Mbë të parinë kankatuer mbi Shushan-edhuth, Miktam i Davidit për mësim, kur luftoi Syrin’ e Mesopotamisë, edhe Syrin’ e Sobasë, edhe u këthye Ioabi, edhe i ra Edomit ndë gropësinët të krypësë dymbëdhetë mijë.
1 O perëndi, na hodhe tej, na theve, u zëmërove, këthehu te na.
2 Tunde dhenë, çave ate, shëndosh thërrimet’ e ati, se po lëkundetë.
3 I diftove popullit t’yt punë të ashpëra, na dhe me pimë venë qi merr mentë.
4 U dhe shenjë atyne qi të kanë frikë, qi të ngrihetë nalt’ për të vërtetënë. Selah.
5 Qi të lirohenë të dashunit’ e tu, shpëto-më me anët së diathtësë s’ate, edhe ndëgjo-më.
6 Perëndia foli ndë vend të shenjtënuemin’ e vet: Kam me u gëzuem, kam me damë Syhemënë, edhe kam me matunë gropësinën’ e Sokhothësë.
7 Emi ashtë Gallaadi, edhe emi ashtë Manasseu; Efraimi ashtë fuqia e kresë s’eme, Iuda ashtë ligjë-vumësi em,
8 Moabi ashtë legen’ i të lamit t’em, mbi Edominë kam me hedhunë këpucënë t’eme, brohori për mue, o Palestinë.
9 Kush ka me më prumë ndë qytet me mure të fortë? A kush ka me më hequn’ udhënë deri ndë Edom?
10 As po r jo ti, o Perëndi, qi na hodhe tej? Edhe s’ke me dalunë bashkë me ushtëriat tona, o Perëndi.
11 Ep-na ndifmëtë shpëtoimë prei shtrëngimit, sepse shpëtimi prei njeriut asht i kotë.
12 Me anë të Perëndisë kemi me bamë trimëni, edhe ai ka shkelun’ anëmiqtë tanë.
1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «Dëshmia e Zambakut». Himn i Davidit, për mësim. 2 Kur luftoi kundër Aram Naharaimit dhe Aramit të Cobahut dhe kur Joabi, në kthim, mposhti dymbëdhjetë mijë luftëtarë të Edomit në luginën e Kripës.
3 O Perëndi, na ke hedhur poshtë e na ke dërrmuar,
ke qenë i zemëruar, por tani na përtëri!
4 E trande dheun dhe e çave,
shëroja të çarat, se po lëkundet.
5 E bëre popullin tënd të shohë mynxyra,
na dhe të pimë verë që të trullos.
6 Por atyre që të druajnë u dhe një shenjë,
që të ikin larg sulmit të shigjetës . selah
7 Shpëtona me të djathtën tënde e dëgjona,
që ta fitojnë lirinë ata që të duan.
8 Perëndia foli në shenjtëroren e tij:
«Do të ngadhënjej e do ta ndaj Shekemin,
luginën e Sukotit do ta mat.
9 Imi është Gileadi, imi Manaseu,
Efraimi është përkrenarja ime, Juda skeptri im.
10 Moabi legeni ku lahem,
në Edom i hedh sandalet,
o Filiste, brohorit për mua ».
11 Kush do të më çojë deri në fortesë?
Kush do të më prijë deri në Edom?
12 A nuk je ti, o Perëndi, që na ke hedhur poshtë,
ti, që me ushtritë tona nuk marshon më?
13 Dërgona ndihmën tënde kundër armikut,
se ndihma e njeriut është e kotë.
14 Me Perëndinë do të bëhemi të fortë,
ai do t'i shtypë armiqtë tanë.