Krie e njëzetë
1 E paçë ëngjëll që cbrit nga qielli, e mban quçn’ e avisit, e një zinçir të madh mbë dorë të tij.
2 E ai e zuri dhrakonë, atë gjarpërin’ e lashtë, ai është djalli e satanai, e e lidhi atë një mijë vjet.
3 E vuri atë nd’aviso, e mbilli atë, e e vulosi mbi të, që të mos pllanepsjë më miletetë ngjera sa të sosenë të një mijë vjetë e pastaje duhetë që të cgjidhetë ai për pak kohë.
4 E paçë frone, e mb’ato ndëjnë (dica) e u dha ature të bëijnë gjuq; e (paçë) shpirtëret’ e ature që qenë peleqisurë për martiri të Iisuit, edhe për fjalë të Perndisë, e ata që nukë qenë falë bishësë, as ikonësë tij, e nukë panë marrë nishan’ e saj ndë ballë të ture, edhe mbë dorë të ture; e rruanë, e mbretëruanë bashkë me Krishtinë për një mijë vjet.
5 E të tjerëtë nga të vdekuritë nukë rruanë ngjera sa të sosenë të një mijëtë vjet; këta është të ngjallturit’ e parë.
6 I lumurë e Shënjt ësht’ ai, që ka pjesë ndë të ngjallturë të parë; mbi këta nukë ka fuqi mortia e ditë; po do të jenë priftër të Perndisë e të Krishtit, e do të mbretërojënë me të bashkë një mijë vjet.
7 E kur të sosenë të një mijë vjetë, do të cgjidhetë satanai nga hapsana e tij.
8 E do të dalë të pllanepsjë miletetë që janë mbë të katër qoshet’ e dheut, Gognë edhe Magognë, e t’i mbëjedhë ata për luftë; nemuri i këture është posi rëra e detit.
9 E hipnë mbë të gjerë të dheut, e pushtruanë të ndënjurit’ e Shënjtorëvet, e qutetn’ e dashurë; e cbriti një zjar prej qiellit, dërguarë prej Perndisë, e i hangri ata.
10 E djalli që i gënjen ata u shti ndë gjol të zjarit e të shqufurit atje tek është bisha, edhe profiti gënjeshtjar; e do të mundonenë dit’ e natë ndë jetë pas jetet.
11 E paçë një fron të madh të bardhë, edhe atë që rrij mbi të, që nga faqea e tij iku dheu edhe qielli, e më s’u duknë.
12 E paçë të vdekuritë, të vogjëj e të mëdhinj, që rrijnë përpara Perndisë, e u hapnë kartëratë; e një tjatër kartë u hap, që është e jetësë; e u gjukuanë të vdekuritë mbi ato që qenë shkruarë ndë kartëra, sikundrë qenë shërbesat’ e ture.
13 E deti dha të vdekuritë që mbaj ndë vetëhe të tij, e vdekëja edhe Adhi dhanë të vdekurit’ e ture që kishnë; e u bë gjuqi mbë cilëdo sikundrë kishnë punuarë.
14 E mortia edhe Adhi u hodhë ndë gjol të zjarit. Kij është morti i ditë.
15 E kush nuk’ u gjënd shkruarë ndë kartë të jetësë, u hodh ndë gjol të zjarit.
1 Edhe pashë një ëngjëll tuke sbriturë nga qielli, që kishte qjyçin’ e avyssësë, edhe një vark të math ndë dorë të tij.
2 Edhe zuri dranguanë, gjarpërin’ e moçëm, i cili është Dialli edhe Satanaj; edhe e lidhi atë një milë viet.
3 Edhe e hodhi ndë avyssët, edhe e mbylli, edhe vuri vulë siprë ati, që të mos kubonjë më kombetë, gjersa të mbaronenë të një milë viet; edhe paskëtaj duhetë të sgidhetë pak kohë.
4 Edhe pashë frone; edhe ndenjnë mb’ ata, edhe u dha atyreve gjyqe; edhe pashë shpirtërat’ e atyreve që ishinë vrarë për martirin’ e Jisujt, edhe për fialën’ e Perëndisë, edhe ata që nuk’ iu falnë bishësë, as ikonës’ asaj; edhe nukë muarnë shenjë ndë ball të tyre edhe ndë dorë të tyre; edhe rruan’ e mbëretëruanë bashkë me Krishtinë ato një milë viet.
5 Edhe të vdekurit’ e tierë nuk’ u ngjallnë, gjersa të mbushenë të një milë viet; këta është të ngjallurit’ e parë.
6 I lumur’ edhe shënjt ësht’ay që ka piesë ndë të ngjallurit të parë; vdekëj’ e dytë s’ka pushtet mbi këta, po do të jenë priftërit’ e Perëndisë, edhe të Krishtit, edhe do të mbëretëronjënë bashkë me atë një milë viet.
7 Edhe kur të mbaronenë të një milë viet, do të sgjidhetë Satanaj nga burgu i ti.
8 Edhe do të dalë të kubonjë kombetë që gjëndenë mbë të katrë anët’ e dheut, Gogun’ e Magogunë, që t’i mbëledhë ata mbë luftë, të cilëvet numëri është posi rër’ e detit.
9 Edhe hipnë mbë të gjërët’ të dheut, edhe qerthëlluan’ ushtërin’ e shënjtorëvet, edhe qyteteja e dashurë; edhe sbriti ziarr prej qiellit nga Perëndia, edhe i hëngri.
10 Edhe dialli ay që kubonte ata, u hoth ndë lëqer të ziarrit e të squfurit; atie ku është bisha edhe profiti gënjeshtar; edhe do të mundonenë nat’ e ditë, ndë jetët të jetëvet.
11 Edhe pashë një fron të bardhë e të math, edhe atë që rrinte mb’ atë, prej faqes’ ati iku dheu edhe qielli; edhe nuk’ u gjënt vënt për ata.
12 Edhe pashë të vdekuritë, të vogjël’ e të mëdhenj, ndenjurë përpara Perëndisë, edhe vivliat’ u hapnë; edhe u hap një vivli tietërë, e cila ësht’ e jetësë; edhe u gjukuanë të vdekuritë nga ato që ishinë shkruarë ndë vivliat, pas punëravet tyre.
13 Edhe deti dha të vdekuritë që kishte përbrënda, edhe mortëja edhe hadhi dhanë të vdekuritë që patnë përbrënda atyreve; edhe u gjukuanë gjithësecili pas punëravet tyre.
14 Edhe mortëja edhe hadhi u hothnë ndë lëqer të ziarrit; këjo është vdekëj’ e dytë.
15 Edhe ay që s’u gjënt shkruarë ndë vivli të jetësë, u hoth ndë lëqer të ziarrit.