Judhenjet, shpëto vetenë tënde.”
38 Edhe ishte shkruarë mbi atë edhe një përmbishkronjë me shkronja greqishte e Romanishte e Evraishte: K y j ë s h t ë m b ë r e t i i J u d h e n j e t.
39 Edhe një nga ata keqbërësitë që ishinë varë, vllasfimiste atë, tuke thënë: “Ndë je ti Krishti, shpëto vetëhenë tënde edhe neve.”
40 Po tiatri u përgjeq, edhe qërtoj atë, tuke thënë: “As po s’i ke frikë Perëndisë ti, se je ndë një mundim me atë?
41 Edhe nave me udhëvuajmë ; sepse marrmë shpagim sikundrë na vëjen për sa punuam; po kyj nukë punoj ndonjë gjë pa vënt.”
42 Pastaj i thoshte Jisujt: “Kujtomë, o Zot, kur të vinç ndë mbëretërit tënde.”
43 Edhe Jisuj i tha: “Me të vërtetë po të them, Sot do të jesh bashkë me mua ndë paradhis.”
44 Edhe ishte sindonja gjashtë orë, edhe u bë errësirë mbë gjithë dhenë gjer mbë nëntë orë.
45 Edhe dielli u err; edhe kurtina e tempullit u çqye për mesi.
46 Edhe Jisuj thirri me zë të math, e tha: “O Atë, ndër duar të tua ap shpirtinë tim.” Edhe si tha këto, dha shpirtinë.
47 Edhe kryeqindësi, kur pa se ç’u bë, lavduroj Perëndinë, tuke thënë: “Me të vërtetë kyj njeri pasëka qënë i drejtë.”
48 Edhe gjithë gjëndëja që kishin’ ardhurë bashkë për të vënë re, kur panë se ç’u bë, këtheheshinë tuke rrahurë krahërorët’ e tyre.
49 Edhe gjith’ ata që e njihin’ atë kishinë ndënjurë për së largu, edhe ato gra që kishin’ ardhurë bashkë pas ati nga Galilea, tuke vështruarë këto punë.
50 Edhe navoka një burrë që qjuhej Josif, i cili ishte gjykatës, njeri i mirë e i drejtë,
51 (Kyj nukë pat ndenjurë bashkë ndë këshillët e ndë punët t’atyreve) nga Arimathea, qyteti i Judhenjet, edhe priste mbëretërin’ e Perëndisë edhe ay,
52 Kyj erdhi përanë Pillatit, edhe lypi trupin’e Jisujt.
53 Edhe si e sbriti, e pshtolli me pëlhurë, edhe e vuri ndë një varr të gdhëndurë, që aty asnjë s’ishte vënë kurrë ndonjë herë.
54 Edhe ishte dit’ e prëmte, edhe gdhihej e shëtunë.
55 E i vanë prapa edhe gra, të cilatë kishin’ ardhurë bashkë me atë nga Galilea, e panë varrinë, edhe se si u vu trupi ati atie .
56 Edhe u këthyen’ e bënë gati erëra të mira e vajëra ere; edhe të shëtunë u prëjtnë pas porosisënomit.