Krie e katërtë
1 Ndashti thom unë, ngjera sa është klironomi foshnjë, ai s’ka fark mbë ndonjë punë nga kopili, ndonëse është Zoti i së gjithavet.
2 Po është ndënë pitropë e ikonomë, ngjera mbë kohë që i pat urdhëruarë babai.
3 Kështu edhe nevet, kur jeshëm foshnjë, jeshëm skllavosurë ndënë stihi të botësë.
4 Ma poqë erdhi të mbluaritë e motit, dërgoi Perndia të bir’ e tij, që leu nga grua, e që u bë ndënë nom.
5 Që të kseshpërblejë ata që qenë ndënë nom, për të marrë nevet Iothesinë (e të bënemi bij).
6 Ndashti sikundrë jini juvet bij, ka dërguarë Perndia Shpirtin’ e birit së tij ndë zëmëra tuaj që thërret: Avva, o baba.
7 Nukë je adha më kopil, po bir, e ndë je bir, je klironomi i Perndisë me anë të Krishtit.
8 Ma atëherë si nukë njohëtë Perndinë, jeshëtë kopij t’ature që s’janë Perndi me të vërtetë.
9 Ma ndashti si njohtë Perndinë, a të thom më mirë, si u njohtë nga Perndia, qish ktheneni prapë ndë stihi të smundura e të varfëra, mb’ato që dojëtë njëherë të ktheni përsëri të punoni?
10 Juvet mbai llogari të ditet, e të muajet, e të vitëret, të kohëvet.
11 Unë trëmbem për juvet, se mbase u munduaçë mbë të mbrazëtë për juvet.
12 Punoni si edhe unë, sepse edhe unë jam bërë si juvet. U lutem, o vëllazër, juvet nukë më kini bërë ndonjë dëm.
13 E dijnie që më përpara me pikëllim të kurmit sim u dhidhaksa juvet Ungjillë.
14 E pirasmonë tim që keshë ndë kurm tim, nuk’ e shatë, as urrietë, po më patë priturë posi një Ëngjëll të Perndisë, posi Hristonë Iisunë.
15 Ç’qe adha atëherë makarismoi juaj? Sepse u martiris juvet që të mundjëtë, dojëtë të nxjerëtë sitë tuaj të m’i apëtë mua.
16 U bëçë un’ adha armiku juaj, tuke thënë juvet të vërtetënë?
17 Janë ziliarë mbë juvet jo mbë të drejtë, po duanë të nxjerënë nevet jashtë, që të doi ata.
18 E mirë është që të doi kurdo të mirënë, e jo vetëmë kur të jem përpara jush.
19 Djelmt’ e mi, që juvet u mbaj pa ndë bark, ngjera sa të dërtonetë Krishti mbë juvet.
20 Ma dojë të gjëndeshë përpara juvet ndashti, e të ndërojë zënë tim, sepse nukë kam se ç’t’u thom juvet.
21 Thuajmëni mua juvet që doi të jini ndënë nom, nukë digjoni nomnë?
22 Sepse është shkruarë: Avraami pat di djelm, një nga skllava e një nga eleftera.
23 Ma ai që leu nga skllava, u le si do kurmi. E ai që leu nga eleftera, u le me fuqi të së taksurësë.
24 Këto punëra janë thënë me aligorira, sepse këto janë të dia dhjatatë, njera nga mali i Sinait, që pill skllev. Këjo është Agara.
25 Sepse Agara është mal i Sinait nd’Arapëri, e ujdis me Ierusalimnë, që është ndashti. Ajo është kopile bashkë me djelm të saj.
26 Ma Ierusalimi që është lart, ësht’ elefterë. Ajo është mëmma e nevet gjithëvet.
27 Sepse është shkruarë: Gëzou ti, o shterpë, që nukë pjell. Nxir zë ndë lëvdim, e thirrë ti që nukë je pjellësë, sepse më shumë fort janë djelmt’ e së lënësë, se asaj që ka burrënë.
28 Andaj nevet, o vëllazër, si Isaaku jemi djelmt’ e së taksurësë.
29 Ma si ahiere ai që qe lerë si do kurmi, e ndiq atë që qe sikundrë do Shpirti, kështu edhe ndashti.
30 Ma ç’thotë karta: Nxjere jashtë skllavënë, edhe djalën’ e saj, sepse nukë do të jetë klironom i biri i skllavësë me të bir’ e zonjësë.
31 Pra andaj, o vëllazër, nukë jemi nevet djelm të skllavësë, po të zonjësë.
1 Edhe them, sa kohë trashëgimtari është foshnjë, s’ndan nga shërbëtori, ndonëse ësht’ i zoti të gjithavet;
2 Po është ndënë kujdestarë e ndënë qivernitarë, gjer mb’atë kohë që ësht’ urdhëruarë nga i ati.
3 Kështu edhe neve, kur ishim foshnje, ishim bërë shërbëtorë ndënë stihiat të botësë;
4 Po kur erdhi të mbushurit’e kohësë, Perëndia dërgoj të Birinë, që lindi prej gruasë, edhe që qe ndënë nom,
5 që të shpërblenjë ata që ishinë ndënë nom, që të marrënë birërinë.
6 Edhe sepse jeni bij, Perëndia dërgoj Frymën’ e të Birit ndë zemërat tuaja, që thërret: Avva, o Atë.
S 7 Përandaj nukë je me shërbëtuar, po bir; edhe ndë je bir, je edhe trashëgimtar i Perëndisë me anë të Krishtit.
8 Po atëhere, passi s’njihnitë Perëndinë, u punuat’ atyre përëndiravet që s’janë nga fisi;
9 Po ndashti, passi njohtë Perëndinë, e me thënë më mirë u njohtë prej Perëndisë, qysh këthehi përsëri mbë të dobat edhe të vobegat stihia, që doni t’u punoni atyre përsëri si përpara?
10 Vini re dit, e muaj, e kohëra, e viet.
11 Kam frikë për ju, mos u munduashë kot për ju.
12 Bëhi posi unë, sepse edhe unë jam posi ju, o vëllezër; u lutem juve, s’më keni bërë ndonjë gjë të ligë.
13 Edhe e dini, se përpara ungjillëzova te ju me dobësirë mishi.
14 Edhe s’bëtë për asgjë ngasjenë time që ishte ndë misht tim, as e hodhët teje, po më prittë si ëngjëll Perëndie, si Jisu Krishtinë.
15 Cila pra ishte të lumëzuarëtë juaj? Sepse martiris për ju, se ndë munt të bënej do të nxiritë sytë tuaj e të m’i epitë mua.
16 Arëmiku juaj u bëshë pra, se them të vërtetënë?
17 Dëftenjënë zemërë të përvëluarë te ju, po jo të mirë; po duanë që t’u mbyllënë jashtë juve, që të keni zemërë të përvëluarë për ata.
18 Po është mirë që të keni zemërë të përvëluarë përherë mbë të mirët, e jo vetëmë kur të afërë jush.
19 Dielmthit’ e mi, përsëri kam të dhëmbura piellëje për ju, gjersa të formonetë ndër ju Krishti;
20 Edhe donjam të ishnjam afërë jush ndashti, edhe të ndërronjam zënë tim, sepse vras mëndëjenë për ju.
21 Pa më thoni, ju që doni të jeni ndënë nom, a s’dëgjoni nomnë?
22 Sepse është shkruarë, se Avraami pat dy bij; një prej shërbëtoresë, e një prej së lirësë.
23 Po ay që pat lindurë prej shërbëtoresë, lindi pas mishit; e ay që pat lindurë prej së lirësë, lindi me anë të zotuarësë.
24 Këto punë janë të aligorisura, sepse këtu janë dy dhiatatë; njëra nga mali i Sinajt, që piell për skllavëri, e cila ësht’ Agara.
25 (Sepse Agara është mali i Sinajt nd’Aravi, e është sinjënjë me Jerusalimën e soçëme; edhe është ndë skllavëri bashkë me të bijtë).
26 Po Jerusalimeja e lartë ësht’ e lirë, e cila është mëma jonë të gjithëve.
27 Sepse është shkruarë: “Gëzohu ti, o shterbë që nukë piell; nxir zë e bërtit ti që nukë ke të dhëmbura piellëje; sepse dielmt’e shkretëtirësë janë më shumë se dielmt’ e asaj që ka burr”.
28 Edhe neve, o vëllezër, jemi dielmt’ e së zotuarësë, posi Isaaku.
29 Po sikundrë atëhere ay që lindi pas mishit, ndiqte atë që kishte lindurë pas frymësë, kështu ësht’ edhe ndashti.
30 Po ç’thotë shkronja? “Nxir jashtë shërbëtoren’ edhe të birinë; sepse i bir’ i shërbëtoresë s’ka për të marrë trashëgim bashkë me të birin’ e të së lirësë.”
31 Nukë jemi pra, o vëllezër, bijt’ e shërbëtoresë, po të së lirësë.