Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Tha i marri ndë zemërët të vet: S’ka Perëndi. U prishnë edhe u ndynë ndë punët, s’ka kush me bamë mirë.
2 Zoti u kurrus prei qiellit mbë të bijt e njerëzëvet, për me pamë ndë ashtë ndonji qi kupëton, a qi kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë u përvarnë mbë-nj’-anë, edhe u banë të pavëjefshim bashkë, s’ka kush me bamë mirë, s’ka asnji.
4 S’kanë mend gjith ata qi punojënë pa udhë, ata qi hanë popullinë t’em, porsi kapshatë buke nukë thirrnë Zotinë.
5 Atie u hyni frik’ e madhe, se Perëndia ashtë ndë brest të dreitëvet.
6 Turpënuetë këshillen’ e të vobegut, por Zoti ashtë mpështetëja e ati.
7 Kush ka me dhanë kah Siona shpëtimin’ e Israelit? Kur të këthejë Zoti popullin’ e vet prei robënisë, ka me u gëzuem Iakobi, edhe ka me u gazmuem Israeli.
1 Mjeshtrit të korit. Psalm i Davidit.
Thotë i marri në zemrën e tij:
«S'ka Perëndi».
Të gjithë janë shthurur e bëjnë vepra të neveritshme,
askush nuk bën të mirën.
2 Prej qiellit Zoti i vështron njerëzit,
për të parë në ka ndonjë të mençur që kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë kanë dalë nga udha,
të gjithë janë shthurur,
askush nuk bën të mirën,
as edhe një.
4 A nuk janë të pamend të paudhët,
që e gëlltisin popullin tim si bukën
dhe Zotin nuk e thërrasin?
5 Por ja, do të dridhen nga tmerri,
sepse Perëndia është me njerëzit e drejtë.
6 Ju doni të shkatërroni shpresat e skamnorit,
por streha e tij është Zoti.
7 Kush do ta sjellë prej Sionit shpëtimin e Izraelit?
Kur Zoti ta kthejë popullin e vet nga robëria ,
do të gëzojë Jakobi, do të ngazëllejë Izraeli.