Mashhil i Davidit: uratë, kur ishte ndë shpellët.
1 Klitha mbë Zotinë me zaninë t’em, iu lutsh Zotit me zaninë t’em.
2 Kam me derdhunë të lutunitë t’em përpara ati, kam me diftuem shtrëngiminë t’em përpara ati.
3 Kur m’u zu fryma, atëherë ti ngjofte udhët’ e mia. Pshefnë kurth për mue, mb’ate udhë qi ecëjem.
4 Vështroishiem mbë të diathtë, e shkoishiem, por s’kishte ndonji të më ndifte; mpshtetëja hupi prei meje, edhe s’kishte ndonji të kërkonte shpirtinë t’em.
5 Thirra te ti, o Zot, e thashë: Ti je shpëresa eme, piesa eme ndë dhe të gjallëvet.
6 Mba-i vesh zanit t’em, se u përvuna fort, shpëto-më prei atyne qi më ndiekinë, se janë më të fortë se unë.
7 Nxir shpirtinë t’em prei burgut, qi të lavduroj emëninë tand; të dreitëtë kanë me më qarkuem, kur të ma shpaguejsh.
1 Himn i Davidit. Lutje që bëri kur ishte në shpellë.
2 Me zërin tim i thërras Zotit,
me zërin tim i përgjërohem Zotit.
3 Para tij do ta nxjerr rënkimin tim,
hidhërimin tim para tij do ta rrëfej.
4 Kur më meket shpirti,
ti e njeh mirë udhën time.
Udhës ku po kaloj,
më kanë ngritur kurth.
5 Hedh sytë djathtas e vështroj,
nuk ka asnjë të njohur,
nuk ka asnjë strehim për mua,
askush nuk kujdeset për jetën time.
6 Atëherë të thirra ty, o Zot, e thashë:
«Ti je strehimi im,
ti je trashëgimia ime në tokën e të gjallëve».
7 Dëgjoje mirë kujën time,
se shumë jam poshtëruar,
shpëtomë prej atyre që më përndjekin,
se janë më të fortë se unë.
8 Nxirrmë prej burgut,
që ta përlëvdoj emrin tënd.
Të drejtët do të mblidhen rreth meje,
se ti do të më mbushësh me të mira.