Psallm’ e Davidit.
1 Zoti ashtë bariu em: s’ka me më menguem gja .
2 Më vuni me ndenjunë ndë kullota të ngjoma, më hoqi udhënë nd’ ujëna të praituni.
3 Më pruni shpirtinë ndë vend, më hoqi udhënë ndëpër rruga dreitënie, për punë t’emënit vet.
4 Ndë ecësha edhe ndë gropësinë të hiesë vdekësë, s’do të kem frikë për ndonji të keqe, se ti je bashkë me mue; shkopi yt edhe purteka jote, ato më ngushullojënë.
5 Bane gati truvezë përpara meje ndër sy t’anëmiqvet ni, leve me voj kryetë t’em, potiri em do të derdhetë për buzë.
6 Edhe hir e përdëllim kanë me më ndiekunë për gjithë ditt’ e jetësë s’eme, edhe kam me ndenjunë ndë shtëpi të Zotit për ditt të gjata.
1 Psalm i Davidit.
Zoti është bariu im,
asgjë s'më mungon.
2 Në kullota të gjelbra më shtrin,
drejt ujërave të qeta më prin,
3 shpirtin ma përtërin.
Më udhëheq shtigjeve të drejta,
në saje të emrit të tij.
4 Edhe në ecsha nëpër luginën e territ ,
s'tutem nga e keqja, se ti je me mua.
Shkopi yt e kërraba jote,
ato më ngushëllojnë.
5 Para ma shtron tryezën,
kundruall armiqve të mi;
kokën ma lyen me vaj,
kupa ime gufon.
6 Po, mirësia e çiltërsia do të më ndjekin
të gjitha ditët e jetës sime.
E unë do të banoj përgjithmonë
në shtëpinë e Zotit.