Krie e njëzeteditë
1 E u afërua e krëmptea e lipsovet, që thuhetë pashkë.
2 E kërkoijnë të parët’ e priftëret edhe grammatejtë me çfarë lloi punë ta vrisnë atë, sepse trëmbishnë nga llaoi.
3 E hiri satanai nde Iudha, që quhej Iskariot, që ai qe një nga të dimbëdhjetë.
4 E vate e kuvëndoi me të parët’ e priftëret e me të parët’ e vëndit, me çfarë punë t’ua ip ai atë mbë dorë ature.
5 E u gëzuanë e bënë kuvënd t’i ipnë atij asprë.
6 E u sterks e kërkon kohë t’ua ip atë ature mbë dorë pa nakatosí.
7 E erdhi dita e lipsovet që mb’atë duhej të therë për pashkë.
8 E dërgoi Petronë edhe Ioannë, e u tha: Hajdeni, e bënani gati pashkënë, të hamë.
9 Edhe ata i than’ atij: Ku do të bëjëmë gati?
10 Edhe ai u tha ature: Ja, me të hijturë të parë tuaj ndë qutet, do të piqeni me një njeri që mban një stamnë me ujë, hajdeni pas atij nd’atë shtëpi që të hijë.
11 E do t’i thoi zotit së shtëpisë: Dhaskali të thotë tij, ku është të ndënjuritë tek do të ha pashkënë bashkë me mathitit’ e mi?
12 E ai do t’u dëftojë juvet një çardhak të madh, të shtruarë. Atje të bëni gati.
13 E si vanë, gjenë sikundrë ju tha ature; e bënë gati pashkënë.
14 E kur erdhi koha, ndënji ndë mësallë; edhe të dimbëdhjetë apostojtë bashkë me të.
15 E u tha ature: Me shumë dëshërim desha të ha këtë pashkë me juvet bashkë, më përpara të pësuarit sim.
16 Se u thom juvet, që nukë do të ha më nga ajo, ngjera sa të mbushetë ajo ndë mbretëri të Perndisë.
17 E si mori potirë, efharistisi e tha: Merri këtë, e ndanie njëri me jatërinë.
18 Se u thom juvet, që do të mos pi nga ç’pjell vështi, ngjera sa të vijë mbretëria e Perndisë.
19 E mori bukë, e si efharistisi, e theu, e ua dha ature, e u tha: Kij është kurmi im, që ipetë për juvet. Këtë bëni për të mbajturë mënd mua.
20 Ashtu edhe potirë si dërkujti, e tha: Kij është potiri i dhjatësë së re mbë gjak tim, që do të derdhetë për juvet.
21 Po ja, dor’ e atij që do të më paradhosjë me mua bashkë ndë mësallë.
22 E sa për të bir’ e njeriut, ai vete sikundr’ është thënë, po ve mb’atë njeri, që prej si paradhosetë.
23 E ata zunë të kërkoijnë njëri me jatërinë, vallë cili nga ata është kij që do ta bëjë këtë.
24 E u bë edhe qartë ndëpërmes të ture mbi këtë, cili prej ature duketë të jetë m’i madh.
25 Edhe ai u tha ature: Mbretërit’ e filivet së tjera i zapëtojënë me fuqi, e ata që i urdhërojënë ato thonë se u bëjënë të mirë.
26 E ndër ju nuk’ është kështu; po ai që është m’i madh ndër ju, le të bënetë posi më i vogëli, e i pari posi shërbëtori.
27 Sepse kush është më i madh, ai që rri ndë mësallë, a ai që shërben? Nuk’ është m’i madh ai që rri? E unë jam ndë mes tuaj posi një që shërben.
28 E juvet jini ata që kini mbeturë bashkë me mua ndë pirasmonje të mia.
29 E sikundrë më bëri mua gati babai im mbretërinë, ashtu edhe unë do t’ua bëj juvet.
30 Që të hai e të piji ndë mësallë time, ndë mbretëri time, e të rriji mbi dimbëdhjetë frone të gjukoni të dimbëdhjetë filit’ e Israilit.
31 E i tha Zoti Simonit: Simon, ja, satanai kërkon t’u shosjë juvet sikundrë shosjënë grurëtë.
32 E unë u lutçë për ti, që të mos të të lipsjë besa jote e ndonjëherë kur të ktheneç, stereos vëllazërit’ e tua.
33 Edhe ai i thot’ atij: Zot, jam gati të vete me ti bashkë edhe ndë hapsanë edhe ndë vdekëjë.
34 Edhe ai i thotë: Të thom ti, o Petro, do të mos këndojë kokoshi sot përpara se ti të m’ arniseç tri herë, që s’më ke njohurë.
35 E u tha ature: Kur u dërgova juvet pa kuletë, e pa torvë, e pa këpucë, u lipsi gjë kurrë? Edhe ata i thanë: Nukë na lipsi gjë.
36 E u tha ature: Po ndashti ai që ka një kuletë, le ta marrë, kështu edhe torvë; e ai që nukë ka, le të shesë këmishën’ e tij e le të blejë thikë.
37 Sepse u thom juvet, se duhetë të paguhetë mbë mua edhe këjo që është shkruarë, që: edhe me të panomtë u nëmërua; sepse punëtë që qenë për mua janë mbë të sosurë të ture.
38 Edhe ata i thanë: Zot, ja di thikëra këtu. Edhe ai u tha ature: Sado është.
39 E si dolli, vate sikundrë kish adetnë ndë mal t’Ullinjet. E i vanë pas atij edhe mathitit’ e tij.
40 E poqë vate ndë vënd, u thot’ ature: Faluni që të mos hini ndë piraksi.
41 E ai u largua nga ata sa të shtieç një gur, e ra mbë gjunjë, e falej.
42 E thoshte: Baba, ndë do largo nga meje këtë potir; ma le të mos bënetë thelima ime, po jotea.
43 E u duk nde ai një Ëngjëll nga Qielli, për të forcuarë atë.
44 E si erdhi mbë shtrëngim, falej më nëndurë. E ju bë tjers’ e tij posi pika gjakut që bijnë mbë dhe.
45 E si u ngre nga të falturitë e erdhi ndë mathitit’ e tij, i gjeti ata fleturë nga helmi.
46 E u tha ature: Pse fliri? Ngrihi, e faluni, të mos hini ndë piraksi.
47 E pa sosurë edhe ai fjalënë, na e arriu një turmë njerëzet, edhe ai që thuhej Iudhë, që qe një nga të dimbëdhjetë, vinte përpara ature, e u afërua nde Iisui, e duan ta puth atë.
48 Edhe Iisui i tha atij: Iudhë, me një të puthurë paradhos të bir’ e njeriut?
49 E si pan’ ata që qenë rrotull’ atij, atë që do të bënej, i than’ atij: Zot, do t’u biemë me thikë?
50 E një nga ata i ra me thikë kopilit të së parit së priftëret, e i preu atij veshn’ e djathëtë.
51 E Iisui u përgjegj, e tha: Sado ngjera këtu. E zuri veshn’ e atij e ja shëroi atë.
52 E u thotë Iisui të parëvet së priftëret, e të parëvet së Ieroit, e pleqet që qenë ardhurë mbë të: Posi mbë një kusar dualltë, armatosurë me thikëra e me shkopinj?
53 Kur gjëndeshë unë me juvet bashkë ngadita ndë Iero, nukë shtitë duartë mbë mua. Po këjo është koha juaj, edhe fuqi e erësirësë.
54 E si e zunë atë, e shpun’ atë brënda ndë shtëpi të së parit së priftëret’ e Petrua vij pas si për së largut.
55 E dheznë zjar ndë mes të vathit, e ndëjnë ata, ndënji edhe Petrua ndë mes të ture.
56 E poqë e pa atë një kopile që rrijte mb’anë të zjarit, e vështroi atë mirë, e tha: Edhe kij me atë bashkë qe.
57 E ai e arnisi atë, e tha: Nuk’ e di, o grua, atë.
58 E për një çikë, si e pa atë një tjatër, tha: Edhe tij nga ata je. E Petrua tha: S’jam, o njeri.
59 E si shkoi afër një sahat e pastaje, veveos një tjatër, e thoshte: Vërtet edhe kij qe me ata, sepse është Galileo.
60 E Petrua i thotë: Njeri, nukë di se ç’thua. E atë çast pa sosur’ ai këtë fjalë, këndoi kokoshi.
61 E Zoti si u kthie vështroi Petronë, e Petrua u kujtua fjalësë Zotit, që i tha atij, se pa kënduarë dhe kokoshi, do të m’arniseç tri herë.
62 E si dolli jashtë Petrua, qau me pikëllim.
63 E ata burra që mbaijnë Iisunë lidhurë, e përqeshnë atë e e rrihnë.
64 E i mbuloijnë sit’ e tij, e i bijnë shuplaka faqevet, e e pietnë, e i thoshnë: Profiteps se cili ësht’ ai që të ra.
65 Edhe të tjera vllasfimira thoshnë kondrë tij.
66 E si u kdhi e u bë ditë, u mbëjodh gjithë pleqësia e llaoit, e të parët’ e priftëret, e grammatejtë, e e shpunë atë ndë mbëjedhëjë të ture.
67 E i thoshnë: Ndë je ti Krishti thuajna edhe navet. E u thot’ ature: Nd’ua thafça juvet, ju do mos më besoni.
68 Edhe ndë ju pietça, do të mos më përgjegjeni, as do të mos më lëshoni.
69 Ma ndashti e pastaje, do të rrijë i Biri njeriut mb’anë të djathëtë të fuqisë Perndisë.
70 E i thanë të gjithë: Ti adha je i biri i Perndisë? Edhe ai u tha ature: Juvet thoi se unë jam.
71 Edhe ata thanë: Ç’na duhetë më martiria, navet digjuam nga vetë goj’ e tij.
1 Po afronej edhe e kremteja e të pabrumëjevet, që qjuhetë Pashkë.
2 Edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë kërkoninë, se qysh ta vrisninë, sepse i kishinë frikë llauzit.
3 Edhe Satanaj hyri te Judha që qjuhej Iskariot, i cili ishte nga numëri i të dy-mbë-dhietet.
4 Edhe vate e foli bashkë me kryepriftërit e me të parët e ushtëtorëvet, se qysh t’ua apë ndër duar.
5 Edhe ata u gëzuanë, edhe bënë fialë t’i apën’ argjënt.
6 Edhe ay u zotua edhe kërkonte kohë t’ua apë ndër duar kur të mos jetë gjëndëje.
7 Edhe erdhi dit’ e të pabrumëjevet, që nd’ atë ditë duhej të therej pashka.
8 Edhe Jisuj dërgoj Pietrin’ edhe Joanninë, edhe tha: “Ecëni e na bëni gati pashkënë, që të hamë.”
9 Edhe ata i thanë: “Ku do ta bëjmë gati?”
10 Edhe ay u tha atyre: “Kur të hyni ju ndë qytet, na te do të përpiqni me një njeri tuke mbarturë një shtëmbë uji; hiqni pas ati ndë shtëpi, ku të hynjë.
11 Edhe thoni të zotit shtëpisë: Mësonjësi të thotë tyj: Ku është vëndi, që kam për të ngrënë pashkënë bashkë me nxënësit’ e mi?
12 Edhe ay do t’u dëftenjë juve një dhomë të madhe shtruarë; atie bëni gati.”
13 Edhe ata si vanë, gjetnë sikundrë u tha atyre; edhe bënë gati pashkënë.
14 Edhe kur erdhi ora ndenji ndë mësallë, edhe të dymbëdhiet’ apostojtë bashkë me atë.
15 Edhe u tha atyre: Me dëshërim dëshërova të ha këtë pashkë bashkë me ju, para së të pësonj;
16 Sepse po u them juve, se s’kam për të ngrënë më prej asaj, gjersa të mbushetë ndë mbëretërit të Perëndisë.
17 Edhe si mori potirinë, u fal ndersë, e tha: Merrni këtë edhe ndajeni ndërmest jush.
18 Sepse po u them juve, se s’kam për të pirë prej pemësë që piell hardhia, gjersa të vinjë mbëretëri’ e Perëndisë.
19 Pastaj mori bukë, e u fal ndersë, edhe e theu, e ua dha atyre, tuke thënë: Kyj është trupi im, që epetë për ju; këtë bëni për të përmendurë mua.
20 Kështu mori edhe potirinë, passi darkuanë, tuke thënë: Kyj potir është dhiata e re ndë gjakt tim, që derdhetë për ju.
21 Po na dor’e ati që më tradhëton, ku është bashkë me mua mbi truvezët.
22 Edhe i bir’ i njeriut vete sikundrë ësht’ urdhëruarë për atë ; po mier ay njeri, që trathtonetë prej ati.”
23 Edhe ata zunë të haheshinë njëri me jatrinë, se, vallë cili prej atyre do të jet’ ay që do të bënjë këtë.
24 Edhe u hëngrrë njëri me jatrinë, vallë cili prej atyre duketë se është me i math.
25 Edhe ay u tha atyre: “Mbëretërit’ e kombevet urdhëronjën’ ata, edhe ata që pushtonjën’ ata qjuhenë mirëbërës.
26 Po ju nukë do të jeni kështu; po më i madhi ndër ju le të bënetë posi më i vogëli, edhe i pari posi ay që shërben.
27 Sepse cili është më i math, ay që ka ndenjurë ndë mësallët, apo ay që shërben, a jo ay që ka ndenjurë ndë mësallët? Po unë jam ndërmest jush posi ay që shërben.
28 Edhe ju jini ata që keni mbeturë bashkë me mua ndë gucimet të mi;
29 Përandaj edhe unë bënj gati për ju një mbëretëri, sikundrë im Atë bëri gati për mua,
30 Që të hani e të pini mbë truvezët time ndë mbëretërit time, edhe të rrini ndë frone, tuke gjykuarë të dymbëdhietë farat’ e Israilit.”
31 Edhe Zoti tha: “Simon, Simon, na Satanaj tek u kërkoj juve, që t’u shoshnjë posi grurëtë.
32 Po un’ u luta për tyj që të mos të shteretë besa jote; edhe ti, kur të këtheneç ndonjë herë, forco vëllezërit’ e tu.”
33 Po ay i tha: “Zot, jam gati të vete bashkë me tyj edhe ndë burk edhe ndë vdekëje.”
34 Po ay tha: “Pietrë, po të them tyj, nukë do të këndonjë sot këndesi, para se të më mohonjç tri herë se nukë më njeh.”
35 Pastaj u tha atyre: “Kur u dërgova juve pa kuletë e pa trajstë e pa këpucë, mos u shteri gjë juve?”
36 Edhe ata thanë: “Asgjë.” U tha pra atyre: “Po tashi ay që të ketë kuletë, le ta marrë me vete; kështu edhe trajstë; edhe ay që të mos ketë, le të shesë rroben’ e ti, edhe le të blerë thikë.
37 Sepse po u them juve, se edhe këjo e shkruarë duhetë të mbaronetë mbi mua, se “Edhe u numërua bashkë me të panomët”, sepse ato që janë shkruarë për mua mbaronenë.”
38 Edhe ata thanë: “Zot, na te janë këtu dy thika.” Edhe ay u tha atyre: “Mjaft është.”
39 Pastaj dolli e vate ndë malt të Ullinjet, sikundrë e kishte zakon; edhe nxënësit’ e ati i vanë pas.
40 Edhe si erdhi ndë vënt, u tha atyre: “Fali për të mos hyrë ndë gucim.”
41 Edhe ay u nda nga ata sa një të hedhurë guri, edhe ra mbë gjunjë e falej, tuke thënë:
42 “O Atë, ndë daç të largonjç këtë potir prej meje; përveç jo dashurimi im, po yti u bëftë.”
43 Edhe iu duk një ëngjëllë prej qielli tuke dhënë fuqi ati.
44 Edhe si erdhi ndë shtrëngim, falej më teprë. Edhe diersa e ati u bë posi pika gjaku tuke rënë për dhe.
45 Edhe si u ngrit nga të faluritë, erdhi te nxënësit’e ti, e i gjeti fjeturë nga hidhërimi.
46 Edhe u tha atyre: “Ç’fliri? Ngreuni e fali, që të mos hyni ndë gucim.”
47 Edhe ay te po fliste, na gjëndëja, edhe ay që thuhej Judhë, një nga të dy-mbë-dhietëtë, te po vinte përpara atyreve, edhe u afrua te Jisuj, që t’e puthte.
48 Edhe Jisuj i tha: “Judhë, me të puthurë trathton të bir’ e njeriut?”
49 Edhe ata që ishinë rreth ati kur panë se ç’do të bënej, i thanë:
50 “Zot, t’u biemë me thikë?” Edhe një nga ata i ra shërbëtorit kryepriftit, edhe i preu veshn’e diathtë.
51 Po Jisuj u përgjeq e tha: “Lerni gjer këtu”; edhe zuri veshn’ e ati; edhe e shëroj.
52 Edhe Jisuj u tha kryepriftëret e të parëvet hieroresë e pleqet që kishin’ ardhurë mbi atë: “Posi mbi kursar keni dalë bashkë me thika e me dru?
53 Edhe unë kur jeshe përditë me ju ndë hieroret, nukë shtritë duartë mbi mua? Po këjo ësht’ ora juaj, edhe pushteti i errësirësë.”
54 Edhe si e zunë, e shpunë, edhe e prunë brënda ndë shtëpit të kryepriftit. Edhe Pietri i vinte pas për së largu.
55 Edhe ata si ndezë ziarr ndë mest të hoborrit, edhe ndenjnë bashkë, rrinte edhe Pietri ndë mest t’atyrevet.
56 Edhe një shërbëtore, kur pa atë tuke ndenjurë përanë dritësë, shtyri sytë mb’atë e tha: “Edhe kyj ishte bashkë me atë.”
57 Po ay e mohoj, tuke thënë:
58 “O grua, nuk’ e njoh.” Edhe pas ca pak kur pa atë një tietrë, tha: “Edhe ti je prej atyresh.” Po Pietri tha:
59 “O njeri, nukë jam. ”Edhe passi shkoj afro një orë, një tietrë qëndronte mbë fialët, tuke thënë, se: “Me të vërtetë edhe kyj ishte bashkë me atë, sepse është Galileas.”
60 Po Pietri tha: “O njeri, nukë di se ç’thua.” Edhe përnjëherë, kur ishte ay po tuke folë, këndoj këndesi.
61 Edhe Zoti u këthye e shtyri sytë mbi Pietrinë; edhe Pietrit i ra ndër mënt fial’ e Zotit sikundrë i pat thënë, se: ” Para se të këndonjë këndësi, do të më mohonjç tri herë.”
62 Edhe Pietri dolli jashtë, edhe qjau hidhurë.
63 Edhe ata burratë që mbaninë Jisunë losninë me atë edhe e rrihinë;
64 Edhe i mbuloninë sytë e i bijnë faqesë, edhe e pyetinë, tuke thënë: “Profiteps, cili është ay që të ra?”
65 Edhe i thoshinë shumë të tiera tuke vllasfimisurë.
66 Edhe si u bë ditë, u mbëloth pleqësia e llauzit e kryepriftërit’ e shkronjësitë, edhe e prunë lart ndë bashkëndenjëjet të tyre, tuke thënë:
67 “Ndë je ti Krishti, na thuaj.” Edhe ay u tha atyre: “Ndë u thënça juve, nukë do të besoni.
68 Edhe ndë u pyeça, nukë do të më përgjigji, as nukë do të më lëshoni.
69 Që tashi i bir’ i njeriut do të jetë tuke ndenjurë prej së diathtash fuqisë Perëndisë.”
70 Atëherë të gjithë thanë: “Ti pra je i bir’ i Perëndisë?” Edhe ay u tha atyre:
71 “Ju po thoni se unë jam.” Edhe ata thanë: “Ç’nevojë kemi më për martiri? Sepse neve vetë e ndigjuam prej gojës’ ati.