Krie e katërtë
1 E ç’do të thomi navet adha, se qerdhesi ndë trup Avraami babai inë?
2 Sepse nd’është që u bë Avraami i drejtë me anë të punëravet, ka mbë se të mburetë, ma jo mb’anë të Perndisë.
3 Sepse ç’thotë karta? Besoi Avraami mbë Perndinë, e ju zu atij për e drejtë.
4 Ndashti atij që punon, paga e tij nuk’ i zihetë për dhurëti, po për borç.
5 Ma atij që nukë bën punëra, po beson nde ai që bën të pabesinë të drejtë, atij i zihetë bes’ e tij për ndreqëjë.
6 Sikundr’ edhe Dhavidhi quan të lumurë atë njeri, që Perndia i llogarias të drejtënë pa punëra.
7 E thotë: Lum ata që u janë ndëjierë paranomitë, edhe ata që u janë mbuluarë fajetë.
8 Lum ai njeri, që Perndia nuk’ i nëmëron fajetë.
9 Këta të lumurë dha është vetëmë për të prerë, a dhe për të paprerë? Sepse nevet thomi, se besa e Avraamit ju nëmërua për të drejtë.
10 Qish adha ju nëmërua? Kur qe i prerë, a kur qe i paprerë? Jo kur qe prerë, po kur qe pa prerë.
11 E mori nishan të prerëtë, vulë të së drejtësë që pat marrë për besë pa qënë prerë, që të bënej ai baba i gjithëvet së paprerëvet që besojnë, që t’u nëmëronej edhe mb’ata të ndrequritë.
12 E të jetë baba ature të prerëvet, që nukë kanë vetëmë të prerëtë, po ecëjënë edhe pas gjurmëvet të besësë, Avraamit babait sonë, që kish edhe pa prerë.
13 Sepse nuk’ i qe taksurë Avraamit nga fuqi e nomit, a farësë tij, që të bënej ai klironom i gjithë botësë, po me fuqi të së drejtësë besësë.
14 Sepse ndë janë klironomë ata që vijënë nga fuqi e nomit, më s’vëjen besa, e mbeti mbrazëtë të taksuritë.
15 Sepse nomi bie urgjinë, sepse tek s’është nom, atje s’është as prishëjë e nomit.
16 Pra andaj (klironomia është) nga besa, që të jetë dhurëti për të qënë të taksuritë të qëndruarë mbë gjithë farë, jo mb’atë farë vetëmë që është nga nomi, po edhe mb’atë që është nga besa e Avraamit, që ai është babai i gjithëvet.
17 (Sikundr’ është shkruarë, që u të bëra baba ndë shumë filira) përpara Perndisë që besoi mbë të, që ep jetë ndë të vdekurë, e thërret ato punëra që nukë janë si ato që janë.
18 Kij Avraami besoi me shpëresë ato që qenë teje shpëresësë, që të bënej ai baba i shumë filivet, sikundrë i pat qënë thënurë: Kështu do të jetë fara jote.
19 E pa kolandisurë ndë besë, nukë vuri ndër mënd as kurmin’ e tij që qe i vdekurë, sepse qe afëro njëqind vjeç, as të veshkurit’ e shtratit së Sarrësë.
20 As ndë të taksurë të Perndisë ndënji me di zëmëra të mos ip besë, po u forcua me besë, tuke lëvduarë Perndinë.
21 E ju mbush koka mirë, se atë që i taksi (Perndia) është e zonja edhe ta bëjë.
22 E andaje këjo ju zu atij për të drejtë.
23 E s’pat qënë shkruarë për atë vetëmë, që ju zu atij për të drejtë.
24 Po edhe për nevet, që mbë nevet do të zihetë fill, do të thom mb’ata që besojënë mb’atë që ngjalli Zonë tënë Iisunë nga të vdekuritë.
25 Atë që u paradhos për faje tona, e u ngjall për të ndrequrë tënë.
1 Ç’do të themi pra se fitoj Avraami, ati ynë pas mishit?
2 Sepse ndë dolli i drejtë Avraami nga punëtë, ka mbë se të mburretë, po jo përpara Perëndisë.
3 Sepse ç’thotë shkronja? “Edhe Avraami i besoj Perëndisë, edhe iu numërua ati për drejtëri.”
4 Edhe ati që punon, paga nuk’ i numëronetë për nderë, po për detyrë.
5 Po ati që s’punon, edhe i beson ati që nxier të drejtë të shtrëmbëtinë, besa e ati numëronetë për drejtëri.
6 Sikundrë edhe Dhavidhi thotë të lumëzuarët’ e ati njeriu, të cilit Perëndia i numëron drejtërinë pa punëra:
7 “Lum ata , që iu ndëjenë paudhëritë, edhe iu mbuluanë fajetë.
8 Lum ay njeri, që nukë do t’i numëronjë faj Zoti”.
9 Këta të lumëzuarë pra thuhetë vetënë për ata që janë rrethprerë, apo për ata që nukë janë rrethprerë? Sepse themi se besa iu numërua Avraamit për drejtëri.
10 Qysh iu numërua pra? Kur ishte i rrethprerë, apo kur ishte i parrethprerë? Jo kur ishte i rrethprerë, po i parrethprerë.
11 Edhe mori shenjën’ e rrethpresëjesë për vulë drejtërie të asaj besësë që është ndë parrethpresëjenë, që ay të jet i ati gjith’ atyreve që besonjënë, kur janë të parrethprerë, që të numëronet, edhe mb’ ata drejtëria.
12 Edhe i ati rrethpresëjesë, jo vetëmë mb’ ata që janë të rrethprerë, po edhe mb’ ata që ecënjënë pas gjurmavet besës’ atit t’ënë Avraam, kur qe i parrethprerë.
13 Sepse të zotuarëtë mb’ Avraamin’ a mbë farën’ e ati, se kishte për të qenë trashëgimtari i botësë, nuk’ u bë me anë të nomit, po me anë të drejtërisë që është prej besësë.
14 Sepse ndë janë trashëgimtarë ata që janë prej nomit, besa dolli e kotë, edhe u prish të zotuarëtë.
15 Sepse nomi bie zemëratë; sepse atie ku s’ka nom, s’ka as të dalë jashtë nomit .
16 Përandaj trashëgimi është prej besësë, që të jetë dhurëti, për të qëndruarë të zotuarëtë mbë gjithë farënë, jo vetëmë mb’ atë që është prej nomit, po edhe mb’ atë që është prej besës’ Avraamit, i cili ësht’ ati ynë të gjithëve,
17 (Sikundrë është shkruarë: “Se të kam vënë atë mbë shumë kombe.”) përpara Perëndisë, që i besoj ati, që ep jetë të vdekuret, edhe qjuan atopunë që s’janë si ato që janë.
18 Ay pa pasurë shpëresë besoj me shpëresë, se do të bënej atë mbë shumë kombe, sikundrë qe folurë: “Kështu do të jetë fara jote.”
19 Edhe passi nuk’ u likshtua ndë besët, nuk’ u mendua, se ndashti trupi ti ishte i vdekurë, sepse ishte më teprë se një qint vieç, as të vdekurit’ e shtratit Sarrësë;
20 As nukë qe me dy mëndëje mbë të zotuarët të Perëndisë për pabesërinë, po u forcua ndë besët, e i dha lavdi Perëndisë,
21 Edhe iu mbush mëndëja se për atë që iu zotua, ësht’ i zoti edhe ta bënjë.
22 Edhe përandaj iu numërua ati për drejtëri.
23 Edhe nuk’ u shkrua vetëmë për atë, se iu numërua ati,
24 Po do të numëronet’ edhe për neve që i besojm’ ati që ngjalli prej së vdekurish Jisunë, Zotinë tënë;
25 I cili u dha ndër duar për fajet tëna, edhe u ngjall që të na nxierë të drejtë.