Wives and Husbands
1 Ὁμοίως αἱ γυναῖκες, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσιν τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται 2 ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν. 3 ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, 4 ἀλλ᾽ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πολυτελές. 5 οὕτως γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι εἰς θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτὰς ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, 6 ὡς Σάρρα ὑπήκουσεν τῷ Ἀβραὰμ κύριον αὐτὸν καλοῦσα ἧς ἐγενήθητε τέκνα ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.
7 Οἱ ἄνδρες ὁμοίως, συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ, ἀπονέμοντες τιμὴν ὡς καὶ συγκληρονόμοις χάριτος ζωῆς εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν.
Suffering for Righteousness’ Sake
8 Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, ταπεινόφρονες, 9 μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε.
10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν
καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς
παυσάτω τὴν γλῶσσαν ἀπὸ κακοῦ
καὶ χείλη τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,
11 ἐκκλινάτω δὲ ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν,
ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν·
12 ὅτι ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους
καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν,
πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.
13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ ζηλωταὶ γένησθε; 14 ἀλλ᾽ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε, 15 κύριον δὲ τὸν Χριστὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος, 16 ἀλλὰ μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου, συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλεῖσθε καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν. 17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας. 18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθεν, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ὑμᾶς προσαγάγῃ τῷ θεῷ θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζῳοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· 19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασιν πορευθεὶς ἐκήρυξεν 20 ἀπειθήσασίν ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ εἰς ἣν ὀλίγοι, τοῦτ᾽ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾽ ὕδατος 21 ὃ καὶ ὑμᾶς ἀντίτυπον νῦν σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς θεόν, δι᾽ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ 22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανὸν ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.
1 Po kështu edhe ju gratë, u unjni kryetë burravet tuaj, që, edhe ndë mos u binçinë ca vetë ndë fialët, të fitonenë pa fialë nga jeta që shkonjënë gratë,
2 Si të shohënë jetënë tuaj të pastrënë që e shkoni me frikë.
3 Të cilavet le të mos jetë stolia e përjashtëme, gërsheti i flokëvet e të varët’ e arit, e të veshurit’ e rrobavet,
4 Po i fshehuri njeriu i zemrësë, stolisurë me paprishëjen’ e frymësë butë edhe të urtë, që ajo punë vëjen shumë përpara Perëndisë.
5 Sepse kështu njëherë edhe ato grat’ e shënjtëruara, që shpëreninë mbë Perëndinë, stolisninë vetëhen’ e tyre, tuke qënë ndën’ urdhër të burravet të tyre.
6 Sikundrë Sara i dëgjoj Avraamit, edhe e qjuante atë zot; bijat’ e asaj jeni ju, kur të bëni mirë e të mos frikësohi as nga ndonjë frikë.
7 Ju burratë po kështu, rrini bashkë me gratë tuaja me urtësi, edhe i bëni nderë kombit gruasë si më e dobë enë që është , edhe si trashëgimtaret’ e hirit jetësë bashkë me ju, që të mos këputenë të faluratë tuaja.
8 Edhe së pastajmi, bëhi të gjithë me një mëndëje, të dhëmburë, vëlla-dashurë, të përdëllyershim, zemër-dashurë.
9 Mos epni të keq për të keq, a të sharë për të sharë; po përkundrë, t’i bekoni; sepse e dini se për këtë u thirrët, që të trashëgoni bekim:
10 “Sepse kushdo të dojë jetë, edhe të shohë dit të mira, le të pushonjë gojën’ e ti nga e keqeja, edhe buzët’ e tia të mos flasënë gënjeshtrë.
11 Le të mërgonetë nga e liga, edhe le të bënjë mirë: le të kërkonjë paqtim, edhe le të ndiekë atë.
12 Sepse syt’ e Zotit janë mbi të drejtët, edhe veshët’ e ati mbi lutëjen’ e atyreve; po faqeja e Zotit është kundrë atyreve që bënjënë keq”.
13 Edhe kush do t’u bënjë keq juve, ndë i rafshi prapa së mirësë?
14 Po edhe ndë heqshi keq për drejtërinë, jeni të lumurë: “edhe frikën’ e atyreve mos e kini frikë, as mos u tuntni”.
15 Po “shënjtëroni Zotinë Perëndi,” ndë zemërat tuaja; edhe ini gati përherë të epni fialë me butësirë e me frikë cilitdo që kërkon fialë prej jush për shpëresënë që është ndër ju;
16 Tuke pasurë ndërgjegjëje të mirë, që, kur të flasënë keq për ju si për njerës keqbërës, të turpëronen’ ata që u përflasënë juve për jetën’ e mirë që shkoni mbë Krishtinë.
17 Sepse më mirë është të hiqni keq tuke bërë mirë, ndë i pastë ënda Perëndisë, se tuke bërë keq.
18 Sepse edhe Krishti një herë pësoj për fajetë, i drejti për të shtrembëtët, që të na bierë te Perëndia, i cili ndonëse vdiq pas mishit, po u ngjall me anë të Frymësë;
19 Me anë të asaj vate e leçiti edhe te frymatë ndë barkut,
20 Që nuk’ bindeshinë njëherë, kur i priti durimi i Perëndisë njëherë ndë dit të Noesë, kur ndërtonej arka, që nd’atë shpëtuanë prej ujit të pakë, do me thënë tetë shpirtë;
21 Kundraforma e ati është pagëzimi që na shpëton edhe neve tashti, (jo të hedhuritë tejë e palavisë mishit, po martiria e ndërgjegjëjesë mirë mbë Perëndinë), me anë të ngjallurit të Jisu Krishtit;
22 I cili vate ndë qiell, e është ndë të diathtët të Perëndisë, edhe ëngjëjt’ e pushtetet’ e fuqiat’ iu vunë ndën’ urdhër.