1 Φοβηθῶμεν οὖν, μήποτε καταλειπομένης ἐπαγγελίας εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ δοκῇ τις ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι. 2 καὶ γάρ ἐσμεν εὐηγγελισμένοι καθάπερ κἀκεῖνοι· ἀλλ᾽ οὐκ ὠφέλησεν ὁ λόγος τῆς ἀκοῆς ἐκείνους μὴ συγκεκερασμένους τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν. 3 εἰσερχόμεθα γὰρ εἰς [τὴν] κατάπαυσιν οἱ πιστεύσαντες, καθὼς εἴρηκεν,
Ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου,
Εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου,
καίτοι τῶν ἔργων ἀπὸ καταβολῆς κόσμου γενηθέντων. 4 εἴρηκεν γάρ που περὶ τῆς ἑβδόμης οὕτως, Καὶ κατέπαυσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, 5 καὶ ἐν τούτῳ πάλιν, Εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου. 6 ἐπεὶ οὖν ἀπολείπεται τινὰς εἰσελθεῖν εἰς αὐτήν, καὶ οἱ πρότερον εὐαγγελισθέντες οὐκ εἰσῆλθον δι᾽ ἀπείθειαν, 7 πάλιν τινὰ ὁρίζει ἡμέραν, Σήμερον, ἐν Δαυὶδ λέγων μετὰ τοσοῦτον χρόνον, καθὼς προείρηται,
Σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε,
μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν.
8 εἰ γὰρ αὐτοὺς Ἰησοῦς κατέπαυσεν, οὐκ ἂν περὶ ἄλλης ἐλάλει μετὰ ταῦτα ἡμέρας. 9 ἄρα ἀπολείπεται σαββατισμὸς τῷ λαῷ τοῦ θεοῦ. 10 ὁ γὰρ εἰσελθὼν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ καὶ αὐτὸς κατέπαυσεν ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ὥσπερ ἀπὸ τῶν ἰδίων ὁ θεός. 11 σπουδάσωμεν οὖν εἰσελθεῖν εἰς ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν, ἵνα μὴ ἐν τῷ αὐτῷ τις ὑποδείγματι πέσῃ τῆς ἀπειθείας.
12 Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας· 13 καὶ οὐκ ἔστιν κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λόγος.
Jesus the Great High Priest
14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾽ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεος καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
1 Le të kemi frikë pra, gjersa mbet mbë ne të zotuarëtë të hyjmë ndë të prëjturit t’ati, mos duketë ndonjë prej jush se mbeti prapa.
2 Sepse edhe neve jemi ungjillëzuarë, sikundre edhe ata; po nuk’ u bëri dobi fiala që dëgjuanë, sepse s’qe bashkuarë me besë mb’ ata që e dëgjuanë.
3 Sepse neve që besuamë hyjmë ndë të prëjturit, sikundrë tha: “Përandaj bëra be ndë zemëratët time, Nuk do të hynjënë ndë të prëjturit tim“, ndonëse punërat’ e ati u mbaruanë që kurë se u ngreh bota.
4 Sepse tha mbë një vënt për të shtattënë ditë kështu: “Edhe Perëndia u prë mbë të shtattënë ditë nga gjithë punërat’ e tia”.
5 Edhe mbë këtë vënt përsëri: “Nukë do të hynjënë ndë të prëjturit tim”.
6 Passi ka mbeturë pra të hynjënë ca vetë mb’atë, edhe ata që u ungjillëzuanë më përpara nukë hynë prej të pabindurit,
7 Përsëri urdhëron një ditë, ”Sot”, tuke thënë me anë të Dhavidhit, pas kaqë kohe, sikundrë është thënë: “Sot, ndë dëgjofshi zën’ e ati, mos ashpëroni zemratë tuaja”.
8 Sepse ndë i pat prejtur’ ata Jisuj i Naviut , nukë do të kishte folurë pastaj për një tiatërë ditë.
9 Vallë paska mbeturë të prëjturë për llauzin’ e Perëndisë.
10 Sepse ay që hyri ndë të prëjturit t’ati, edhe ay vetë u prë nga punërat’ e tia, sikundrë Perëndia nga të tiatë.
11 Le të shpejtojmë pra të hyjmë mb’ata të prëjturit, që të mos bierë ndonjë mb’atë shëmbëllesë të së pabindurësë.
12 Sepse fiala e Perëndisë ësht’ e gjallë, edhe e punësë, edhe më e prehëtë se çdo thikë me dy presa, edhe depërton gjer ndë të ndarët të shpirtit e të frymësë, edhe nyjevet e palcavet, edhe shquan kujtimet’ e mendimet’ e zemrësë.
13 Edhe s’është kriesë e padukurë përpara ati, po të gjitha janë lakuriq edhe sbuluarë ndë syt t’ati, të cilit neve do t’i apëmë fialë.
14 Tuke pasurë pra një kryeprift të math që depërtoj qiejetë, Jisunë, të Birin’ e Perëndisë, le të mbajmë rrëfiminë tënë.
15 Sepse s’kemi një kryeprift që nukë munt t’i vinjë keq për dobesirat tona, po qe ngarë mbë të gjitha posi neve pa faj.
16 Le t’i afronemi pra me kuxim fronit hirit, që të marrëmë përdëllim, edhe të gjejmë hir e ndihmë ndë kohët të nevojëshime.