Krie e ditë
1 Andaje duhetë nevet kaqë më tepërë të vëmë veshnë mbë punëra që u digjuanë, mos ndodhetë e biemë nga të shkajturitë.
2 Sepse nd’është që fjala që u tha me anë të ëngjëjet qe e paluajturë, e çdo paravas, e çdo të padigjuarë mori pagënë që i duhej.
3 Qish do të shpëtojëmë nevet ndë mos silloiçim gjë për një kaqë të madhe sotiri? Që ajo nisi të rrëfenej nga Zoti, e na u veveos nevet nga ata që e digjuanë me veshë.
4 Sepse martiris Perndia me çuditë e me nishane, e me shumë lloi thavmëra, e me të ndarë të (dhurëtivet) të Shënjtit Shpirt, sikundr’ është thelim’ e tij.
5 Sepse nuk’ e vuri ndënë këmbë t’ëngjëjet Perndia jetënë që vjen, atë që flasëmë për të.
6 Edhe dicili e martirisi ndë një vënd, e tha: Ç’është njeriu, që ta kujtoç atë, a biri i njeriut, që vete ta shohç atë?
7 E ke vogëluarë atë pakëzë gjë nga ëngjëjtë, e ke koroniasurë me lëvdim e me nder, e e ke vënë atë sipër mbë gjithë punëra të tua.
8 Gjithë punëratë ja ke vënë ndënë këmbë të tij, sepse si ja vuri atij të gjitha ndënë këmbë, nukë la ndonjë farë kafshë pa vënë ndënë këmbë të tij. Po ndashti nuk’ i shohmë edhe të gjitha të bindura ndënë këmbë të tij.
9 Me atë Iisunë që qe pakëzë vogëluarë nga ëngjëjtë, për të pësuarë të vdekëjësë, e shohëmë koroniasurë me lëvdim e me nder, që për dhurëti të Perndisë të dhoqimasjë vdekëjënë për gjithë.
10 Sepse kish hie mbë të, që për atë (janë) gjithë punëtë, e me anë t’atij u bënë gjithë punëtë, ai që pru shumë bij ndë nder të teliosej me anë të pësimevet, udhëtori i sotirisë ture.
11 Sepse ai që Shënjtëron, edhe ata që Shënjtëronenë (janë) gjithë nga një punë vetëmë. Andaj nukë ka turp t’i quajë ata vëllazër.
12 Tuke thënë: Do të rrëfej ëmërinë tënd ndë mes të vëllazëret së mi, do të të këndoj lëvdim ti ndë mes të qishësë.
13 E përsëri: Unë do të kem tharos mbë të. E përsëri pa: Ja tek jam unë edhe djelmt’ e mi që më dha Perndia.
14 Sepse djelmtë e kanë bashkë kurmnë edhe gjaknë, edhe ai mori pjesë nga të tilatë si edhe ata, që me anë të vdekëjësë, të prishte atë që kish mbretërin’ e vdekëjësë, domethënë djallinë.
15 E që të shpëton këta, sa qenë për frikë të vdekëjësë ndë skllavi për gjithë jetë të ture.
16 Sepse nukë zihetë prej ëngjëjet, po zihetë prej farësë Avraamit.
17 Pra andaj duhej të gjan mbë të gjitha me vëllazër, që të bënej Arhieref lejmonjar, e i besësë mbanë Perndisë, që të qërojë fajet’ e llaoit.
18 Sepse mb’atë që besoi ai kur u piraks, mund t’u ndihjë ature që piraksenë.
1 Përandaj na duhetë të vëmë vesh më tepërë për ato që dëgjuam, që të mos shkasëmë ndonjë herë.
2 Sepse ndë qoftë se ajo fiala që u fol me anë të ëngjëjet dolli e vërtetë, edhe çdo të shkelurë porosie e padëgjuarëje mori pag me udhë,
3 Qysh do të shpëtojmë neve, ndë purtofshim për këtë farë shpëtim të math? Që zuri të flitetë prej Zotit, e vërtetua ndër nga ata që e dëgjuanë;
4 Po edhe Perëndia martiriste bashkë me shenje e me çudia, e me çdo farë fuqiash, e me të ndara dhurëtiash të Frymësë Shënjtëruarë, pas dashurimit ti.
5 Sepse nuk’ e vuri ndënë këmbë të ëngjëjvet botënë që vien, për të cilënë po flasëmë.
6 Edhe dikush martirisi mbë një vënt, e tha: Ç’është njeriu, që t’e kujtonjç? A i bir’ i njeriut që t’e vështronjç?
7 E bëre pak gjë më të poshtrë nga ëngjëjtë; me lavdi e me nderë e kurorëzove, edhe e vure përmbi punërat të duarvet tua.
8 Të gjitha ia vure përposh këmbëvet ati“, sepse si ia vuri të gjitha ndënë këmbë, nukë la gjë pa ia vënë ndënë këmbët.
9 Po shohëmë kurorëzuarë me lavdi e me nder atë Jisunë, që qe bërë pak gjë më i poshtrë nga ëngjëjtë, për pësimin’ e vdekëjesë, që të ngjëronetë vdekëje për çdo njeri me hirin’ e Perëndisë.
10 Sepse i duhej ati, që për atëjanë të gjitha, edhe prej ati u bënë të gjitha, tuke prurë shumë bij ndë lavdi, të bënjë të sosurë të parin’ e shpëtimit atyreve. me anë të pësimevet.
11 Sepse edhe ay që shenjtëron edhe ata që shënjtëronenë të gjithë janë prej njëgjëje ; për atë punë nukë turpëronetë t’i qjuanjë vëllezër,
12 Tuke thënë: “Do t’u rrëfenj emërinë tënt vëllezëret të mi, ndë mes të përmbëledhëjesë do të të lavdonj.”
13 Edhe përsëri: “Unë do të vë shpëresënë mb’ata.” Edhe përsëri: “Ja unë, edhe ata çunatë që më dha Perëndia.”
14 Edhe sepse çunatë kanë marrë bashkë mish edhe gjak, edhe ay mori piesë prej atyreve posi ata, që të prishnjë me anë të vdekëjesë atë që ka pushtetin’ e vdekëjesë, do me thënë diallinë,
15 Edhe të shpëtonjë ata, që ishinë gjithë jetënë ndënë skllavi për frikën’ e vdekëjesë.
16 Sepse me të vërtetë nukë qe zënë prej farës’ ëngjëjvet, po qe zënë prej farës’ Avraamit.
17 Përandaj duhej t’u gjante vëllezëret mbë të gjitha, që të bëhej kryeprift i dhëmburë edhe besëtar mbë punëratë të Perëndisë, që të qëronjë fajet’ e llauzit.
18 Sepse për atë që pësoj ay kur unga, munt t’u ndihnjë atyreve që ngitenë.