Krie e pesëtë
1 Ejani adha ndashti juvet të pasuritë të qai, ngrini zënë tuke thirrturë fort për të këqia që do të vijënë mbë juvet.
2 Gjëri juaj u kalp, edhe rrobatë tuaj ua hangri kopica.
3 Ari juaj edhe ergjëndi u skurjash, e skuri e ture do të jetë martiri kondrë juvet, e do të hajë kurmëratë tuaj posi zjar. Mbëjuadhtë gjë shumë për dit të pastajme.
4 Ja paga e ergatet që kuarrë aratë tuaj, që është vjedhurë prej jush, thërret. E të thirrturit’ e korrëzet arrijtinë ndë veshë të Zotit Savaothit.
5 Kini rruarë tuke ngrënë e tuke pirë mbi dhe, e ndë gostira kini ushqierë zëmëratë tuaj, si për ditë të therturit.
6 Kini dëmëtuarë e vrarë të drejtinë, e ai nuk’ u ndënji kondrë juvet.
7 Bëni durim adha, o vëllazër, ngjera mbë t’ardhurë të Zotit, vështroni si lloi bujku pret pemmën’ e nderçurë të dheut, tuke priturë me durim mbë të, ngjera sa të marrë shi e mëngjesit e mbrëmanesë.
8 Duroni edhe juvet, e stereosni zëmëratë tuaj, sepse t’ardhurit’ e Zotit u afërua.
9 Mos mçoni njeri-jatërinë, o vëllazër, që të mos dëmëtoni. Ja që gjukatësi rri përpara portësë.
10 Merri, o vëllazër, ksomblë të së hequrit keq e të durimit, Profitëtë, ata që folë mbë ëmër të Zotit.
11 Ja, që të lumurë quajmë ata që duruanë, kini digjuarë të priturit’ e Iovit, e kini parë të sosurin’ e Zotit, se është shum’ i ndëjesësë Zoti, e bën ndëjesë.
12 Mbë gjithë, o vëllazërit’ e mi, mos përgjëroni as për Qiell, as për dhe, as jetërë be mos bëni, po le të jetë fjala juaj: Kështu është, kështu është; nuk është kështu, nuk është kështu, që të mos biri ndë dëm.
13 Ka të keq ndonjë nga jush, le të lutetë; ka gëzim, le të psalljë.
14 Është ndonjë i sëmurë ndër ju, le të thërresë Priftërit’ e qishësë, e le të falenë mbi të, tuke lierë atë me vaj mbë ëmër të Zotit.
15 E të falët’ e besësë do të shpëtojë të sëmurinë, e do ta ngrërë atë Zoti. E nd’u gjëntë edhe me faje, do të ndëjenenë atij.
16 Ksemollojisni njeri-jatërit fajetë, e lutuni njeri për jatërinë, që të shëroni. Shumë fuqi ka të luturit’ e së drejtit kur punonetë.
17 Ilia qe njeri si dhe na i pësuarë, e u fal me të ngrohëtë që të mos bij shi mbë dhe, e nukë ra shi tri vjet e gjashtë muaj.
18 E përsëri u fal, e Qielli dha shi, e dheu dha pemmën’ e saj.
19 Vëllazër, ndë dalt ndonjë nga jush prej udhës’ e drejtë, e ta kthejë atë njeri (nga gënjeshtra).
20 Le të dijë se ai që kthen fajëtorë nga gënjeshtra e udhësë tij, do të shpëtojë Shpirt nga vdekëja, e do të mbulojë turmën’ e fajevet.
1 Ejani tashti, ju të pasuritë, qjani e ulurini për të këqiatë që do të vinjënë mbi ju.
2 Pasëja juaj u kalp, edhe rrobatë tuaj ua brëjti mola.
3 Ari juaj e argjëndi u ndryshk, edhe ndryshku i atyreve do të jetë për martiri kundrë jush, edhe do të hajë mishratë tuaj si ziarr; mblothtë thesare për dit e pastajme.
4 Na tek bërtet paga që ua keni mbajturë punëtorëvet që korrnë aratë tuaja; edhe të bërtiturat’ e korrësavet hynë i vanë ndë veshët të Zotit Sabaoth.
5 U kënaqtë e bëtë pallë mbi dhet; ushqyetë zemratë tuaja posi për ditën’ e të therurit;
6 Dënuatë, edhe vratë të drejtinë; e ay nuk u rri kundrë juve.
7 Kini zemërë të gjerë pra, o vëllezër, gjer mbë t’ardhurit të Zotit. Na bujku te pret pemën e dheut të paçëmuarënë, e ka zemërë të gjërë për atë, gjersa të marrë shin’ e lashtë edhe të voninë.
8 Kini zemërë të gjerë edhe ju, forconi zemratë tuaja; sepse t’ardhurit’ e Zotit u afrua.
9 Mos psherëtini kundrë njëri tiatrit, o vëllezër, që të mos gjukonemi për të lik; na gjyqëtari te rri përpara dyervet.
10 Merrni për shëmbëllesë, o vëllezërit’ e mi, të te hequritë keq edhe zemrën’ e gjërë të profitëvet, që folnë mb’ emërit të Zotit.
11 Na te lumërojm’ ata që duronjënë; e keni dëgjuarë durimin’ e Jovit, edhe e patë të pastajmen’ e Zotit, se Zoti është shum’ i përdëllyershim edhe i dhëmburë.
12 Edhe përpara të gjithave, o vëllezërit’ e mi, mos bëni be, as për qiellë, as për dhenë, as ndonjë tiatërë be; po le të jetë fiala juaj, po, po, edhe jo, jo; që të mos bini ndë gjykim.
13 Heq keq ndonjë ndër ju? Le të faletë; ka zemërë të gëzuarë ndonjë? Le të psallë.
14 Ësht’ i sëmurë ndonjë ndër ju? Le të thërresë pleqt’ e qishësë, edhe le të falenë përmbi atë, e le ta lyenjënë me vaj mb’ emërit të Zotit.
15 Edhe urata me besë do ta shpëtonjë atë që lëngon, edhe Zoti do ta ngrerë atë; edhe ndë pastë bërë faje, do t’ i falenë.
16 Rrëfeni fajetë njëri tiatrit, edhe fali njëri për tiatrinë, që të shërohi. Të luturit’ e të drejtit ka shumë fuqi kur bënetë.
17 Ilia ishte një njeri që pësonte posi ne, edhe u fal tuke luturë që të mos bierë shi; edhe nukë ra shi mbi dhet tre viet e gjashtë muaj.
18 Edhe përsëri u fal, edhe qielli dha shi, edhe dheu lëshoj pemën’ e ti.
19 O vëllezër, ndë daltë ndonjë ndër ju jasht’ udhësë së vërtetësë, edhe ta këthenjë ndonjë atë,
20 Le ta dijë se ay që këthen fajtorinë prej udhësë ti kobimtaresë, do të shpëtonjë një shpirt prej vdekëjesë, edhe do të mbulonjë shumicë fajesh.